Thursday 17 October 2013

ျမင္းသားဖဲြ႕ ေတးထပ္

သီတင္းကၽြတ္အခါသမယမွာ လူငယ္ကဗ်ာဆရာေလးေတြက ဘုရားတရားကုိ ပူေဇာ္တဲ့ ကဗ်ာေတြ ေရးဖဲြ႕ၿပီး ယဥ္ေက်းလိမၼာၾကသေလာက္ မိုက္ပင္ပ်ိဳး၍ မိုက္ဆိုးမိုက္မဲ မုိက္ျမဲမုိက္လ်က္ရွိေနတဲ့ က်ေနာ္ ေမာင္ဟယ္ရီကေတာ့ လူမိုက္ႀကီးပီပီ အရက္နဲ႕ ျမင္းသားအေၾကာင္း သံုးခ်က္ညီေတးထပ္တပုဒ္ကုိ မ်က္ႏွာေျပာင္ေျပာင္နဲ႕ ခပ္တည္တည္ ဆက္ေရးပါတယ္ ခင္ည ... ဆဲသြားၾကပါကုန္ ... ေဟေဟေဟ

ျမင္းသားဖဲြ႕ ေတးထပ္

ျမင္းသား ျမင္းသားနဲ႕၊
အျငင္းပြားတဲ့ အုိအေဆြ၊
မစဥ္းစားနဲ႕ ခ်ိဳသေလ၊
အပိုေတြ မေျပာ၊
ပါးစပ္ဖ်ား ဆတ္သားပမာ၊
အျပတ္ဝါးမွာ ေတြးလို႕ျမင္ေသး။

ညီမြန္လွ ခ်ီရြန္ဟာ၊
အတည္လြန္စြာ အမွန္ေတြး၊
ရည္မြန္စြာ အၾကံေပးတာေၾကာင့္၊
ျမန္မေႏွး ေျပးကာ၊
ပန္းကန္ဆီ ဟန္ညီလက္၊
ဘရန္ဒီခြက္ သြက္သြက္ေသာက္ပါ။

သင္းၾကည္တဲ့ ပုလင္းနီတ်ာ၊
ျပင္းရီကာ ရွေဝမူးပါလုိ႕၊
ညေနထူး ျမင္းသားအမွန္တည္၊
အျပင္းစား ဘရန္ဒီ၊
မယြင္းစား အႂကြင္းမ်ားမက်န္သည္၊
မင္းတရားဟန္ စည္းစိမ္ကြယ့္ေလး။ ။

ဟယ္ရီလြင္

(သံုးခ်က္ညီ ေတးထပ္)

ခက္ဆစ္
ခ်ီရြန္ = ကဗ်ာၾဆာႀကီး (ဟု သူ႕ကုိယ္သူ သတ္မွတ္သူ) ခ်ီရြန္(ပုလဲ)

ေမာင္ခ်ီရြန္ ေျမႇာက္ေပးလို႕ ေသာက္မိစားမိျခင္းျဖစ္ပါ၍ ယမမင္း၏ ေခြးေရပုရပိုက္တြင္ အကုသိုလ္ ခဲြတမ္းထဲပါသူ ဒင္းကိုပါ မွတ္သားထားေစလုိပါေၾကာင္း ... အျပစ္တင္လုိပါကလည္း ထုိငနဲကိုပါ ေရာ၍အျပစ္တင္ၾကပါကုန္ ...

အလုပ္မ်ားေန၍တေၾကာင္း ... ကြန္နက္ရွင္မေကာင္း၍တေၾကာင္း ... အျခားအေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္ႏွင့္လည္းေပါင္းစံု၍ ပို႕စ္မ်ား မတင္ႏုိင္ျခင္းကို ခြင့္လႊတ္ေပးၾကပါရန္ ေတာင္းပန္ပါသည္ ခင္ဗ်ား ...

ဟယ္ရီလြင္

Read More...

ျမင္းသားနဲ႕ ကာဇက္ဘရန္ဒီ

ျမင္းသားနဲ႕ ကာဇက္ဘရန္ဒီ

ခ်ိဳျမျမ ခါးသက္သက္
ကာဇက္ရဲ႕ ဘရန္ဒီ။

ေအးတဲ့ခ်ိန္ ေလြးျပန္ေတာ့
ေႏြးျပန္ေပါ့အတည္။

ျမင္းသားနဲ႕ ဘရန္ဒီ
ဟန္ညီလိုက္ပံုမ်ား။

ခ်ိဳေမႊးကာ ျပင္းရီရွေလေတာ႕
ပိုေႏြးကာ သင္းရီျမေလတဲ့
ႏွင္းဆီည တရာရယ္
လာကြယ္ကိုယ့္အပါး။ ။

ဟယ္ရီလြင္

(ကဗ်ာၾဆာႀကီး ခ်ီရြန္(ပုလဲ) ၏ လမ္းညႊန္မိန္႔မွာခ်က္အရ … မိုက္သဟ အေဟေဟေဟ)
ကာဇက္ = ကာဇက္စတန္

Read More...

Sunday 15 September 2013

ျမက္႐ိုင္းလြင္ျပင္သို႕ ...

ျမက္႐ိုင္းလြင္ျပင္သို႕ ...


သဲေတာင္ကုန္းလိႈင္း၊ သဲမုန္တုိင္းထဲ၊
ဒုန္းစိုင္းျဖတ္ေက်ာ္၊ ထိုအေဖာ္အား၊
က်ေနာ္ထားရစ္ရေတာ့မည္။

ေန႕ညမဟူ၊ ေနပူေမွာင္မုိက္၊
မိုးၿပိဳက္ျမဴၾကား၊ အတူသြားလည္း၊
ခုမ်ားခ်န္ရစ္ရေတာ့မည္။

လမ္းအေထြေထြ၊ လမ္းေတြရွည္လ်ား၊
လမ္းပါးလမ္းသြယ္၊ လမ္းငယ္လမ္းလတ္၊
လမ္းျဖတ္လမ္းေျမႇာင္၊ လမ္းေမွာင္လမ္းႀကီး၊
လမ္းနီးလမ္းေဝး၊ လမ္းကေလးႏွင့္၊
လမ္းေသးလမ္းမႊား၊ လမ္းၾကားမက်န္၊
လမ္းမွန္မသိ၊ လမ္းမရွိျငား၊
လမ္းမွားလည္းလုိက္၊ လမ္းဝိုက္လမ္းေကာက္၊
လမ္းေစာက္လမ္းေျပ၊ လမ္းေခြလမ္းေျဖာင့္၊
ေၾကာင့္ၾကမထား၊ မမႈျငားဘဲ၊
သူ႕အားျဖင့္႐ုန္း၊ မာန္ဟုန္သံုးကာ၊
လံုးလံုးျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ဖူး၏။

ပင္လယ္ကမ္းေျခ၊ သဲေျမကႏၱာ၊
ေရျပာအလြန္၊ စြံပလြန္ရိပ္၊
ေခၽြးသိပ္ခဲ့ဖူး၊ ယွက္လူးကူးသန္း၊
ယကၠန္းလြန္းပမာ၊ လူးလာေပ်ာ္ေမြ႕၊
ပင္လယ္ေကြ႕တြင္၊ ေန႕စဥ္အမွ်၊
တူတကြျဖင့္၊ ဘဝခရီး၊
ညည္းညည္းမညဴ၊ အတူတူစိုင္း၊
ဝါညိဳမိႈင္းသည့္၊
"ျမက္႐ိုင္းလြင္ျပင္"၊ ခရီးႏွင္ရင္း၊
သခင္သစ္ႏွင့္ေပ်ာ္ေလေတာ့။ ။

ဟယ္ရီလြင္

Read More...

Tuesday 20 August 2013

ေခါင္းစဥ္ေပးမထားေသာကဗ်ာ

အနမ္းေတြဆင့္
ပန္းေတြပြင့္မွ
ေလလြင့္ရက္က ကဗ်ာသီ...
ေႏြရင့္ရြက္က ကမၻာရွည္...


ဟယ္ရီလြင္

(ေခါင္းစဥ္ေပးမထားပါ)

Read More...

Monday 29 July 2013

သဝဏ္

သဝဏ္

ေဝးေနလည္း၊
အေတြးေတြထဲ ရွိေနျပန္။

မျမင္ရေပမဲ့၊
ရင္မွေမ သိေစရန္။

သူအိပ္ခ်ိန္တန္၊
သူပန္ဖို႕ သံစဥ္ပန္း။

ညကဗ်ာ၊
လွရာရာ ေရြးသီကံုးပါလုိ႕၊
ေတးပန္းခ်ီမႈန္း ခန္းသၪၨာမွာ၊
ပန္းသဝဏ္လႊာ ေတးသံေနာ့ရယ္နဲ႕၊
ေခ်ာ့သိပ္မယ္မွန္း။ ။

ဖတ္႐ႈခံစားအားေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးအထူးပါ ခင္ဗ်ာ

ဟယ္ရီလြင္

Read More...

Saturday 27 July 2013

ေလးလံုးစပ္ေရးနည္း

ေလးလံုးစပ္ ေရးနည္း

ေလးလံုးစပ္ေရးနည္းကို ရွင္းျပပါဆုိၿပီး ေတာင္းဆိုၾကသူေတြ မ်ားလာလို႕ ထပ္ေရးထားပါတယ္ ... ေလးလံုးစပ္ လကၤာသြားနဲဲ႕ အေျခခံကဗ်ာစပ္နည္းေတြကို ထပ္ေျပာပါ့မယ္။ မေရးတတ္ေသးသူ၊ စတင္ေလ့လာကာစ သူမ်ား အတြက္ ျဖစ္ပါတယ္။ တတ္ကၽြမ္းနားလည္ၿပီးသူ ပညာရွင္မ်ားအတြက္ ရည္ရြယ္ျခင္းမဟုတ္ပါ။

ေလးလံုးစပ္ ဖဲြ႕နည္း
ေလးလံုးစပ္ကဗ်ာေတြကို “လကၤာသြား” နဲ႕ ေရးတယ္ လုိ႕လည္း ေျပာၾကပါတယ္။ လကၤာ၊ ရတု၊ ပ်ိဳ႕၊ ဧခ်င္း၊ သံပိုင္း၊ သမိုင္း စတဲ့ ျမန္မာဂႏၳဝင္ကဗ်ာအမ်ိဳးအစားေတြဟာ ေလးလံုးစပ္လကၤာသြားနဲ႕ခ်ည္း ေရးထားတာျဖစ္ပါတယ္။

ေလးလံုးစပ္ကို ေရးတဲ့အခါ
(၁) စာလံုး ၄-လံုးကို အပိုဒ္ငယ္တပိုဒ္ (ပါဒ တခု) အျဖစ္ ထားရပါတယ္
(၂) ဘယ္ႏွစ္ပိုဒ္အထိေရးရမယ္ဆုိတဲ့ ကန္႕သတ္ခ်က္ မရွိပါ။ ႀကိဳက္သေလာက္ေရးႏုိင္ပါတယ္။ (ရတု ေတြက ခၽြင္းခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။ ရတု ေတြမွာ ၁၀၈-ပိုဒ္ထက္ ပိုမစပ္ရပါ။ ဒါေပမဲ့ သွ်ိဳးလိုက္ရတု ေခၚ မဂၤလာရတုေတြကေတာ့ အပိုဒ္ေရ ကန္႕သတ္ခ်က္မရွိပါ။ ပ်ိဳ႕ေတြလိုပဲ အပိုဒ္ေရ အေျမာက္အမ်ား ေရးစပ္ေလ့ရွိပါတယ္။)
(၃) အဆံုးသတ္တဲ့အခါ စာလံုး ၇-လံုး (သုိ႕မဟုတ္) ၈-လံုးနဲ႕ အဆံုးသတ္ေလ့ ရွိပါတယ္။ အဲဒါကို ‘ခ်’ တယ္ လုိ႕ ေခၚပါတယ္။ အဲဒီအပိုဒ္ငယ္ကို ‘အခ်ပိုဒ္’ လုိ႕ ေခၚပါတယ္။ (ရတုေတြအတြက္ အခ်ကိုေတာ့ အမ်ိဳးမ်ိဳး ခ်ေလ့ရွိပါတယ္။ အဲဒါေတြကိုေတာ့ ေလးလံုးစပ္ကို ကၽြမ္းက်င္မွ ရတုအေၾကာင္းမွာ သီးသန္႕ ေလ့လာပါ)
(၄) အဲဒီလိုစပ္တဲ့အခါ တပိုဒ္နဲ႕ တပိုဒ္ (ပါဒ တခုနဲ႕တခု) ကာရန္ခ်ိတ္ေပးရပါတယ္။ ဒီလို ကာရန္ခ်ိတ္ဖုိ႕အတြက္ အေျခခံ ကာရန္စပ္နည္း ၅-မ်ိဳး ရွိပါတယ္။ ေအာက္မွာ တခုခ်င္း ေျပာပါ့မယ္။

(မွတ္ခ်က္။ ။ တကယ္ေတာ့ ေလးလံုးစပ္ကဗ်ာေတြအတြက္ ကာရန္ယူနည္းက ၆-မ်ိဳးျဖစ္ပါတယ္ ... ဒီနည္းေတြကို အစပ္ ေျခာက္ပါး လုိ႕ ေရွးဆရာမ်ား သတ္မွတ္ခဲ့ၾကပါတယ္ ... ဒါေပမဲ့ အဲဒီထဲက ေနာက္ဆံုးနည္းျဖစ္တဲ့ ခ်ိန္ခြင္လွ်ာစပ္နည္းကို ေနာက္ပိုင္းမွာ ဆရာေတြက ပယ္ခဲ့ၾကပါတယ္ ... ဒါေၾကာင့္ ၅-နည္းပဲ အသံုးမ်ားတယ္ လုိ႕ ေျပာရပါမယ္)

ကာရန္
ကာရန္ဆုိတာ ပါဠိစကား ကာရႏၲ ကေနလာပါတယ္။ အကၡရာရဲ့အဆံုးသတ္ (ဒါမွမဟုတ္) အဆံုး အကၡရာ လို႔ အဓိပၸါယ္ရပါတယ္။ ကဗ်ာမွာဆိုရင္ေတာ့ အကၡရာအခ်င္းခ်င္း အသတ္တူ (သို႔မဟုတ္) အသံတူ စပ္ထားတဲ့ စာလံုးေတြကို ဆိုလုိပါတယ္။

ပထမဆံုး စပ္နည္းကို ၾကည့္ၾကရေအာင္။

သတ္ေစ့ႏွက္သံုးခ်က္ညီ စပ္နည္း (၄-၃-၂ စပ္နည္း)

ဒီနည္းကို အတုိေကာက္ ၄-၃-၂ စပ္နည္း လုိ႕ မွတ္ပါ ... အေျခခံအက်ဆံုးနဲ႕ အသံုးအမ်ားဆံုး စပ္နည္းျဖစ္ပါတယ္။
ေလးလံုးစပ္ျမန္မာကဗ်ာေတြမွာ ကာရန္ယူရင္ အတဲြတတဲြျပည့္ေအာင္ ယူရပါတယ္။
အခုစပ္နည္းမွာ ကာရန္တတဲြျပည့္ဖုိ႕အတြက္ အပိုဒ္ငယ္ ၃-ပိုဒ္ကို ကာရန္တူခ်ိတ္ဆက္ေပးရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကာရန္ ၃-ခ်က္ ယူရပါတယ္။ ပထမဆံုးစတဲ့ ကာရန္ကို “အခံကာရန္” လုိ႕ ေခၚၿပီး ေနာက္ကလုိက္တဲ့ ကာရန္ေတြကို “အအုပ္ကာရန္” လုိ႕ ေခၚပါတယ္။
ဘယ္ေနရာေတြမွာ ခ်ိတ္ဆက္ေပးရမွာလဲ ဆုိေတာ့ ပထမဆံုးအပိုဒ္ရဲ႕ စာလံုး (၄)လံုးေျမာက္၊ ဒုတိယအပိုဒ္ရဲ႕ စာလံုး (၃) လံုးေျမာက္၊ တတိယအပိုဒ္ရဲ႕ စာလံုး (၂)လံုးေျမာက္ေတြကို ကာရန္တူ ခ်ိတ္ဆက္စပ္ဆုိ ေပးရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ၄-၃-၂ လို႕ အတုိေကာက္ မွတ္ၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
ေအာက္က ဥပမာ မွာ အဝါေရာင္ ျပထားတဲ့ေနရာေတြ ျဖစ္ပါတယ္။



ပထမဆံုးအပိုဒ္ရဲ႕ စာလံုး (၄)လံုးေျမာက္ (ေျခ)၊ ဒုတိယအပိုဒ္ရဲ႕ စာလံုး (၃) လံုးေျမာက္ (ေထြ)၊ တတိယအပိုဒ္ရဲ႕ စာလံုး (၂)လံုးေျမာက္ (ေရ) ေတြကို ကာရန္တူ ခ်ိတ္ဆက္စပ္ဆုိထားတာ ေတြ႕ရပါလိမ့္မယ္။

အဲဒီလို ပထမ ၃-ပိုဒ္ကို ေျခ-ေထြ-ေရ ဆုိၿပီး ကာရန္ခ်ိတ္ၿပီးသြားတဲ့အခါ ကာရန္တတဲြျပည့္စံုသြားပါၿပီ။ ေလးလံုးစပ္မွာ ကာရန္လြတ္ေနတာ တခ်က္မွ မရွိရဘူး ဆုိတာ အထူးသတိျပဳရပါမယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေနာက္ထပ္ ကာရန္အသစ္တတဲြ ျပန္စရပါမယ္။
ဒီလို ေနာက္ထပ္ ကာရန္အသစ္တတဲြကို ဘယ္ကျပန္စရမလဲ ဆုိရင္ ပထမကာရန္တဲြ (၄-၃-၂ ယူထားတဲ့ ကာရန္တဲြ) ဆံုးသြားတဲ့ အပိုဒ္ကေနပဲ ျပန္စရမွာပါ။ ဘယ္ေနရာကေန ျပန္စရမလဲဆုိေတာ့ အဲဒီအပိုဒ္ရဲ႕ ေလးလံုးေျမာက္ကပဲ ျပန္စရပါမယ္။
ဒါေၾကာင့္ ပထမကာရန္တဲြ ဆံုးသြားတဲ့ အပိုဒ္က (ျမစ္ေရဝန္းလည္) ဆုိတဲ့ အပိုဒ္ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအပိုဒ္ရဲ႕ ေလးလံုးေျမာက္ (လည္) ဆုိတဲ့ ေနရာကေန ကာရန္တဲြအသစ္တခု ျပန္စယူထားတာကို အျပာေရာင္နဲ႕ ျပထားပါတယ္။ ဒီမွာလည္း ကာရန္က ၄-၃-၂ ကုိပဲ ယူထားတာေၾကာင့္ (လည္-ဆီ-ျပည္) ဆုိၿပီး စပ္ထားတာ ေတြ႕ရပါမယ္။
အဲဒီမွာ ဒုတိယကာရန္တဲြ ျပည့္သြားပါၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ ေနာက္ထပ္ ဆက္စပ္ခ်င္ရင္ အဲဒီ ဒုတိယ ကာရန္တဲြ ဆံုးတဲ့ (ေရႊျပည္ကိုသာ) ဆုိတဲ့ အပိုဒ္ရဲ႕ ေလးလံုးေျမာက္ျဖစ္တဲ့ (သာ) ဆုိတဲ့ အစိမ္းေရာင္စာလံုးကေန ေနာက္ထပ္ ဆက္ၿပီး စပ္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ပထမ အပိုဒ္ႀကီးတပိုဒ္လံုး ဘယ္လို ကာရန္ေတြ ယူသြားလဲဆုိတာ အားလံုးၿပီးတဲ့အခါ ဆက္ျပပါ့မယ္။
ေလးလံုးစပ္မွာ အဲဒီ အခ်က္ဟာ သိပ္အေရးႀကီးပါတယ္။ အမ်ားအားျဖင့္ ေလးလံုးစပ္ စေရးကာစမွာ ၄-၃-၂ ခ်ိတ္ၿပီးေပမဲ့ အဲဒီ ကာရန္တဲြ ဆံုးသြားတဲ့ အပိုဒ္ကေန အသစ္ျပန္မစမိဘဲ လြတ္သြားတတ္ၾကပါတယ္။ ဒါကို ဂ႐ုစိုက္ဖုိ႕ အေရးႀကီးပါတယ္။

