ခင္ခင့္ကိုေျပာခ်င္ေသာ ပံုျပင္မ်ား (၂) - ေစာင္းညိႇဳ႕သံခ်ီ လကၤာစီ၍ (၂)

ခင္ခင့္ကိုေျပာခ်င္ေသာ ပံုျပင္မ်ား (၂)
ေစာင္းညိႇဳ႕သံခ်ီ လကၤာစီ၍ (၂)

ပၪၥသီခနတ္သားေလးနဲ႕ သူရိယဝစၦ နတ္သမီးေလးရဲ႕အေၾကာင္းကို ဆက္ရဦးမယ္ ခင္ခင္ေရ ...
အရင္တခါ ခင္ခင့္ကို ေျပာျပခဲ့တဲ့ ဒီပံုျပင္ေလး (http://harrylwin.blogspot.com/2011/06/blog-post_20.html) မွာ မျပည့္မစံုျဖစ္ေနတာေလးေတြကို အခု ျပည့္စံုေအာင္ ဆက္ေျပာရမွာကြယ့္ ... ကိုယ့္မိတ္ေဆြႀကီး “ၿမိဳ႕သားကိုရင္”က ကြန္မင့္ထဲမွာ ညႊန္ျပေပးခဲ့လို႕ ပၪၥသီခနတ္သားေလးနဲ႕ သူရိယဝစၦ နတ္သမီးေလးရဲ႕အေၾကာင္းကို အခုထပ္ၿပီး ျဖည့္စြက္ေျပာျပရမွာေပါ့ကြယ္ ...


ဒီေစာင္းခ်င္းဂါထာေတြကို ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းသာမကဘဲ ‘နရိႏၵာဘိသီရိ သဒၶမၼဓဇ မဟာဓမၼရာဇာဓိရာဇဂု႐ု’ ဘဲြ႕တံဆိပ္ေတာ္နဲ႕ ‘နရိႏၵာဘိသီရိသဒၶမၼေဇာတိပါလဓဇ မဟာဓမၼရာဇာဓိရာဇဂု႐ု’ ဆုိတဲ့ မင္းတုန္းမင္းလွဴဒါန္းတဲ့ ဘဲြ႕တံဆိပ္ေတာ္ ႏွစ္ခုအျပင္ ‘နရိႏၵာဘိဓဇ အတုလဓိပတိ သိရိပဝရ မဟာဓမၼရာဇာဓိရာဇဂု႐ု’ ဆုိတဲ့ သီေပါမင္းကပ္လွဴတဲ့ တတိယဘဲြ႕တံဆိပ္ေတာ္ကိုပါ ဆက္ကပ္ခံယူရရွိေတာ္မူတဲ့ ပၪၥမသံဂါယနာအမွဴးျဖစ္ေတာ္မူတဲ့ ဆီးဘန္နီ (ဆီးပန္းနီ) ဆရာေတာ္ႀကီးကလည္း ကဝိမ႑နေမဒနီက်မ္းမွာ အနက္ျပန္ခဲ့ေသး တယ္ ခင္ခင္ရဲ႕ ... ဆီးဘန္နီဆရာေတာ္ႀကီးကိုေတာ့ သိၿပီးသားျဖစ္မွာပါ ... “သိဃၤတန္ေဆာင္၊ ဘုန္းေတာ္ေမွာင္၍၊ ကုန္းေဘာင္ေနမီး၊ မထိန္ညီးက၊ တိုင္းႀကီးျပည္ႀကီး၊ အခ်ည္းႏွီးလွ်င္၊ ထီးသုဥ္း နန္းသုဥ္း၊ ၿမိဳ႕သုဥ္းသုည၊ သုဥ္းသံုးဝျဖင့္၊ သုဥ္းရျပန္လစ္၊ သုညေခတ္ဝယ္၊ ျဖစ္လာရေလ၊ ဒို႔တေတြသည္၊ ေသေသာ္မွတည့္ ေၾသာ္ ေကာင္း၏ ...” ဆိုတဲ့ ပါေတာ္မူတမ္းခ်င္းကို ေရးခဲ့တဲ့ ဆရာေတာ္ႀကီးပါပဲ ... ဒီမွာလည္း http://harrylwin.blogspot.com/2011/07/blog-post.html ျပန္ဖတ္ၾကည့္လို႕ရတယ္ေနာ္ ...

ဆီးဘန္နီဆရာေတာ္ႀကီး အနက္ျပန္ထားတဲ့ထဲမွာ ေစာင္းညႇိသီခ်င္းကိုေတာ့ ထည့္မထားတဲ့အတြက္ စုစုေပါင္း (၁၄) ဂါထာ ရွိတယ္ေပါ့ကြယ္ ... အဲဒီ ေစာင္းခ်င္းဂါထာေတြကိုေတာ့ တိပိဋက မင္းကြန္းဆရာေတာ္ႀကီး အရွင္ဝိစိတၱ သာရာဘိဝံသ ျပဳစုခဲ့တဲ့ “မဟာဗုဒၶဝင္က်မ္းႀကီး” ထဲက အတဲြ (၅)၊ အခဏ္း-၃၉၊ သကၠပဥႇသုတ္ မွာ ေဖာ္ျပထားတဲ့အတုိင္း ျပန္ေျပာမယ္ ေနာ္ ... ဂါထာ (၂) နဲ႕ (၃) ကို ေပါင္းၿပီး ဂါထာတပုဒ္တည္းအေနနဲ႕ ယူထားလို႕ ဒီမွာေတာ့ (၁၄) ဂါထာပဲ ျဖစ္သြားတာေပါ့ ... ပါဠိလို စကားလံုးတခုခ်င္း အနက္ခ်ထားတာေတြေတာ့ ဖတ္ရတာ ႐ႈပ္ေနမွာစိုးလို႕ မထည့္ေတာ့ဘဲ ျမန္မာျပန္ သက္သက္ကိုပဲ ဖတ္ၾကည့္ေတာ့ေနာ္ ... ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း ေရးထားတဲ့ ကဗ်ာသာရတၳသၿဂႋဳဟ္က်မ္းထဲက ပါဠိေတြနဲ႕ နည္းနည္းေတာ့ကြာတယ္ကြယ့္ ...

