Tuesday 28 June 2011

လကၤာတလင္း၊ စစ္ခင္းရာဝယ္

ျမန္မာစာေပေလာကမွာ စာေတြ၊ ကဗ်ာေတြ၊ လကၤာေတြနဲ႕ အျပန္အလွန္ တုိက္ပဲြဆင္ၾကတဲ့ ျဖစ္ရပ္ေလးေတြ ရွိပါတယ္။ ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္နဲ႕ သီလရွင္ မယ္ကင္း၊ မာန္လည္ဆရာေတာ္နဲ႕ ဦးပဒုမ၊ အစရွိသျဖင့္ပါ ... ဒီအထဲကမွ ကုန္းေဘာင္ေခတ္ေႏွာင္း စာဆိုအေက်ာ္ႏွစ္ဦးျဖစ္တဲ့ အခ်ဳပ္တန္းဆရာေဖနဲ႕ ဦးပုညတို႕ရဲ႕ စိတ္ဝင္စားဖြယ္ ကဗ်ာလကၤာတုိက္ပဲြအေၾကာင္းကို တင္ဆက္လုိက္ပါတယ္။ ရတနာပံုေနျပည္ေတာ္ရဲ႕ ဇာတ္သဘင္ေလာကအတြက္ စာေတြဖဲြ႕သီၾကရင္းက ၿပိဳင္ဆုိင္မႈေလးေတြ၊ ဂုဏ္ရည္ျပမႈေလးေတြ ရွိလာၾကပါတယ္။
တေန႕မွာ နန္းတြင္းဇာတ္ေခါင္းေဆာင္ မင္းသမီးႀကီး ယင္းေတာ္မေလး ၾကင္ေဖာ္ကဲြခန္းမွာ သီဆုိဖို႕ ငိုခ်င္းကို ဆရာေဖက ေအာက္ပါ အတုိင္း ေရးေပးခဲ့ပါတယ္ ...

သည္ဘဝ၊
သည္မွ်ႏွင့္ တန္ရေခ်။

ေနာင္ဘဝခါမွ၊
ေမာင္လွကုိပိုလို႕ခ်စ္မယ္၊
မ်ိဳးစစ္တဲ့ေဆြ။

ဗုဒၶေဟ၊
ေညာင္ေရႊကဲြ႕ သဖန္း။

ပြင့္ဝတ္ညႇာတံေႂကြမွ၊
လဲႊေသြၾကတမ္း။ ။

အဲဒါကို ဦးပုညကေတြ႕တဲ့အခါက်ေတာ့ ...

သည္တည၊
ညီမႏွင့္တန္ရေလ။

ေနာင္တညခါမွ၊
အမကိုပိုလို႕ခ်စ္မယ္၊
စိုးရစ္နဲ႕ေဆြ။

႐ႈတ္ပေလ၊
မင္းအေမ တခန္း။

ရင္ဝတ္ဟာ အတန္ေက်မွ၊
ဖြားေအကိုဖမ္း။ ။ ...
ဆိုၿပီး အခ်ိဳးမပ်က္ ဖ်က္ေရးလိုက္ပါတယ္ ...
သကၠရာဇ္ ၁၂၂၆-ခုႏွစ္အေရာက္မွာေတာ့ ဆရာေဖဟာ မကၡရာမင္းသားႀကီးရဲ႕ အိမ္ေတာ္မွာ အေဆာင္ကိုင္ျဖစ္လာပါၿပီ။ ဦးပုည နဲ႕လည္း အၿပိဳင္အဆိုင္ စာေတြ ခ်ိဳးေနၾကပါၿပီ။ ဒါေပမဲ့ ဦးပုညရဲ႕ အရွိန္အဝါက ႀကီးလြန္းေတာ့ မႏၲေလးသူ မႏၲေလးသားေတြက စာေကာင္းၿပီဆုိ ဦးပုညေရးတာလို႕ပဲ ထင္ၾက၊ ေျပာၾကပါေတာ့တယ္။ တျခားစာဆုိေတြရဲ႕ စာေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေကာင္းေကာင္း၊ ဦးပုညေရးတယ္ပဲ ျဖစ္ကုန္ၾကပါတယ္။ ဥပမာျပရရင္ ပန္းစပယ္၊ နန္းအလယ္ မေပၚခုိက္ဟာမို႕ ... ဆုိတဲ့ ဦးစံသူ မွာတမ္းထဲက ေဒြးဆစ္ကေလးကိုေတာင္ ဦးပုညေရးတာလို႕ အမွတ္မွားေနၾကတာ အခုထိပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္လည္း ဝန္စာေရး ဦးသာက လြမ္းခ်င္းတပုဒ္ထဲမွာ ...

စာမကံုးခ်င္ဘု၊
လံုးလံုးႀကီးစိတ္နာ။

ခုအခါ၊
တုိ႕သူငါ ေသေအာင္ေကာင္းေစေတာ့၊
ေရွးေၾကာင္းရင္းကုသိုလ္ဖန္၊
ႏိုင္ငံမွာ ကိုပုညတဲ့၊
သူမွသာ စာေျပာင္၊
ျပည္ေဘာင္အံ့တဲ့ မင္းေပေလး။

စီျပန္ပါလည္း၊
ဤစာဘယ္က ကိုပုညလို႕၊
ျဖစ္ရေတာ့သာ၊
လြန္ေက်ာ္ေစာတဲ့ သာေျပာဟာ၊
ဆိုရွာသမွ် ကိုပုညတဲ့၊
ခုမွေနာက္ေပၚ
ယင္းေတာ္ျခဴးအံု၊
က, မ်ိဳးစံုတဲ့၊
ပံုတပဲသာ၊
အမူတံုးတို႕ သုံးျပန္ရွာ။

ဆရာစေလ၊
သူ႕ႏႈတ္ထြက္ သူ႕ခ်က္ေပဟု၊
တည္ေနဝန္႔ရွင္၊
ၿခီးမြမ္းပံုတင္ၾက၊
ဟုိရင္ကစာေတြကို၊
ကိုစေလ သူသီကံုးေရာ့ထင့္၊
ေရႊမန္းသူ အမူတံုးတုိ႕ရယ္၊
ျငင္းၾကအံုးကြယ္ေလး ....
ရယ္လို႕ စိတ္နာနာနဲ႕ ခပ္ေငါ့ေငါ့ေလး ေရးဖဲြ႕ခဲ့ဖူးပါတယ္။
ဆရာေဖကေတာ့ နဂိုကတည္းကို သတၱိေကာင္းၿပီး မဟုတ္မခံ ခပ္ဘြင္းဘြင္း၊ ခပ္ရွင္းရွင္းေျပာတတ္တဲ့သူမို႕ စာေလး ကဗ်ာေလး ေကာင္းၿပီဆိုရင္ ဦးပုည ေရးတာလုိ႕ စြတ္ေျပာတတ္တဲ့သူေတြကို ကဗ်ာ့အာေဘာ္နဲ႕ ဒီလို ကေလာ္ဆဲ လုိက္ပါတယ္။

စေလဉာဏ္ ေတာပါးစပ္က၊
ေျပာစမွတ္ နန္းမူ၊
ေလာကဓာတ္ဘလန္းဆူၿပီ၊
မန္းျပည္သူအမ်ား၊
နေဘက ေျခမပါတယ္၊
စေလစာ ႀကိဳက္ၾကေလျငား။

ဆန္းအႏုယဥ္ရာတြင္၊
ပညာရွင္အမ်ား၊
လကၤာယဥ္စာသြားမေတာ့၊
မညႇာအား ႏွိပ္နယ္၊
စာေကာင္းရင္ မေအေပးေတြက၊
စေလေရး ဆိုၾကျပန္တယ္။

တုိ႔မ်ားျဖင့္ မွန္တကယ္၊
ဉာဏ္မငယ္ကံေစာင္းလို႕၊
ျပန္ေျပာင္းလို႕ မေျပာခ်င္၊
ေဟာ ခုေခတ္တြင္၊
ေတာပါးစပ္ ႐ိုင္းမယဥ္ကို၊
မႏိႈင္းခ်င္ၿပီဘူးကဲြ႕ေလး။ ။

ဆရာေဖက ဒီေတးထပ္ကို ေရးရတာဟာ တပယ္မင္းသားက ခုိင္းလို႕ေရးတာ လို႕ ဆုိၾကပါတယ္။ တခါက တပယ္မင္းသား ဟာ ဦးပုညကို ကဗ်ာတပုဒ္ေရးခိုင္းခ်င္လုိ႕ အေခၚလႊတ္ပါတယ္။ အဲဒီအခါ ဦးပုညက “မင္းသားအစစ္ေတြခုိင္းတာကို ေရးေနရေသးတယ္ ...၊ ယမေနမင္းသား ေရးခိုင္းတာ မေရးအားေသးဘူး ...” လို႕ လာေခၚတဲ့သူကို ျပန္ေျပာ လႊတ္လိုက္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တပယ္မင္းသားက စိတ္ဆိုးၿပီး ဆရာေဖ့ကို ဒီလိုမ်ိဳး ေတးထပ္ေရးခိုင္းတာလုိ႕ အဆုိရွိပါတယ္။
ဒီေတးထပ္ဟာ တစ တစ ပ်ံ႕ႏွံ႕သြားရာက ဦးပုည ဆတ္ဆတ္ခါ နာပါေတာ့တယ္။ အခ်ဳပ္တန္းဆရာေဖဟာ အင္းဝၿမိဳ႕မွာ ေမြးဖြားတယ္လို႕ ဆိုပါတယ္။ ဦးပုညကေတာ့ စေလၿမိဳ႕မွာ ေမြးဖြားတာပါ။ အဲဒီအခ်ိန္ကေတာ့ စေလဟာ ၿမိဳ႕ငယ္ေလး မွ် သာျဖစ္ၿပီး အင္းဝကေတာ့ ၿမိဳ႕ေတာ္ျဖစ္တဲ့အတြက္ (ရတနာပံု ေနျပည္ေတာ္ မတည္ရေသးခ်ိန္) ဆရာေဖက ဦးပုညကို ေတာပါးစပ္ လို႕ ခပ္ႏွိမ္ႏွိမ္ ဆုိလိုက္တာပါ။ ဒါနဲ႕ ဦးပုညကလည္း စိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ႕ ဆရာေဖရဲ႕ ႐ုပ္ရည္ကို ေဖာ္ၿပီး ျပန္တြယ္လိုက္ပါတယ္။