ထိပ္ခ်င္းထပ္ စပ္နည္း (၄-၃-၁ စပ္နည္း)

ဒီနည္းကို အတုိေကာက္ ၄-၃-၁ စပ္နည္း လုိ႕ မွတ္ပါ။
အခုစပ္နည္းမွာလည္း ကာရန္တတဲြျပည့္ဖုိ႕အတြက္ အပိုဒ္ငယ္ ၃-ပိုဒ္ကို ကာရန္တူခ်ိတ္ဆက္ေပးရပါတယ္။
ဘယ္ေနရာေတြမွာ ခ်ိတ္ဆက္ေပးရမွာလဲ ဆုိေတာ့ ပထမဆံုးအပိုဒ္ရဲ႕ စာလံုး (၄)လံုးေျမာက္၊ ဒုတိယအပိုဒ္ရဲ႕ စာလံုး (၃) လံုးေျမာက္၊ တတိယအပိုဒ္ရဲ႕ အစ စာလံုး (၁-လံုးေျမာက္) ေတြကို ကာရန္တူ ခ်ိတ္ဆက္စပ္ဆုိ ေပးရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ေအာက္က ဥပမာ မွာ အဝါေရာင္ ျပထားတဲ့ေနရာေတြ ျဖစ္ပါတယ္။
ပထမဆံုးအပိုဒ္ရဲ႕ စာလံုး (၄)လံုးေျမာက္ (ရာ)၊ ဒုတိယအပိုဒ္ရဲ႕ စာလံုး (၃) လံုးေျမာက္ (ကြာ)၊ တတိယအပိုဒ္ရဲ႕ စာလံုး (၁)လံုးေျမာက္ (မွာ) ေတြကို ကာရန္တူ ခ်ိတ္ဆက္စပ္ဆုိထားတာ ေတြ႕ရပါမယ္။



အဲဒီလို ပထမ ၃-ပိုဒ္ကို (ရာ-ကြာ-မွာ) ဆုိၿပီး ကာရန္ခ်ိတ္ၿပီးသြားတဲ့အခါ ကာရန္တတဲြျပည့္စံုသြားၿပီျဖစ္လုိ႕ ေနာက္ထပ္ ကာရန္အသစ္တတဲြ ကို ပထမကာရန္တဲြဆံုးတဲ့ (မွာလည္းမၾကား) ဆုိတဲ့ အပိုဒ္ရဲ႕ ေလးလံုးေျမာက္ (ၾကား) ကေနၿပီး ျပန္စရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဦးတုိက္ (ထိပ္ခ်င္းတုိက္) စပ္နည္း (၄-၁ စပ္နည္း)

ဒီနည္းကေတာ့ အေပၚက ႏွစ္နည္းလို သံုးလံုးတတဲြ ကာရန္မယူဘဲ ႏွစ္လံုးတတဲြကာရန္ယူတဲ့နည္း ျဖစ္ပါတယ္။
အတုိေကာက္ ၄-၁ စပ္နည္း လုိ႕ မွတ္ပါ။ ခပ္တုိတုိ ခပ္သြက္သြက္ အေၾကာင္းအရာေတြကို စပ္ရင္ သံုးေလ့ရွိပါတယ္။
အခုစပ္နည္းမွာ ကာရန္တတဲြျပည့္ဖုိ႕အတြက္ အပိုဒ္ငယ္ ၂-ပိုဒ္ကို ကာရန္တူခ်ိတ္ဆက္ေပးရပါတယ္။
ဘယ္ေနရာေတြမွာ ခ်ိတ္ဆက္ေပးရမွာလဲ ဆုိေတာ့ ပထမဆံုးအပိုဒ္ရဲ႕ စာလံုး (၄)လံုးေျမာက္နဲ႕ ဒုတိယအပိုဒ္ရဲ႕ အစ စာလံုး (၁-လံုးေျမာက္) ေတြကို ကာရန္တူ ခ်ိတ္ဆက္စပ္ဆုိ ေပးရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ ႏွစ္ခ်က္ယူလုိက္႐ံုနဲ႕ ကာရန္ တတဲြ ျပည့္ၿပီျဖစ္ပါတယ္။
ၿပီးခဲ့တဲ့ ၄-၃-၁ စပ္နည္းက ဥပမာ မွာ ပထမကာရန္တဲြဆံုးတဲ့ (မွာလည္းမၾကား) ဆုိတဲ့ အပိုဒ္ရဲ႕ ေလးလံုးေျမာက္ (ၾကား) ကေနၿပီး ျပန္စၿပီး ၄-၁ ဆက္ယူပံုကို ေအာက္က ဥပမာမွာ ၾကည့္ပါ။
အဝါေရာင္ ျပထားတဲ့ေနရာေတြ ျဖစ္ပါတယ္။
ပထမဆံုးအပိုဒ္ရဲ႕ စာလံုး (၄)လံုးေျမာက္ (ၾကား)၊ ဒုတိယအပိုဒ္ရဲ႕ စာလံုး (၁)လံုးေျမာက္ (သြား) ေတြကို ကာရန္တူ ခ်ိတ္ဆက္စပ္ဆုိထားတာ ေတြ႕ရပါမယ္။



အဲဒီလို အပိုဒ္ ၂-ပိုဒ္ကို ၾကား-သြား ဆုိၿပီး ကာရန္ခ်ိတ္ၿပီးသြားတဲ့အခါ ကာရန္တတဲြျပည့္စံုသြားၿပီျဖစ္လုိ႕ ေနာက္ထပ္ ကာရန္အသစ္တတဲြ ကို ကာရန္တဲြဆံုးတဲ့ (သြားလည္းမသင့္) ဆုိတဲ့ အပိုဒ္ရဲ႕ ေလးလံုးေျမာက္ (သင့္) ကေနၿပီး ျပန္စရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ထိပ္ခ်င္းခၽြတ္ (ရထားေျပး) စပ္နည္း (၄-၂ စပ္နည္း)

အတုိေကာက္ ၄-၂ စပ္နည္း လုိ႕ မွတ္ပါ။ ဒီနည္းကလည္း ခပ္တုိတုိ ခပ္သြက္သြက္ အေၾကာင္းအရာေတြကို စပ္ရင္ သံုးေလ့ရွိပါတယ္။
ဒီနည္းက ၄-၁ စပ္နည္းလိုပါပဲ။ ႏွစ္လံုးတတဲြကာရန္ယူပါတယ္။
ဘယ္ေနရာေတြမွာ ခ်ိတ္ဆက္ေပးရမွာလဲ ဆုိေတာ့ ပထမဆံုးအပိုဒ္ရဲ႕ စာလံုး (၄)လံုးေျမာက္နဲ႕ ဒုတိယအပိုဒ္ရဲ႕ စာလံုး (၂)လံုးေျမာက္ ေတြကို ကာရန္တူ ခ်ိတ္ဆက္စပ္ဆုိ ေပးရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ ႏွစ္ခ်က္ယူလုိက္႐ံုနဲ႕ ကာရန္ တတဲြ ျပည့္ၿပီျဖစ္ပါတယ္။
ေအာက္က ဥပမာ မွာ အဝါေရာင္ ျပထားတဲ့ေနရာေတြ ျဖစ္ပါတယ္။
ပထမဆံုးအပိုဒ္ရဲ႕ စာလံုး (၄)လံုးေျမာက္ (ၿမိဳ႕)၊ ဒုတိယအပိုဒ္ရဲ႕ စာလံုး (၂)လံုးေျမာက္ (သို႕) ေတြကို ကာရန္တူ ခ်ိတ္ဆက္စပ္ဆုိထားတာ ေတြ႕ရပါမယ္။



အဲဒီလို အပိုဒ္ ၂-ပိုဒ္ကို ၿမိဳ႕-သုိ႕ ဆုိၿပီး ကာရန္ခ်ိတ္ၿပီးသြားတဲ့အခါ ကာရန္တတဲြျပည့္စံုသြားၿပီျဖစ္လုိ႕ ေနာက္ထပ္ ကာရန္အသစ္တတဲြ ကို ကာရန္တဲြဆံုးတဲ့ (သည္သုိ႕ေစတီ) ဆုိတဲ့ အပိုဒ္ရဲ႕ ေလးလံုးေျမာက္ (တီ) ကေနၿပီး ျပန္စရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ (တီ-ဆီ) ဆုိၿပီး အျပာေရာင္ျပထားတဲ့အတုိင္း ၄-၂ နဲ႕ပဲ ဆက္ၿပီး စပ္ဆုိသြားပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေနာက္ထပ္ ကာရန္တဲြအသစ္ကိုလည္း အရင္ကာရန္တဲြ အဆံုးသတ္တဲ့ (သည္ဆီေရႊနန္း) အပိုဒ္ရဲ႕ ေလးလံုးေျမာက္ ျဖစ္တဲ့ (နန္း) ကေန ျပန္စၿပီး (နန္း-တန္း) ဆုိၿပီးေတာ့ အစိမ္းေရာင္ျပထားတဲ့အတုိင္း ၄-၂ စပ္နည္းနဲ႕ပဲ ဆက္ၿပီး စပ္ဆုိသြားတာ ေတြ႕ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီနည္းေလးနည္း ကို အေသအခ်ာ ေက်ညက္ေအာင္ ေလ့က်င့္စပ္ဆုိၾကည့္ေစလုိပါတယ္။ ေနာက္ထပ္နည္းတနည္း ျဖစ္တဲ့ ဘီလူးရယ္စပ္နည္းကို ဒီေလးနည္းကို ပိုင္ႏိုင္မွသာလွ်င္ ဆက္လက္ ေလ့က်င့္ စပ္ဆုိၾကည့္ဖုိ႕ အၾကံျပဳခ်င္ပါတယ္။
ဒီေနရာမွာတခုေျပာခ်င္တာက ေလးလံုးစပ္ကဗ်ာတပုဒ္ကို စပ္ရင္ ကာရန္စပ္နည္းတမ်ိဳးတည္း သံုးဖို႕ မလိုပါဘူး။ (သံုးခ်င္ရင္လည္း ရပါတယ္ ... ဒါေပမဲ့ လိုအပ္သလို နည္းစံုထည့္စပ္တာ ပိုေကာင္းပါတယ္) ကာရန္ စပ္နည္းေတြ အားလံုး အဆင္ေျပသလို လွည့္ပတ္ သံုးစဲြၿပီး စပ္သြားလို႕ရပါတယ္။

အဆံုးသတ္ျခင္း (အခ်ပိုဒ္)

ဘီလူးရယ္စပ္နည္းကို မေျပာခင္ ေလးလံုးစပ္ကဗ်ာေတြကို “ခ်”ပံု တနည္းအားျဖင့္ အဆံုးသတ္ပံုကို ေျပာပါ့မယ္။
အေပၚက ျပခဲ့တဲ့ နည္းေတြ အတုိင္း စပ္လာခဲ့ၿပီး အဆံုးသတ္မယ္ဆုိရင္ ကာရန္တဲြတတဲြျပည့္သြားတဲ့ အပိုဒ္မွာ အဆံုးသတ္လုိက္လုိ႕ ရပါတယ္။ ဒီလို အဆံုးသတ္တဲ့အခါ (ခ်တဲ့အခါ) မွာေတာ့ စာလံုးေရ ၇-လံုးနဲ႕ အမ်ားဆံုး ခ်ေလ့ရွိပါတယ္။
ေအာက္က ဥပမာကို ၾကည့္ပါ။



အေပၚမွာ ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ အတုိင္း (၄-၂) စပ္နည္းနဲ႕ စပ္လာၿပီး အဆံုးသတ္ကာနီးမွာ (၄-၂) ကာရန္ဆံုးတဲ့ (ေျဖာင့္တန္းေတာ့မည္) အပိုဒ္ရဲ႕ ၄-လံုးေျမာက္ကေန ကာရန္အသစ္တတဲြ ျပန္စၿပီး (၄-၃-၂) စပ္နည္းနဲ႕ (မည္-ရည္-ျပည္) ဆုိၿပီး ၃-ပိုဒ္ကို ကာရန္ခ်ိတ္လိုက္ပါတယ္။ အဲဒီအခါ (ျပည္) ဆုိတဲ့ေနရာမွာ ကာရန္တတဲြျပည့္သြားၿပီျဖစ္တဲ့အတြက္ အဲဒီအပုိဒ္ငယ္ကို အဆံုးသတ္ အခ်ပိုဒ္အျဖစ္ ယူၿပီး ၄-လံုးအစား ၇-လံုးေရးၿပီး (ေရႊျပည္ဌာနေဝးေသာေၾကာင့္) ဆုိၿပီး အဆံုးသတ္လုိက္တာကို ေတြ႕ႏုိင္ပါတယ္။
၇-လံုးအစား ၈-လံုးခ်ခ်င္ရင္လည္း ခ်လုိ႕ရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ၈-လံုးခ်ခ်င္ရင္ေတာ့ အဲဒီအခ်ပိုဒ္ရဲ႕ (၄)လံုးေျမာက္နဲ႕ (၆)လံုး (သို႕မဟုတ္) ၇-လံုးေျမာက္ကို ကာရန္တခ်က္ ျပန္ခ်ိတ္ၿပီးမွ ခ်ေလ့ရွိပါတယ္။
ဥပမာ ... ေရႊျပည္ဌာ(န) ေဝး(လွ)ေသာေၾကာင့္။ ဆိုၿပီး ခ်လုိက္တာမ်ိဳးပါ။

ဘီလူးရယ္စပ္နည္း

ဒီစပ္နည္းက နည္းနည္း ထူးျခားပါတယ္။ သူလည္း အပိုဒ္သံုးပိုဒ္ စပ္ရတာပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ အေပၚက ၄-၃-၂ နဲ႕ ၄-၃-၁ စပ္နည္းေတြလို တပိုဒ္မွာ ကာရန္တခ်က္စီနဲ႕ သံုးပိုဒ္ကို သံုးခ်က္ယူတာ မဟုတ္ဘဲ ဒုတိယပိုဒ္မွာ ကာရန္ႏွစ္ခ်က္ယူလုိက္တာပါ။
ပထမပိုဒ္နဲ႔ ဒုတိယပိုဒ္ကို ေလး-သံုး ကာရန္ယူပါတယ္။ တစ္ခါ အဲဒီ ဒုတိယပိုဒ္ ရဲ့ ေလးလံုးေျမာက္ ကို တတိယအပိုဒ္ရဲ့ တစ္လံုးေျမာက္ (သို႔) ႏွစ္လံုးေျမာက္ (သို႔) သံုးလံုးေျမာက္စာလံုးနဲ႔ ကာရန္ျပန္ယူပါတယ္။
ဥမၼာဒႏၱီ ပ်ိဳ႕ ကေနထုတ္ႏႈတ္ျပထားတဲ့ ေအာက္က ဇယားကြက္နဲ႕ ဥပမာ ျပထားတာေတြကို ၾကည့္ပါ။

၄-(၃၄)-၁ ယူနည္း



ဒီနည္းကိုၾကည့္ရင္ (ညီ-ဏီ) ဆုိၿပီး ၄-၃ ကာရန္ယူလာၿပီးတဲ့ေနာက္ ၄-၃-၂ လို တတဲြမျပည့္ခင္ ေအာက္တပုိဒ္ကို မဆင္းေတာ့ဘဲ အဲဒီအပိုဒ္မွာပဲ (၄) လံုးေျမာက္ျဖစ္တဲ့ (က) ကေနျပန္စၿပီး ေနာက္တပိုဒ္ရဲ႕ ပထမ စာလံုး (စ) နဲ႕ ကာရန္ျပန္ယူထားတာ ေတြ႕ႏုိင္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ပံုစံက ၄-(၃၄)-၁ ျဖစ္သြားပါတယ္။

၄-(၃၄)-၂ ယူနည္း



ဒီနည္းမွာေတာ့ (ျငား-သြား) ဆုိၿပီး ၄-၃ ကာရန္ယူလာၿပီးတဲ့ေနာက္ တတဲြမျပည့္ခင္ အဲဒီအပိုဒ္မွာပဲ ေလးလံုးေျမာက္ျဖစ္တဲ့ (လွ်င္) ကေနျပန္စၿပီး ေနာက္တပိုဒ္ရဲ႕ ဒုတိယစာလံုး (ပင္) နဲ႕ ကာရန္ျပန္ယူထားတာ ေတြ႕ႏုိင္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ပံုစံက ၄-(၃၄)-၂ ျဖစ္သြားပါတယ္။

၄-(၃၄)-၃ ယူနည္း



ဒီနည္းမွာေတာ့ (စြာ-မာ) ဆုိၿပီး ၄-၃ ကာရန္ယူလာၿပီးတဲ့ေနာက္ တတဲြမျပည့္ခင္ အဲဒီအပိုဒ္မွာပဲ သူ႕ရဲ႕ ေလးလံုးေျမာက္ ျဖစ္တဲ့ (၌) ကေနျပန္စၿပီး ေနာက္တပိုဒ္ရဲ႕ တတိယစာလံုး (လုိက္) နဲ႕ ကာရန္ျပန္ယူထားတာ ေတြ႕ႏုိင္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ပံုစံက ၄-(၃၄)-၃ ျဖစ္သြားပါတယ္။

ဒီ စပ္နည္းက ပံုမွန္ကာရန္စပ္နည္းေတြလိုမဟုတ္ဘဲ ဒုတိယပိုဒ္ေရာက္တာနဲ႔ အဲဒီအပိုဒ္ကေန စာလံုးအသစ္တစ္လံုးကို ကာရန္အသစ္ျပန္စယူတာမို႔ မူလကာရန္စပ္နည္းေတြကို ဝင္ေႏွာက္ယွက္ၿပီး စပ္ဘက္တဲ့အတြက္ ဘီလူးရယ္သံလို အေႏွာက္အယွက္ေပးတတ္တဲ့ ပံုစံျဖစ္ေနလို႔ ဘီလူးရယ္လို႔ေခၚျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
သာဓိနပ်ိဳ႕လာ ပံုစံမွာေတာ့ ထိပ္ခ်င္းခြၽတ္စပ္နည္းကို မွီခုိၿပီး ေနာက္ထပ္ပံုစံသစ္တမ်ိဳးထြင္ၿပီးစပ္တာကို ေအာက္ပါအတိုင္းေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္။

၄-(၂၃)-၂ ယူနည္း



အျခားစပ္နည္းမ်ား

နာမည္သီးျခားတပ္ထားတာ မရွိေသးတဲ့ အျခားစပ္နည္းမ်ားကုိ ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါ့မယ္။ ပံုစံအားျဖင့္ေတာ့ ဘီလူးရယ္ စပ္နည္းခဲြေတြပဲ ျဖစ္တယ္လို႕ ထင္ျမင္ပါတယ္။ ဆရာႀကီးမင္းသုဝဏ္ကေတာ့ သံုးလို႕ရတယ္လို႕ ညႊန္ျပထားပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ က်ေနာ့္သေဘာအရေတာ့ ဒီနည္းေတြဟာ မူလ အစပ္ေျခာက္ပါးထဲ မပါတဲ့အျပင္ အသံုးအလြန္နည္းလွတာမို႕ အေပၚက ကာရန္စပ္နည္း ၅-မ်ိဳးကို ကၽြမ္းက်င္ပိုင္ႏိုင္ၿပီးမွသာလွ်င္ သံုးသင့္ပါတယ္။ ကာရန္အားလံုးကို ကၽြမ္းက်င္ပိုင္ႏုိင္တဲ့ ဆရာႀကီးမင္းသုဝဏ္တုိ႕လို ကဗ်ာကဝိေတြ အထူးအျခားဖဲြ႕ခ်င္မွသာ (special effect လိုခ်င္မွ) သံုးသင့္တယ္လို႕ ထင္ပါတယ္ ... သာမာန္အားျဖင့္ မ်ားမ်ားစားစား သံုးစဲြတာ မေတြ႕ဖူးပါဘူး ... က်ေနာ္ေတာ့ တခါမွ မသံုးဖူးပါဘူး ...