(၁)
ဝႏၵေတ ပိတရံ ဘေဒၵ။
တိမၺ႐ံု သူရိယဝစၧေသ၊
ေယန ဇာတာသိကလ်ာဏီ၊
အာနႏၵ ဇနနီမမ။

ေနလုလင္ဝင္း တက္သစ္ဆင္းႏွင့္ မယြင္းထပ္တူ ကိုယ္ေရာင္ယူေသာ အိုအရွင္မ ... ။ အၾကင္ တိမၺ႐ုအမည္ရွိေသာ ခမည္းေတာ္နတ္မင္းေၾကာင့္ သင္ခ်စ္ႏွမသည္ ႏွာ႐ု, မံသ, သရ, အ႒ိ, ပရိမ႑လ = ငါးဝကလ်ာ ကိုယ္အဂၤါႏွင့္ ျပည့္စံုသည္ ျဖစ္၍ ျဖစ္လာသည္ ထင္ရွား၏။ ဝါးမွည့္ေရာင္ထင္ ငါေစာင္းရွင္၏ ႏွစ္သက္ၾကင္ကၽြမ္း ပိုက္ယမ္းေပြ႕ဖက္ ႏဲႊယွက္ခင္မြတ္ျခင္းကို ျဖစ္ေစတတ္သည္လည္း ျဖစ္ေပတမံု႕။ ရွင္မသူရိယဝစၧသာ၏ ခမည္းေတာ္ ျဖစ္ေသာ ထုိ တိမၺ႐ုေဒဝ ဂႏၶဗၺနတ္မင္းကို ေဗလုဝေစာင္းရွင္ ငါလုလင္သည္ သင့္ကိုလိုခ်င္ျခင္း ဟူေသာအေၾကာင္းေၾကာင့္ ရွိခိုး၏။

(၂)
ဝါေတာဝ ေသဒတံ ကေႏၲာ၊ ပါနိယံဝ ပိပါသေတာ။
အဂႌရသႎၼ ပိယာေမသိ၊ ဓေမၼာ အရဟတံ ဣဝ (အရဟတာ မိဝ)။
(၃)
အာတုရေႆဝ ေဘသဇၨံ၊ ေဘာဇနံဝ ဇိဃစၧေတာ။
ပရိနိဗၺာယိ (ပရိနိဗၺာပယ) မံ ဘေဒၵ၊ ဇလႏၲမိဝ ဝါရိနာ။

ကိုယ္ေရာင္ထြန္းပ ရႊန္းရႊန္းလွေသာ သူရိယဝစၧသာ ... ။ ကိုယ္၏ညစ္ေၾကး၊ ေခၽြးယို ကုန္ေသာ သူတုိ႕သည္ ဧဧေဆာ္သြင္း ေလျဖည္းညႇင္းကို ေတာင့္တလင့္ဆို လိုဘိ၏သုိ႕။ ပန္းလူးေခြလိပ္ ေရမြတ္သိပ္ေသာသူသည္ သန္႕ၿမိန္ဧခ်ိဳ ေသာက္ေရကုိလွ်င္ ေတာင့္တလင့္ဆို လိုဘိ၏သုိ႕။ သံသရာရဟတ္ ကန္႕ကြပ္ဖ်က္ၿဖိဳ ျမတ္ပုဂၢိဳလ္သည္ ေလာကုတၱရာ ျမတ္ကိုးျဖာကို ေတာင့္တလင့္ဆို လိုဘိ၏သုိ႕။
ပန္းလ်ညိႇဳးႏြမ္း ကိုယ္မက်န္းေသာသူသည္ ေရာဂါစဲျပတ္ ေဆးေကာင္းျမတ္ကို ေတာင့္တလင့္ဆို လိုဘိ၏သုိ႕။ ေတေဇာေျပာင္ေျပာင္ ဓာတ္မီးေလာင္၍ ဝမ္းေခါင္ဟင္းလင္း စာမယြင္းရ မြတ္သိပ္လွေသာသူသည္ ေဘာဇဥ္ငါးျဖာ အရသာကို ေတာင့္တလင့္ဆို လိုဘိ၏သုိ႕။ ငါပၪၥသႎ နတ္ေဒဝိန္သည္ ရွင္မ သူရိယဝစၧသာကို ကမၻာဆက္ဆက္ စံုမက္ ျမတ္ႏိုး လိုသည္ျဖစ္၏။ ကိုယ္ေရကိုယ္သား ညံ့ထြားႏုလွ အုိရွင္မ ... ။ အလွ်ံဝင္းရွိန္ ထိန္တေျပာင္ေျပာင္ စဲြညိ ေလာင္သည့္ အေရာင္ညီးညီး မီးပံုႀကီးကို သီတာဧလွ ေရခ်မ္းျမျဖင့္ ၿငိမ္းေစဘိသုိ႕ ရွင္မ၏ မာယာသြယ္သြယ္ ျပံဳးရယ္ျခင္း - စေသာအေၾကာင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေသာ ေတေဇာသံဝဋၬ တူမမွ်သည့္ ရာဂတည္းဟူေသာ ပူပန္ျခင္းကို ရာဂကင္းေထြ ၿငိမ္းပါေစေလာ့။