ခါးေတာင္းက်ိဳက္ ပိတုန္းပိတ္ကယ္ႏွင့္၊
က်ံဳးထိပ္က ငေဖ၊
ကုန္းၿပိတၱ တေစၧလို၊
အသေရ ဟိတ္ႏြမ္း၊
အသြင္ႏွင့္အျမင္မွန္တယ္၊
ဘဝဂႍ (ဘဝင္ခံ) မဲတဲ့စိတ္ႏွမ္း။

မႏိႈင္းအပ္ မယွဥ္သာ၊
နင္ဘာျပဳ ေသာ့သြမ္း (ေဟာ့ရမ္း)၊
ဝကၤာခု ေဟာ့ရမ္း (ေသာ့သြမ္း)လို႕၊
ေၾကာ့ၾကမ္းလိုက္ေလတယ္၊‎
ေၾကာင္းမတန္ ေစာင္းမာန္ခက္ (တက္)၊
ေျပာင္းျပန္ရွက္ ရွက္ရေခ်မယ္ (ရွက္ဖုိ႕ဆုိမယ္)။‎

ဆီးေစ့ႏွင့္ျမင္းမိုရ္ရြယ္သလို၊‎
ခင္းဆုိဘြယ္ ေၾကာင္က်ားႏွင့္၊‎
ဖားျခေသၤ့ ေရႊဟသၤာ၊‎
က်ီးနက္ (က်ီးမိုက္) ၿပိဳင္လာ၊‎
နဂါးႏွင့္ တီေလာက္ကြာတယ္၊‎ (နဂါးနဲ႕ တီပမာႏွယ္)၊
ရီစရာ ေသာက္႐ူးမို႕ေလး (ေျခေထာက္တာ လြန္လြန္းလို႔ေလး)။ ။‎

အခ်ဳပ္တန္းဆရာေဖက အသားမည္းမည္း၊ အရပ္ပုပ်ပ္ပ်ပ္နဲ႕ လက္ျပင္နည္းနည္းကုန္းတာမို႕ ဦးပုညက ကုန္းၿပိတၱ တေစၧလို၊ အသေရ ဟိတ္ႏြမ္း ... ဆုိၿပီး ေဆာ္လိုက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကို ဆရာေဖ ၾကားေတာ့ သူကလည္း ဦးပုညရဲ႕ ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ခၽြတ္ယြင္းခ်က္ျဖစ္တဲ့ ကုတ္ခြင္ ေသးသိမ္ေနတဲ့ လက္ကေလးကို ေဖာ္ၿပီး မခံခ်င္ေအာင္ ျပန္စပ္ပါတယ္ ...

ကဗ်ာစီ ေမာင္ပုည၊
ေဆာင္ဂုဏ္ျပ ထုတ္လွ်င္၊
ေတာင္ျခံဳက ပုတ္သင္လုိ၊
ကုတ္ခြင္သိမ္ လက္ေသး။
မင္းေျမႇာက္လုိ႕ သင္းေလာက္ေက်ာ္တယ္၊
ထြင္းေဖာက္ေကာ္ ဉာဏ္မ်ိဳးႏွင့္ေဝး။ ။

ဒီကဗ်ာေလးဟာ ေဒြးခ်ိဳးလုိ႕ ဆုိႏိုင္သလို ေတးထပ္ရဲ႕ ပထမအပိုဒ္ႀကီး စပ္နည္းအတုိင္း (တက္ပိုဒ္၊ ခံပိုဒ္၊ အုပ္ပိုဒ္ နဲ႕စပ္ထားတာျဖစ္ပါတယ္။
ဒါတြင္မကေသးပါဘူး၊ ဆရာေဖက ေနာက္ထပ္ ေတးထပ္ တပုဒ္နဲ႕ ထပ္ႏွက္လိုက္ျပန္ပါတယ္။

ဇဇၨႏၵာ ဧဠ၊ (အမိဝမ္းတြင္းပါ ကိုယ္အဂၤါခ်ိဳ႕တဲ့သူ)
စေလက ပုညံ၊
အေျခက ဂုဏ္ခံေသာ္၊
ပုံသဏၭာန္ဆုိျပ၊
ကုသလ ဥေပကၡာ၊
လူျဖစ္လာ သႏၲီရဏ။

သေႏၶခ်င္း မတူပါ၊
အယူမွာ ကြာလွ၊
နမူနာစာအရကိုေတာ့၊
ကမ႓ာက အသိပါ၊
ဝိပါက္မွာ မဟာတပ္ပါလုိ႕၊
လာကပ္တဲ့ မန္းၿမိဳ႕ဆရာ။

သေႏၶခ်င္း တာေလာက္ကြာတယ္၊
ဝါေမာက္ကာ ဆုိင္မတုခ်င္နဲ႕၊
ၿပိဳင္ျပဳက မႏုႆဌာနီ၊
မုခ်ကြာမည္၊
ဥကၠ႒ အာဇာနည္ကို၊
စာပလီ ေရးလာႏွင့္ေလး။ ။

ဒါနဲ႕ ဦးပုညက သူ လက္ခြင္ေနရတာဟာ ေမြးရာပါ မဟုတ္ေၾကာင္း ဒီလို ျပန္ေခ်ပၿပီး ေရးလိုက္ပါတယ္ ...
က႐ုေဏ ရြယ္ကာလ၊ (ႏုပ်ိဳသူ)
ငယ္ခါက ေက်ာင္းေန၊
ဘယ္ညာခ် ေစာင္းအေနမွာ၊
ေလာင္းကေဝ ငါ့အား၊
အိပ္ေပ်ာ္ခုိက္ (ဘ)အလာမွာ၊
မ, ကာသာ တြန္းခ်ေလျငား။

သို႕အတြက္ ပညာသိမ္သည္၊
ငါကဝိန္ သူ႕အား၊
တာလနိန္ လူ႕ငႏြားက၊
အ႐ႈမွားေလတယ္၊
ငေဖရယ္ စေလတုေပမဲ့၊
ေမ႐ုနဲ႕ ျမင့္မိုရ္ကြာမယ္။

သူရာႏွင့္သိၾကားႏွယ္၊
ဘုရားဝယ္ မာရ္နတ္သို႕၊
စာတတ္ႏွင့္ အ,သူပမာ၊
အဲတာေလာက္ကြာ၊
ေကဝဋ္ႏွင့္ မေဟာ္သဓာလို၊
အေတာ္ကြာ ျခားလွပါေလး။ ။

(ဒီေနရာမွာ ဒီေတးထပ္ႏွစ္ပုဒ္ဟာ ဦးပုည နဲ႕ ဆရာေဖ ေရးတာမဟုတ္ဘဲ တျခား မလုိသူေတြက တမင္ေရးတာလုိ႕လည္း ဆုိပါတယ္။ ဦးပုည လက္သိမ္တာဟာ ေမြးရာပါသာျဖစ္ေၾကာင္း ဟံသာဝတီ ဦးဘရင္နဲ႕ ေနာ္ရထာသီရိတို႕ရဲ႕ မွတ္တမ္းေတြအရ သိႏိုင္ပါတယ္။ အဲဒီမွာ ေရးထားတာက ဦးပုညရဲ႕ ညာဘက္လက္ ငါးေခ်ာင္းမွာ လက္မ တခုသာ အေကာင္းျဖစ္ၿပီး က်န္တဲ့လက္ေခ်ာင္းေလး ၄-ေခ်ာင္းစလံုး အလယ္အဆစ္ကေန ျပတ္ၿပီး ဝမ္းတြင္းပါ ေမြးလာတယ္ လို႕ ဆုိပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဆက္ေဖာ္ျပမယ့္ ေတးထပ္မွာလည္း “မူဆန္းလို႕ ဂူနန္းေခ်ာင္မွာ၊ ဆူကၽြမ္းေလာင္ ေတဇေၾကာင့္၊ ေလ,ခ လို႕ ဘယာေခၽြ၊ ဘြားခဲ့ ေမေမ ...” လို႕ ဦးပုညကိုယ္တုိင္ ေရးဖဲြ႕ထားတယ္ လို႕ ဆုိပါတယ္။)

အဲဒီအခါ ဆရာေဖက ေဒြးခ်ိဳးေလးနဲ႕ ဒီလို ထပ္ၿပီး ႏွိပ္ကြပ္လိုက္ပါတယ္။

ေလာေက ဟေတၳခ်ိဳ႕လွ်င္ျဖင့္၊
လူဘို႕မေကာင္း။

မန္းကနက္မွာလ၊
စန္းလက္ ဇာတာေျပာင္လုိ႕၊
ကဗ်ာေလွာင္ နေဘေတးကိုလ၊
ဆရာေယာင္ စေလေရးတယ္၊
ေတြးဆသင့္ေၾကာင္း။ ။

ကိုယ္လက္အဂၤါခ်ိဳ႕တဲ့ေနရင္ေတာ့ (ဝမ္းတြင္းပါျဖစ္ေစ၊ ေမြးဖြားၿပီးမွ အေၾကာင္းတခုခုေၾကာင့္ျဖစ္ေစ) လူအဖို႕ မေကာင္းတာ အမွန္ပဲ လို႕ ႏွိပ္လိုက္တာပါ။ အဲဒီအခါ ဦးပုညဟာ အလြန္ေဒါသထြက္သြားတယ္ လို႕ ဆုိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဂမၼေဒါသသင့္တဲ့ အေရးအသားေတြနဲ႕ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ႏွိပ္ကြပ္ရာမွာ ေျပာင္ေျမာက္လွတဲ့ ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕ တပည့္ရင္းပီပီ ဂမၼေဒါသနဲ႕ မဖြယ္မရာ ႐ုန္႕ရင္းၾကမ္းတမ္းတဲ့ စကားလံုးေတြ သံုးၿပီး ျပန္လည္ေခ်ပ ေရးသားလိုက္တဲ့ ေဟာဒီ နာမည္ေက်ာ္ ေတးထပ္ ထြက္ေပၚလာပါေတာ့တယ္။

ဂ်ပ္ေကာင္ႏွယ္ ပန္းၾကားက၊‎
သန္းစကားသု (ခု) ဝါ၊‎
ရမ္းကားလို႔ တုလာလွ်င္၊‎
ဥပမာဆုိစို႔၊‎
ေခ်းပံုႏွင့္ျမင္းမိုရ္ေတာင္၊‎
ခင္းဆိုေရာင္ ႏိႈင္းၾကပါစို႔။‎

ေသးကြက္ႏွင့္ပင္လယ္၊‎
နင္တကယ္ထင္လို႔၊‎
သဘင္ဝယ္ ယွဥ္မတို႔ေလနဲ႔၊‎
သခင္တို႔ ဦးခ်ီ၊‎
အုန္းမႈတ္လုိအေနစားေတြက၊‎
ေ႐ႊဖလား မႏိႈင္းသင့္ၿပီ။‎

ဥတုႏွင့္ပုစြန္ဆီ၊‎
‎ဒြန္ပီပီ ယွဥ္တဲြလို႔၊‎
စပ္ဖဲ အတြင္းခံ၊‎
‎႐ိုင္းမိုက္တဲ့ဉာဏ္၊‎
မိုးႀကိဳးႏွင့္ အီးသံလုိ၊‎
ခရီးမွန္ကြာလြန္းလွေလး။ ။‎ ...