၃-၁ စပ္နည္း



ရွင္မဟာရ႒သာရ ရဲ႕ စတုဓမၼသာရ ကိုးခန္းပ်ိဳ႕ထဲက ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီနည္းကေတာ့ ၄-၂ အစား ၃-၁ ယူၿပီး စပ္တဲ့နည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ပထမအပိုဒ္ရဲ႕ (၃) လံုးေျမာက္နဲ႕ ဒုတိယအပိုဒ္ရဲ႕ အစ (၁)လံုးေျမာက္ကို ကာရန္ခ်ိတ္ေပးရပါမယ္။ ဒါဆုိရင္ ကာရန္တတဲြျပည့္သြားၿပီျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီကာရန္တဲြဆံုးတဲ့ အပိုဒ္ရဲ႕ (၄)လံုးေျမာက္ (သက္) ကေန ေနာက္ထပ္ ႏွစ္သက္ရာ ကာရန္စပ္နည္း တမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႕ ဆက္လက္ စပ္ဆုိႏုိင္ပါတယ္။ ဒီနည္းဟာ မ်ားေသာအားျဖင့္ စစခ်င္း အပိုဒ္ႏွစ္ပုိဒ္ကိုပဲ ဒီနည္းနဲ႕ စပ္တာေတြ႕ရၿပီး အလယ္ပိုဒ္ေတြမွာ စပ္တာ ေတြ႕ရခဲပါတယ္။

၃-၂ စပ္နည္း



နတ္သွ်င္ေနာင္ရဲ႕ စစ္ခ်ီရတုထဲက ထုတ္ႏႈတ္ျပထားတဲ့နည္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒီနည္းကေတာ့ ၄-၂ အစား ၃-၂ ယူၿပီး စပ္တဲ့နည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီနည္းလည္း စစခ်င္း အပိုဒ္ႏွစ္ပုိဒ္ကိုပဲ စပ္တာေတြ႕ရၿပီး အလယ္ပိုဒ္ေတြမွာ စပ္တာနည္းပါတယ္။ ဆုေတာင္းခန္းပ်ိဳ႕၊ ပထမအပိုဒ္ႀကီးထဲမွာပဲ ...
လင္းေစမ်က္ေမွာက္၊ အမိုက္ေဖ်ာက္၍၊ ေရာက္ဘံုထုိ(ခါ)၊ (ဝါ)လ[နီး]ေသာ္၊ ေစာ[မီး]ရွင္မြန္ ... (နီး-မီး)
ရွင္မဟာရ႒သာရ ေရးတဲ့ ဘူရိဒတ္လကၤာႀကီး အပိုဒ္ (၉၀) မွာ ... ဆုိပါ[ဘိ]ေလာ၊ မိ[မိ]ပင္ကုိယ္ ... (ဘိ-မိ)
ဆုိၿပီး အတြင္းမွာ စပ္ထားေတြ႕ဖူးပါတယ္။ ဒီလို စပ္ထားတဲ့ တျခားကဗ်ာလကၤာေတြ ရွိေတာ့ရွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အသံုးနည္း ပါတယ္။

၄-(၃၄)-၃-၂ စပ္နည္း

ဒီနည္းလည္း ေတြ႕ရခဲပါတယ္။ ဆုေတာင္းခန္းပ်ိဳ႕ရဲ႕ အပိုဒ္ႀကီး (၁) မွာ ေအာက္က ဥပမာ ဇယားကြက္အတုိင္း စပ္သြားတာကို ေတြ႕ျမင္ႏုိင္ပါတယ္။ ဘီလူးရယ္စပ္နည္းရဲ႕ နည္းခဲြတခုအျဖစ္ ယူဆႏုိင္ပါတယ္။ တနည္းအားျဖင့္ အေပၚမွာ ေဖာ္ျပထားတဲ့ ဘီလူးရယ္နည္းခဲြ ၄-(၃၄)-၃ စပ္နည္းနဲ႕ ၃-၂ စပ္နည္းကို ေပါင္းစပ္ထားျခင္းလုိ႕လည္း ယူဆႏုိင္ပါတယ္။



သံႁမြက္ဝွဲခ်ီး၊ ေဟာေပၿပီးမႈ၊ ေခ်ခၽြတ္ျပဳမွ၊ ဥ႐ုေဝလ၊ ...
ျပည္ေက်ာ္နဂိုရ္၊ ရာဇၿဂိဳဟ္တြင္၊ ေရာက္တံုက်င္မွ၊ ဖူးျမင္လာေရွာင္း ...
အစရွိသျဖင့္လည္း အဲဒီအပိုဒ္ႀကီး (၁) မွာ ဆက္လက္ စပ္ဆုိထားတာ ေတြ႕ရပါတယ္။
ဘူရိဒတ္လကၤာႀကီး၊ အပိုဒ္ (၉၁) မွာလည္း ...
မပ်က္စေတာင္း၊ ဝဲခေနာင္း၌၊ ပစ္ထည့္လုိက္ဟု၊ တုိက္တိုက္တြန္းတြန္း .. ဆိုၿပီး စပ္ထားတာ ေတြ႕ရပါတယ္။

၄-၃-၃- စပ္နည္း

အလြန္ေတြ႕ရခဲတဲ့ စပ္နည္းျဖစ္ပါတယ္။ ေအာက္မွာ ဥပမာ ၾကည့္ပါ။


ကိုးခန္းပ်ိဳ႕ (အပိုဒ္-၁၃၁)

ဒါ့အျပင္ လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရားေရးတဲ့ သီဟေတာဘုရားေက်ာက္စာ သံပိုင္း (ဂမၻီရကဗ်ာက်မ္း၊ စာ-၈၂) မွာလည္း ...
လူရွင္ေသာ(ေသာ)၊ ခုတိုင္(ေျပာ)သား၊ သီဟ(ေတာ)ေခၚ၊ ပုထိုးေတာ္ကို၊ မင္းေက်ာ္ရာဇိန္ ...
အႀကိမ္ေလး(လီ)၊ ျပင္ဆင္(ၿပီ)တည့္၊ ပၪၥ(မီ)ၾကံဳ ...
ဆိုၿပီး ဒီနည္းကို သံုးသြားတာ ေတြ႕ရပါတယ္။

ဒီနည္းဟာ ရွင္မဟာရ႒သာရလုိ၊ လယ္တီဆရာေတာ္လို ေရွးပညာရွိ ကဗ်ာကဝိဆရာမ်ား သံုးစဲြသြားတဲ့အတြက္ စပ္ရင္လည္း မွားတယ္လုိ႕မဆုိႏိုင္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ့္အျမင္အရေတာ့ ျဖစ္ႏုိင္ရင္ မသံုးသင့္ဘဲ တတ္ႏိုင္သမွ် ေရွာင္ၾကဥ္သင့္တဲ့ စပ္နည္းျဖစ္တယ္လို႕ ထင္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုရင္ ျမန္မာ ေလးလံုးစပ္လကၤာသြားရဲ႕ ကာရန္ယူနည္းေတြမွာ ေနာက္ကာရန္ဟာ ေရွ႕ကာရန္ကုိ ေက်ာ္ေလ့လည္း မရွိ၊ ထပ္တူ ျဖစ္ေလ့လည္း မရွိလို႕ပါပဲ။ ဒီနည္းကလဲြၿပီး တျခားနည္းေတြမွာ ေနာက္ကလုိက္တဲ့ကာရန္ (တနည္း အအုပ္ကာရန္) မွန္သမွ်မွာ ေရွ႕ကကာရန္ (အခံကာရန္) ေတြထက္ အျမဲ ေစာယူေလ့ရွိပါတယ္။ ဥပမာ ၄-၃-၂၊ ၄-၃-၁၊ ၄-၂ စသျဖင့္ပါ။ ဒါကေတာ့ က်ေနာ့္ အယူအဆ သက္သက္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

၄-၃-၃-၂ စပ္နည္း

ဒီနည္းဟာလည္း အလြန္ေတြ႕ရခဲတဲ့ စပ္နည္းျဖစ္ပါတယ္။ ေအာက္မွာ ဥပမာ ၾကည့္ပါ။


ဆုေတာင္းခန္းပ်ိဳ႕ (အပိုဒ္-၃၀)


နမူနာ

အဲဒီေတာ့ ေလးလံုးစပ္လကၤာသြား နဲ႕ ေရးထားတဲ့ ျမန္မာကဗ်ာတပုဒ္ကုိ ဘယ္လိုနည္းေတြ သံုးၿပီး ေရးထားသလဲ ဆုိတာ အခု နမူနာအေနနဲ႕ ခဲြထုတ္ျပပါမယ္ ... လက္ဝဲသုႏၵရအမတ္ႀကီးေရးဖဲြ႕ထားတဲ့ “မဲဇာေတာင္ေျခ” အစခ်ီ ရတုရဲ႕ ပထမအပိုဒ္ ျဖစ္ပါတယ္။



မဲဇာေတာင္ေျခ၊ စီးေတြေတြတည့္၊ ျမစ္ေရဝန္းလည္၊ (၄-၃-၂) (ကာရန္တတဲြျပည့္သြားလို႕ အဲ့ဒီကာရန္တဲြ ဆံုးတဲ့ အပိုဒ္ (ပါဒ) ျဖစ္တဲ့ "ျမစ္ေရဝန္းလည္" ရဲ႕ ၄-လံုးေျမာက္ (လည္) ကေန စၿပီး ကာရန္တဲြအသစ္ ျပန္ယူရပါတယ္။ ေလးလံုးစပ္ စေရးသူေတြ မွားတဲ့ေနရာ အဲဒီေနရာပါပဲ ... ကာရန္အသစ္ျပန္စတဲ့အခါ ပထမကာရန္တဲြ ဆံုးတဲ့ အပိုဒ္ကေန ျပန္မစမိဘဲ ေနာက္တပိုဒ္ကမွ ျပန္စမိလုိ႕ လြတ္သြားတတ္တာမ်ိဳးပါ)

ျမစ္ေရဝန္းလည္၊ ၿမိဳင္ေတာဆီက၊ ေရႊျပည္ကိုသာ (၄-၃-၂)

ေရႊျပည္ကိုသာ၊ တ-ရွာေတာ့မိ၊ (၄-၂)

တ-ရွာေတာ့မိ၊ မိုးရွိရွိလွ်င္၊ သီရိၾကက္သေရ၊ (၄-၃-၂)

သီရိၾကက္သေရ၊ တက္ျဖိဳးေဝသား၊ ေအာင္ေျမေၾကာ့ေၾကာ့၊ (၄-၃-၂)

ေအာင္ေျမေၾကာ့ေၾကာ့၊ ကုန္းေမာ့ေမာ့ႏွင့္၊ ဘိုးေတာ့္ေကာင္းမႈ၊ (၄-၃-၂)

ဘိုးေတာ့္ေကာင္းမႈ၊ တည္ထားျပဳသည္၊ ဇမၺဴ႕ဆီမီး၊ (၄-၃-၂)

ဇမၺဴ႕ဆီမီး၊ ေျခာက္ေရာင္ညီးမွ်၊ ဂူႀကီးသခင္၊ (၄-၃-၂)

ဂူႀကီးသခင္၊ ေရႊလင္းပင္ႏွင့္၊ ေရႊျခေသၤ့ေမြ၊ (၄-၃-၂)

ေရႊျခေသၤ့ေမြ၊ စ၍ေရေသာ္၊ ေရႊေစတီႀကီး၊ (၄-၃-၂) ဒါမွမဟုတ္ (၄-၃-၁) လို႕ ယူဆႏုိင္ပါတယ္

ေရႊေစတီႀကီး၊ အသီးသီးတည့္၊ ပိတ္ဆီးျခယ္သန္း၊ (၄-၃-၂)

ပိတ္ဆီးျခယ္သန္း၊ လွ်ပ္ေရာင္တန္းမွ်၊ ေရႊနန္းေရႊဘံု၊ (၄-၃-၂)

ေရႊနန္းေရႊဘံု၊ အလံုးစံုကို၊ အာ႐ံုမ်က္ျမင္၊ (၄-၃-၂)

အာ႐ံုမ်က္ျမင္၊ ဖူးေမွ်ာ္ခ်င္၍၊ သည္တြင္ေရႊျမိဳ႕၊ (၄-၃-၂)

သည္တြင္ေရႊျမိဳ႕၊ သည္သို႔ေစတီ၊ (၄-၂)

သည္သို႔ေစတီ၊ သည္ဆီေရႊနန္း၊ (၄-၂)

သည္ဆီေရႊနန္း၊ ေျဖာင့္တန္းေတာ့မည္၊ (၄-၂)

ေျဖာင့္တန္းေတာ့မည္၊ စိတ္က ရည္သည္ …. ေရႊျပည္ဌာန ေဝးေသာေၾကာင့္။ …. ။ (၄-၃-၂)

ေနာက္ဆံုးအခ်ပိုဒ္မွာ ကာရန္တတဲြျပည့္ေအာင္ ယူၿပီးမွ ခ်ရတာကို သတိျပဳပါ ...

ကာရန္ အမ်ားစုက ၄-၃-၂ နဲ႕ အဓိက စပ္သြားေပမဲ့ ဆံုးကာနီးမွာ "သည္တြင္ေရႊျမိဳ႕၊ သည္သို႔ေစတီ၊ သည္ဆီေရႊနန္း" ဆုိၿပီး ၄-၂ ေတြခ်ည္း ေတာက္ေလွ်ာက္ ယူသြားတဲ့အတြက္ ခပ္သြက္သြက္ ျဖစ္သြားၿပီး ဖတ္တဲ့အခါ ၿမိဳ႕ေတာ္၊ ေစတီ၊ နန္းေတာ္ ေနရာေတြကို ဖ်တ္ကနဲ၊ ဖ်တ္ကနဲ ျပသြားသလုိ ဖတ္သူရဲ႕ စိတ္ထဲ ေပၚလာေစပါတယ္ ... အဲဒီလိုေနရာမ်ိဳးမွာ ၄-၃-၂။ ၄-၃-၁ စတဲ့ ကာရန္တဲြ အရွည္ေတြ သံုးလုိက္ရင္ အဲ့လို effect မ်ိဳး ရမွာ မဟုတ္ဘူး ဆိုတာ သတိျပဳထုိက္ပါတယ္ ...

ဒါဆုိရင္ ေလးလံုးစပ္ လကၤာသြားနဲ႕ စပ္လို႕ရသမွ် စပ္နည္း အားလံုး ကုန္ၿပီလို႕ ေျပာႏုိင္ပါတယ္။ (ခ်ိန္ခြင္လွ်ာ စပ္နည္းကိုေတာ့ ပညာရွိမ်ား ပယ္ခဲ့ၾကလို႕ ထည့္သြင္းမေဖာ္ျပေတာ့ပါဘူး။ ဒီနည္းက ေလးလံုးစပ္မွာထက္ ရကန္တုိ႕လို အသြားေတြမွာ စပ္ေလ့ရွိပါတယ္)

အစပိုင္းမွာ ေဖာ္ျပထားတဲ့ အေျခခံစပ္နည္း ၄-မ်ိဳးကို အရင္ပိုင္ႏုိင္ေအာင္ ကာရန္မလြတ္ဘဲ ေရးတတ္ေအာင္ ေလ့က်င့္ၿပီးမွ ေနာက္ပိုင္း စပ္နည္းေတြကို သံုးစဲြသင့္ပါတယ္။ ဒီစပ္နည္းေတြက ရႈပ္ေထြးတာမို႕ မရွင္းတာရွိရင္လည္း အခ်ိန္မေရြး ေမးျမန္းႏုိင္ပါတယ္ ...

ကာရန္မ်ားျဖင့္ ေပ်ာ္ရႊင္ႏုိင္ၾကပါေစ ...

ဟယ္ရီလြင္

Read More...

Monday 22 July 2013

သေႏၶ ေတာထြက္ ဓမၼစက္ ေဟာႁမြက္လဝါဆုိ

သေႏၶ ေတာထြက္ ဓမၼစက္ ေဟာႁမြက္လဝါဆုိ

“(ျဗဟၼာနတ္လူအေပၚ ေဒသနာၾကားလိုက္ေသာ္ ကမၻာေလာကေျမျပင္ေပၚ ... သံုးႀကိမ္တိုင္ေအာင္အင္မတန္သာဓုေခၚ) ... (သဟမၸတိ နာမေက မဟာျဗေဟၼဏအေက်ာ္) ... ေကာ႑ညနဲ႔ ဝပၸဘဒၵိ မဟာနာမ္ အႆဇိ ကြ်တ္တမ္း ဝင္ၿပီ ဧဟိ... ဧဟိ... ေခၚ...” ဆုိၿပီး နန္းေတာ္ေရွ႕ဆရာတင္က ေရးဖဲြ႕ပူေဇာ္ခဲ့တဲ့ သီခ်င္းသံေလးကို ၾကားေယာင္မိပါတယ္။

ဒီေန႕မွာ သဟမၸတိျဗဟၼာမင္းရဲ႕ ေတာင္းပန္ေလွ်ာက္ထားခ်က္အရ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ဟာ ဓမၼစၾကာတရားဦးကို စတင္ေဟာေတာ္မူၿပီး ဗုဒၶလမ္းစဥ္ ျဖစ္တဲ့ မဂၢင္ရွစ္ပါးနဲ႕ မဇၩိမပဋိပဒါလမ္းစဥ္ကို လူသားမ်ားအား စတင္ေၾကျငာ ေဟာျပဆံုးမေတာ္မူခဲ့တဲ့အတြက္ တရားရတနာ ျဖစ္တဲ့ “ဓမၼ” ဟာ ကမၻာေပၚမွာ စတင္ ထြန္းေတာက္ ေပၚထြန္းလာခဲ့ပါတယ္။ အရွင္ေကာ႑ညဟာ ပထမဦးဆံုး ေသာတာပန္တည္ၿပီး တရားကို စတင္သိေတာ္မူတဲ့ အရိယာသံဃာေတာ္ ျဖစ္လာတဲ့အတြက္ “အညာသိေကာ႑ေညာ” (အရင္ဦးဆံုး သိေသာ ေကာ႑ည) လို႕ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္ ဥဒါန္းက်ဴးရင့္ ေခၚဆုိေတာ္မူၿပီး ဧဟိဘိကၡဳ ေခၚေတာ္မူရာက ရဟန္းအသြင္ စတင္တည္ရွိတဲ့အျပင္ ပၪၥဝဂၢီ ငါးဦးထဲက က်န္တဲ့ ေလးဦးျဖစ္တဲ့ အရွင္ဝပၸ၊ အရွင္ဘဒၵိယ၊ အရွင္မဟာနာမ္နဲ႕ အရွင္ အႆဇိတို႕လည္း ရဟန္းအျဖစ္ကို ဆက္လက္ရရွိခဲ့တာမုိ႕ သံဃာရတနာျဖစ္တဲ့ “သံဃာ” အစုအေဝးလည္း စတင္ေပၚထြန္းရာေန႕ျဖစ္တဲ့အတြက္ သာသနာ့ သမုိင္းမွာ အေရးပါလွပါတယ္။

ဒီသီခ်င္းေလးနဲ႕ တဆက္တည္းမွာပဲ “သေႏၶ ေတာထြက္၊ ဓမၼစက္၊ ေဟာႁမြက္လဝါဆုိ” ဆုိတဲ့ ဝါဆိုလျပည့္ေန႕နဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ သံေပါက္ေလးကို သြားသတိရမိပါတယ္။