(၄)
သီေတာဒကံ ေပါကၡရဏႎ၊ ယုတၱံ ကိၪၨကၡေရဏုနာ၊
နာေဂါ ဃမၼာဘိတေတၱာဝ၊ ၾသဂေဟ ေတ ထႏုဒၶရံ (ထႏူဒရံ)။

ေနမင္းတန္ေဆာင္ ဝင္းဝင္းေျပာင္၍ ပူေလာင္ျခင္းျဖင့္ ႏွိပ္စက္အပ္ေသာ ကိုယ္ရွိေသာ ဆင္ေျပာင္သည္ ပဒုမာ႐ံု ၾကာဝတ္မံုျဖင့္ ျပည့္ထေသာ ေရေနာက္ျမဴနည္ ကင္းေဝးတည္လ်က္ ခ်မ္းၾကည္စြာဘိ ေရသန္႕ရွိေသာ တာအျပန္ျပန္ ေလးေထာင့္ကန္သုိ႕ သက္ဆင္းလုိဘိ၏သုိ႕ ရွင္မသူရိယဝစၧသာ၏ နတ္ပန္းရနံ႕ ေမႊးပ်ံ႕သင္းထံု အစံုႏွစ္ပါး ရင္ခြင္ၾကားသို႕ ေရွး႐ွဴသက္ဝင္ ဝပ္ခ်င္စြာ့တကား။

(၅)
အစၥကၤုေသာဝနာေဂါဝ၊ ဇိတံေမ တုတၱေတာမရံ၊
ကာရဏံ န ပဇာနာမိ (နပၸဇာနာမိ)၊ သေမတၱာ (သမၼေတၱာ) လကၡဏူ႐ုယာ။

အိုရွင္မ သူရိယဝစၧသာ ... ။ ခၽြန္းကိုလြန္ထေသာ (ဝါ) ခၽြန္းျဖင့္ခ်ိတ္လည္း ႏွိပ္ျခင္းငွာ မတတ္ႏိုင္ ထေသာ ဆင္ေျပာင္သည္ နား, မ်က္စိ, သို = သံုးရပ္ထုိ၌ စီးယိုသုန္သုန္ မာန္ယစ္မုန္ေၾကာင့္ ခမိုးဦးကင္း နားရင္းမင္းတုိင္ ခ်ိတ္ကိုင္႐ူး႐ူး မိန္းထူးစိတ္သန္ ျမႇားလံွခၽြန္းေတာင္းကို က်င္နာ မထင္ ေအာင္ျမင္ၿပီးသည္ျဖစ္၍ အေကာင္း, မေကာင္း က်ိဳးအေၾကာင္းကို မသိႏုိင္သကဲ့သုိ႕ ပမာထို႕တူ ေစာင္းမင္းသခင္ ငါလုလင္သည္ ရွင္မ၏ လကၡဏာႏွင့္ျပည့္စံုေသာ ေပါင္ရွိသည္၏ အျဖစ္ ေၾကာင့္ ရာဂျဖင့္ ယစ္သည္ျဖစ္၍ အေကာင္း မေကာင္း က်ိဳးအေၾကာင္းကို မသိႏိုင္ၿပီ။

(၆)
တယိ ဂဓိတ (ေဂဓိတ) စိေတၱာသၼိ၊ စိတၱံ ဝိပရိနာ (ဏာ) မိတံ၊
ပဋိဂႏၲဳ (ဂႏၲဳံ) န သေကၠာမိ၊ ဝကၤဃေသၱာ(ဝ) အမၺဳေဇာ။

ေနလုလင္တမွ် ထြန္းဝင္းပသည့္ သူရိယဝစၧသာ ... ။ ေစာင္းမင္းသခင္ ငါလုလင္သည္ သင္နတ္အမိ၌ မက္ေမာတပ္ေႁပြ႕ လြမ္းရွိန္ေငြ႕လ်က္ ေအာက္ေမ့ေသာစိတ္ရွိသည္ ျဖစ္သည္ တမံု႕။ အတႏၱဳကား သံမွ်ားခ်ိတ္ကို အစာလို၍ မ်ိဳမိေသာ ငါးဖယ္ ငါးသိုင္း ငါးရံ႕တုိင္းသည္ ေထြးပစ္တတန္ တဖန္နစ္ျခင္းငွာ မစြမ္းႏိုင္ပေလ ေနရ၏သို႕ ပမာထို႕တူ ေဗလုဝ ေစာင္းရွင္ ငါလုလင္၏ မက္ေမာတပ္ေႁပြ႕ လြမ္းရွိန္ေငြ႕လ်က္ ေအာက္ေမ့ေသာစိတ္သည္ တန္႕ရပ္မတည္ ခ်ာခ်ာလည္၏။ ပ႑ဳ-သခင္ ငါလုလင္သည္ တဖန္ဆုတ္နစ္ ကံျမစ္ျခင္းငွာ ဆည္းထပိုင္ပိုင္ မတတ္ႏိုင္။