ဒီလို ၾကမ္းရမ္းလိုက္႐ံုနဲ႕ အားမရေသးတဲ့အတြက္ အခ်ဳပ္တန္းဆရာေဖဟာ မုသားေျပာတဲ့ေနရာမွာေတာ့ ေစတီယမင္းနဲ႕ ဖြားဖက္ေတာ္ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း၊ မမွန္တဲ့ေနရာမွာေတာ့ ကုန္းေဘာင္ေခတ္တုန္းက သေဘၤာနဲ႕လာတဲ့ “မွန္” ေတြကို ေရာင္းတဲ့အခါမွာေတာင္ “မွန္” လို႕ မေခၚဘဲ “မွား” ေခၚဆိုၿပီးေရာင္းမယ့္သူျဖစ္ေၾကာင္း၊ ေယာင္ၿပီးမ်ား “မွန္” လို႕ ေခၚမိရင္ အာေခါင္ကုိ ဖဲ့လိုက္ပါလို႕ေတာင္ ေမာင္းလွည့္ေၾကညာကာ ေရာင္းမယ့္ လူစားမ်ိဳးျဖစ္ေၾကာင္း ေတးထပ္ေလးနဲ႕ ထပ္ၿပီး ေဆာ္လိုက္ပါတယ္ ...

ေစတီယလက္ထက္က၊‎
ဖြားဖက္ေတာ္ရဲဗိုလ္၊‎
မဟုတ္မွသူဆိုတယ္၊‎
တကိုယ္လံုးမုသား၊‎
အလဲြမ်ား့ဘုရင့္ငယ္၊‎
အလိမ္တြင္ မင္းတရာ့ဖ်ား။‎

အမွားမ်ာ့း ဥေသွ်ာင္ငယ္၊‎
အေကာက္ေတာင္ ပိုင္စား (သား)၊‎
သေဘၤာပါ မွန္ကုန္မ်ားကို၊‎
မွားေခၚလို႔ေရာင္းေစ၊‎
မွန္ဆိုလွ်င္ အာကိုဖဲ့ေစဟု၊‎
ေမာင္းလွည့္မယ့္ လူစားပါေပ။‎

တမိုးေအာက္လူ႔ျပည္မွာ၊‎
သည္ေမာင္ေဖ (သည္တေဖ) တပါးသာျဖင့္၊‎
မုသားေစာင္ျဖဴ(ကို) ျခံဳ၊‎
ပိန္းပိတ္လို႔မႈန္၊‎
မ်က္လွည့္ႀကီး ဉာဏ္(မ်ိဳး) စံုတယ္၊‎
လွည့္စားပံုဆန္းေပငဲ့ေလး။ ။‎

ၿပီးေတာ့မွ ပဲြသိမ္းတိုက္ကြက္ အေနနဲ႕ သူ႕ကိုယ္သူ ကိုယ္ရည္ေသြး ဂုဏ္ျပ ေတးထပ္တပုဒ္ ထပ္ၿပီးေရးလုိက္ပါေတာ့တယ္။

သေျပမွာ ကေဝေျမာက္၊
စေလေရာက္သူပါ၊
မင္းလွဘဲြ႕သခၤယာ၊
ရြာစည္ရြာ ပိုင္စား၊
ေမာင္ပုည ေခၚဆုိသည္၊
ညာေရႊကုိ လက္ကမအား။

တြက္စစ္ေတာ့ ဆစ္တေတာင္ဟာ၊
သူမေအာင္ ေသြရွား၊
ဖန္ရေဝ သေႏၶဘြားစဥ္က၊
ကံေခညား လူ႕ေဘာင္၊
သဏၭာန္အမွန္ယုတ္ေသာ္လဲ့၊
ဉာဏ္အဂၢ ထြန္းတဲ့အေရာင္။

မူဆန္းလို႕ ဂူနန္းေခ်ာင္မွာ၊
ဆူကၽြမ္းေလာင္ ေတဇေၾကာင့္၊
ေလ,ခ လို႕ ဘယာေခၽြ၊
ဘြားခဲ့ ေမေမ၊
ေသာင္းဒီပ ဇမၺဴေျမမွာ၊
တူသူေလ ရွားပါလိမ့္ေလး။ ။

အဲဒီေနာက္ပိုင္း ဆရာေဖက ျပန္လည္ေခ်ပတဲ့ စာေတြ မေတြ႕ရေတာ့တာေၾကာင့္ ဒီမွာပဲ ဦးပုညက ပဲြသိမ္းလိုက္တယ္လို႕ ဆုိႏိုင္ပါတယ္။ ဦးပုညရဲ႕ စာေတြဟာ ပိုၿပီးသာတယ္လို႕ေတာ့ ပညာရွင္အမ်ားက မွတ္ခ်က္ခ်ၾကပါတယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္လံုးရဲ႕ စာေတြကို ႀကိဳက္တာပါပဲ။ စကားလံုးေျပာင္ေျမာက္မႈနဲ႕ နေဘအေရးအသားမွာေတာ့ ဦးပုညက ပိုသာတယ္လို႕ က်ေနာ္လည္းထင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဦးပုညရဲ႕စာေတြဟာ ဘုန္းေတာ္ဘဲြ႕ေတြသာ မ်ားေနသလိုျဖစ္ေနၿပီး ဆရာေဖရဲ႕ စာေတြကေတာ့ သာမန္ျပည္သူေတြနဲ႕ ပိုနီးစပ္ၿပီး ဇာတိေသြး၊ ဇာတိမာန္လည္း တက္ႂကြေစတဲ့ စာေတြ ပိုေရး ခဲ့တယ္လို႕ က်ေနာ္ယူဆမိပါတယ္။ ဦးပုညဟာ လြတ္လပ္ေရးမဆံုး႐ံႈးခင္မွာ ကြပ္မ်က္ခံလိုက္ရတာေၾကာင့္ ဇာတိမာန္ စာေပေတြ ေရးခြင့္မရခဲ့တာလည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္လို႕ပဲ အေတြးနယ္ခ်ဲ႕ေနမိပါတယ္ ...
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ကုန္းေဘာင္ေခတ္ေႏွာင္း စာဆိုအေက်ာ္ ႏွစ္ဦးရဲ႕ ကဗ်ာလကၤာတုိက္ပဲြကို ႏွစ္သက္ၾကလိမ့္မယ္လို႕ ေမွ်ာ္လင့္မိပါတယ္ ...

ဖတ္႐ႈခံစား အားေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးအထူးပါ ခင္ဗ်ာ ...
ဟယ္ရီ

Read More...

Tuesday 21 June 2011

ခင္ခင့္ကိုေျပာခ်င္ေသာ ပံုျပင္မ်ား (၁) - ေစာင္းညိႇဳ႕သံခ်ီ လကၤာစီ၍

ခင္ခင္ေရ ...
ခင္ခင္နဲ႕စကားမေျပာျဖစ္တာလည္းၾကာၿပီ ... ဒါေၾကာင့္မို႔ အခု ခင္ခင္ကိုေျပာျပခ်င္တဲ့ ပံုျပင္ေတြကို ဒီမွာပဲ ေျပာျပေတာ့ မယ္ေနာ္ ...
ညခ်မ္းအခါေတြမွာ ခ်စ္သူရဲ႕ အိမ္ေရွ႕ ... ျပတင္းေပါက္ ေအာက္နားကေန ဂစ္တာေလးနဲ႕ သီခ်င္းသံေလးေတြ သီက်ဴး ျပတတ္ၾကတာကို ခင္ခင္ ၾကံဳဖူးလိမ့္မယ္ ထင္ပါရဲ႕။ ခင္ခင္တို႔ အိမ္နားမွာလည္း ဒီလုိပဲ လာၿပီး ေတးသီခဲ့ၾကလိမ့္မယ္ ထင္တယ္ေနာ္။ အဲဒါကို သိုးေဆာင္းဘာသာစကားနဲ႕ေတာ့ Serenade လုိ႔ ေခၚတာေပါ့။ အဲဒီလို ခ်စ္ျခင္းဖဲြ႕ သံစဥ္ေတးေတြ သီခဲ့ၾကတာ လူ႔ျပည္မွာတင္မဟုတ္ဘူး ခင္ခင္ရဲ႕။ ဟိုး ထက္မိုးယံက တာဝတႎသာ နတ္ျပည္မွာလည္း ဒီလုိပဲတဲ့။ Serenade ဟာ လက္စသတ္ေတာ့ တာဝတႎသာနတ္ျပည္က စခဲ့တာကိုး ...။
ကဲ ... ပံုျပင္ဆုိေတာ့လည္း ဟိုး ... ေရွးေရွးတုန္းက လို႕ပဲ စရမွာေပါ့။