သာသနာသမိုင္းနဲ႕ ဗုဒၶဝင္မွာ ျမတ္စြာဘုရားနဲ႕ ပတ္သက္ေနတဲ့ ထူးထူးျခားျခား လျပည့္ေန႕ ႏွစ္ေန႕ရွိပါတယ္။ အဲဒီေန႕ေတြ ကေတာ့ ကဆုန္လျပည့္ေန႕နဲ႕ ဝါဆိုလျပည့္ေန႕ပါပဲ။ ကဆုန္လျပည့္ေန႕ကိုေတာ့ “ကဆုန္လျပည့္ ဗုဒၶေန႕” လုိ႕ ေခၚၾကၿပီး ဝါဆုိလျပည့္ေန႕ကိုေတာ့ “သေႏၶ ေတာထြက္၊ ဓမၼစက္၊ ေဟာႁမြက္လဝါဆုိ” ဆုိတဲ့ သံေပါက္ေလးနဲ႕ အမွတ္သညာျပဳၾကပါတယ္။

ကဆုန္လျပည့္ေန႕ရဲ႕ ထူးျခားမႈက ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ႕ ဘဝေတာ္နဲ႕ ပတ္သက္ပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ဟာ အေလာင္းေတာ္ သိဒၶတၳမင္းသားဘဝနဲ႕ မဟာသကၠရာဇ္ ၆၈-ခု၊ ကဆုန္လျပည့္၊ ေသာၾကာေန႕မွာ ဖြားျမင္ေတာ္မူပါတယ္၊ တခါ မဟာသကၠရာဇ္ ၉၇-ခုႏွစ္ ကဆုန္လျပည့္ေန႕ ဗုဒၶဟူးေန႕မွာ သမၼာသမၺဳဒၶဘုရားရွင္ အျဖစ္ ပြင့္ေတာ္မူၿပီး မဟာသကၠရာဇ္ ၁၄၈-ခု၊ ကဆုန္လျပည့္၊ အဂၤါေန႕မွာ ပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မူပါတယ္။

ဝါဆုိလျပည့္ေန႕ကေတာ့ ဓမၼနဲ႕ ပိုၿပီးပတ္သက္သလို ကနဦး အေျခစတင္တည္ျခင္းသေဘာလည္း ျဖစ္ေနတာကို ေတြ႕ရ ပါမယ္။ မယ္ေတာ္ မဟာမာယာေဒဝီရဲ႕ ဝမ္းၾကာတုိက္မွာ ပဋိသေႏၶယူတာ၊ သားေတာ္ရာဟုလာ ဖြားျမင္ေတာ္မူတဲ့ေန႕မွာ နိမိတ္ႀကီး ေလးပါးကိုျမင္ၿပီး ေတာထြက္ေတာ္မူတာ၊ ဘုရားအျဖစ္ ပြင့္ေတာ္မူ ၿပီးတဲ့ေနာက္ ပထမဆံုးအႀကိမ္အျဖစ္ လူသားေတြကို ဓမၼကို ေဟာျပၿပီး သံဃာရတနာ စတင္ျဖစ္တည္ေစေတာ္မူခဲ့တာ အားလံုးဟာ ဝါဆိုလျပည့္ေန႕ ေတြခ်ည္းပါပဲ။

ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ႕ အေရးႀကီးတဲ့ျဖစ္ေတာ္စဥ္ေတြဟာ ေန႕ခုနစ္ေန႕အျဖစ္ တည္ရွိေနပါတယ္။ ဒီေန႕ေတြကို “နံေတာ္စဥ္” လို႕လည္း ေခၚၾကပါတယ္။ ပဋိသေႏၶယူတဲ့ေန႕ကေနစၿပီး ေတေဇာဓာတ္ေလာင္ေတာ္မူတဲ့ေန႕အထိ ေန႕နံအစဥ္အတုိင္းပါ။ ဒီေန႕ေတြကို အစဥ္အတုိင္း “မ-သိ-ၾက-လွ်င္-ေတြး-ဆ-ဦး” လို႕ အတိုေကာက္မွတ္ေလ့ရွိၾကပါတယ္။ ဒီနံေတာ္စဥ္အေပၚ မူတည္ၿပီးေတာ့ တခ်ိဳ႕ အဂၤဝိဇၨာ ဆရာေတြ ေဟာကိန္းထုတ္တတ္ၾကပါတယ္။ အဂၤဝိဇၨာပညာရပ္မွာ အေရးႀကီးတဲ့ က႑အျဖစ္ ပါဝင္ေနတယ္လို႕ သိရပါတယ္။

“မ-သိ-ၾက-လွ်င္-ေတြး-ဆ-ဦး” ဆုိတဲ့ နံေတာ္စဥ္ အတိုေကာက္ စကားလံုးေတြက နံသင့္သခ်ၤာနည္းအတုိင္း မွတ္ထား တာပါ။ ျဖစ္ေတာ္စဥ္ေတြကေတာ့ -
ပဋိသေႏၶေနေတာ္မူေသာေန႕ (မ = ၾကာသပေတး၊ ဝါဆုိလျပည့္)
ဖြားေတာ္မူေသာေန႕ (သိ = ေသာၾကာ၊ ကဆုန္လျပည့္)
ေတာထြက္ေတာ္မူေသာေန႕ (ၾက = တနလၤာ၊ ဝါဆုိလျပည့္)
ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူေသာေန႕ (လွ်င္ = ဗုဒၶဟူး၊ ကဆုန္လျပည့္)
ဓမၼစၾကာတရားဦးေဟာေတာ္မူေသာေန႕ (ေတြး = စေန၊ ဝါဆုိလျပည့္)
ပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မူေသာေန႕ (ဆ = အဂၤါ၊ ကဆုန္လျပည့္)
ေတေဇာဓာတ္ေလာင္ေတာ္မူေသာေန႕ (ဦး =တနဂၤေႏြ၊ ကဆုန္လဆုတ္) ... ေတြပဲျဖစ္ပါတယ္။

ဒီ နံေတာ္စဥ္ကို ေက်းဇူးရွင္ လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက ခုနစ္ေန႕ဘုရားရွိခိုး ဆုိၿပီး လကၤာေလး ဖဲြ႕ၿပီး ပူေဇာ္ထား ပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႕ ငယ္ငယ္ကေတာ့ ေက်ာင္းမွာ ဆုိရသလို က်ေနာ့္ရဲ႕ ဖြားဖြားႀကီး ႏႈတ္တိုက္သင္ေပးထားလို႕ ငယ္ငယ္ ကတည္းက အလြတ္ရခဲ့ ပါတယ္။ ခုေတာ့ အဲဒီ အေလ့အထေတြ ေပ်ာက္ကုန္ၿပီ ထင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လယ္တီ ဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕ ခုနစ္ေန႕ ဘုရားရွိခိုးကို မသိေသးတဲ့ လူငယ္ေတြလည္း သိရေအာင္၊ သိၿပီးသား လူႀကီးလူငယ္မ်ားလည္း ၾကည္ညိဳပူေဇာ္ႏိုင္ေအာင္ တလက္စတည္း ျပန္လည္ေဖာ္ျပလုိက္ပါတယ္။

လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ (၇)ေန႔ ဘုရားရွိခိုးႏွင့္ ကန္ေတာ့ဆုေတာင္းခန္း

ပဋိသေႏၶယူေသာေန႕

သံုးလူ႕ရွင္ပင္၊ ကၽြန္႔ထိပ္တင္၊
ေသာင္းခြင္ စၾကာဝဠာ၊
နတ္ျဗဟၼာတို႔၊ ညီညာ႐ံုးစု၊
ေတာင္းပန္မႈေၾကာင့္၊ ရတုနဂို၊
ရႊန္းရႊန္းစိုသည္၊ ဝါဆိုလျပည့္၊
ႂကြက္မင္းေန႔ဝယ္၊
ခ်မ္းေျမ့ၾကည္ျဖဴ၊ သေႏၶယူသည္၊
နတ္လူၿငိမ္းဖို႔ ကိန္းပါကို ... ။

ဖြားျမင္ေတာ္မူေသာေန႕

သေႏၶယူကာ၊ ဆယ္လၾကာေသာ္၊
မဟာသကၠရာဇ္၊ ေျခာက္ဆယ့္ရွစ္ၾကံဳ၊
ကဆုန္လျပည့္၊ ေသာၾကာေန႔ဝယ္၊
ခ်မ္းေျမ့စံုစီ၊ လုမၺိနီ၌၊
မဟီလႈိက္ဆူ၊ ဖြားေတာ္မူသည္၊
နတ္လူေအာင္ၿမိဳ႕လမ္းပါကို ... ။

ေတာထြက္ေတာ္မူေသာေန႕

ဖြားျမင္ေျမာက္ေသာ္၊ ဆယ့္ေျခာက္ႏွစ္ရြယ္၊
ပ်ိဳႏုနယ္၌၊ သံုးသြယ္ေရႊနန္း၊
သိမ္းျမန္းၿပီးလစ္၊ ဆယ့္သံုးႏွစ္လွ်င္၊
ဘံုးသစ္လွ်ံလူ၊ စံေတာ္မူ၍၊
ရြယ္မူႏုၿဖိဳး၊ ႏွစ္ဆဲ့ကိုးဝယ္၊
ေလးမ်ိဳးနိမိတ္၊ နတ္ျပဟိတ္ေၾကာင့္၊
ေရႊစိတ္ျငင္ၿငိဳ၊ သံေဝပိုက၊
ဝါဆုိလျပည့္၊ က်ားမင္းေန႔ဝယ္၊
ခ်မ္းေျမ့ရဂံု၊ ေတာရပ္လႈံသည္၊
စံုၿမိဳင္ပင္ရိပ္ခန္းမွာကို ... ။

ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူေသာေန႕

ေတာရပ္ၿမိဳင္ေပၚ၊ ေျခာက္ႏွစ္ေပ်ာ္၍၊
ခါေတာ္တစ္ဖံု၊ ပြင့္ခ်ိန္ႀကံဳက၊
ကဆုန္လျပည့္၊ ဆင္မင္းေန႔ဝယ္၊
ေျမ့ပရေမ၊ ပလႅင္ေဗြထက္၊
ေရႊေညာင္ေတာ္ႀကီး၊ ဗိတာန္ထီးႏွင့္၊
မၿငီးၾကည္ျဖဴ၊ ေနေတာ္မူလ်က္၊
ရန္ျမဴခပင္း၊ အမိုက္သင္းကို၊
အရွင္းပယ္ေဖ်ာက္၊ အလင္းေပါက္က၊
ထြန္းေတာက္ဘုန္းေတာ္၊ ေသာင္းလံုးေက်ာ္သည္၊
သံုးေဖာ္လူတို႔ ျငမ္းပါကို ... ။

ဓမၼစၾကာတရားဦး ေဟာေတာ္မူေသာေန႕

ဘုရားျဖစ္ခါ၊ မိဂဒါသို႔၊
စၾကာေရႊဘြား၊ ျဖန္႔ခ်ီသြား၍၊
ငါးပါးဝဂၢီ၊ စံုအညီႏွင့္၊
မဟီတစ္ေသာင္း၊ တိုက္အေပါင္းမွ၊
ခေညာင္းကပ္လာ၊ နတ္ျဗဟၼာအား၊
ဝါဆိုလျပည့္၊ စေနေန႔ဝယ္၊
ေႂကြ႕ေႂကြ႕လွ်ံတက္၊ ဓမၼစက္ကို၊
မိန္႔ႁမြက္ေထြျပား၊ ေဟာေဖာ္ၾကားသည္၊
တရားနတ္စည္ ရြမ္းတယ္ကို ... ။

ပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မူေသာေန႕

တရားနတ္စည္၊ ေဆာ္ရြမ္းလည္က၊
သံုးမည္ဘံုသိုက္၊ တစ္ေသာင္းတိုက္ဝယ္၊
ကၽြတ္ထိုက္သသူ၊ နတ္ လူ ျဗဟၼာ၊
သတၱဝါကို၊ ေခမာေသာင္သို႔၊
ေဖာင္ကူးတို႔ျဖင့္၊ ေဆာင္ပို႔ၿပီးကာ၊
ဝါေလးဆယ့္ငါး၊ သက္ကားရွစ္ဆယ္၊
စံုျပည့္ႂကြယ္က၊ ရာေလးဆယ့္ရွစ္၊
သကၠရာဇ္ဝယ္၊ နယ္မလႅာတိုင္း၊
စံႏႈိင္းမယုတ္၊ ကုႆိႏၷာရံု၊
အင္ၾကင္းစံု၌၊ ကဆုန္လျပည့္၊
အဂၤါေန႔ဝယ္၊ ခ်မ္းေျမ့နိဗၺဴ၊
စံေတာ္မူသည္၊
ဝွန္းဆူေသာင္းလံုးေက်ာ္တယ္ကို ... ။

ေတေဇာဓာတ္ေလာင္ေတာ္မူေသာေန႕

နိဗၺဴစံၿပီ၊ ရႈမအီသား၊
သဂႌေရႊေလွာ္၊ အေလာင္းေတာ္ကို၊
ထိုေရာ္ကဆုန္၊ လဆုတ္ၾကံဳ၍၊
ဂဠဳန္ေန႔ဝယ္၊ ခိုးေငြ႕မေႏွာ၊
ဓာတ္ေတေဇာလွ်င္၊ ရွင္ေစာဉာဏ္စက္၊
ဓိ႒ာန္ခ်က္ျဖင့္၊ လွ်ံတက္ေကာ္ေရာ္၊
မီးပူေဇာ္သည္၊
ေမြေတာ္ရွစ္စိတ္ႂကြင္းတယ္ကို ... ။

ကန္ေတာ့ဆုေတာင္းခန္း

ထိုခုႏွစ္ေန႔၊ သာခ်မ္းေျမ့ကို၊
ေဆြ႕ေဆြ႕ၾကည္ျဖဴ၊ အာ႐ံုယူလ်က္၊
သံုးလူတို႔နတ္၊ ျမတ္ထက္ျမတ္သား၊
ကိုယ္ေတာ္ဘုရားကို၊ သံုးပါးမြန္စြာ၊
ဝႏၵနာႏွင့္၊ သဒၵါၿဖိဳးၿဖိဳး၊
ကၽြန္ရွိခိုးသည္ ...
ေကာင္းက်ိဳးခပ္သိမ္း ႂကြယ္ေစေသာ္ ... ။

ႏွလံုးစိတ္ဝမ္း ေအးခ်မ္းၾကပါေစ ...

ဟယ္ရီလြင္


Read More...

Saturday 20 July 2013

စာမရီအဖ

စာမရီ အဖ


‘ဗိုလ္ခ်ဳပ္’ဆုိ တဦးတည္းပဲ၊
‘မွဴးႀကီး’ လည္း ေနာက္မွာမပါ၊
ထူးၿပီးကဲ တေယာက္သာ၊
ေနာက္တခါ ျပန္မရ၊
ပုပ်ပ္ပ်ပ္ ညိဳတိုတုိ၊
အပိုမဆုိ ႏႈတ္ႁမြက္ေခၽြဟ။

ရင္ထဲက လိႈင္လိႈင္ေခၚ
ၿပိဳင္ရန္မေပၚ အို ‘အဖ’
ႏိုင္ငံေက်ာ္ ဟုိ‘အဘ’ ေတြနဲ႕
ဘယ္လိုမွ မဆိုင္၊
ကိုယ္က်ိဳးမရွာ အာဏာမသံုး၊
လူမမုန္း သက္ဆံုးသည့္တုိင္၊

ဆယ့္ကိုးရက္ လဇူလိုင္
ကူမႏိုင္ မ်က္ရည္မိုး
သက္ေစြၿဖိဳး ေခါင္လႊမ္းပါသည္၊
ေအာင္ဆန္းဇာနည္၊
အေရာင္မႏြမ္း ဘာမထီ၊
စာမရီဇာနည္ေသြးတဲ့ေလး။ ။

ဟယ္ရီလြင္

Read More...

Wednesday 17 July 2013

ျမန္မာကဗ်ာဆုိတာ ဂ်ိဳ(ခ်ိဳ)နဲ႕လား (၂၉)

ျမန္မာကဗ်ာဆုိတာ ဂ်ိဳ(ခ်ိဳ)နဲ႕လား (၂၉)

(၅) အကၡရာလံုးေရ အားျဖင့္
ရတုရဲ႕ အပိုဒ္ေပါင္းမ်ားစြာ ရွိတဲ့အနက္ အခ်ပိုဒ္ကလြဲလို႔ က်န္အပိုဒ္ငယ္တိုင္းမွာ (ေထာင့္တဲတြန္႕ရတုမ်ိဳးကလဲြလုိ႕) အကၡရာ ၄-လံုးစီ ‎အတိအက် ထားရွိေစရမယ္လို႔ ဆိုထားပါတယ္။ ေလးလံုးစပ္ လကၤာအတုိင္းပါပဲ။ မေပၚလြင္တဲ့ အသံရွိတဲ့ အကၡရာဆိုရင္ေတာ့ ၅-လံုး ‎၆-လံုးလည္း ထားႏိုင္ပါတယ္။ ေရတြက္တဲ့အခါမွာ အဲဒီလိုအကၡရာ ၂-လံုးကို ၁-လံုး၊ ၃-လံုးကို ၁-လံုး ‎အေနနဲ႔ ေရတြက္ရပါတယ္။ ခၽြင္းခ်က္အေနနဲ႕ အခ်ီပိုဒ္မွာ ၃-လံုးခ်ီ၊ ၅-လံုးခ်ီ၊ ၇-လံုးခ်ီတာေတြ ရွိေၾကာင္း အထက္မွာ ေျပာခဲ့ၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အလြန္ေတြ႕ရခဲသလို ကဗ်ာအရာ တဖက္ကမ္းခတ္တဲ့ ပညာရွင္မ်ားသာ စပ္ဆိုၾကတာမို႕ ရတုကို စေရးရင္ေတာ့ ၄-လံုးနဲ႕ပဲ ခ်ီတာ အေကာင္းဆံုးလို႕ အၾကံျပဳခ်င္ပါတယ္။
အခ်ပိုဒ္တိုင္းမွာေတာ့ အကၡရာ ၇-လံုး၊ ၈-လံုး၊ ၉-လံုး၊ ၁၁-လံုး၊ ၁၅-လံုး၊ ၁၉-လံုး၊ ၂၅-လံုး၊ ၃၅-လံုး တခုခုသာ ‎ထားရပါမယ္။ ဒီ့ထက္ပိုလို႔ ေလ်ာ့လို႔ မထားသင့္ပါဘူး။ ဒီ ခ်နည္းေတြအေၾကာင္းကို “(၄) အခ်ီအခ်အားျဖင့္” အခန္းငယ္မွာ အေသးစိတ္ ေဖာ္ျပၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။

(၆) အစပ္ကာရန္အားျဖင့္
အေရးအႀကီးဆံုး အခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။ အစပ္ကာရန္အေနနဲ႕ဆုိရင္ အစပ္ ၆-ပါး ရွိတဲ့အနက္ (‘၄-၃-၂’ လို႕ေခၚတဲ့) သတ္ေစ့ႏွက္သံုးခ်က္ညီ စပ္နည္းနဲ႔ စပ္တာဟာ ‎အေကာင္းဆံုးပါပဲလို႔ ဆိုထားပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဦးတုိက္၊ ထိပ္ခ်င္းထပ္ စတဲ့ တျခား လကၤာစပ္နည္းေတြနဲ႕လည္း စပ္ႏုိင္ပါတယ္။ ျမန္မာကဗ်ာဆိုတာ ဂ်ိဳ(ခ်ိဳ)နဲ႕လား (၃) - အစပ္၊ အဟပ္ (http://harrylwin.blogspot.com/2008/08/blog-post_28.html) မွာ အစပ္ (၆)ပါးအေၾကာင္းကို အေသးစိတ္ ျပန္ၾကည့္ႏုိင္ ပါတယ္။ ရတုမွာ ကာရန္လြတ္လို႕ လံုးဝ (လံုးဝ) မရပါဘူး။ ဘာေတြ ဘယ္လုိပဲ မိုးပ်ံေအာင္ေရးထားေရးထား ကာရန္ကိုက္ေအာင္ မစပ္ႏုိင္ရင္ ရတုရဲ႕ အဂၤါပ်က္ပါတယ္။ ရတုလို႕ ေခၚလို႕ကို မရဘူး ဆုိတာ သတိျပဳၾကေစလုိပါတယ္။