(၇)
ဝါမူ႐ု သဇ မံ ဘေဒၵ၊ သဇ မံ မႏၵေလာစေန။
ပလိႆဇ မံ ကလ်ာဏိ၊ ဧတံ ေမ အဘိ ပတၱိတံ။

ဆယ္မီးက်ီေရွာင္း လြန္ေပ်ာ့ေပ်ာင္းသည့္ ေရႊေခ်ာင္းႏႈန္းဘိ ေပါင္လံုးရွိေသာ အို သူရိယ ဝစၧသာ ... ။ ဦးစြန္းငါးျဖာ နတ္သားငါကို စံုမက္ႏွစ္သက္ လည္ကိုဖက္ေလာ့။ ျဖည္းျဖည္းညႇင္းညႇင္း ေျမာ္တင္း႐ႈေလ့ရွိေသာ အို အရွင္မ ... ။ ဦးစြန္းငါးျဖာ နတ္သားငါကို ယုယပိုက္ေပြ႕ ေရႊရင္ေငြ႕ျဖင့္ သိမ္ေမြ႕ၿငိမ္သက္ လည္ကိုဖက္ေလာ့။ အညီငါးပါး အျပားေျခာက္ဆယ္ စြန္းကယ္ေလးခု စတုသ႒ိ မွတ္ေၾကာင္းရွိေသာ သူရိယ ဝစၧသာ ... ။ ဦးစြန္းငါးျဖာ နတ္သားငါကို အလံုးစံုေသာ အဖို႕အားျဖင့္ လည္ကိုဖက္ေလာ့။ ထုိသုိ႕ ျဖည္းျဖည္းညႇင္းညႇင္း လည္ကိုဖက္ျခင္းကို ငါပၪၥသႎ နတ္ေဒဝိန္သည္ အႀကိမ္မ်ားစြာ ေတာင့္တပါ၏။

(၈)
အပၸေကာ ဝတ ေမသေႏၲာ၊ ကာေမာ ဝလႅိတ ေကသိယာ။
အေနကဘာေဝါ သမုပၸါဒိ၊ အရဟေႏၲဝ ဒကၡိဏာ။

ေဗလုဝေစာင္းရွင္ ငါလုလင္၏ ကာမရာဂသည္ ရွင္မဘုန္းေဟ့ မေတြ႕ခင္ဝယ္ အနည္းငယ္သာလွ်င္ ျဖစ္ပါလ်က္ ညြန္႕ညြန္႕ရွည္သြယ္ ႏြယ္ေသာ ဆံရွိေသာ ရွင္မေၾကာင့္ ရဟႏၱာသခင္ အရွင္ျမတ္၌ သဒၶါၾကည္ျဖဴ ျမတ္ေသာအလွဴကဲ့သို႕ မတည္တံ့ႏုိင္ ေခြယိုင္တုန္ဆတ္ တိမ္းမတ္ေသာ သေဘာရွိသည္ ခါခါဖန္ဖန္ ျဖစ္လာျပန္၍ ျဖစ္ေလဘိ၏။

(၉)
ယံေမအတၳိ ကတံပုညံ၊ အရဟေႏၲသု တာဒိသု။
တံေမ သဗၺဂၤကလ်ာဏိ၊ တယာ သဒၶႎ ဝိပစၥတံ။

အညီငါးျဖာ လကၡဏာႏွင့္ျပည့္စံုေသာ သူရိယဝစၧသာ ... ။ ညိႇဳ႕ခုနစ္ေခ်ာင္း ေရႊေစာင္းေတာ္ရွင္ ငါသခင္သည္ လာဘာ လာဘ စသည္ရွစ္တန္ ေလာကဓံ၌ သည္းခံေက်းဇူး အထူးရွိလွေပကုန္ေသာ ရဟႏၱာသခင္ အရွင္ျမတ္တို႕၌ ပစၥည္းေလးရပ္ ကပ္လွဴၾကည္ႏူး ျပဳခဲ့ဖူးေသာ သန္႕ရွင္းျဖဴစင္ အၾကင္ေကာင္းမႈသည္ ရွိ၏။ ညိႇဳ႕ခုနစ္ေခ်ာင္း ေရႊေစာင္းေတာ္ရွင္ ငါသခင္၏ သန္႕ရွင္းျဖဴနစ္ ပြတ္သစ္ခ႐ု ထိုေကာင္းမႈသည္ ကလ်ာစံုလတ္ သင္မိနတ္ႏွင့္ မကြာေလဘိ ယခုမ်က္ေမွာက္ ခံစားေလာက္ေအာင္ က်ိဳးေရာက္မေသြ ေပးေစလုိ၏တည္း။