ဟိုး ... ေရွးေရွးတုန္းက တာဝတႎသာ နတ္ျပည္ႀကီးမွာ နတ္သားေလး တပါး ရွိသတဲ့။ အဲဒီနတ္သားေလးရဲ႕နာမည္က “ပၪၥသီခ” တဲ့။ သူက အရမ္းလွတဲ့ နတ္သမီးေလးတပါးကို ခ်စ္မိပါေရာတဲ့။ ဒါေပမဲ့ သူ႕ရဲ႕ဆရာသမား သိၾကားမင္းႀကီးက ခ်စ္သူကို စစ္ခင္းၿပီး အရယူႏိုင္သလို သူကေတာ့ စစ္ခင္းႏိုင္စြမ္းမရွိရွာဘူးေလ။ အဲဒီတုန္းက သူက သာမန္နတ္သားေလးပဲကိုး။ သူခ်စ္မိတဲ့ နတ္သမီးေလး က “သူရိယဝစၧသာ” တဲ့။ ေရႊမန္းတင္ေမာင္ႀကီး ဟဲသြားတဲ့ “အုိ ေဒဝစၧရာ .... ေရႊနတ္ကညာ အလွတကာတို႔ ... ေပါင္းကာ စုေဝး ... လွဟန္ေပး လွေရးျခယ္ကာ ...” ဘာညာ ဆုိတဲ့ သီခ်င္းထဲက ေဒဝစၧရာ ဆိုတာ အဲဒီ နတ္သမီးပဲေပါ့ ခင္ခင္ရယ္။ သူက တိမၺ႐ု နတ္စစ္သူႀကီးရဲ႕သမီးေတာ္ေလးေပါ့။ ဒီေတာ့ကာ ဂုဏ္ရည္ခ်င္းကမတူေလေတာ့ နတ္သားေလးခမ်ာ နတ္သမီးေလး နားကို မကပ္ႏိုင္ဘူးေပါ့ေလ။ ေယာကၡမေလာင္း နတ္မင္းႀကီးကလည္း သာမန္နတ္သားေလးဆိုေတာ့ သေဘာမတူဘူး ထင္ပါရဲ႕။ ဒါေပမဲ့ နတ္သားေလးက ေစာင္းတီး အလြန္ေတာ္သတဲ့။ ဒီဇိုင္းကလည္း လန္းတယ္နဲ႕တူတယ္။ သူက ဥေသွ်ာင္ငါးခုနဲ႕ေလ။ လန္ထြက္ေနမွာပဲေနာ္။ ပၪၥ ဆုိတာက ငါးခု၊ သီခ ဆိုတာက ဦးစြန္းလို႕ အနက္ ရတယ္တဲ့။ သူ႕မွာ နတ္ေစာင္းတလက္လည္း ရွိတယ္ ခင္ခင္ရဲ႕။ အဲဒီေစာင္းကေတာ့ တခါတီးလိုက္ရင္ ေလးလေက်ာ္မွ အသံစဲတယ္ ဆိုတဲ့ ေဗလုဝ နတ္ေစာင္း ပါပဲ။ Sustain သိပ္ေကာင္းေတာ့ ဒီေခတ္ instrument ေတြလို electronic effect ေတြ ဘာေတြ မလုိဘူးေပါ့။ ေစာင္းရဲ႕ နာမည္ အျပည့္အစံုက “ေဗလုဝပ႑ဳ” တဲ့။ ပါဠိေတာ္ေတြမွာေတာ့ “ေဗလုဝပ႑ဳဝီဏ” လို႔ ျပထားတယ္။ ဒီေစာင္းႀကီးက အသံရွိန္ သိပ္ရွည္သလို ေစာင္းကလည္း အႀကီးႀကီးပဲကိုး၊ ေစာင္းလက္႐ံုးကတင္ သံုးဂါဝုတ္ရွိတယ္ဆုိပဲ။ ေစာင္းက ဥသွ်စ္သီးမွည့္ အေရာင္ရွိတယ္ဆုိေတာ့ အဝါေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေပါ့ေနာ္။ ပါဠိလို ေဗလုဝ ဆုိတာ ဥသွ်စ္သီးလုိ႕အဓိပၸာယ္ ရသတဲ့။ ေစာင္းအုိးကေရႊနဲ႕လုပ္ထားၿပီး ေစာင္းလက္႐ံုးက ဣႏၵနီလာ ေက်ာက္၊ ေစာင္းႀကိဳး(ညိႇဳ႕) ေတြက ေငြႀကိဳးေတြ၊ ေစာင္းႀကိဳးရစ္တဲ့ ခင္တံလို႔ေခၚတ့ဲ မွင္႐ုိးက သႏၱာနဲ႕ လုပ္ထားတာတဲ့၊ ေရႊေစာင္းအုိးမွာ ေငြညိႇဳ႕တပ္ၿပီး ဣႏၵနီလာေက်ာက္ေတြ၊ သႏၱာေက်ာက္ေတြနဲ႔ ဆင္ယင္ထားတဲ့ ေစာင္းႀကီးဟာ အရမ္းလွ မွာပဲေနာ္။
ဒီေစာင္းကလည္း ရာဇဝင္နဲ႕ေနာ္။ ျမတ္စြာဘုရားကို အျမဲတမ္းလိုက္ၿပီး အေႏွာက္အယွက္ေပးေနတဲ့ မာရ္နတ္မင္းႀကီးကို သိတယ္မဟုတ္လား။ အဲဒီ ပရနိမၼိတ ဝႆဝတၱီနတ္ျပည္က မာရ္နတ္မင္းႀကီးဟာ ျမတ္စြာဘုရားကို ခုနစ္ႏွစ္ လံုးလံုး မ်က္ေျခမျပတ္ တေကာက္ေကာက္လိုက္ၿပီး အျမဲတမ္းေစာင့္ၾကည့္အျပစ္ရွာတာေတာင္ ဘာအျပစ္မွ ဆုိစရာ မေတြ႕လုိ႕ စိတ္ေလၿပီး ျမတ္စြာဘုရားအနားကေန ထြက္ခြာသြားေတာ့သတဲ့။ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ စိတ္ပ်က္သြားသလဲ ဆုိေတာ့ မာရ္နတ္မင္းႀကီးဟာ သူ႕ခ်ိဳင္းၾကားမွာ ညႇပ္ထားတဲ့ ေဗလုဝနတ္ေစာင္းႀကီး ေလွ်ာက်က်န္ရစ္ခဲ့တာေတာင္မွ သတိမထားမိ ေတာ့ဘူးလို႕ ခုဒၵကနိကာယ္၊ သုတၱနိပါတ္ပါဠိေတာ္၊ မဟာဝဂ္၊ ဂါထာ ၄၅၂ မွာ ပါတယ္ေလ။ အဲဒီ ေစာင္းႀကီးကို သိၾကား မင္းႀကီးက အသာေလးသြားေကာက္ၿပီး ေစာင္းတီးေကာင္းတဲ့ သူ႔တပည့္ ပၪၥသီခ နတ္သားေလးကို ေပးလိုက္တာတဲ့ ခင္ခင္ရဲ႕။ သိၾကားမင္းႀကီးကလည္း စတုမဟာရာဇ္နဲ႕ တာဝတႎသာနတ္ျပည္ႀကီး ႏွစ္ခုလံုးကို အစိုးရတဲ့ နတ္ဘုရင္ႀကီး ျဖစ္ေနတာေတာင္ ကိုယ္ပိုင္ေစာင္းကေလး မွ မရွိရွာဘူးေနာ္ ... သူမ်ားက်က်န္ရစ္တဲ့ ေစာင္းကို သြားေကာက္ရသတဲ့ ...
ဒါနဲ႕ပဲ နတ္သားေလးက ဂုဏ္ရည္မတူတဲ့ ခ်စ္သူကို ေစာင္းသီခ်င္း ၁၅-ဂါထာ နဲ႕ သူတို႔ဗိမာန္ေရွ႕မွာ ဆုိတီးေလးတီးၿပီး သြားေႂကြျပခဲ့တာေပါ့။ သူ႕ ေစာင္းခ်င္းဂါထာ ၁၅-ပုဒ္ထဲမွာ ေယာကၡမေလာင္းႀကီးကို ဖားထားတဲ့ စာသားေတြလည္း ပါေသးတယ္ ခင္ခင္ရဲ႕။ သီလကၡႏၶ ဝဂၢပါဠိေတာ္မွာ ပါတဲ့ ဂါထာေတြကို ကဗ်ာသာရတၳသၿဂႋဳဟ္က်မ္းထဲမွာ ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း အနက္ျပန္ၿပီး ရွင္းျပထားတဲ့အတုိင္း ေျပာျပမယ္ေနာ္ ...

(၁) ေစာင္းညႇိသီခ်င္း

ဗုဒၶဴ ပသံဟိတာ
ဓမၼဴ ပသံဟိတာ
သံဃူ ပသံဟိတာ
အရဟႏၲဴ ပသံဟိတာ
ကာမူ ပသံဟိတာ။

အၾကင္ေစာင္းသံတ်ာ၊ ဂါထာ သီခ်င္းတုိ႔သည္၊ ဘုရားဂုဏ္အထူးကို ခ်ီးက်ဴးစဲြမွီ၍ ျဖစ္ကုန္၏။ တရားေက်းဇူးဂုဏ္အထူးကို ခ်ီးက်ဴးစဲြမွီ၍ ျဖစ္ကုန္၏။ သံဃေက်းဇူး ဂုဏ္အထူးကို ခ်ီးက်ဴးစဲြမွီ၍ ျဖစ္ကုန္၏။ ရဟႏၲာေက်းဇူးဂုဏ္အထူးကို ခ်ီးက်ဴးစဲြမွီ၍ ျဖစ္ကုန္၏။ ကာမဂုဏ္ေက်းဇူးဂုဏ္အထူးကို ခ်ီးက်ဴးစဲြမွီ၍ ျဖစ္ကုန္၏။ အရွင္ဘုရား၊ အရွင္ဘုရားအား၊ ထုိေစာင္းသံတ်ာ၊ ဂါထာသီခ်င္းတို႔ျဖင့္၊ တပည့္ေတာ္ ပၪၥသီခသည္၊ ေရႊနားေတာ္သြင္းပါအံ့။

(၂) ေစာင္းသံ
ဝႏၵေတ ပိတရံ ဘေဒၵ။
တိမၺ႐ံု သူရိယဝစၧေသ၊
ေယန ဇာတာသိကလ်ာဏီ၊
အာနႏၵ ဇနနီမမ။