(၇) ေလျပင္းေလေလ်ာ့ (ဂ႐ု၊ လဟု) အားျဖင့္
ပ်ဳိ႕၊ ကဗ်ာ၊ လကၤာ၊ သီခ်င္း ေတြကို ေရးစပ္သီကံုးတဲ့ေနရာမွာျဖစ္ျဖစ္ ရြတ္ဖတ္သီဆိုတဲ့ေနရာမွာျဖစ္ျဖစ္၊ ေလျပင္း ေလေလ်ာ့ (အသံ) ဟာ ‎အလြန္အေရးႀကီးတဲ့ အဓိက အခ်က္ႀကီးျဖစ္တယ္လုိ႕ ဆိုထားပါတယ္။ ဒါဟာ ကဗ်ာတုိင္းမွာ အလြန္အေရးႀကီး ပါတယ္။ ကဗ်ာရဲ႕ Rhythm လုိ႕ ေခၚပါတယ္။ ကာရန္ထက္ေတာင္ ပိုၿပီး အေရးႀကီးတယ္လုိ႕ ယူဆႏိုင္ပါတယ္ (ဒါေပမဲ့ ရတုမွာေတာ့ ကာရန္လည္း မွားလို႕ လံုးဝ [လံုးဝ] မရပါဘူး)။ ေလယူေလထား (အသံ) မွားရင္ ကဗ်ာတပုဒ္ဟာ ေခ်ာေခ်ာေမြ႕ေမြ႕ မရွိဘဲ ေထာက္ေန တာကုိ ေတြ႕ရ ပါလိမ့္မယ္။
နႏၵမာလိနီက်မ္းအလိုအရ ေျပာရရင္ ေလးလံုး တပိုဒ္ ထားၿပီး ေရးသားရတဲ့ ရတုမွာေတာ့ မ-ပိုဒ္ဟူသမွ်ရဲ႕ အဆံုးအကၡရာ မွာ အာ-အီ-အူ စတဲ့ ‎ေလေလ်ာ့သံအကၡရာ (ဂ႐ုသံ) တို႔ကိုသာ ထားရွိရပါမယ္။ တကယ္လုိ႔ ေလျပင္းသံ (လဟုသံ) ထားမိရင္လည္း ‎ေလေလ်ာ့လုိသာ (အသံမျဖတ္ဘဲ၊ မခ်ဘဲ) သီဆိုရပါမယ္။
စံုပိုဒ္ဟူသမွ်ရဲ႕ အဆံုးအကၡရာမွာေတာ့ အား-အီး-အူး စတဲ့ ေလျပင္းသံ အကၡရာ (လဟုသံ) တို႔ကိုသာ ‎ထားရွိရပါမယ္။ ေလေလ်ာ့သံ ထားမိရင္လည္း ေလျပင္းသံလိုသာ (အသံျဖတ္ၿပီး၊ ခ်ၿပီး) သီဆိုရပါမယ္။
ဥပမာ ..
မဲဇာေတာင္ ေျခ၊ (ဂ႐ု)
စီးေတြေတြ တည့္၊ (လဟု)
ျမစ္ေရဝန္း လည္၊ (ဂ႐ု)
ၿမိဳင္ေတာစည္ က၊ (လဟု)
ေရႊျပည္ကို သာ၊ (ဂ႐ု)
စသျဖင့္ ေလျပင္း ေလေလ်ာ့ တေက်ာ့စီ ေရးစပ္ရမယ္လို႔ နႏၵမာလိနီက်မ္းက ဆိုထားပါတယ္။ အဲဒီလိုမွ မဟုတ္ရင္ ‎အကၡရာကာရန္ ဘယ္ေလာက္မွန္မွန္ သီဆိုတဲ့အခါ စည္းဝါး မကိုက္ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ရတုတုိင္းကေတာ့ ဒီလို အတိအက်ႀကီး ေရးဖဲြ႕ထားတာမ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူး။ သေဘာတရားကို ဆုိလိုတာပါ။ အေရးႀကီးတဲ့အခ်က္က အသံမေထာက္ဘဲ ေျပေျပျပစ္ျပစ္ေလး ျဖစ္ေအာင္၊ တူရိယာတခုခုနဲ႕သီဆိုတဲ့အခါ ရြတ္ဆုိတဲ့အခါ ေခ်ာေခ်ာေမြ႕ေမြ႕ ျဖစ္ေအာင္ ေရးဖဲြ႕ဖို႕ပါပဲ။ အဆံုးသတ္အသံေတြသာမက ယူထားတဲ့ ကာရန္ေတြနဲ႕ တျခားစကားလံုးေတြကိုလည္း အဲဒီလို ဂ႐ုသံ နဲ႕ လဟုသံ တလွည့္စီ အလုိက္သင့္ျဖစ္ေအာင္ တတ္ႏုိင္သမွ် ေရးဖဲြ႕သင့္ပါတယ္။ ဒါဆိုရင္ အသံက တက္လုိက္ က်လိုက္နဲ႕ ေျပျပစ္ပါ တယ္။

(၈) အျပစ္ေဒါသအားျဖင့္
ပဓာနျဖစ္တဲ့ အစပ္ကာရန္ေတြမွာ ဝက္နင္း နဲ႕ ခြာေထာက္ အျပစ္တို႔ကို ေရွာင္ၾကဥ္ ေရးသားရမယ္လို႔ ‎ဆိုထားပါတယ္။ ဝက္နင္းနဲ႕ ခြာေထာက္အျပစ္ေတြအေၾကာင္း ခဏခဏ ေျပာထားေပမဲ့ ထပ္ေျပာပါဦးမယ္။
ဝက္နင္းဆိုတာက ... ကာရန္ႏွစ္ခ်က္ကို အဓိပၸာယ္တူတဲ့ စကားလံုးအတူတူ ဆက္တုိက္ယူထားတာမ်ိဳးကို ေခၚပါတယ္။ ဥပမာ ျပရရင္ ...
နႏၵကဗ်ာ၊ က်မ္းကဗ်ာ၊ သညာ ႀကိဳင္သင္းထံု။
အဲဒီစာပိုဒ္က (ဗ်ာ - ဗ်ာ - ညာ) ကာရန္ ၃-ခ်က္မွာ အေရွ႕ ၂-လံုးဆက္တိုက္ အသံတူ စာလံုးတူ ‎စပ္ဆိုထားတာမ်ဳိးဟာ ဝက္နင္းေဒါသ သင့္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ခဲြထားကာရန္ေတြနဲ႕ ဆုိရင္ေတာ့ သံုးလို႕ရပါတယ္။ သေဘာက အသံတူေပမဲ့ အဓိပၸာယ္ မတူရင္ ဝက္နင္း မသင့္ပါဘူး။

ခြာေထာက္ဆိုတာကေတာ့ ဝက္နင္းလို ကပ္လ်က္ဆက္တုိက္ ကာရန္ယူတာမဟုတ္ဘဲ တလံုးျခားၿပီး ယူထားတဲ့ ကာရန္ကို ဆိုလိုပါတယ္။ ဥပမာ ...
နႏၵကဗ်ာ၊ ဤက်မ္းစာ၊ ကဗ်ာ ဖြဲ႕နည္းစံု။
ဒီမွာေတာ့ တလံုးေက်ာ္ ထပ္တူညီ ဖြဲ႕ဆိုထားတာေၾကာင့္ ခြာေထာက္ ေဒါသသင့္ ပါတယ္။ (ခြေထာက္) လို႕လည္း ေခၚပါတယ္။
ဒီလို ဝက္နင္းနဲ႔ ခြာေထာက္စပ္ျခင္းမ်ဳိးကို ကို မစပ္သင့္ဘူးလို႔ ဆိုထားပါတယ္။ ဒါက ရတုမွာတြင္မကဘဲ ကဗ်ာလကၤာအားလံုးနဲ႕ အက်ံဳးဝင္တဲ့ အျပစ္ေဒါသေတြ ျဖစ္ပါတယ္။

ၿပီးခဲ့တဲ့ ဥပေဒသ (၈) ပါးကို နႏၵမာလိနီ က်မ္းျပဳဆရာ ဦးထြန္းေရႊက ဥပေဒသ ေဆာင္ပုဒ္ ဧကပိုဒ္ရတုေလး ေရးဖြဲ႕ထားပါတယ္။

နႏၵေမဓာ၊ ေထရ္ဆရာက၊
ေသခ်ာစီမႈ၊ ေရးေဖြျပဳပိမ့္၊
ရတုကဗ်ာ၊ ဖြဲ႕ဆိုပါက၊
အကၡရာေလးလံုး၊ ထားျမဲထံုးတည့္၊
ပိုဒ္သံုးတည္ျပန္၊ ထပ္ကာရန္၌၊
သတ္မွန္ရွာမွီး၊ သံုးခ်က္နည္းျဖင့္၊
အၿပီးပံုေသ၊ စပ္ျမဲေပတည့္၊
သို႔ေလတမင့္၊ ဆင္မသင့္၍၊
အခြင့္မသာ၊ ယင္းအခါ၌၊
ၾကြင္းရာစပ္ထံုး၊ ရံခါသံုး၏၊
သီကံုးဖတ္ရန္၊ ပိုဒ္သံုးတန္မွ၊
ျပင္းထန္နိမ့္ေလ်ာ့၊ ျပန္လွန္ေက်ာ့၍၊
ေလးေပါ့သံသာ၊ စီကံုးရွာသည္၊
ဘယ္ညာ ေျပာင္းလွည့္ စပ္ျမဲတည္း။ ။

ဒီဥပေဒသ ေဆာင္ပုဒ္မွာ (အကၡရာေလးလံုး၊ ထားျမဲထံုးတည့္) လို႔ဆိုထားၿပီး “အကၡရာေလးလံုး” ဆိုတဲ့ ‎စာပိုဒ္မွာ ၅-လံုးျဖစ္ေနတယ္လို႕ ထင္စရာရွိပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ အသံကို ယူရပါတယ္။ အကၡရာ (အက္ခရာ) ဆိုတဲ့ စကားလံုးမွာ ခ-သံဟာ ‎ ထင္ရွားေပၚလြင္ျခင္း မရွိတာေၾကာင့္ စာလံုးအားျဖင့္ ၃-လံုးျဖစ္ေပမဲ့ အသံအားျဖင့္ ၂-သံ [အက္ (၁) + ခရာ (၁) = ၂-သံ] တနည္းအားျဖင့္ စာလံုး ၂-လံုး အေနနဲ႔သာ ‎ယူရပါ မယ္။ အဲဒီလို ေပၚလြင္ထင္ရွားျခင္း မရွိတဲ့အသံေတြက မၾတာဝက္ပဲ ရွိတဲ့ အသံေတြျဖစ္ပါတယ္။ ဥပမာ - ပဓာန၊ သဂၤဟ၊ အစရွိတဲ့ စကားလံုးေတြမွာ (ပ)၊ (ဂ) ဆိုတဲ့ အသံေတြဟာ မၾတာဝက္-သံ ေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အသံႏွစ္သံ၊ စာလံုးႏွစ္လံုးအျဖစ္ပဲ ယူဆရပါမယ္။

ရတုအမ်ိဳးအစားေတြအေၾကာင္း ဥပမာမ်ားနဲ႕ ဆက္လက္ေဖာ္ျပသြားပါမယ္။

ဟယ္ရီလြင္

Read More...

Sunday 14 July 2013

ဥၾသသံ

ဥၾသသံ


ငယ္စဥ္ကာလ၊ စူးရွဟိန္းညံ၊
ဥၾသသံဆုိ၊ ဖန္ဖန္နားဝ၊
ၾကားေလရတုိင္း၊ ရင္မွေၾကာက္စိတ္၊
ဖိတ္လွ်ံတက္ဖူးခဲ့ပါ၏။

မီးသတ္ကားတုိ႕၊ ျဖတ္သြားၾကစဥ္၊
လူနာတင္ကား၊ ျဖတ္သြားမစဲ၊
ရဲကားဆီမွ၊ လြင့္ပ်ံက်ဖိတ္၊
ထိတ္လန္႕ေသြးပ်က္၊ ဘဝဂ္ညံေသာ၊
ဥၾသသံဆုိထိတ္မိသည္။

သုိ႕ပါေသာ္လည္း၊ ရင္ထဲတမ္းတ၊
မၾကားရၾကာ၊ ရာစုတစိတ္၊
စိတ္ထဲရည္မွန္း၊ လြမ္းမိုးညိဳ႕ညိဳ႕၊
မ်က္ရည္စို႕ဖူး၊ ဦးညြတ္ဦးခိုက္၊
ရင္ဆုိ႕လိႈက္ငင္၊ နားဆင္လိုေသာ ...
ဥၾသတသံရွိေလ၏။ ။

ဟယ္ရီလြင္

Read More...

Friday 5 July 2013

ၾကံေၾကာက္

ၾကံေၾကာက္

အေတြးအၾကံ၊ ကေလးဉာဏ္ႏွင့္၊
မွားမွန္ကိုခဲြ၊ မသိဘဲလ်က္၊
စိတ္ထဲထင္ရာ၊ ေၾကာက္လန္႕ရွာဘိ၊
ႀကိဳးၾကာ ေမ်ာက္ တီ၊ ငွက္တစ္တီတူး၊
စိတ္ရည္ကူးကာ၊ ႀကိဳးၾကာ ေျမၿပိဳ၊
စိုးရိမ္ပို၍၊ ေျခကိုေဖာ့ေလွ်ာက္၊
ေမ်ာက္ ေျမေပ်ာက္မွာ၊ စိုးေၾကာက္ရင္ဖို၊
ညဆိုထ,စမ္း၊ ဖံုးလႊမ္းေျမဆီ၊
တီေကာင္စားသံုး၊ ေျမထုျပဳန္းမွာ၊
မဆံုးထိတ္ျပန္၊ စားၿပီးအန္၏၊
ၾကံဖန္စိတ္ကူး၊ တစ္တီတူးသည္၊
ရည္မူးစိုးပို၊ မိုးၿပိဳမွာေၾကာက္၊
ေျခေထာက္ေထာင္အိပ္၊ သင့္စိတ္ဉာဏ္ျဖင့္၊
မေတြးခ်င့္ဘဲ၊ မသင့္မမွန္၊
ေတြးၾကံ၍ေၾကာက္၊ ဗ်ာပါေရာက္ေသာ္၊
ဦးေႏွာက္ဘယ္က်ေပ်ာက္သနည္း။ ။

ဟယ္ရီလြင္

Read More...

Saturday 22 June 2013

ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ား၏ အၾကမ္းဖက္မ်က္ႏွာစာ

ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ား၏ အၾကမ္းဖက္မ်က္ႏွာစာ



ဤဘာသာသည္ ၿငိမ္းခ်မ္းေအးျမျခင္းႏွင့္ ခႏၱီတရားတို႕ျဖင့္ ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားေသာ ဘာသာအယူဝါဒတခုျဖစ္ေပသည္။ သို႕ရာတြင္ ဗုဒၶဘာသာ အမ်ားစုျဖစ္ေသာ အာရွႏုိင္ငံအမ်ားအျပား၌ ဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ားသည္ အမ်ားအားျဖင့္ မူဆလင္မ်ား အေပၚတြင္ တယူသန္အၾကမ္းဖက္မႈမ်ားကို လႈံ႕ေဆာ္ႏိႈးဆြေပးလ်က္ ရွိၾကေပသည္။

ဟန္နာ ဘီးခ်္ - မိတၳီလာ၊ ျမန္မာ ႏွင့္ ပတၱနီ၊ ယိုးဒယား။ ၂၀၁၃-ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္လ ၁-ရက္၊ တနလၤာေန႕။

ဗုဒၶဘာသာမ်ား ၾကမ္းၾကေလေသာ္ ...



ဟန္နာ ဘီးခ်္ - မိတၳီလာ၊ ျမန္မာ ႏွင့္ ပတၱနီ၊ ယိုးဒယား။ ၂၀၁၃-ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္လ ၁-ရက္၊ တနလၤာေန႕။

“ဗမာ ဘင္လာဒင္” လုိ႕ ဘဲြ႕အမည္ခံယူထားၿပီး သူ႕မ်က္ႏွာက ႐ုပ္ထုတခုလုိ တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းလွတဲ့ ဗုဒၶဘာသာ ရဟန္းေတာ္ဟာ တရား စတင္ေဟာၾကားပါတယ္။ ရာေပါင္းမ်ားစြာေသာ တရားနာပရိႆတ္က ေခၽြးေတြ ယိုစီးက်လုိ႕ ကပ္ေစးေစးျဖစ္ေနတဲ့ ေက်ာျပင္ေတြနဲ႕ လက္အုပ္ေလးေတြခ်ီရင္း သူ႕ေရွ႕မွာ တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ ၿငိမ္ၿငိမ္သက္သက္ ထုိင္လုိ႕ပါ။ တရားေထာက္က ေထာက္လုိက္တိုင္း လူအုပ္ႀကီးက နီညိဳေရာင္သကၤန္း႐ံုထားၾကတဲ့ ရဟန္းမ်ားနဲ႕အတူ သာဓု ေခၚသံ တရားစာရြတ္သံေတြက ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ၿပီးရင္ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ဒုတိယအႀကီးဆံုးၿမိဳ႕ႀကီးျဖစ္တဲ့ မႏၱေလးက ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတိုက္တတုိက္ရဲ႕ ပူေလာင္အုိက္စပ္တဲ့ေလထုထဲမွာ ပ်ံ႕လြင့္လို႕ေနပါတယ္။ ၾကည့္ရတာကေတာ့ ၿငိမ္းခ်မ္း ေအးျမတဲ့ ျမင္ကြင္းပါပဲ ... ဒါေပမဲ့ ဦးဝီရသူရဲ႕အသံကေတာ့ အမုန္းတရားေတြနဲ႕အက္ကဲြရွတ ေနပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာ အမ်ားစုျဖစ္တဲ့ေျမမွာ လူနည္းစု မူဆလင္ေတြကို မုန္းတီးေရးတရားေတြကို မိနစ္ ၉၀-ေလာက္ၾကာေအာင္ နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႕ ေဟာေျပာရင္း “အခု အခ်ိန္ဟာ ေအးေအးေဆးေဆးေနၾကရမယ့္ အခ်ိန္မဟုတ္ဘူး” လုိ႕ သက္ေတာ္ ၄၅-ႏွစ္အရြယ္ ရဟန္းေတာ္က ျဖည္းျဖည္းေလးေလးနဲ႕ မိန္႕ပါတယ္။ “ခုခ်ိန္ဟာ ႏိုးထၾကရမယ့္အခ်ိန္ ခင္ဗ်ားတို႕ရဲ႕ ေသြးေတြ ဆူပြက္ေနရမယ့္အခ်ိန္” ပါတဲ့။

ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြရဲ႕ ေသြးေတြဟာ ျမန္မာလို႕လည္း သိၾကတဲ့ ဗမာျပည္မွာ ဆူပြက္ေနၿပီး မူဆလင္ေသြးေတြကလည္း အေျမာက္အမ်ား ဖိတ္လွ်ံက်ေနၾကပါတယ္။ မႏွစ္က တႏွစ္လံုး ဗုဒၶဘာသာ လူအုပ္စုႀကီးေတြဟာ ဘာသာေရး ယံုၾကည္ခ်က္မတူတဲ့ လူနည္းစုေတြအေပၚ ပစ္မွတ္ထားခဲ့ၾကပါတယ္။ မူဆလင္ ဆယ္ဂဏန္းခန္႕ အသတ္ခံၾကရတယ္လို႕ အာဏာပိုင္ေတြက ဆုိၿပီး အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ လူ႕အခြင့္အေရးအဖဲြ႕ေတြ ကေတာ့ ရာေပါင္းမ်ားစြာ လို႕ ခန္႕မွန္းၾကပါတယ္။ အၾကမ္းဖက္မႈ အမ်ားအျပားဟာ ကုလသမဂၢက ကမၻာ့ အဖိႏွိပ္ခံရဆံုး သူေတြထဲက တစုလုိ႕ သံုးႏႈန္းတဲ့ ႐ိုဟင္ဂ်ာလို႕ ေခၚသူ ျမန္မာႏုိင္ငံ အေနာက္ဖ်ားက ႏုိင္ငံမဲ့ မူဆလင္ အုပ္စုႀကီးအေပၚ ရည္ရြယ္တိုက္ခိုက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိ လူမ်ိဳးစုျခင္း ေသြးေခ်ာင္းစီးမႈဟာ ဦးဝီရသူ သီတင္းသံုးၿပီး ျပင္းထန္ခါးသီးတဲ့ တရားမ်ား ေဟာၾကားမိန္႕ႁမြက္ရာ ျမန္မာႏုိင္ငံ အလယ္ပိုင္းကို ပ်ံ႕ႏွံ႕ေရာက္ရွိသြားပါတယ္။ ဒီ အစြန္းေရာက္ဘုန္းေတာ္ႀကီး ဟာ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ ခန္႕မွန္းေခ် သန္းေပါင္း-၆၀ ခန္႕ရွိတဲ့ လူဦးေရရဲ႕ ၅% ေလာက္ အနည္းဆံုးရွိမယ့္ မူဆလင္မ်ားကို ႏုိင္ငံနဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈကို ၿခိမ္းေျခာက္ေနၾကသူမ်ား အျဖစ္ ႐ႈျမင္ပါတယ္။ “[မူဆလင္ေတြဟာ] မ်ိဳးပြားတာ သိပ္ျမန္ၿပီး က်ဳပ္တို႕ သမီးပ်ိဳေတြကို ခုိးယူေနၾက၊ အဓမၼျပဳက်င့္ ေနၾကတယ္” လို႕ က်ေနာ့္ကို ေျပာပါတယ္။ “သူတုိ႕က က်ဳပ္တုိ႕ တုိင္းျပည္ကို အပိုင္စီးသိမ္းပိုက္ခ်င္ေနၾကတာ၊ ဒါေပမဲ့ က်ဳပ္ကေတာ့ ဒါကို ခြင့္မျပဳႏုိင္ဘူး။ ျမန္မာႏုိင္ငံကို ဗုဒၶဘာသာႏုိင္ငံ အျဖစ္ပဲ က်ဳပ္တုိ႕ ထိန္းသိမ္းထားရမယ္” ... ဒီလို အမုန္းတရားမိန္႕ခြန္းမ်ိဳးဟာ သိမ္ေမြ႕တဲ့ ႏုိင္ငံေရးေဂဟစံနစ္ျဖစ္ထြန္းေနၿပီး အနည္းဆံုး တုိင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစုေပါင္း ၁၃၅-စု ရွိတဲ့ ႏုိ္င္ငံ၊ ရာစုႏွစ္တဝက္နီးပါးေလာက္ စစ္တပ္ အုပ္ခ်ဳပ္ရာကေန မၾကာေသးမီကေလးကတင္ လြတ္ေျမာက္လာရတဲ့ ႏုိင္ငံတႏုိင္ငံကို ၿခိမ္းေျခာက္ေနပါတယ္။ အစိုးရတာဝန္ရွိသူအခ်ိဳ႕က ႐ိုဟင္ဂ်ာအမ်ိဳးသမီးေတြ ကေလး ႏွစ္ေယာက္ထက္ ပိုမေမြးရ ဆုိတဲ့ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးေခတ္မွာေတာင္ က်င့္သံုးခဲလွတဲ့ တားျမစ္မႈမ်ိဳးကို ထုတ္ျပန္ဖုိ႕ ႀကိဳးစားစည္း႐ံုးေနၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ႏုိင္ငံေျမာက္ပိုင္းက ခရစ္ယာန္အမ်ားအျပား ကလည္း ဗမာစစ္တပ္နဲ႕ ခရစ္ယာန္အမ်ားစုျဖစ္တဲ့ ကခ်င္တုိင္းရင္းသားသူပုန္မ်ားအၾကား မၾကာေသးမီက ျဖစ္ပြားတဲ့ တုိက္ခုိက္မႈ ေတြဟာ ဘာသာေရးခဲြျခားမႈေၾကာင့္ ပိုမိုဆိုးဝါးကုန္တာလုိ႕ ေျပာဆုိၾကျပန္ပါတယ္။ အစြန္းေရာက္ ဗုဒၶဝါဒ ဟာ အာရွရဲ႕ အျခားေဒသေတြမွာလည္း ရွင္သန္ ထြန္းကားေနပါၿပီ။ ဒီႏွစ္ထဲမွာပဲ သီရိလကၤာမွာ အစိုးရပိုင္းက အဆင့္ျမင့္ ထိပ္သီးေတြနဲ႕ ဆက္ႏြယ္ေနတဲ့ ဗုဒၶဘာသာ အမ်ိဳးသားေရးဝါဒီ အုပ္စုေတြဟာ ထင္ရွားလူသိမ်ားလာၿပီး မူဆလင္နဲ႕ ခရစ္ယာန္ပိုင္ဆုိင္မႈေတြကို ဖ်က္ဆီး ရာမွာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေတြက စီစဥ္ညြန္ၾကားမႈေတြကို ေထာက္ကူေနၾကပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး မူဆလင္ေသာင္းက်န္းမႈေၾကာင့္ ၂၀၀၄-ခုႏွစ္ ကတည္းကေန ခုထိ အသက္ေပါင္း ၅၀၀၀-ေက်ာ္ ဆံုး႐ႈံးခဲ့ရၿပီ ျဖစ္တဲ့ ထုိင္းႏုိင္ငံ ေတာင္ဘက္စြန္းမွာ ထုိင္းစစ္တပ္ဟာ ျပည္သူ႕စစ္ေတြကို ေလ့က်င့္ဖဲြ႕စည္းေပးထားၿပီး ဗုဒၶဘာသာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေတြဟာ ဘာသာေရး ဝိနည္းအရ သူတုိ႕ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေတြကေန ဆြမ္းခံႂကြဖို႕ ထြက္လာၾကၿပီဆုိရင္ မၾကာခဏ လုိက္ပါေစာင့္ေရွာက္ ေပးၾက ရပါတယ္။ စစ္သားနဲ႕ဘုန္းႀကီး အတူေရာေႏွာေနၿပီး တခ်ိဳ႕ဘုန္းႀကီးေတြက ကိုယ္တိုင္လက္နက္ကိုင္ထားတဲ့ ျမင္ကြင္းက ထုိင္းႏုိင္ငံက မူဆလင္ေတြအဖို႕ ပိုၿပီး သီးျခားတစိမ္းတရံဆန္လာမႈကိုတုိးပြားေစပါတယ္။ ႏုိင္ငံတခုခ်င္းစီရဲ႕ သမိုင္းမွာ အစြန္းေရာက္ဗုဒၶဝါဒလမ္းစဥ္ ၾသဇာထြန္းကားလာမႈဟာ သူတို႕ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္နယ္နိမိတ္အတြင္းမွာသာ ရွိခဲ့ေပမဲ့ အင္တာနက္အသံုးခ်မႈ တိုးပြားလာတာနဲ႕အမွ် Facebook သုိ႕မဟုတ္ Tweeter ပို႔စ္တခုနဲ႕တင္ အေျခအျမစ္မဲ့ ဘက္လုိက္ မလိုမုန္းထားမႈေတြနဲ႕ ေကာလာဟလေတြဟာ ခ်က္ျခင္းဆုိသလုိ မီးေလာင္ရာေလပင့္ေပးလုိက္သလုိ ျဖစ္သြား ပါေတာ့တယ္။ အၾကမ္းဖက္မႈေတြဟာ နယ္ျခားေတြကို အလြယ္တကူ ျဖတ္ေက်ာ္ၿပီး ပ်ံ႕ႏွံ႕ဖိတ္လွ်ံသြားႏုိင္ပါတယ္။ ဇြန္လထဲမွာပဲ ျမန္မာလူမ်ိဳး သိန္းေပါင္းမ်ားစြာ လာေရာက္ အေျခခ်ၿပီး အလုပ္လုပ္ကိုင္ေနၾကတဲ့ မေလးရွားမွာ ျမန္မာ ဗုဒၶဘာသာဝင္ အေျမာက္အမ်ား အသတ္ခဲ့ခံရၿပီး ဒါဟာ ျမန္မာျပည္မွာ မူဆလင္ေတြ ေသဆံုးရတဲ့အတြက္ တန္ျပန္ကလဲ့စားေခ် လက္တုန္႕ျပန္ျခင္းျဖစ္ႏုိင္ေခ်ရွိတယ္လို႕ မေလးရွား အာဏာပိုင္ မ်ားက ဆုိပါတယ္။

ဘာသာေရးအစြန္းေရာက္ဝါဒေတြကို ျပန္ၾကည့္မယ္ဆုိရင္ ဟိႏၵဴအမ်ိဳးသားေရးဝါဒီေတြ၊ မူဆလင္ စစ္ေသြးႂကြေတြ၊ က်ဥ္းေျမာင္းတင္းက်ပ္တဲ့အယူရွိတဲ့ သမၼာက်မ္းစဲြ ခရစ္ယာန္ဝါဒီေတြ၊ ေရွး႐ိုးစဲြ ခရစ္ယာန္အစြန္းေရာက္ ဂ်ဴးေတြၾကားမွာ ဗုဒၶဘာသာဟာ ဒီလိုကိစၥမ်ိဳးေတြကေန ကင္းလြတ္ေၾကာင္း ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ အစမ္းသပ္ခံႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ၂၅၀၀-ေက်ာ္က ဗုဒၶဘုရားရွင္ျဖစ္သူ သိဒၶတၳေဂါတမ ျဖန္႕ခ်ီေဟာၾကားခဲ့တဲ့ အၾကမ္းမဖက္ေရးနဲ႕ ေမတၱာ က႐ုဏာတရားကို ထင္ဟပ္တဲ့ ဘာသာအျဖစ္ ကမၻာတလႊားက နားလည္ထားၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘယ္ဘာသာတရားမဆို ၄င္းတုိ႕ရဲ႕ ေနာက္လိုက္က်င့္သံုးသူေတြလိုပဲ ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြနဲ႕ သူတုိ႕ရဲ႕ အထြတ္အျမတ္ ကိုးကြယ္ရာ သံဃာေတြ ဟာလည္း ႏုိင္ငံေရး “ၿပီး” သူေတြ မဟုတ္ၾကဘဲ အခါအခြင့္သင့္ရင္ သင့္သလုိ လူမ်ိဳးေရးခဲြျခားတဲ့ မ်က္ကန္းမ်ိဳးခ်စ္ဝါဒရဲ႕ ဖ်ားေယာင္းမႈဒဏ္ကိုလည္း ခံႏိုင္ရည္မရွိၾကပါဘူး။ အာရွဟာ ၿဗိတိသွ်အင္ပါယာနဲ႕ ဖိႏွိပ္မႈေတြ ေအာက္က ႏိုးထလာတဲ့အခါ အေရအတြက္ အမ်ားအျပားရွိတဲ့ ဗုဒၶဘာသာရဟန္းေတာ္မ်ားဟာ သူတို႕ရဲ႕ စိတ္ဓာတ္ေရးရာ ဦးေဆာင္မႈနဲ႕အတူ ကိုလိုနီဆန္႕က်င္ေရးလႈပ္ရွားမႈေတြကို ဦးေဆာင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ဟာ သူတုိ႕လမ္းစဥ္နဲ႕ ယံုၾကည္ခ်က္ အတြက္ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပခဲ့ၾကၿပီး ၾကံဳလွီသြားတဲ့ အသားအရည္နဲ႕ ေငါထြက္လာတဲ့ နံ႐ိုးအၿပိဳင္းၿပိဳင္းဟာ လူဝတ္ေၾကာင္ ဒကာ ဒကာမေတြအတြက္ စြန္႕လႊတ္အနစ္နာခံမႈကို အထင္းသား ေဖာ္ျပခဲ့ၾကပါတယ္။ ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ျခယ္တဲ့ ေတာင္ဗီယက္နမ္အစိုးရကို လြန္ခဲ့တ့ ႏွစ္ေပါင္း ငါးဆယ္ေက်ာ္က ကန္႕ကြက္ဆႏၵျပရင္း ပဒုမာသန ထုိင္နည္းနဲ႕ ထုိင္လ်က္ ကေန မီးလွ်ံေတြဖံုးလႊမ္းကာ ပ်ံေတာ္မူသြားတဲ့ ဗီယက္နမ္ ရဟန္းေတာ္ သစ္ခ်္ကြမ္ဒပ္ခ္ရဲ႕ ပံုရိပ္ဟာ အထင္ရွားဆံုး ျပယုဂ္ တခု ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ၂၀၀၇-ခုႏွစ္မွာေတာ့ ဗုဒၶဘာသာ ရဟန္းေတာ္ေတြဟာ ျမန္မာျပည္မွာ ထင္ရွားတဲ့ ဒီမိုကေရစီေရး လႈပ္ရွားထႂကြမႈတခုကို ဦးေဆာင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ သပိတ္ေတြ လြယ္ထားတဲ့ သံဃာတန္းႀကီးမ်ားစြာဟာ စစ္အစိုးရကို ဆန္႕က်င္ဆႏၵျပရင္း ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ စီတန္းလွည့္လည္ေနတဲ့ ပံုရိပ္ေတြအေပၚ (သူတုိ႕ကို သတ္ျဖတ္ခဲ့ၾကတဲ့ စစ္သားေတြဆီက မရခဲ့ရင္ေတာင္မွ) တကမၻာလံုးက က႐ုဏာသက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ လူမႈေရးလႈပ္ရွားတက္ႂကြမႈေတြ ဘယ္ေနရာမွာ အဆံုးသတ္ၿပီး ႏုိင္ငံေရးစစ္ေသြးႂကြမႈေတြ ဘယ္ေနရာက စပါသလဲ။ ဘာသာတုိင္းဟာ အေတြးအေခၚ အယူအဆေတြေၾကာင့္ အဆိပ္ခတ္ခံရၿပီး အဖ်က္အင္အားစု အျဖစ္ မူလအုတ္ျမစ္နဲ႕ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ႀကီး ဆန္႕က်င္ ေျပာင္းလဲသြားႏုိင္ပါတယ္။ အခုေတာ့ ဗုဒၶဘာသာရဲ႕ အလွည့္က်လာပါၿပီ။