(၁၀)
ယံေမအတၳိ ကတံပုညံ၊ အသၼႎ ပထဝိ မ႑ေလ။
တံေမ သဗၺဂၤကလ်ာဏိ၊ တယာ သဒၶႎ ဝိပစၥတံ။

လံုးစံုလကၡဏာ ျပည့္စံုလွေသာ သူရိယဝစၧသာ ... ။ ေျမမ်က္ႏွာစင္ ဤအျပင္၌ ဥသွ်စ္မွည့္ဝင္း ေစာင္းမင္းဆရာ လုလင္ငါသည္ ပစၥည္းေလးရပ္ ကပ္လွဴၾကည္ႏူး ျပဳခဲ့ဖူးေသာ သန္႕ရွင္းျဖဴစင္ အၾကင္ေကာင္းမႈသည္ ရွိသည္တမံု႕။ ဥသွ်စ္မွည့္ဝင္း ေစာင္းမင္းဆရာ လုလင္ငါ၏ သံသရာအဟုိ ၾကည္ညိဳျပဳလစ္ ပြတ္သစ္ခ႐ု ထုိေကာင္းမႈသည္ အဂၤါစံုလတ္ သင္မိျမတ္ႏွင့္ မကြာေပါင္းျဖစ္ ယခုမ်က္ေမွာက္ ခံစားေလာက္ေအာင္ က်ိဳးေရာက္မေသြ ေပးေစလုိ၏တည္း။

(၁၁)
သက်ပုေတၱာစ စ်ာေနန၊ ဧေကာဒိ နိပေကာ သေတာ။
အမတံ မုနိ ဇိဂီသာေနာ၊ တမဟံ သူရိယဝစၧေသ။

ေနလုလင္အတူ ကိုယ္ေရာင္ယူေသာ သူရိယဝစၧသာ ... ။ ခမည္းေတာ္ သုေဒၶါဒန မယ္ေတာ္ မဟာမာယာ သာကီဝင္မင္း၏ သားျဖစ္ေတာ္မူထေသာ။ နီဝရဏသၿဂႋဳဟ္ ထိုထိုစ်ာန္ျမတ္ျဖင့္ မရွိအေဖာ္ ကိုယ္ေတာ္ခ်ည္းသာ ဣရိယာသိမ္ေမြ႕ ေနလတ္ေလ့ရွိထေသာ။ ပညာဥႆံု ျပည့္စံုထေသာ။ မေမ့မေလ်ာ့ မေပါ့သတိ ရွိေတာ္မူထေသာ။ တရားဓမၼရာဇ္ ေသဌ္နင္းျမတ္စြာသည္ အို, နာ, ေသ, ေန ကင္းလြတ္ေႂကြသား ဘံုေရႊသာထြဋ္ အရိမဒ္ကို ဆႏၵေတာ္ရွိ ရွာေလဘိသုိ႕။ တိမၺ႐ုသည္းပြတ္ သင္မိျမတ္ကို ဂႏၶဗၺနတ္ ငါေစာင္းတတ္သည္ ပတ္ပတ္ရွာေဖြ ေန႕တုိင္းေမႊ၏။

(၁၂)
ယထာပိ မုနိ နေႏၵယ်၊ ပတြာ သေမၺာဓိ မုတၱမံ။
ဧဝံ နေႏၵယ်ံ ကလ်ာဏိ၊ မိႆီဘာဝံ ဂေတာ ယထာ။

သား, ႐ိုး, ရြယ္, ဆံ, ေရ=ငါးတန္ျဖင့္ ၾကန္စံုလွေသာ သူရိယဝစၧသာ ... ။ ရဟန္းမ်ားထြဋ္ တမြတ္ဘုန္းရွိ ျမတ္မုနိသည္။ အကဲမရွိေသာ ဝဇိရိန္ႏိႈင္းဘက္ ဉာဏစက္သို႕ ဝိသုဒၶိခုနစ္ပါး တရားစဥ္သင့္ ေရာက္သျဖင့္လွ်င္ အားရမ္းအင္ျပည့္ ႏွစ္သက္၏သို႕ ပမာတူသို႕ တိမၺ႐ုသည္းပြတ္ သင္မိနတ္ႏွင့္ မကြာေပါင္းဖက္ ေရာယွက္မိသည္၏ အျဖစ္သို႕ ေရာက္ပါတမူကား အဆတရာ ဝမ္းေျမာက္ပါ၏။

(၁၃)
သေကၠာ ေစ ေမ ဝရံ ဒဇၨာ၊ တာဝတႎသာ နမိႆေရာ။
တာဟံ ဘေဒၵ ဝေရယ်ာေဟ၊ ဧဝံ ကာေမာ ဒေဠႇာ မမ။