ႏွမ သူရိယဝစၧ။ အၾကင္ အေၾကာင္းေၾကာင့္။ ေကာင္းျခင္းငါးျဖာ၊ လကၡဏာရွိထေသာ။ ကၽြႏု္ပ္၏ခ်စ္ႀကိဳက္မႈႀကီးကို ျဖစ္ေစတတ္ထေသာ။ သင္ သူရိယဝစၧာ နတ္ကညာသည္။ အၾကင္ တိမၺ႐ုနတ္မင္း၊ ခမည္းေတာ္မင္းကို။ မွီ၍၊ ဖြားျမင္သည့္။ ျဖစ္၏။ သင္ သူရိယဝစၧာ နတ္ကညာ၏။ တိမၺ႐ု မည္ေသာ။ ထုိခမည္းေတာ္ နတ္မင္းကို၊ အကၽြႏု္ပ္သည္၊ ရွိခုိးပါ၏။ ။
(ဤကား တိမၺ႐ုနတ္မင္းႀကီး၏ သမီးေတာ္ သူရိယဝစၧာ နတ္သမီးကို အလုိရွိသျဖင့္ ပၪၥသီခနတ္သားသည္ ဒုတိယ အႀကိမ္ေျမာက္ ေစာင္းခ်င္းဂါထာျဖင့္ သာယာေခ်ငံစြာ ပဏာမိတဗၺ၊ ပဏာမ အားေလ်ာ္စြာ၊ ဝႏၵနာ ျပဳလုပ္ခ်က္ ေပတည္း။)

(၃) ေစာင္းသံ
ဝါေတာဝ ေသဒတံ ကေႏၲာ၊
ပါနိယံဝ ပိပါသေတာ။
အဂႌရသႎၼ ပိယာေမသိ၊
ဓေမၼာ အရဟတံ ဣဝ။

ႏွမ။ အပူဖိစီး၍ ေခၽြးဒီးဒီးက်ကုန္ေသာသူတို႔သည္၊ ေလညင္းကို၊ ႏွစ္သက္အပ္ သကဲ့သို႔လည္းေကာင္း၊ ေရငတ္မြတ္ေသာသူသည္၊ ေသာက္ေရကို၊ ႏွစ္သက္အပ္ သကဲ့သို႔လည္းေကာင္း၊ ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္သည္၊ တရားကို၊ ႏွစ္သက္အပ္ သကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း၊ အလွ်ံၿပိဳးျပက္ ထြက္ေသာ ကိုယ္ေရာင္ျဖင့္ ေတာက္ပေသာ၊ သင္ခ်စ္ေဆြႏွမကို၊ အကၽြႏု္ပ္အား၊ ခ်စ္အပ္ႀကိဳက္အပ္သည္၊ ျဖစ္ၿပီ။ ။
(ဤကား သူရိယဝစၧာနတ္သမီး၏ ကိုယ္ေရာင္ကိုယ္ဝါ ေၾကာင့္ ခ်စ္ႀကိဳက္ရပံုတည္း။)

(၄) ေစာင္းသံ
အာတုရေႆဝ ေဘသဇၨံ၊
ေဘာဇနံဝ ဇိဂစၧေတာ။
ပရိနိဗၺာယိ မံ ဘေဒၵ၊
ဇလႏၲမိဝ ဝါရိနာ။

ေရာဂါစြန္းၿငိ၊ အနာရွိေသာသူအား၊ ေဆးကို၊ ေပး၍၊ ေရာဂါေပ်ာက္တိမ္း ၿငိမ္းေစသကဲ့သို႔လည္းေကာင္း၊ ဆာေလာင္ေသာ သူအား၊ အစာကို၊ ေပး၍၊ ဆာေလာင္မရွိ ၿငိမ္းေစဘိသကဲ့သို႔လည္းေကာင္း။ ေရသည္၊ ထိန္ထိန္ညီးညီး ေတာက္ေလာင္ ေသာ မီးကို၊ ၿငိမ္းေစသကဲ့သို႔လည္းေကာင္း၊ ခ်စ္ေဆြႏွမ နတ္မယ္လ်၊ ခ်စ္ရေပရွာ၊ မယ့္ေမာင္ငါ၏၊ က်ဳပ္ႏွမေၾကာင့္၊ ဒုကၡဆူသီး၊ အပူႀကီးကို၊ သင္ခ်စ္ေဆြႏွမသည္၊ ျမန္ျမန္အေသာ့ၿငိမ္းေစေလာ့။ ။
(ဤကား သင္နတ္သမီးကို အႀကိဳက္ႀကီး ႀကိဳက္ရေသာ ဒုကၡမီးကို ေျဖေဖ်ာက္ပါ ဆုိလုိသည္)။

(၅) ေစာင္းသံ
သီေတာဒကံ ေပါကၡရဏႎ၊
ယုတၱံ ကိၪၨကၡေရဏုနာ၊
နာေဂါ ဃမၼာဘိတေတၱာဝ၊
ၾသဂေဟ ေတ ထႏုဒၶရံ။

အပူလြန္မင္း ႏွိပ္စက္ျခင္းရွိေသာ၊ ဆင္ေျပာင္သည္။ ေရႊၾကာပဒံု ပန္းဝတ္မႈံႏွင့္၊ ျပည့္စံုေသာ။ ဧးျမခ်မ္းၾကည္ေသာ ေရလည္းရွိထေသာ။ ေရကန္သို႕။ ဆင္းသက္၍။ ဧးၾကည္လွစြာ ခ်မ္းသာျခင္းကို။ ရေလသကဲ့သို႕။ ထိုႏွင့္တမူ ထပ္တူထပ္မွ်။ မယ့္ေမာင္ငါသည္။ သင္ခ်စ္ေဆြႏွမ၏။ သားျမတ္ႏွစ္ခုအၾကား ေရႊရင္သားကို။ ဝါ၊ ရင္ဦးရတနာ ပန္းႏွစ္ႁမႊာတုိ႔၏ အၾကားကို။ သက္ဝင္အာ႐ံု၊ ရင္ေငြ႕ကိုလံႈရမွ။ စိတ္ေရာကိုယ္ပါ၊ ခ်မ္းသာျခင္းကို၊ ရပါအံ့တကား။
(ဤကား ခ်စ္ေဆြႏွမ၏ သားျမတ္ႏွစ္ခုတို႔အၾကားမွာ ကစားေပ်ာ္ေမြ႕ရမွ သုခခ်မ္းသာ ျဖစ္ႏုိင္ ပါေတာ့မည္ ဆုိလိုသည္။)

(၆) ေစာင္းသံ
အစၥကၤုေသာဝနာေဂါဝ၊
ဇိတံေမ တုတၱေတာမရံ၊
ကာရဏံ န ပဇာနာမိ၊
သေမတၱာ လကၡဏူ႐ုယာ။

ခ်စ္ေဆြႏွမ။ ခ်ိတ္ငင္ဆဲြေၾကာင္း သံခၽြန္းေတာင္းျဖင့္၊ ေကာင္းစြာငင္ႏွိပ္၊ မခ်ိတ္ႏိုင္ေသာ။ ဆင္ေျပာင္သည္။ ငါသည္။ နားရင္းထိုးစူး၊ ဒူးေျခလက္ထြင္း၊ ထိုခက္ရင္းကို။ ေအာင္အပ္ၿပီ။ ဤသို႕။ အဟုတ္ထစ္ထစ္၊ အမုန္ယစ္၍။ တစံုတခုေသာ အေၾကာင္းကို။ မသိသကဲ့သုိ႔။ ပမာသို႕မူ၊ ထို႔အတူ။ မယ့္ေမာင္ငါသည္။ သင္ခ်စ္ေဆြႏွမ၏။ ေရႊစိုင္ တမြတ္၊ ပြတ္မွခၽြတ္သို႕၊ ေခ်ာမြတ္လွဟန္၊ ေရႊေပါင္တန္စံု၊ လကၡဏာဂုဏ္ရွိေသာေၾကာင့္။ ရာဂအမုန္၊ သုန္သုန္ ယစ္မူး၊ အ႐ူးႀကီးကဲ့သုိ႔ျဖစ္၍။ တစံုတရာေသာအေၾကာင္းကို။ ဉာဏ္ေရာင္ကင္းကြာ၊ မသိႏုိင္ေတာ့ပါ။
(ဤကား သူရိယဝစၧသ နတ္သမီး၏ လကၡဏာၾကန္ ေပါင္တန္ေနပံုေကာင္းေသာေၾကာင့္ ခ်စ္႐ူးႀကိဳက္႐ူး၊ အ႐ူးႀကီး ႐ူးရ ေသာ ကၽြႏု္ပ္ ပၪၥသီခသည္ ဘာကိုမွ် မသိႏုိင္ပါဘူးဟု ဆုိလိုသည္။)

(၇) ေစာင္းသံ
တယိ ဂဓိတ စိေတၱာသၼိ၊
စိတၱံ ဝိပရိနာမိတံ၊
ပဋိဂႏၲဳ န သေကၠာမိ၊
ဝကၤဃေသၱာ အမၺဳေဇာ။

နတ္ေမႏွမ။ မယ့္ေမာင္ငါသည္။ သင္ခ်စ္ေဆြႏွမ၌။ အျမဲသက္သက္ စဲြမက္ေသာ စိတ္ရွိသည္၊ ျဖစ္ၿပီ။ အဖ်ားေကာ့ညိတ္၊ သံမွ်ားခ်ိတ္ကို၊ စိတ္ရွိတိုင္း မ်ိဳမွားေသာ။ ေရ၌ျဖစ္ပြားေသာ ငါးသည္။ တဖန္အသစ္၊ ျပန္နစ္ျခင္းငွာ။ ႐ုန္းအံ့ႀကိဳးပမ္း၊ မစြမ္းႏိုင္ရွာသကဲ့သုိ႕။ ပမာသို႕မူ၊ ထုိ႔အတူ။ မယ့္ေမာင္ငါ၏၊ စိတ္သည္။ ေဘာက္ျပန္၏။ ဆုတ္နစ္ တဖန္၊ ျပကေတ့ ျဖစ္ျပန္ျခင္းငွာ။ လံု႕လၾကံ႕ခိုင္၊ မစြမ္းႏုိင္။ ။
(ဤကား သံမွ်ားခ်ိတ္ကို မ်ိဳမိမွားေသာ ငါးကဲ့သို႕၊ ခ်စ္ရႀကိဳက္ရေသာ ေလာဘ ဘဝင္စိတ္တုိ႔သည္၊ ငင္ခ်ိတ္ဆဲြငင္အပ္ သျဖင့္ ေရွးကသေဘာမ်ိဳး မျဖစ္ႏုိင္ေတာ့ၿပီ ဟု ဆိုလိုသည္။)