အမုန္းတရား၏မႏၱရား

ေဘးက နံရံေပၚမွာ သူ႕ရဲ႕ ကိုယ္လံုးျပည့္ပကတိလူအရြယ္ပံုႀကီးက ဖံုးလႊမ္းလို႕ မႏၱေလး မစိုးရိမ္တုိက္သစ္ရဲ႕ စင္ျမင့္ေပၚမွာ တင္ပလႅင္ေခြထုိင္ေနတဲ့ ဦးဝီရသူက သူ႕ရဲ႕ ကမၻာ့အျမင္ကို အေသးစိတ္ ရွင္းလင္းေဟာၾကားပါတယ္။ အေမရိကန္ သမၼတ ဘားရက္အိုဘားမားဟာ “လူမည္း မူဆလင္ေသြး ေရာေႏွာ စြန္းထင္ေနသူ” ျဖစ္တယ္။ သူ႕နာမည္ကို အာရပ္ အၾကမ္းဖက္ သမားတေယာက္ရဲ႕ နာမည္နဲ႕ ဆက္စပ္ၿပီး ေခၚေဝၚေနတာကို အရြဲ႕တုိက္တယ္လုိ႕ မျမင္ေပမဲ့ အာရပ္ေတြဟာ ကုလသမဂၢကို အပိုင္စီးထားၾကၿပီျဖစ္ေၾကာင္း သူယံုၾကည္ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္က မူဆလင္ ၉၀% ေလာက္ဟာ “အစြန္းေရာက္ လူဆိုး” ေတြလုိ႕ ၂၀၀၃-ခုႏွစ္မွာ မူဆလင္ဆန္႕က်င္ေရးလႈပ္ရွားမႈေၾကာင့္ ေထာင္ဒဏ္ ခုနစ္ႏွစ္ က်ခံခဲ့ရသူ ဦးဝီရသူက ေျပာပါတယ္။ အခုအခါ ဗုဒၶဘာသာရဲ႕ ဂုဏ္ေတာ္တရားမ်ားစြာကို ကိုယ္စားျပဳထားတဲ့ ဂဏန္းျဖစ္တဲ့ ၉၆၉-လုိ႕ ေခၚတဲ့ ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြကို ကိုယ့္အခ်င္းခ်င္းသာ ဆက္ဆံၾကဖို႕ စည္း႐ံုးလံႈ႕ေဆာ္တဲ့ လႈပ္ရွားမႈတရပ္ကို သူဟာ ဦးေဆာင္ေနျပန္ပါတယ္။ “ကိုယ့္အမ်ိဳးဘာသာကို ေစာင့္ေရွာက္ဖို႕က ဒီမိုကေရစီထက္ ပိုအေရးႀကီးတယ္” လုိ႕ ဦးဝီရသူက မိန္႕ပါတယ္။ အေျခခံလမ္းစဥ္ အနည္းအက်ဥ္းေလာက္နဲ႕ သူ႕တယူသန္အျမင္အေပၚဖက္တြယ္ၿပီး (ေလာကီ) ပညာ မတတ္တဲ့ စည္းအျပင္ကလူ အျဖစ္၊ မိဘေတြက ေကၽြးဖို႕ ပါးစပ္တေပါက္ေလ်ာ့သြားရင္ ေတာ္ၿပီဆုိၿပီး ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ သြားထားတာ ခံခဲ့ရတဲ့ ကေလးရွစ္ေယာက္ထဲက တေယာက္အျဖစ္ ဦးဝီရသူကို အေရးမစိုက္ဘဲ ပစ္ပယ္လုိက္ဖုိ႕ လြယ္ပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမဲ့ ဦးဝီရသူဟာ ဆဲြေဆာင္မႈအားေကာင္းၿပီး ၾသဇာျပည့္ဝသူျဖစ္တဲ့အျပင္ သူ႕ရဲ႕အျမင္၊ စကားေတြ ဟာ ပဲ့တင္ထပ္သြားပါတယ္။ ႏုိင္ငံမွာ လူမ်ားစုျဖစ္တဲ့ ဗမာလူမ်ိဳးစုအတြင္းနဲ႕ အာရွရဲ႕ ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြအၾကားမွာပါ အစၥလာမ္ဘာသာဟာ တခ်ိန္က ဗုဒၶဘာသာေျမေတြ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ အင္ဒိုနီးရွား၊ မေလးရွား၊ ပါကစၥတန္၊ အာဖဂန္နစၥတန္ေတြကို ေအာင္ျမင္လႊမ္းမိုးၿပီး ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ သူတို႕ရဲ႕ ဘာသာဟာ စီးနင္းသိမ္းပိုက္ခံေနရတယ္၊ အစကဒ္ျပားလဲသြားရင္ က်န္တာအကုန္ ၿပိဳဆင္းသြားႏုိင္တယ္ ဆိုတဲ့ ဝိုးတဝါးအာ႐ံုသိ ရွိေနၾကပါတယ္။ သက္ေသသာဓက မရွိဘဲေတာင္မွ ဗုဒၶဘာသာ အမ်ိဳးသားေရးဝါဒီေတြက ျပည္တြင္းမူဆလင္လူဦးေရဟာ သူတို႕ေတြထက္ ပိုၿပီး ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ တိုးပြား ေနတယ္လို႕ စိုးရိမ္ထိတ္လန္႕ေနၾကၿပီး အေရွ႕အလယ္ပိုင္းက ေငြေၾကးေတြဟာ ဗလီအသစ္ေတြ ေဆာက္ဖို႕ သြန္ခ်ေနတာ ကိုလည္း စုိးရြံ႕ေနၾကပါတယ္။ ၂၀၁၁-ခုႏွစ္မွာ ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ စစ္အစိုးရက အရပ္သားတပိုင္း အစိုးရကို လမ္းဖြင့္ေပးၿပီး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးေတြ စတင္လာကတည္းက စစ္တပ္ကို သူတုိ႕ရဲ႕ ဖိႏွိပ္အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့မႈေတြအတြက္ တာဝန္ခံဖုိ႕ စည္း႐ံုးေဆာ္ၾသခဲ့တာဟာ လူနည္းနည္းပဲ အံ့ၾသစရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ရွိခဲ့ပါတယ္။ ဒီလုိ ေအးခ်မ္းတည္ၿငိမ္ သည္းခံ တတ္တဲ့ စိတ္မ်ိဳးဟာ ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြရဲ႕ ခြင့္လႊတ္တတ္ျခင္းတရားနဲ႕ ျပည့္ဝတဲ့စိတ္ဓာတ္ကို ထင္ဟပ္ေပၚလြင္ေစခဲ့ ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့လည္း ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ဒီမိုကေရစီေဖာ္ေဆာင္မႈဟာ လူမ်ိဳးတုန္းသုတ္သင္ရွင္းလင္းေရးကို ႏွီးႏြယ္ေနတဲ့ အယူအဆမ်ားနဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ အစြန္းေရာက္တို႕ရဲ႕ အသံေတြကိုလည္း ေျဖလႊတ္လို႕ တိုးပြားလာေအာင္ လမ္းဖြင့္ေပး ခဲ့ရပါတယ္။ ျပႆနာေတြက အခ်ိဳးအစားမညီမွ်တဲ့ ေဒသခံဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြနဲ႕ မူဆလင္ေတြအၾကား ပဋိပကၡေတြျဖစ္ပြားၿပီး မူဆလင္အမ်ားအျပား အသက္ေပးခဲ့ရတဲ့ အေနာက္ဖ်ားေဒသေတြမွာ မႏွစ္က စတင္ခဲ့ပါတယ္။ ဓားလြတ္ေတြ ကိုင္ဆဲြထားတဲ့ ဗုဒၶဘာသာ လူအုပ္ႀကီးေတြက ႐ိုဟင္ဂ်ာေက်းရြာေတြကို တုိက္ခုိက္ခဲ့ၾကၿပီး လူ႕အခြင့္အေရး ေစာင့္ၾကည့္ေရးအဖဲြ႕ အဆုိအရ ဇနပုဒ္တခုက တေနကုန္တေနခမ္း ၾကာျမင့္ေအာင္ အစုလိုက္အျပဳံလုိက္ သတ္ျဖတ္ သုတ္သင္မႈ တခုမွာ မူဆလင္ ၇၀-ခန္႕ အသတ္ခံခဲ့ၾကရတယ္လုိ႕ ဆုိပါတယ္။ အစိုးရက စံုစမ္းစစ္ေဆးမႈ အနည္းငယ္သာ ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ ဒီလို လူမ်ိဳးစုျခင္း အၾကမ္းဖက္မႈေတြဟာ အဲဒီကတည္းကစၿပီး ႏိုင္ငံရဲ႕ တျခားေဒသေတြကို ပ်ံ႕ႏွံ႕ကူးစက္ ဝင္ေရာက္သြားပါေတာ့တယ္။ မတ္လမွာ ဒါဇင္ေပါင္းမ်ားစြာ အသတ္ခံခဲ့ရၿပီး ဗလီေတြ အိမ္ေတြ မီး႐ႈိ႕ခံရတာေၾကာင့္ ေသာင္းေပါင္းမ်ားစြာေသာ လူေတြဟာ အိုးမဲ့အိမ္မဲ့ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။ ကေလးေတြဟာ အပိုင္းပိုင္း ခုတ္ထစ္ သတ္ျဖတ္ခံခဲ့ရၿပီး အမ်ိဳးသမီးေတြဟာ မီး႐ိႈ႕သတ္ခံခဲ့ရပါတယ္။ ျဖစ္ရပ္အမ်ားအျပားမွာ ရဟန္းေတြဟာ ေသြး႐ူးေသြးတမ္း ထိန္းမႏိုင္ သိမ္းမရ ျဖစ္ေနတဲ့ ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြကို လံႈ႕ေဆာ္ေနတာ ေတြ႕ျမင္ရပါတယ္။ မတ္လေႏွာင္းပိုင္းမွာ သယ္ယူပုိ႕ေဆာင္ေရး အခ်က္အျခာျဖစ္တဲ့ မိတၳီလာၿမိဳ႕ဟာ ေန႕ေပါင္းမ်ားစြာ မီးေလာင္ေနၿပီး မူဆလင္ေတြက ရဟန္းတပါးကို သတ္ျဖတ္အၿပီး မူဆလင္ရပ္ကြက္တခုလံုးဟာ ဗုဒၶဘာသာ လူအုပ္ႀကီးက ႐ိႈ႕တဲ့ မီးေတာက္မီးလွ်ံ ေတြ အတိနဲ႕ ေလာင္ကၽြမ္းေနပါတယ္။ (တရားဝင္ ေသဆံုးသူအေရအတြက္အရ ဗုဒၶဘာသာ ႏွစ္ဦးနဲ႕ အနည္းဆံုး မူဆလင္ ၄၀-လုိ႕ ဆုိပါတယ္။) မူဆလင္ ေထာင္ေပါင္း မ်ားစြာဟာ သတင္းေထာက္ေတြကို ဝင္ခြင့္မေပးဘဲ တားျမစ္ထားတဲ့ ဒုကၡသည္စခန္းေတြမွာ ျပည့္သိပ္ေန ပါတယ္။ ေဒသခံ မဒရာဆာေက်ာင္းက အသတ္ခံခဲ့ရတဲ့ ေက်ာင္းသား အနည္းဆံုး ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ထဲက တေယာက္ ျဖစ္တဲ့ အသက္ ၁၅-ႏွစ္အရြယ္ အဗၺဒူလ္ရာဇတ္ရွာဘန္ရဲ႕ မိသားစုနဲ႕ က်ေနာ္ ေတြ႕ဆံုႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။ ရာဇတ္ရဲ႕အသက္ဟာ ေခါင္းကို သံေတြထိုးထိုးေထာင္ေထာင္နဲ႕ သစ္သားျပားႀကီးတခုနဲ႕ အ႐ိုက္ခံရတဲ့အခါ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းသြားခဲ့ရပါတယ္။ “က်မရဲ႕ သားဟာ မူဆလင္မို႕ အသတ္ခံခဲ့ရတာပါ။ တျခားဘာေၾကာင့္မွ မဟုတ္ပါဘူး” လို႕ ရာဇတ္ရဲ႕ မိခင္ျဖစ္သူ ရာဟာမာဘီက မီးေလာင္ကၽြမ္းသြားတဲ့ ဗလီတခုရဲ႕ ေနာက္ခံအရိပ္ေအာက္မွာ က်ေနာ့္ကို ေျပာပါတယ္။

ေက်ာင္းေတာ္ႏွင့္ ႏိုင္ငံေတာ္

အစၥလာမ္ကို ေမာင္းႏွင္ထုတ္ၿပီး ဗုဒၶဘာသာ အဓိကလႊမ္းမိုးထားေရးကို အာမခံေပးမယ့္ အိပ္မက္ေတြဟာ သီရိလကၤာရဲ႕ အင္အား အေတာင့္တင္းဆံုး ဗုဒၶဘာသာ အဖဲြ႕အစည္းျဖစ္ၿပီး အမည္အားျဖင့္ ဗုဒၶဘာသာအင္အား တပ္မေတာ္ လုိ႕ အဓိပၸာယ္ရတဲ့ ဗုဒၶဗလေသန (ဗဗသ) (Bodu Bala Sena - BBS) အဖဲြ႕အစည္းကို သက္ဝင္လႈပ္ရွားေစခဲ့ပါတယ္။ ေဖေဖာ္ဝါရီလထဲမွာ သီရိလကၤာရဲ႕ ၿမိဳ႕ေတာ္ ကိုလံဘိုရဲ႕ ဆင္ေျခဖုန္းတေနရာမွာ က်င္းပခဲ့တဲ့ အဖဲြ႕ရဲ႕ ႏွစ္ပတ္လည္ ညီလာခံမွာ ရဟန္းေတာ္ အပါး ၁၀၀-ေက်ာ္က ခ်ီတက္မႈကို ဦးေဆာင္ခဲ့ၿပီး ေနာက္လိုက္ေနာက္ပါ မ်ားက ဗုဒၶသာသနာ့ အလံေတြကို ကိုင္စဲြရင္း သူတုိ႕ရဲ႕ ညာဘက္လက္ကို ရင္ဘတ္ေပၚယွက္တင္ရင္း သူတုိ႕ရဲ႕ ဘာသာတရားကို ကာကြယ္ဖုိ႕ ကတိသစၥာျပဳခဲ့ၾကပါတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ တႏွစ္ကမွ ဖဲြ႕စည္းခဲ့တဲ့ ဗဗသအဖဲြ႕က ကမၻာ့ ေရွးအက်ဆံုး ဗုဒၶဘာသာ ႏိုင္ငံအျဖစ္ ဆက္တုိက္တည္ရွိခဲ့တဲ့ သီရိလကၤာဟာ သူ႕ရဲ႕ စိတ္ဓာတ္ရင္းျမစ္ေတြကို အခုိင္အမာ ျပန္လည္ေဖာ္ထုတ္ဖုိ႕ လုိအပ္ေနၿပီ လို႕ အထူးတလည္ တိုက္တြန္းေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္။ ဒီအဖဲြ႕က အစိုးရေက်ာင္းေတြမွာ ရဟန္းေတာ္ေတြ သမိုင္းကို သင္ၾကား ေပးေစလိုၿပီး ႏုိင္ငံလူဦးေရရဲ႕ ၉%ဟာ မူဆလင္ေတြ ျဖစ္ေနလင့္ကစား ဘာသာေရးအရ ေခါင္းၿမီးျခံဳမႈေတြ ပိတ္ပင္တားျမစ္ ေပးေစလိုေနပါတယ္။ ဗဗသ အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴးနဲ႕ ရဟန္းေတာ္တပါးျဖစ္သူ ဂါလဗုဒၶ အတၱတိ ဂႏၶသာရ ေထရ က အဖဲြ႕ႀကီးရဲ႕ ႏွစ္ပတ္လည္ ညီလာခံမွာ “ဒါဟာ ဗုဒၶဘာသာ အစိုးရျဖစ္တယ္။ ဒါဟာ ဗုဒၶဘာသာ တုိင္းျပည္ျဖစ္တယ္” လုိ႕ မိန္႕ၾကားခဲ့ပါတယ္။ ဗဗသက ရဟန္းေတြလိုပဲ သေဘာထားတင္းမာတဲ့ ရဟန္းေတာ္ေတြဟာ အထူးသျဖင့္ ဟိႏၵဴ လြတ္ေျမာက္ေရး တမီလ္အီလမ္က်ားသူပုန္ေတြနဲ႕ ၂၆-ႏွစ္ၾကာ စစ္ပဲြ လြန္ခဲ့တဲ့ ေလးႏွစ္တုန္းက အဆံုးသတ္သြား ကတည္းက လူနည္းစု ခရစ္ယာန္နဲ႕ မူဆလင္ေတြဘက္ လွည့္လာၾကပါတယ္။ ေရွး႐ိုးစဲြဝါဒီ သမၼတ မဟိႏၵာရာဇပႆ ၂၀၀၅-ခုႏွစ္မွာ ေရြးျခယ္ခံရၿပီးေနာက္မွာ ဗုဒၶဘာသာ လႊမ္းမိုးေရးဝါဒီ အုပ္စုေတြဟာ ၾသဇာအာဏာ ပိုရွိလာၾကပါတယ္။ မၾကာေသးခင္လမ်ားက သူတို႕ရဲ႕ ၿခိမ္းေျခာက္ေရး လႈပ္ရွားမႈေတြမွာ မူဆလင္ပိုင္ အထည္ဆုိင္တဆိုင္၊ ခရစ္ယာန္ သင္းအုပ္ဆရာအိမ္တအိမ္နဲ႕ မူဆလင္တို႕နဲ႕ ဆက္စပ္ေနတဲ့ သားသတ္႐ံုတ႐ံုကို တုိက္ခိုက္ၾကတာေတြ ပါဝင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီလို လွည့္လည္ေသာင္းက်န္းေနၾကတဲ့ လူေတြကို ဦးေဆာင္ေနတဲ့ ရဟန္းအခ်ိဳ႕ကို ဗီဒီယိုေပၚမွာ ႐ိုက္ကူးမွတ္တမ္းတင္ ထားတာ ေတြ႕ရေပမဲ့လည္း ဘယ္သူမွ အေရးယူ မခံခဲ့ရပါဘူး။ သီရိလကၤာမွာ ရဟန္းေတာ္ေတြ ၾသဇာလႊမ္းမိုးတဲ့ ပါတီက အစိုးရအဖဲြ႕မွာ ညြန္႕ေပါင္းအဖဲြ႕ဝင္အျဖစ္ပါဝင္လာျခင္းနဲ႕အတူ ေက်ာင္းေတာ္နဲ႕ ႏုိင္ငံေတာ္ဟာ တကယ့္ကို ပိုမိုနီးစပ္စြာ ႀကီးထြားလာပါေတာ့တယ္။ မတ္လမွာ ဗဗသအဖဲြ႕က ႀကီးမွဴးတည္ေထာင္တဲ့ ဗုဒၶဘာသာ ေခါင္းေဆာင္မႈအကယ္ဒမီ ဖြင့္ပဲြ မွာ အထူးဂုဏ္သေရရွိ ဧည့္သည္ေတာ္ အျဖစ္ တက္ေရာက္လာခဲ့တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ကေတာ့ သီရိလကၤာ ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီး နဲ႕ သမၼတရဲ႕ ညီျဖစ္သူ ေဂါတဘယ ရာဇပႆျဖစ္ၿပီး “က်ေနာ္တို႕တုိင္းျပည္နဲ႕ အမ်ိဳးဘာသာကို ကာကြယ္ေနတာဟာ ရဟန္းေတာ္ေတြပါပဲ” လို႕ မိန္႕ၾကားသြားခဲ့ပါတယ္။