အို သူရိယဝစၧသာ ... ။ တာဝတႎသာ နတ္မ်ားစြာတို႕ကို အစိုးရေသာ ဆင္းရဲခ်မ္းသာ ေပးငွါပိုင္ပိုင္ စြမ္းႏုိင္ေလျငား နတ္သိၾကားသည္ ေဗလုဝ ေစာင္းရွင္ ငါလုလင္အား နတ္ေဒဝရိန္ မင္းစည္းစိမ္ႏွင့္ ဂုဏ္ရွိန္ႀကီးျမတ္ သင္မိနတ္ဟု ႏွစ္ရပ္အျပား ဆုျမတ္မ်ားကို ႏွစ္သက္ရာမူ အေမာင္ယူဟု ၾကည္ျဖဴေဆာက္ႏွင္း အႂကြင္းမထား ကယ္ေပးျငားအံ့။ ဤသို႕ ပိုင္စား ေပးသနားသည္ရွိေသာ္ ဦးစြန္းငါးျဖာ နတ္သားငါသည္ သင္နတ္သမီး ႐ႈမၿငီးကို ဆုျမတ္တဆူ ယူေပရာ၏ (နတ္ေဒဝရာဇ္ မင္းအျဖစ္ကို ဆုျမတ္တဆူ ငါ မယူေပရာ)။ ေနေရာင္တမွ် ထြန္းလင္းပသည့္ သူရိယဝစၧသာ ... ။ ဂႏၶဗၺနတ္ ငါေစာင္းတတ္၏ သင္နတ္သမီး ႐ႈမၿငီးကို လိုႀကီးလိုလ်က္ တပ္မက္အျပင္း စဲြလမ္းျခင္းသည္ ဤသို႕ခုိင္လ်က္ မည္သူဖ်က္လည္း မပ်က္ႏုိင္ပဲ သံမိႈစဲြသို႕ ျမဲပေလ၏တည္း။

(၁၄)
သာလံဝ န စိရံ ဖုလႅံ၊ ပိတရံ ေတ သုေမဓေသ။
ဝႏၵမာေနာ နမႆာမိ၊ ယႆာေသတာဒိသီ ပဇာ။

ပညာဆန္းၾကယ္ အဝန္းက်ယ္သည့္ အဘယ္ သူရိယဝစၧသာ ... ။ အၾကင္ တိမၺ႐ုေဒဝ အဖနတ္မင္း၏ ထိုသုိ႕ သေဘာ ရွိေသာ သမီးေခ်ာသည္ ပဋိသန္ ဥပပတ္ ျဖစ္လာလတ္၏။ မၾကာျမင့္မီ ရင္းဖ်ားမလြတ္ ပင္လံုးကၽြတ္ပြင့္ေသာ သႏၱာအသြင္ အင္ၾကင္းပင္ကဲ့သို႕ အသေရ ေခါင္ထြဋ္ သင္မိနတ္၏ ထိုတိမၺ႐ုေဒဝ အဖခမည္းေတာ္ကို အေလး, အေပါ့, အေလ်ာ့, အတင္း, အျပင္း, အသာ, အညံ့ပါသည္ = ခုနစ္ျဖာေသာ ေစာင္းသံသခင္ ငါလုလင္သည္ ရွိခိုးသည္ျဖစ္၍ သင့္ကိုရလိုမႈ ဦးညြတ္ျခင္းကို ငါျပဳ၏။ ။