(၈) ေစာင္းသံ
ဝါမူ႐ု သဇမံ ဘေဒၵ၊
သဇမံ မႏၵေလာစေန။
ပလိသဇမံ ကလ်ာဏီ၊
ဧတံေမ အဘိ ပတၱိတံ။

ပြတ္မွာတင္ခၽြတ္၊ တမြတ္ေရႊစိုင္၊ ေရာင္ၿပိဳင္လွေမာ၊ ေရႊငွက္ေပ်ာတံုးဟန္ပန္၊ ေရႊေပါင္တံရွိေသာ။ ခ်စ္ေဆြႏွမ။ မယ့္ေမာင္ငါ့ကို။ ေရႊမု႐ိုးစည္ပံုမယြင္း၊ ေရႊလည္ပင္းကို ခ်က္ျခင္းသိမ္းယွက္၊ ဖက္လွည့္ပါေလာ။ မေထ့တေထ့ႏွင့္၊ သိမ္ေမြ႕စြာ ၾကည့္႐ႈေလ့ရွိေသာ။ ခ်စ္ေဆြႏွမ။ မယ့္ေမာင္ငါ့ကို။ ေရႊမု႐ိုးစည္ပံုမယြင္း၊ ေရႊလည္ပင္းကို ခ်က္ျခင္းသိမ္းယွက္၊ ဖက္လွည့္ပါေလာ။ ေကာင္းျခင္းငါးျဖာ၊ လကၡဏာမ်ားႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ။ ခ်စ္ေဆြႏွမ။ မယ့္ေမာင္ငါ့ကို။ ေပါင္ေပၚထက္ဖ်ား၊ ကိုယ္လံုးထား၍၊ ပိုက္ျဖားမႂကြင္း၊ ေမာင့္လည္ပင္းကို၊ ညႇင္းညႇင္းသာသာ၊ ဖက္လွည့္ပါေလာ့။ ဤသုိ႔ ဖက္ျခင္းကို။ မယ့္ေမာင္ငါသည္။ အလြန္အလိုရွိအပ္ၿပီ။ ။
(ဤကား ေပါင္တန္လွေသာ ခ်စ္ေဆြႏွမသည္ ကၽြႏု္ပ္လည္ပင္းကို ဖက္လွည့္ပါေလာ့။ ။ ေကာင္းပံုငါးမ်ိဳးႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ခ်စ္ေဆြႏွမ၏ ေပါင္ေပၚ၌ ကၽြႏု္ပ္ကိုယ္လံုးကိုထား၍ လည္ပင္းကို ျဖည္းညင္းသာယာစြာ ေပြ႔ပါ ဖက္ပါဟု ဆိုလိုသည္။)

(၉) ေစာင္းသံ
အပၸေကာ ဝတ ေမသေႏၲာ၊
ကာေမာ ဝလႅိတ ေကသိရာ။
အေနကဘာေဝါ သမပါဒိ၊
အရဟေႏၲာဝ ဒကၡိဏာ။

ညြန္႕ဖ်ားေကာ့ေကာ့၊ ေၾကာ့ရွင္းေကာင္းစြာ၊ ဆံေကသာရွိေသာ။ လွပံုတင့္တယ္၊ ေမာင့္သက္လယ္။ သင္ႏွမ၌။ မယ့္ေမာင္ငါ၏။ ခ်စ္ရႀကိဳက္ရေသာ ကာမဆႏၵသည္။ မ်ားစြာအပံု၊ ရွိပါတံုလ်က္။ ခ်စ္ေဆြႏွမက။ ငါ၌။ ခ်စ္ႀကိဳက္ေမတၱာ၊ နည္းလွပါတကား။ ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္၌။ သဒၶါၾကည္ျဖဴ၊ ေပးလွဴအပ္ေသာအလွဴသည္။ အပံုႀကီးမ်ားေသာ အက်ိဳးရွိသည္။ ျဖစ္သည္သာလွ်င္တည္း။ ။
(ဤကား ဆံပင္ေကာင္းေသာ ခ်စ္ေဆြႏွမ၊ ႏွမအေပၚမွာ ေမတၱာသက္ေရာက္ပါေသာ ေမာင္၏ ခ်စ္ျခင္းတရားမ်ားမ်ားႀကီး ရွိပါလ်က္၊ ႏွမ၏ ခ်စ္ပံုနည္းလွေခ်တကား။ ရဟႏၲာကို လွဴရေသာအက်ိဳးသည္ အပံုႀကီးမ်ားသည္ဟု ဆိုလိုသည္။)

(၁၀) ေစာင္းသံ
ယံေမအတၳိ ကတံပုညံ၊
အရဟေႏၲသု တာဒိသု။
တံေမ သဗၺကလ်ာဏီ၊
တယာ သဒၶႎ ဝိပစၥတံ။

တကိုယ္လံုးေခ်ာေသာ။ နတ္ေမႏွမ။ သည္းခံႏိုင္ေသာ ဂုဏ္ထူးရွိကုန္ေသာ။ ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္တို႕၌။ မယ့္ေမာင္ငါ၏။ ျပဳအပ္ေသာ။ အၾကင္ေကာင္းမႈသည္။ ရွိ၏။ ထိုေကာင္းမႈသည္။ သင္ခ်စ္ေဆြႏွမႏွင့္။ အတူတကြ။ ေရႊလည္ဘက္ႏဲႊ၊ လက္ေတာ္ဆဲြ၍၊ ခပဲေရာယု၊ အက်ိဳးစုကို ယခုခံစားရပါေစ။ ။
(ဤကား တကိုယ္လံုးေခ်ာေသာ၊ လွေသာ ခ်စ္ေဆြႏွမ။ ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္တို႕၌ ကၽြႏု္ပ္ျပဳရေသာေကာင္းမႈေၾကာင့္၊ ခ်စ္ေဆြႏွမ နတ္မယ္လ်ႏွင့္၊ တကြရႊင္ၾကည္၊ ေရႊလည္ဘက္ႏဲႊ၊ လက္ကိုဆဲြ၍၊ အျမဲေပါင္းေဘာ္ရပါေစေသာဟု ဆိုလိုသည္။)

(၁၁) ေစာင္းသံ
ယံေမအတၳိ ကတံပုညံ၊
အသၼႎ ပထဝီ မ႑ေလ။
တံေမ သဗၺကလ်ာဏီ၊
တယာ သဒၶႎ ဝိပစၥတံ။

တကိုယ္လံုးလွေသာ။ ခ်စ္ေဆြႏွမ။ ဤေျမအျပင္၌။ မယ့္ေမာင္ငါ၏။ ျပဳအပ္ေသာ။ အၾကင္ေကာင္းမႈသည္။ ရွိ၏။ ထိုေကာင္းမႈသည္။ သင္ခ်စ္ေဆြႏွမႏွင့္။ အတူတကြ။ အတူအမွ် ခံစားရပါေစ။ ။
(ဤကား ေျမအျပင္၌ ကၽြႏု္ပ္ျပဳအပ္ေသာ ေကာင္းမႈအက်ိဳးအားျဖင့္ တကိုယ္လံုးလွေသာ ခ်စ္ေဆြႏွမႏွင့္ ထပ္တူထပ္မွ် ခံစားရပါေစဟု ဆိုလိုသည္။)

(၁၂) ေစာင္းသံ
သက်ပုေတၱာစ စ်ာေနန၊
ဧေကာဒိ နိပေကာသေတာ။
အမတံ မုနိ ဇိဝိသာေနာ၊
တမဟံ သူရိယဝစၧေသ။

သူရိယဝစၧ အမည္ရေသာ။ ခ်စ္ေဆြႏွမ။ သာကီဝင္မင္းသားလည္း ျဖစ္ထေသာ။ စ်ာန္ျဖင့္။ ျမတ္ေသာအျဖစ္သုိ႕ ေရာက္ထေသာ။ ရင့္ေသာပညာလည္း ရွိထေသာ။ သတိႏွင့္လည္း ျပည့္စံုထေသာ။ ျမတ္စြာဘုရားသည္။ မ်ားစြာျမင့္ၾကာ၊ သံသရာပတ္လံုး။ နိဗၺာန္ကို။ ရွာမီွးလ်က္။ က်င္လည္ေတာ္မူ၏သို႕။ ထို႕အတူ။ မယ့္ေမာင္ငါသည္လည္း။ ထိုအလွဆန္းၾကယ္၊ နတ္မိမယ္ကို။ ရင္ေငြ႕ပန္းမံႈ၊ လံႈရပါေၾကာင္း။ ေအာက္ေမ့ရွာၾကံလ်က္။ က်င္လည္သြားလာ၊ ျမင့္ၾကာလွေလၿပီ။ ။
(ဤကား သံသရာ ဘဝဘဝက၊ ဘုရားေလာင္းသည္ နိဗၺာန္ကို ရွာသကဲ့သို႕၊ ခ်စ္ေဆြႏွမႏွင့္ ေပါင္းေဘာ္ရေအာင္ ရွာၾကံ ရသည္ ဟု ဆိုလိုသည္။)

(၁၃) ေစာင္းသံ
ယထာပိ မုနိနေႏၵယ်၊
ပတြာ သေမၺာဓိ မုတၱမံ။
ဧဝံ နေႏၵယ်ံ ကလ်ာဏီ၊
မိႆဘာဝံ ဂေတာ ယထာ။

ကိုယ္အဂၤါငါးပါး၊ လကၡဏာမ်ားႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ။ ႏွမ။ ျမတ္စြာဘုရားသည္။ ျမတ္ေသာ၊ သဗၺညဳတဉာဏ္ေတာ္သို႕။ ေရာက္၍။ ႏွစ္သက္ေတာ္မူ၏သို႕။ ထို႕အတူ။ မယ့္ေမာင္ငါသည္။ သင္နတ္မယ္ႏွင့္။ ေရာေႏွာရႊင္ေပ်ာ္၊ ေပါင္းေဘာ္ရျခင္းသို႕။ ေရာက္သည္ရွိေသာ္။ ႏွစ္သက္ရႊင္ဖိန္း၊ ရွိန္းရအံ့တကား။ ။
(ဤကား မုနိငါးပါးတုိ႕ကို အစိုးရေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္၊ ထူးကဲလြန္ျမတ္လွစြာေသာ သဗၺညဳတဉာဏ္ေတာ္ကို ရ၍၊ ဝမ္းေျမာက္ႏွစ္သက္ေတာ္မူလွသျဖင့္ အေနကဇာတိ သံသာရံ စေသာ ဂါထာဥဒါန္းကို က်ဴးရင့္သည္ႏွင့္အတူ၊ ငါတမူ လည္း၊ ခ်စ္ေဆြႏွမ၊ နတ္မယ္လ်ႏွင့္၊ တကြရႊင္ေပ်ာ္၊ ေပါင္းေဘာ္ယွဥ္တဲြ ရသည္ရွိေသာ္၊ အလြန္အၾကဴး၊ အထူးႏွစ္သက္ ရလိမ့္မည္ ဟု ဆိုလိုသည္။)