ကိုယ္ အမွတ္မွားေနတာ တခုရွိေသးတယ္ ခင္ခင္ရဲ႕ ... အဲဒီ ေစာင္းခ်င္းဂါထာ ၁၅-ပုဒ္နဲ႕လည္း ေႂကြျပၿပီးေရာ ပၪၥသီခနတ္သားကို သူရိယဝစၧ နတ္သမီးေလးက ေမတၱာတံု႕ျပန္ လုိက္တယ္လုိ႕ အရင္က ပို႔စ္မွာ ေရးခဲ့တာ ... အဲဒါက တကယ္ေတာ့ မဟုတ္ေသးဘူးကြယ့္ ... ၿမိဳ႕သားကိုရင္ရဲ႕ ေက်းဇူးေၾကာင့္ပဲ သကၠပဥႇသုတ္ကို ဖတ္ၾကည့္ေတာ့မွ အမွန္ကို သိရေတာ့တာကိုး ...
တကယ္ေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူရိယဝစၧ နတ္သမီးေလးက ပၪၥသီခနတ္သားေလးကို ျပန္မႀကိဳက္ေသးဘူး ခင္ခင္ရဲ႕ ... သူက ရထားထိန္း မာတလိနတ္မင္းရဲ႕သားေတာ္ သိခ႑ီနတ္သားနဲ႕ ႀကိဳက္ေနတာကိုး ... ပၪၥသီခနတ္သားေလးက သိၾကားမင္းရဲ႕ ကပဲြသဘင္မွာ သူရိယဝစၧသာ နတ္သမီးေလး ကျပေဖ်ာ္ေျဖတာကို ျမင္ကတည္းက ေႂကြသြားတာေလ ... အခ်ိန္ကေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားဟာ သမၼာသေမၺာဓိဉာဏ္ကို ရေတာ္မူၿပီးကာစ ဥ႐ုေဝလေတာ ေနရၪၨရာျမစ္ကမ္းပါးနားက အဇပါလပေညာင္ပင္ရင္းမွာ သီတင္းသံုးေနေတာ္မူလ်က္ ေနေနတုန္းကေပါ့ ... ဒါေပမဲ့ ဟုိက သူ႕ကို သိေတာင္ မသိေသးလို႕ ဘယ္လုိမွ မရႏိုင္တဲ့အခါက်ေတာ့မွ အခုလို အိမ္ေရွ႕ကေန ေစာင္းကေလးတီးၿပီး ေႂကြျပရတာေပါ့ ... အဲဒီအခါ နတ္သမီးေလးက ထြက္လာသတဲ့ ... ထြက္လာၿပီးေတာ့ ပၪၥသီခနတ္သားေလးကုိ စကားထြက္ေျပာတယ္တဲ့ ... “အရွင္ အကြၽႏု္ပ္သည္ ထိုျမတ္စြာဘုရားကို မ်က္ေမွာက္မဖူးေျမာ္ရေသးပါ၊ သို႔ေသာ္လည္းတာဝတႎသာ နတ္သားတို႔၏ သုဓမၼာသဘင္၌ အကြၽႏု္ပ္ ကေနစဥ္ ထိုျမတ္စြာဘုရားအေၾကာင္းကို ၾကားခဲ့ရ ပါသည္၊ အရွင္ သင္သည္ ထိုျမတ္စြာဘုရားကို ေျပာဆိုခ်ီးက်ဴးသည့္အတြက္ ယေန႔ အကြၽႏု္ပ္တို႔အား ေပါင္းဆံုမိျခင္း ျဖစ္ပါေစေလာ့” လုိ႕ ေျပာတယ္ တဲ့ ... အဲဒါေလးပဲ ေျပာၿပီး နတ္သမီးေလးကို ထပ္မေတြ႕ရေတာ့ဘူးတဲ့ ...
အဲဒီလိုေနလာရာကေန ျမတ္စြာဘုရားဟာ မဂဓတိုင္း ရာဇၿဂိဳဟ္ျပည္ရဲ႕ အေရွ႕ဘက္မွာရွိတဲ့ အမၺသ႑ လို႕ေခၚတဲ့ ပုဏၰားရြာရဲ႕ ေျမာက္အရပ္က ေဝဒိယကေတာင္ ဣႏၵသာလဂူမွာ သီတင္းသံုးေနေတာ္မူတဲ့ အခ်ိန္မွာ သိၾကားမင္းဟာ ျမတ္စြာဘုရားကို အရမ္းဖူးေျမာ္ခ်င္လာတာနဲ႕ ပၪၥသီခ နတ္သားေလးကို ေခၚၿပီး တာဝန္ေပးလုိက္သတဲ့။ (ဣႏၵသာလဂူ ဆုိတာကေတာ့ ဂူတံခါးဝမွာ ႏွံပဲပင္ရွိတဲ့ဂူ လုိ႕ အဓိပၸာယ္ရသတဲ့)။ ၿပီးေတာ့ သိၾကားမင္းနဲ႕တကြ တာဝတႎသာနတ္ေတြ အားလံုး ေဝဒိယကေတာင္ႀကီးဆီ သြားလုိက္ၾကတာ ေတာင္ႀကီးတခုလံုးနဲ႕ အမၺသ႑ပုဏၰားရြာပါ လင္းထိန္ေနလို႕ အနီးအနားက ရြာသားေတြက ေတာင္ႀကီးေရာ၊ ရြာပါ မီးေလာင္ေနသလိုပဲ ... ဘာျဖစ္လို႕ ဒီေလာက္မ်ား မီးေတာက္လုိ လင္းထိန္ေနပါလိမ့္ ဆုိၿပီး ေၾကာက္ၾကသတဲ့ ...
အဲဒီကုိေရာက္ေတာ့ သိၾကားမင္းက ျမတ္စြာဘုရာဆုိတာ စ်ာန္နဲ႕ ေနေလ့ရွိတာမို႕ ငါတို႕ ခြင့္မေတာင္းဘဲ ဒီအတုိင္း တျပဳံလံုး ဝင္သြားလို႕ မျဖစ္ေသးဘူး ... ဒီေတာ့ မင္းအရင္သြားၿပီး ခြင့္ပန္ပါလုိ႕ ပၪၥသီခ နတ္သားေလးကို ခုိင္းလုိက္သတဲ့။ အဲဒီေတာ့ နတ္သားေလးကလည္း သူ႕လက္စဲြေတာ္ ေစာင္းကိုယူၿပီး ျမတ္စြာဘုရားနဲ႕ မနီးလြန္း မေဝးလြန္းေနရာကေန ေစာင္းတီးၿပီး ဒီဂါထာ ၁၅-ပုဒ္ကိုပဲ ထပ္ဆုိျပျပန္သတဲ့ ...
အဲဒီအခါ ျမတ္စြာဘုရားက ေစာင္းသံကိုၾကားေတာ့ ...
“ပၪၥသိခ သင္၏ ေစာင္းသံသည္ သီခ်င္းသံႏွင့္ ကိုက္ညီေပ၏၊ သီခ်င္းသံသည္လည္း ေစာင္းသံႏွင့္ကိုက္ ညီေပ၏၊ သင္၏ ေစာင္းသံသည္ သီခ်င္းသံကို မလြန္ေပ၊ သီခ်င္းသံသည္လည္း ေစာင္းသံကိုမလြန္ေပ။ ပၪၥသိခ သင္သည္ ဘုရားႏွင့္စပ္ေသာ တရားႏွင့္စပ္ေသာ သံဃာႏွင့္စပ္ေသာ ရဟႏၲာတို႔ႏွင့္စပ္ေသာ ကာမဂုဏ္ ႏွင့္စပ္ေသာ ဤဂါထာတို႔ကို အဘယ္အခါက သီကုံးထားသနည္း” လုိ႕ မိန္႔ေတာ္မူသတဲ့။ ဆုိလုိတာကေတာ့ သီခ်င္းသံနဲ႕ ေစာင္းသံဟာ အပိုအလုိမရွိ ကြက္တိပဲေပါ့ေနာ္ ... အဲဒီေတာ့မွ နတ္သားေလးကလည္း သူဟာ ဘဒၵါလို႕ ေခၚတဲ့ သူရိယဝစၧသာ နတ္သမီးေလးကို ေႂကြျပခဲ့တုန္းက ဆုိခဲ့တာပါ ... အဲဒီတုန္းကတည္းကေန အခုထိ ထပ္မေတြ႕ရေတာ့ပါဘူး ... ဆုိၿပီး ရင္ဖြင့္ရွာသတဲ့။
ဒီအခ်ိန္မွာ သိၾကားမင္းက အင္း ... ပၪၥသီခေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားနဲ႕ စကားေတြဘာေတြ ေျပာေနၿပီဆိုေတာ့ ငါတုိ႕ အခု သြားလို႕ ရၿပီ ဆုိၿပီး ျမတ္စြာဘုရားကို ဝင္ဖူးရင္း တရားစကားေတြ ေလွ်ာက္ထားေမးျမန္းလို႕ ျမတ္စြာဘုရားကလည္း ျပန္လည္ ေဟာေျပာေတာ္မူပါတယ္။ ဒီအေၾကာင္းေတြကို သကၠပဥႇသုတၱံ ထဲမွာ ေဖာ္ျပထားပါတယ္ကြယ္ ...
အဲဒီေနာက္ပိုင္းေတာ့ သိၾကားမင္းက ဆုခ်တဲ့အေနနဲ႕ ပၪၥသီခနတ္သားေလးကို ...
“အေမာင္ပၪၥသိခ သင္သည္ ငါ့အား ေက်းဇူးမ်ားလွေပ၏၊ သင္သည္ ျမတ္စြာဘုရားကို ေရွးဦးစြာခြင့္ပန္ေပ၏၊ အေမာင္ပၪၥသိခ သင္ခြင့္ပန္ၿပီးသည့္ေနာက္မွ ပူေဇာ္အထူးကို ခံေတာ္မူထိုက္ေသာ (အလံုးစံုေသာတရားတို႔ကို) ကိုယ္တိုင္ မွန္စြာ သိေတာ္မူေသာ ထိုျမတ္စြာဘုရားကို ငါတို႔သည္ ေနာက္မွ ဖူးေျမာ္ျခင္းငွါ ခ်ဥ္းကပ္ၾကရကုန္၏။ (ငါသည္) သင့္အား သင့္အဖရာထူး၌လည္း ထားအံ့၊ ဂႏၶဗၺနတ္မင္းလည္းသင္ျဖစ္အံ့၊ ေကာင္းျခင္း လကၡဏာႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ သင္အလြန္ေတာင့္တေသာ သူရိယဝစၧသာနတ္သမီးကိုလည္း သင့္အားေပးအံ့” လုိ႕ မိန္႕ၾကားပါသတဲ့ ...
အဲဒီေနာက္ နတ္တို႔အရွင္ သိၾကားမင္းဟာ ေျမႀကီးကို လက္နဲ႕ ပုတ္ၿပီး ...
“နေမာ တႆ ဘဂဝေတာ အရဟေတာ သမၼာသမၺဳဒၶႆ” လို႕ ဟု သံုးႀကိမ္ ဥဒါန္းက်ဴးရင့္လုိက္သတဲ့ကြယ္ ...