(၁၄) ေစာင္းသံ
သေကၠာ ေစေမ ဝရံဒဇၨာ၊
တာဝတႎသာ နမိႆေရာ။
တာဟံဘေဒၵ ဝါေရယ်ာေဟ၊
ဧဝံ ကာေမာ ဒေဠာ မမ။

အို သူရိယ ဝစၧ၊ နာမဆန္းၾကယ္၊ နတ္မိမယ္။ တာဝတႎသာနတ္တို႕ကို။ အစိုးရေသာ။ သိၾကားမင္းသည္။ မယ့္ေမာင္ငါ့အား။ နတ္ျပည္ႏွစ္ထပ္၊ နတ္စည္းစိမ္ဆုျမတ္ကို။ အကယ္မေသြ၊ ေပးခဲ့ေခ်အံ့။ ဤသို႕ေပးေစကာမူ၊ ထုိစည္းစိမ္ဆုျမတ္ကို။ မယ့္ေမာင္ငါသည္။ မလုိတားျမစ္၊ ပယ္ရွားပစ္လိမ့္။ သင္ခ်စ္ေဆြႏွမ၌သာလွ်င္၊ မယ့္ေမာင္ငါ၏။ ရမၼက္ယစ္ပုိး၊ ခ်စ္ေႏွာင္ ႀကိဳးသည္။ ေျဖခၽြတ္ႏုိင္ဘဲ၊ ျမဲေလစြတကား။ ။
(ဤကား၊ အိုသူရိယဝစၧ၊ နာမဆန္းၾကယ္၊ ေမာင့္သယ္လွယ္။ သိၾကားမင္းသည္၊ တာဝတႎသာနတ္ျပည္ႀကီး၏ စည္းစိမ္ကို၊ အကယ္၍ ေပးေစကာမူ မလုိခ်င္၊ သင္နတ္မယ္ကိုသာလွ်င္ လိုခ်င္သည္ ဟု ဆိုလိုသည္။)

(၁၅) ေစာင္းသံ
သာလံ ဝ နစိရံ ဖုလႅံ၊
ပိတရံ သ သုေမဓေသ။
ဝႏၵမာေနာ နမႆာမိ၊
ကႆေတ တာဒိသီပဇာတိ။

ေလာကြတ္ပ်ဴငွာ၊ အရာရာ၌၊ လိမၼာေသာ ဉာဏ္အျမင္ရွိေသာ၊ ခ်စ္ေဆြႏွမ။ သင္နတ္မယ္သည္။ အၾကင္အဘ၏။ ဤသို႔ျပင္လ်ာ၊ လကၡဏာမ်ားႏွင့္ျပည့္စံုေသာ။ ခ်စ္သမီးသည္။ ျဖစ္ေခ်၏။ မျပတ္။ ပြင့္ေသာ။ နတ္မိမယ္တို႔၊ စံေပ်ာ္ပ်ိဳ႕သည္၊ ၿမိဳ႕၏အနီး၊ အင္ၾကင္းပင္ႀကီးႏွင့္ တူေသာ။ သင္နတ္မယ္၏။ ခမည္းေတာ္ တိမၺ႐ုနတ္မင္းကို။ ပၪၥသီခ၊ မည္ရသညာ၊ မယ့္ေမာင္ငါသည္။ ခ်ီးမြမ္းရႊင္ေမာလ်က္။ တံု႔ဝပ္႐ိုက်ိဳး၊ ရွိခိုးပါ၏။ ။
(ဤကား ေလာကြတ္ပ်ဴငွာေကာင္းေသာ ခ်စ္ေဆြႏွမ၏ အဘကို ရွိခိုးပါ၏ဟု ဆိုလိုသည္။)

ကိုင္း ... စာသားေတြကေတာ့ လန္ထြက္ေနတာပဲ မဟုတ္လား ခင္ခင္ ...
အဲဒီ ေစာင္းခ်င္းဂါထာ ၁၅-ပုဒ္နဲ႕လည္း ေႂကြျပၿပီးေရာ ပၪၥသီခနတ္သားကို သူရိယဝစၧ နတ္သမီးေလးက ေမတၱာတံု႕ျပန္ လုိက္ သတဲ့။ တိမၺ႐ုနတ္စစ္သူႀကီးကလည္း သမီးေတာ္နဲ႕သေဘာတူၾကည္ျဖဴသြားတယ္ ဆုိေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္ကေနစၿပီး အခုထက္ထိ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေပါင္းေဖာ္ ၾကေလသတည္းေပါ့ ခင္ခင္ရယ္ ...
ပံုျပင္ေလးကေတာ့ ဒါပါပဲကြယ္ ...


ဟယ္ရီ

Read More...

Wednesday 8 June 2011

နာၾကင္ေနဆဲပါ - Still Got the Blues

Rock and Blues Legend ျဖစ္တဲ့ အိုင္ယာလန္လူမ်ိဳး ဂစ္တာသမား၊ အဆုိေတာ္ Gary Moore ဟာ အခုႏွစ္၊ ေဖေဖာ္ဝါရီလ၊ ၆-ရက္ေန႕ မနက္အေစာပိုင္းမွာ စပိန္ႏုိင္ငံ၊ Estepona ၿမိဳ႕က Kempinski ဟုိတယ္ရဲ႕ အခန္း တခုထဲမွာ အပန္းေျဖခရီးထြက္ရင္း ႏွလံုးေရာဂါလုိ႕ ယူဆရတဲ့ ေရာဂါနဲ႕ ကြယ္လြန္သြားခဲ့ပါၿပီ ...


Gary Moore ကို ေျမာက္အုိင္ယာလန္၊ ဘဲလ္ဖတ္စ္ၿမိဳ႕မွာ ၁၉၅၂-ခုႏွစ္၊ ဧၿပီလ ၄-ရက္ေန႕မွာ ေမြးဖြားခဲ့တာမို႕ ကြယ္လြန္ခ်ိန္မွာ အသက္ ၅၉-ႏွစ္နီးပါး ရွိၿပီျဖစ္ပါတယ္။ နာမည္အျပည့္အစံုက Robert William Gary Moore ျဖစ္ေပမဲ့ Gary Moore လုိ႕ပဲ လူသိမ်ားၾကပါတယ္။
တမ်ိဳးထူးျခားတဲ့ သူ႕ရဲ႕ လိဒ္ဂစ္တာ တီးလံုးေတြေၾကာင့္ ေက်ာ္ၾကားလာခဲ့သူျဖစ္ၿပီး နာမည္ေက်ာ္ ဂီတပညာရွင္အမ်ား အျပားနဲ႕လည္း တဲြဖက္တီးခတ္ ေဖ်ာ္ေျဖမႈေတြ ျပဳလုပ္တင္ဆက္ခဲ့သူျဖစ္ပါတယ္။

သူ႕ရဲ႕ ဂီတဘဝ အစဦးပိုင္းမွာ ေရာ့ခ္ဂီတသမားတဦးအျဖစ္ က်င္လည္ခဲ့ၿပီး Gibson ဂစ္တာကို အသံုးမ်ားပါတယ္။ ၁၉၉၀-ဝန္းက်င္မွာ ဘလူးစ္ဂီတသမားအျဖစ္ ကူးေျပာင္းခဲ့ပါတယ္။ Still got the blues အယ္လ္ဘမ္ဟာ သူ႕ရဲ႕ ေအာင္ျမင္ ေက်ာ္ၾကားတဲ့ အယ္လ္ဘမ္ျဖစ္ၿပီး Billboard Hot 100 မွာ နံပါတ္ ၉၇-အျဖစ္ စာရင္းဝင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီ အယ္လ္ဘမ္ရဲ႕ Title song ျဖစ္တဲ့ Gary ကိုယ္တုိင္ ေရးသားတီးခတ္ သီဆိုထားတဲ့ Still got the blues သီခ်င္းဟာ က်ေနာ့္ႏွလံုးသားထဲမွာ စဲြေနပါတယ္။

ပင္ကိုယ္က အသံခ်ိဳျမတဲ့ Gibson ဂစ္တာေပၚမွာ Blues ဂီတရဲ႕ Style အတုိင္း အလူးအလွိမ့္၊ အဆဲြအငင္ေတြ ထည့္ၿပီး ေလးေလးပင္ပင္နဲ႕ စတင္ထားတဲ့ Intro အပိုဒ္ကုိပဲ main theme အျဖစ္ တပုဒ္လံုးယူထားၿပီး solo မွာ အလွည့္အေျပာင္း အမြမ္းအမံေလးေတြနဲ႕ျဖည့္ထားပါတယ္။ တကယ္တမ္းေကာင္းတာက Stage show မွာပါ။ သီခ်င္းအဆံုး outro solo (ending လုိ႕လည္း ေခၚၾကပါတယ္) မွာ improvisation ေတြထည့္ၿပီး mood အျပည့္နဲ႕ လက္စြမ္းျပ တီးခတ္သြားတဲ့ Gary ရဲ႕ performance ဟာ တကယ့္ကို စဲြမက္ေလာက္ပါတယ္။ လိႈင္းထေနတဲ့ ဂစ္တာသံ၊ အသံျမင့္ (high pitch) ေတြၾကားမွာ လက္ကြက္စိပ္စိပ္နဲ႕ အျမန္တီးသြားတဲ့ ေတးသြားေတြကေန ဂစ္တာသံဟာ နိမ့္လိုက္ျမင့္လုိက္နဲ႕ လိႈင္းစီးေနရသလို၊ ပိရိေသသပ္တဲ့အကူးအေျပာင္း၊ အလွည့္ေတြနဲ႕အတူ Climax ကိုေရာက္လိုက္၊ sequence ေတြလွည့္လုိက္ လုပ္ရင္းကေနမွ မူရင္းေတးသြားပိုဒ္ကို ျပန္ေခၚၿပီး အသံခ်ိဳခ်ိဳေလးနဲ႕ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ခ်သြားပံုေလးက အရမ္းကို လွလြန္းပါတယ္။ အလြန္အကၽြံ “တီး” လြန္းတယ္ လို႕ ေဝဖန္ၾကတာေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္ကေတာ့ အရမ္းႀကိဳက္ပါတယ္။

တီးခတ္မႈပိုင္းေကာင္းသလို စာသားကိုလည္း ခံစားၾကည့္ပါ ... တစံုတေယာက္ေသာသူအတြက္ ယေန႕တိုင္ စဲြစဲြလန္းလန္းနဲ႕ ေဆြးေျမ့နာၾကင္ခံစားေနရဆဲ သူေတြရဲ႕ ႏွလံုးသားကို တုိက္႐ိုက္ထိခုိက္ေစတဲ့ စာသားေတြပဲျဖစ္ပါတယ္။ အခ်စ္ဆုိတာဟာ တခ်ိဳ႕သူေတြအတြက္ လြယ္ကူေပမဲ့ တခ်ိဳ႕သူေတြအတြက္ေတာ့ ခက္ခက္ခဲခဲနဲ႕ တန္ဖိုးႀကီးႀကီး ေပးဆပ္ ခဲ့ရတဲ့ အရာတခုပါပဲ ... တခ်ိဳ႕အတြက္ေတာ့ အခ်စ္ဟာ မိတ္ေဆြမဟုတ္ခဲ့ပါဘူး ... ဒါေပမဲ့ ဒီလိုသိရဖို႕အတြက္ အခ်ိန္အမ်ားႀကီး ရင္းခဲ့ရပါတယ္ ... ကစားပဲြတခုလိုပဲေပါ့ ... ႏုိင္ဖုိ႕ ကစားၾကေပမဲ့ အ႐ႈံးနဲ႕လည္း ရင္ဆုိင္ရတာပဲ မဟုတ္ပါလား ... တခ်ိဳ႕ေတြက တေယာက္မေကာင္း တေယာက္ေျပာင္းၿပီး လြယ္လြယ္ေလး ခ်စ္ႏုိင္ၾကေပမဲ့ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ တသက္မွာ တခ်စ္ဆုိသလုိပဲ တစံုတေယာက္ကိုသာ စဲြစဲြလမ္းလမ္းနဲ႕ ခုိင္ခုိင္ျမဲျမဲ ေလးေလးနက္နက္ ခ်စ္ခဲ့ၾကရသူေတြ အဖို႕ေတာ့ အခ်စ္ဆုိတာ နာက်င္မႈေတြဆီ ဦးတည္ေနတဲ့ လမ္းတခုသာ ျဖစ္ပါတယ္ ...
ဒါေပမဲ့ ... အခ်ိန္ေတြ မ်ားစြာ ၾကာခဲ့ၿပီ ဆုိေပမဲ့ ... ေမ့မရတဲ့ အျဖစ္ေတြနဲ႕အတူ ေႏွာင္းတေျမ့ေျမ့ နာက်င္ခံစားေနၾကရဆဲ အခ်စ္ႀကီးသူမ်ားအတြက္ ...

Still got the blues
နာၾကင္ေနဆဲပါ


Verse 1
Used to be so easy to give my heart away
But I found out the hard way
There's a price you have to pay
I found out that love, was no friend of mine
I should have known time after time

ႏွလံုးသားကုိ အပ္ႏွင္းဖို႔
သိပ္လြယ္ခဲ့ဖူးတယ္ ဆုိပဲ
ကိုယ့္အတြက္ေတာ့ ခဲယဥ္းခဲ့ပါတယ္
ဒါဟာ ေပးဆပ္ခဲ့ရတဲ့တန္ဖိုးတခုပဲေပါ့

ဒီအခ်စ္ဆိုတာဟာ ...
ကိုယ့္အတြက္ မိတ္ေဆြမဟုတ္မွန္း
သိခဲ့ရၿပီေလ
အခ်ိန္ေတြၾကာလာတာနဲ႕အမွ်
ဒါကို သိခဲ့သင့္တာေပါ့

So long, it was so long ago
But I've still got the blues for you

ၾကာခဲ့ပါၿပီ ...
သိပ္ကို ၾကာခဲ့ၿပီ ဆုိေပမဲ့
မင္းအတြက္ ကိုယ္နာၾကင္ေနရဆဲပါ

Verse 2
Used to be so easy to fall in love again
But I found out the hard way
It's a road that leads to pain
I found that love, was more than just a game
You're playin' to win, but you lose just the same

ထပ္ခ်စ္ဖုိ႕ဆိုတာ
သိပ္လြယ္ခဲ့ဖူးတယ္ဆုိပဲ ...
ကိုယ့္အတြက္ေတာ့ ခဲယဥ္းခဲ့ပါတယ္
ဒါဟာ နာက်င္မႈေတြဆီ ဦးတည္ေနတဲ့ လမ္းပါပဲ
အခ်စ္ဆိုတာ ...
ကစားပဲြတခုထက္ပိုမွန္း သိခဲ့ရၿပီ
ႏိုင္ဖုိ႔ကစားေပမဲ့ ႐ံႈးခဲ့ရတာလည္း အတူတူပါပဲ

So long, it was so long ago
But I've still got the blues for you

ၾကာခဲ့ပါၿပီ ...
သိပ္ကို ၾကာခဲ့ၿပီ ဆုိေပမဲ့
မင္းအတြက္ ကိုယ္နာၾကင္ေနရဆဲပါ

Cho:
So many years, since I've seen your face
But here in my heart, there's an empty space
Where you used to be

ႏွစ္ေတြအမ်ားႀကီး ၾကာခဲ့ၿပီေနာ္ ...
မင္းမ်က္ႏွာေလးကို ေနာက္ဆံုးျမင္ခဲ့ရတာေလ ...
ကိုယ့္ႏွလံုးသားထဲမွာေတာ့ ေနရာလပ္တေနရာ ရွိေနဆဲပါ
တခ်ိန္က အဲဒီမွာ မင္းရွိခဲ့ဖူးေလရဲ႕

Refrain:
Though the days come and go
There is one thing I know
I've still got the blues for you

ေန႕ရက္ေတြ ဝင္လိုက္ထြက္လိုက္ ရွိေနလည္း
ကိုယ္သိတာ တခုတည္း ...
မင္းအတြက္ ကိုယ္နာၾကင္ေနရဆဲပါ



Well, I’ve still got the blues for you, Gary. ျမင့္ျမတ္ရာ ဘံုဘဝမွာ စံစားႏုိင္ပါေစ ...

ဟယ္ရီ

Read More...

Friday 3 June 2011

တိမ္လိႈင္းတို႕၏ဝွက္ဖဲ .... (၂)

ၿပီးခဲ့တဲ့ ပို႔စ္မွာ တင္ခဲ့တဲ့ "တိမ္လိႈင္းတို႕၏ ဝွက္ဖဲ" ဆိုတဲ့ ကဗ်ာေလးရဲ႕ comment ထဲမွာ မခင္ခင္က ကဗ်ာေလးတပုဒ္နဲ႕ comment ေပးသြားခဲ့ပါတယ္ ...
ျမန္မာကဗ်ာေတြမွာ ဒီလိုပဲ အျပန္အလွန္ ေရးေလ့ရွိၾကပါတယ္ ... က်ေနာ္လည္း မေမဓာဝီရဲ႕ ကဗ်ာေလးတခ်ိဳ႕ကို အျပန္အလွန္ ေရးေပးခဲ့ဖူးပါတယ္ ...
အခု မခင္ခင္ ျပန္ေရးေပးတဲ့ ကဗ်ာေလးဟာ ႏူးညံ့လွပတဲ့ အျပန္အလွန္ကဗ်ာေလးတပုဒ္မို႕ အမွတ္တရလည္းျဖစ္ေစဖို႕ comment ထဲမွာပဲ ခ်န္မထားခဲ့ဘဲ လာေရာက္လည္ပတ္ၾကသူမ်ားလည္း ခံစားႏုိင္ၾကေစဖုိ႕ ပို႔စ္တခု အျဖစ္ ျပန္လည္ မွ်ေဝလိုက္ပါတယ္ ... ႏွစ္သက္ၾကမယ္ လုိ႕လည္း ေမွ်ာ္လင့္မိပါတယ္ ... မခင္ခင္ကိုလည္း ေက်းဇူးအထူးတင္ေၾကာင္းပါ ခင္ဗ်ာ ...

ဒီအခ်ိန္ဆို
တိမ္ညိဳညိဳေတြ ၿပိဳေနၿပီပဲေလ ... ။

အျမင့္ပ်ံငွက္တအုပ္
ခပ္သုတ္သုတ္ အိမ္အျပန္
တိမ္ယံထက္က ေနမင္း
ႏႈတ္ဆက္ရင္း အလင္းေခၽြ
ေတာင္စြယ္မွာ ေနကြယ္လုၿပီေလ ... ။

အိပ္မက္ေတြကို ေက်ာခိုင္း
ေလ႐ိုင္းေတြကို စီးနင္း
ခရီးျပင္းကိုဆက္ႏွင္
ျပန္လာခဲ့ခ်င္လ်က္
အေတြ႔ခက္ခက္
ေန႔ရက္ေတြထဲမွာ
ခြဲခြါျခင္းတံတိုင္းေတြ ကာထား
ကမၻာေတြလဲ ျခား … လို႔ … ။

ဒီေရလႈိင္းအက်မွာ
အိမ္ျပန္ရေလမလား …
ဒီေသာင္ယံအိုမွာ
ခိုလႈံရမွာလား …
စဥ္းစားရင္း ေမာလ်
ေသာကညရဲ႕အလယ္မွာ
ၾကယ္ေတြကို ေရတြက္ရင္း
လမင္းအေႂကြကို ေကာက္
အိမ္အေရာက္ျပန္ခဲ့ပါရေစ … ။

ဆံုေတြ႔ၾကတဲ့အခါ …
အမွားေတြထဲမွာ ေပ်ာ္ေမြ႔
အမွန္ေတြကို ေမ့ပစ္ရင္း
လြတ္လပ္ျခင္း ေတးကိုသီ
ကာရန္ညီ ကဗ်ာေတြဖြဲ႔ၾကမယ္ေလ … ။


ခ်က္ျခင္း ျပန္တင္ေပးခ်င္ေပမဲ့ အခုတေလာ အင္တာနက္က ျပတ္ေတာင္း ျပတ္ေတာင္း ျဖစ္ေနလုိ႕ အခု connection ေကာင္းေနခ်ိန္ေလးမွာ ကမန္းကတန္းေရးၿပီး တင္ေပးလိုက္ရျခင္းကို နားလည္ခြင့္လႊတ္ေပးၾကဖုိ႕လည္း ေတာင္းပန္ပါတယ္ ခင္ဗ်ား ...

ဟယ္ရီ

Read More...