ကဲ ... ဒီေတာ့မွ ပၪၥသီခနတ္သားေလးဟာ သူ႕အေဖရဲ႕ ရာထူးကိုရၿပီး ဂႏၶဗၺနတ္မင္းလည္းျဖစ္၊ သူရိယဝစၧသာနတ္သမီး ေလးကိုလည္း ရသြားေတာ့တာေပါ့ ... နတ္သမီးေလးကလည္း ပၪၥသီခနတ္သားေလးကို ႀကိဳက္ေတာ့ ႀကိဳက္တယ္နဲ႕ တူပါတယ္ ... ဒါေပမဲ့ လက္ရွိရည္းစားကို ျဖတ္ရခက္ေနရာကေန သိၾကားမင္းရဲ႕ အမိန္႕နဲ႕ ေပးစားလုိက္ေတာ့ သူ႕ဘက္ ကလည္း အျပစ္လြတ္သြားတယ္ ထင္ပါရဲ႕ေနာ္ ... ဒီေတာ့ သူတုိ႕ေတြ အခုအခ်ိန္ထိ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေပါင္းသင္းေနၾကေလ သတည္း လုိ႕ပဲ ယူဆရေတာ့မွာေပါ့ကြယ္ ...

မိတ္ေဆြႀကီး ၿမိဳ႕သားကိုရင္ေရာ ... မေမ (ေမဓာဝီ) ကေရာ ေျမႇာက္ေပးထားၾကလို႕ ကိုယ္လည္း ဒီေစာင္းခ်င္းလကၤာေတြကို ေလးလံုးစပ္နဲ႕ ေရးၾကည့္ေနပါ ေသးတယ္ ... မၾကာခင္ ၿပီးမယ္လို႕ေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္ပါရဲ႕ ... ၿပီးတဲ့အခါေတာ့ တင္ေပးမွာေပါ့ေနာ္ ...

ဖတ္႐ႈခံစားအားေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးအထူးပါ ခင္ဗ်ာ ...
ဟယ္ရီ