လက္နက္ထဲက ဆြမ္း

ထုိင္းႏုိင္ငံ ေတာင္ဘက္စြန္းမွာေတာ့ အကူအညီလုိအပ္ေနတာက ရဟန္းေတာ္ေတြျဖစ္ၿပီး တခ်ိဳ႕ေတြကေတာ့ သူတို႕ရဲ႕ ၾကံရာမရျဖစ္မႈကေန ဗုဒၶဘာသာရဲ႕ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလမ္းစဥ္နဲ႕ ဆန္႕က်င္တဲ့ နည္းလမ္းေတြကို ခုိတြယ္အားကိုးၾကရပါ ေတာ့တယ္။ ေတာင္ပိုင္း ျပည္နယ္ေတြျဖစ္တဲ့ ပတၱနီ၊ ယာလနဲ႕ နရသီဝပ္ျပည္နယ္ေတြဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ ရာစုႏွစ္ အေစာပိုင္း ကာလေတြမွာ ဗုဒၶဘာသာကို နက္နက္႐ိႈင္း႐ိႈင္း သက္ဝင္ယံုၾကည္တဲ့ ထုိင္းႏုိင္ငံက ဒီေဒသကို မသိမ္းပိုက္မီအထိ မေလး ဆူလတန္ေစာ္ဘြား နယ္ေျမရဲ႕ အစိတ္အပိုင္းတခုအျဖစ္ တည္ရွိခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဒီေဒသ လူဦးေရရဲ႕ အနည္းဆံုး ၈၀% ေလာက္ဟာ မူဆလင္ေတြနဲ႕ ဖဲြ႕စည္းထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ခဲြထြက္ေရးေသာင္းက်န္းမႈ အရွိန္ေကာင္းလာတဲ့ ၂၀၀၄-ခုႏွစ္ ကတည္းက စလို႕ ေက်ာင္းဆရာေတြ၊ စစ္သားေတြ၊ အစိုးရဝန္ထမ္းေတြ အစရွိတဲ့ ဗုဒၶဘာသာဝင္ အမ်ားအျပားဟာ ထုိင္းႏုိင္ငံေတာ္နဲ႕ ဆက္ႏြယ္ေနတဲ့ သူတို႕ရဲ႕ ရာထူးေတြအရ ပစ္မွတ္ထား ခံခဲ့ၾကရပါတယ္။ ရဟန္းေတာ္ ဒါဇင္ေပါင္း မ်ားစြာ ဟာလည္း အတုိက္အခိုက္ ခံခဲ့ၾကရပါတယ္။ အခုအခါ ထုိင္းစစ္တပ္နဲ႕ တျခားလံုျခံဳေရးတပ္ဖဲြ႕ေတြဟာ ဝတ္ေက်ာင္းေတာ္ေတြလုိ႕ သိၾကတဲ့ ထုိင္းဗုဒၶဘာသာေက်ာင္းေတြထဲကို ေရႊ႕ေျပာင္းဝင္ေရာက္ၿပီး ရဟန္းေတာ္ေတြ မနက္တုိင္း ဆြမ္းခံႂကြၾကတဲ့အခါ စစ္သားေတြက အတူလိုက္ပါေပးၾကရပါတယ္။ “တျခားနည္းလမ္းမရွိဘူး” လုိ႕ ဗိုလ္ ဆဝိုင္းခြန္ဆစ္က ေျပာၾကားပါတယ္။ “ဗုဒၶဘာသာကို ေသနတ္ေတြကေန ထပ္ၿပီးခဲြျခားထားလို႕ မရေတာ့ပါဘူး” တဲ့။ ပတၱနီၿမိဳ႕ထဲက ဝပ္လပ္မြမ္ေက်ာင္းေတာ္မွာ ရဟန္းေတာ္ ဆယ္ပါးနဲ႕ စစ္သား ၁၀၀-ေလာက္ ရွိေနပါတယ္။ ျပန္႕က်ဲေနတဲ့ ေက်ာင္းဝင္းထဲမွာမူလေစတီကို ထုိင္းတပ္မေတာ္ရဲ႕ အမွတ္-၂၃ ေျခလ်င္တပ္ရင္းအတြက္ စစ္ဆင္ေရးကြပ္ကဲမႈစခန္းအျဖစ္ သိမ္းပိုက္ထားရၿပီး ဒီျမင့္ျမတ္တဲ့ ဘာသာေရးအေဆာက္အဦးရဲ႕ အေျခအလယ္ပိုင္းကို ပံုဖ်က္ပိုက္ကြန္ေတြနဲ႕ ဖံုးအုပ္ထား ပါတယ္။ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တုိင္း ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာေသာ ဗုဒၶဘာသာ ေစတနာ့ဝန္ထမ္းေတြကို သူတို႕ ေက်းရြာေတြကို ကာကြယ္ ေစာင့္ေရွာက္ဖို႕ရာ လက္နက္တပ္ဆင္ထားတဲ့ ျပည္သူ႕စစ္တပ္ဖဲြ႕ထဲ ဝင္ေရာက္ဖို႕ ဒီေက်ာင္းမွာ သင္တန္းေပးပါတယ္။ ၁၆-ႏွစ္တုိင္တုိင္ ရဟန္းဝတ္ခဲ့ၿပီး အခု ေက်ာင္းေတာ္ကို ေစာင့္ေရွာက္ေနတဲ့ ဖရာ့ပလဒ္ဆုသီေဖာင္း ပူရတ္ဆာ႐ိုက သူ သကၤန္းကို ႐ံုထားတုန္းမွာပဲ ပစၥတို သံုးလက္ ပိုင္ဆိုင္ထားခဲ့ေၾကာင္း ဝန္ခံပါတယ္။ “ဗုဒၶဘာသာဝင္တေယာက္ အေနနဲ႕ေတာ့ နည္းနည္း အျပစ္မကင္းသလိုမ်ိဳး ခံစားေကာင္း ခံစားရမွာေပါ့” လုိ႕ ေျပာပါတယ္။ “ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္တို႕ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ကာကြယ္ရမယ္ေလ” တဲ့။ ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြဟာ သူတုိ႕ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေတြထဲမွာ စစ္သားေတြရွိေန တာေၾကာင့္ ပိုၿပီး အကာအကြယ္ရတယ္လုိ႕ ခံစားရရင္ေတာ့ မူဆလင္ေတြအတြက္ ဒါဟာ တျခားတခုကို အခ်က္ေပးလုိက္ သလုိပါပဲ။ “ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေတြထဲ စစ္သားေတြကို ဖိတ္ေခၚထားျခင္းအားျဖင့္ ႏုိင္ငံေတာ္ဟာ ဘာသာေရးကို စစ္ေရးနဲ႕ ထိမ္းျမားမဂၤလာျပဳလုိက္တာပဲ” လုိ႕ အိုဟိုင္းယိုးမွာရွိတဲ့ ယန္းစေတာင္းျပည္နယ္တကၠသိုလ္က ဘာသာေရးေလ့လာမႈ ဆုိင္ရာ လက္ေထာက္ပါေမာကၡ နဲ႕ ထုိင္းႏိုင္ငံေတာင္ပိုင္း ပဋိပကၡေတြမွာ ဗုဒၶဘာသာရဲ႕ အခန္းက႑အေၾကာင္း စာအုပ္ တအုပ္ ေရးသားခဲ့တဲ့ စာေရးဆရာတဦး ျဖစ္သူ မုိက္ကယ္ဂ်ယ္ရီဆန္က ဆုိပါတယ္။ “ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြဟာ က်မတုိ႕ကို ထုိင္းလူမ်ိဳးေတြအျဖစ္ ဘယ္တုန္းကမွ မယူဆခဲ့ဘူး” လို႕ အျခား လူ ၁၅-ေယာက္နဲ႕အတူ ေဖေဖာ္ဝါရီလမွာ ထုိင္းေရတပ္အေျခစိုက္စခန္းတခုကို ဝင္စီးနင္းဖို႕ ႀကိဳးပမ္းမႈအၿပီး ထုိင္း မရင္းတပ္သားေတြက သတ္ပစ္တာ ခံလုိက္ရတဲ့ ေသာင္းက်န္းသူလို႕ သံသယျဖစ္ဖြယ္ရွိတဲ့သူတေယာက္ရဲ႕မိခင္ ဆူမိုမာေခးက ေျပာျပန္ပါတယ္။ “ဒါဟာ က်မတုိ႕ေျမေပမဲ့ က်မတုိ႕က အျပင္လူေတြပါ” လို႕ ဆက္လက္ ေျပာၾကားပါတယ္။ ဒါေတြ အားလံုးအၿပီးမွာေတာ့ မူဆလင္ေတြဟာလည္း ေတာင္ဘက္စြန္းမွာ ထိတ္လန္႕တုန္လႈပ္စြာနဲ႕ ေျပးလႊားေနၾကရတာပါပဲ။ အၾကမ္းဖက္မႈေတြမွာ ေသဆံုးၾကရတဲ့ အမ်ားစုကေတာ့ ဗုဒၶဘာသာေတြထက္ ပိုမ်ားၿပီး ဘယ္သူဘယ္ဝါရယ္ မခဲြျခားတဲ့ ဗံုးၾကဲတုိက္ခိုက္မႈေတြ ဒါမွမဟုတ္ သူတို႕ ဟာ ႏိုင္ငံေတာ္နဲ႕ တနည္းတဖံုးဆက္စပ္ေနတယ္ ဆုိတာေတြမွာ အသက္ေပးသြားၾကရတာပါပဲ (လူဦးေရ အခ်ိဳးအစား အလုိက္ ၾကည့္မယ္ ဆုိရင္ေတာ့ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြ ေသၾကရတာက ပိုမ်ားပါတယ္)။ ဒါနဲ႕ေတာင္ ဘုန္းႀကီး တပါးၿပိးတပါးက မူဆလင္ေတြဟာ ဗလီေတြကို လက္နက္ေတြ သိုေလွာင္ဖုိ႕ အသံုးခ်ေနတာ၊ ဒါမွမဟုတ္ရင္လည္း အီမန္ (အစၥလာမ္ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္) တိုင္းက ေသနတ္ေတြ ကိုင္ထားၾကတာဆုိၿပီး က်ေနာ့္ကို ေျပာၾကပါတယ္။ “အစၥလာမ္ဟာ အၾကမ္းဖက္တဲ့ ဘာသာပဲ” လုိ႕ မရင္းတပ္သားတျဖစ္လဲ ဘုန္းႀကီး ဖရာ့တံုဂ်ီရတမို က ဆိုပါတယ္။ “ဒါကို အားလံုးသိၾကပါတယ္”။ ဒါကေတာ့ ဗမာဘင္လာဒင္က ေထာက္ခံေပးမယ့္ သေဘာထားပါပဲ။ ဦးဝီရသူ ဟာ သူ႕ဘာသာတရားရဲ႕ ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့ သုတၱန္တရားေတာ္ေတြနဲ႕ သူ႕ရဲ႕ ဗမာအမ်ားစုျဖစ္တဲ့ အမိေျမတေလွ်ာက္ ပ်ံ႕ႏွံ႕ ေနတဲ့ မူဆလင္ဆန္႕က်င္ေရး အၾကမ္းဖက္မႈေတြကို ဘယ္လုိမ်ား ဆက္စပ္ယူမွာပါလိမ့္။ “ဗုဒၶဘာသာမွာ က်ဳပ္တုိ႕ကို တိုက္စစ္ဆင္ခြင့္ ျပဳမထားပါဘူး” လုိ႕ သူက က်ေနာ့္ကို မိန္႕ၾကားပါတယ္။ “ဒါေပမဲ့ က်ဳပ္တုိ႕ လူ႕အဖဲြ႕အစည္းကို ကာကြယ္ဖို႕ေတာ့ က်ဳပ္တုိ႕မွာ အခြင့္အေရးအျပည့္ရွိတယ္” လို႕ ဆက္မိန္႕ၾကားပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ ညေနပိုင္း တရားနာပရိႆတ္ကို သူတရားေဟာဖို႕သြားတဲ့အခါမွာျပံဳးရႊင္ေနတဲ့ အိမ္ရွင္မေတြ၊ ေက်ာင္းသားေတြ၊ ဆရာေတြ၊ အဖြားအိုေတြနဲ႕ တျခားသူေတြကို သူ႕ေနာက္က လုိက္ဆုိေစဖုိ႕ သူလံႈ႕ေဆာ္ေနတာကို နားေထာင္ေနမိပါတယ္ ... “ဗမာ လူမ်ိဳးအတြက္ မိမိကိုယ္ကို စြန္႕လႊတ္ပါ၏” တဲ့။ ဒါေပမဲ့လည္း ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြရဲ႕ ခြင့္လႊတ္သည္းခံျခင္းတရားဟာ ဘယ္လုိမွ ေမွ်ာ္လင့္မထားမိတဲ့ေနရာမ်ိဳးမွာ ရွားရွားပါးပါး တည္ရွိေနပါေသးတယ္။ ၂၀၁၁-ခုႏွစ္ ဗံုးတလံုးေပါက္ကဲြစဥ္မွာ ဝပ္လပ္မြမ္ေက်ာင္းေတာ္က ဘုန္းေတာ္ႀကီးတပါး ျဖစ္တဲ့ ဝပ္ခ်ရာေပါင္ဆြတ္သ ဟာ စစ္သားေတြ ေစာင့္ေရွာက္လုိက္ပါေပးရင္း နံနက္ပိုင္း ဆြမ္းခံႂကြေနဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သူ႕ ခႏၶာကိုယ္ ေအာက္ပို္င္းတပိုင္းလံုး ဗံုးဆံအစအနေတြက ရတဲ့ အမာရြတ္ေတြနဲ႕ ျပည့္ႏွက္ဖံုးလႊမ္းေနပါတယ္။ အခုအခ်ိန္မွာ အသက္ ၂၉-ႏွစ္အရြယ္ရွိၿပီး လူဝတ္လဲထားတဲ့ ဝပ္ခ်ရာေပါင္ဟာ ေသြးလန္႕ေနဆဲျဖစ္ၿပီး ကဏွာမၿငိမ္တဲ့ မ်က္လံုးေတြနဲ႕ ခႏၶာကိုယ္တခုလံုးကလည္း ဆန္႕ငင္ဆန္႕ငင္နဲ႕ အေၾကာဆဲြေနရွာပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူက သူ႕ကိုတုိက္ခုိက္တဲ့ ဘာသာတရား တခုလံုးကို အျပစ္မတင္ရွာပါဘူး။ “အစၥလာမ္ဘာသာဟာ ဗုဒၶဘာသာလို၊ တျခားဘာသာ အားလံုးလုိပဲ ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့ ဘာသာတခုပါ” လုိ႕ သူက ဆုိပါတယ္။ “က်ဳပ္တုိ႕က မူဆလင္ေတြကို အျပစ္တင္ေနရင္ သူတို႕ကလည္း က်ဳပ္တုိ႕ကို အျပစ္ျပန္တင္မွာပါပဲ။ ဒါနဲ႕ပဲ ဒီအၾကမ္းဖက္မႈေတြဟာ ဘယ္ေတာ့မွ ဆံုးေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး”


Time Magazine, Vol. 182, No. 1, 20 June, 2013 ၏ မ်က္နွာဖံုးေဆာင္းပါး "The Face of Buddhist Terror" ကို အျပည့္အစံု ဘာသာျပန္ဆုိထားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

ဟယ္ရီလြင္


Cover Credit: PHOTOGRAPH BY ADAM DEAN / PANOS FOR TIME

Read More...

Wednesday 19 June 2013

ေဒါင္းမိခင္တပါး

ေဒါင္းမိခင္တပါး


မေရွာင္စတမ္း၊
အေရာင္လန္းေပရဲ႕၊
ေအာင္ဆန္းတဲ့စုၾကည္။

ျမန္မာျပည္ဝယ္ အေျချပဳပါတဲ့၊
ဇာနည္ၾကယ္ အေမစုေဟ့၊
ေျမထုကိုတဲ့ သက္ေသတည္။

အေဖ့ေသြးေပမို႕၊
ေရွ႕ေရးကို သူေျမာ္ျမင္၊
ေပၚပင္ေတြ သူ မလုိက္၊
လူႀကိဳက္ေစေရး မဟစ္ပါ၊
လူမိုက္ေတြေတြး အျပစ္ရွာလည္း၊
ခ်စ္ရွာဆဲပါ သူ႕တုိင္းျပည္၊
တုႏိႈင္းမမီ ၿပိဳင္စံရွား။

အမွန္ျမင္၊
ဉာဏ္ယွဥ္ကာ ပညာရွိေပမို႕၊
အစဥ္သာသတိနဲ႕ သူအျမဲဆုိ၊
အယူလဲြကို အားမေပး၊
အမွားအေတြးဘက္ သူမယိမ္း႐ံုမက၊
အမ်ားအေရးတြက္ အယူမတိမ္းပါဘူး၊
လူၿပိန္းေတြ နားမဝင္လည္း၊
အားအင္ျမဲထည့္ ဇဲြညီညီ၊
ရဲနီနီ မေျပာင္းဝိညာဥ္နဲ႕
အျမဲတည္ၾကည္ ေကာင္းသတိယွဥ္တဲ့၊
ေဒါင္းမိခင္တပါး။ ။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ၆၈-ႏွစ္ေျမာက္ ေမြးေန႕မဂၤလာ အား ဂုဏ္ျပဳလ်က္ ...
အေမစု သက္ေတာ္ရာေက်ာ္ရွည္၍ က်န္းမာခ်မ္းသာလန္းျဖာစြာျဖင့္ ဆက္လက္၍ ျပည့္က်ိဳးေဆာင္ႏုိင္ပါေစေၾကာင္း ဆုေတာင္းေမတၱာ ပို႔သရင္း ဤကဗ်ာျဖင့္ ကန္ေတာ့ပန္း ဆင္လုိက္ပါသည္။

ဟယ္ရီလြင္

သ႐ုပ္ေဖာ္ ပန္းခ်ီ - ဗညားလင္း
(အေခ်ာမသပ္ရေသးတဲ့ ပံုေတာင္ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းေနပါၿပီ ... ႀကိဳက္လြန္းလို႕ ခြင့္ေတာင္းၿပီး တင္လုိက္တာပါ)

Read More...

Tuesday 28 May 2013

ျမန္မာကဗ်ာဆုိတာ ဂ်ိဳ(ခ်ိဳ)နဲ႕လား (၂၈)

အကၡရာ အသတ္ အလုိက္ ခ်ီနည္းခ်နည္းမ်ား

စာလံုးေရလိုက္ ခ်နည္းေတြအျပင္ “အသတ္” အကၡရာနဲ႕ အခ်ပိုဒ္ ေရးဖဲြ႕ပံုကို ၾကည့္ၿပီး ေခၚတဲ့ ခ်နည္းေတြလည္း ရွိပါေသးတယ္။ ဒီနည္းေတြ မွာကေတာ့ အားလံုးဟာ ၇-လံုးခ် ခ်ည္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ထူးဆန္းေထြလာ
ပိုဒ္စံုသံုးပိုဒ္လံုး အရွည္အတို မညီ၊ အခ်ီအခ် မတူဘဲ ေရးဖဲြ႕ထားတဲ့ ရတုမ်ိဳးကို ေခၚပါတယ္။ ကာရန္နည္းနည္း ကဲြလဲြၿပီး ခ်ထား တာမ်ိဳး ျဖစ္ပါတယ္။ မဃေဒဝလကၤာသစ္၊ ပိုဒ္ေရ-၃၃၆၊ ၃၃၇၊ ၃၃၈ တုိ႕မွာ ေလာကီကိုးရာ .... ဦးထက္ဆင္ရ သည္ဘုရား။ ေဗာဓိမ်ိဳးလ်ာ ... ဗိုလ္ေပါင္းရႊင္ပ် သည္ဘုရား။ ေမာဠိစိုးကာ ... မတ္မ်ားတင္ၾကသည္ဘုရား။ ဆုိၿပီး မန္လည္ဆရာေတာ္ႀကီးက ေရးဖဲြ႕ထားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ရတုမွာ အခ်ီအခ် မညီလည္း ေရးလို႕ရပါတယ္။ အခ်ီပဲညီၿပီး အခ်မညီလည္း ရပါတယ္။ အခ်ီအခ် ညီမွ ရတုေခၚတာ မဟုတ္ဘူး ဆုိတာ သိႏုိင္ပါတယ္။ နဝေဒးရတု အမွတ္-၇၇၊ ဟင္သာဝတီၿမိဳ႕ဘဲြ႕ရတု နဲ႕ အမွတ္-၇၈ အင္းဝၿမိဳ႕ဘဲြ႕ ရတုမွာလည္း ဒီနည္းနဲ႕ ခ်ီထားခ်ထားပါတယ္။ နဝေဒးရတု အမွတ္-၈၂ ဥေဒါင္းမ အေမးရတု၊ ၈၃ ဥေဒါင္းဖို အေျဖ အလုိက္ရတု ေတြမွာ အခ်ီညီၿပီး အခ်ကာရန္ လံုးဝမညီပါဘူး (တခု သတိျပဳဖုိ႕က အခ်ီမညီဘဲ အခ်ညီတဲ့ ရတုေတာ့ မေတြ႕ဖူး ေသးပါဘူး၊ ဒါေပမဲ့ ေရးလို႕ မရဘူးေတာ့လည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ဆိုလို႕မေကာင္းလို႕ ေရွးပညာရွင္ေတြ ဒါမ်ိဳး မေရးခဲ့ၾကတာ ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ အခ်ီေရာ အခ်ေရာ ညီတဲ့ ပိုဒ္စံုရတုေတြဟာ ေရးရပိုခက္သလုိ ဆုိလို႕လည္း ေကာင္းတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အခ်ီေရာ အခ်ေရာ ညီေအာင္ ေရးဖို႕ အားထုတ္သင့္ပါတယ္။)

ညြန္႔ရွင္
အသတ္ရွိတဲ့ စာလံုးနဲ႕ပဲ ခ်ထားတာမ်ိဳးကို ညြန္႕ရွင္ လို႕ ေခၚပါတယ္။ ဥပမာ - မင္းေရာင္မင္း႐ုပ္ မင္းေသြးတည္း။ ဆုိၿပီး ခ်ထား တာမ်ိဳးပါ။

ေပါက္ျပ
အသတ္မပါတဲ့ အကၡရာနဲ႕ အသတ္ပါတဲ့အကၡရာ ေရာၿပီး အကၡရာအညီအမွ် ခ်ီထား ခ်ထားတာမ်ိဳးကို ေပါက္ျပခ်နည္း လို႕ ေခၚေၾကာင္း ကဝိကဏၭပါသ က်မ္း၊ စြယ္စံုေက်ာ္ထင္က်မ္းနဲ႕ ကဗ်ာသာရတၳသၿဂႋဳဟ္က်မ္းေတြမွာျပထားပါတယ္။ ျမင္သာတာမုိ႕ ဥပမာ မျပေတာ့ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ မန္လည္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးရဲ႕ ကဝိကဏၭပါသက်မ္းကိုပဲ မွီျငမ္းေရးသားတဲ့ ရတုခ်နည္း လကၤာအရဆုိရင္ေတာ့ အသတ္ လံုးဝမပါဘဲ ခ်ရတယ္ လို႕ ဆုိပါတယ္။ ဥပမာ - ေရႊၾကာငါးခု ႐ုံလုိ႕ေဝ။ ဆုိၿပီး ခ်တာမ်ိဳးပါ။

ငံုဖူး
“၍” ဆုိတဲ့အကၡရာ မပါေစရဘဲ က်န္တဲ့ အသတ္နဲ႕ပဲ ခ်ီျခင္းခ်ျခင္းကို ေခၚပါတယ္။ ဥပမာ လက္ဝဲသုႏၵရ အမတ္ႀကီးရဲ႕ မဲဇာေတာင္ေျခ-ခ်ီ ရတုမွာ “ေနျခည္ျဖာမွ ေႏြးေသာေၾကာင့္” ဆုိၿပီး ခ်ထားတာမ်ိဳးကို ေခၚပါတယ္။ မန္လည္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးရဲ႕ ရတုခ်နည္း လကၤာအရဆုိရင္ေတာ့ “ဤ” ဆုိတဲ့ အကၡရာလံုးဝမပါဘဲ ခ်ရတယ္ လို႕ ဆုိပါတယ္။

ပုလဲသြယ္ (မုေလးသြယ္)
ဒီ အခ်ီအခ်နည္းကို မုေလးသြယ္ လုိ႕လည္းေခၚပါတယ္။ အသတ္လည္းပါ၊ “၍” ဆုိတဲ့ အကၡရာလည္း ပါတဲ့ အခ်ီအခ်နည္းမ်ိဳး ျဖစ္ပါတယ္။ ဥပမာ -
လက္႐ံုးခ်ီ၍ ညြတ္ေတာ္မူ
က်မ္းညီေျဖာင့္တန္းေစၿပီး၍။ (မဃေဒဝလကၤာသစ္၊ ပိုဒ္ေရ-၃၂၆။ မန္လည္ဆရာေတာ္) ဆိုၿပီး ခ်တာမ်ိဳး ျဖစ္ပါတယ္။

လည္ကုပ္ခ်ီ (အစငင္)
ကဝိကဏၭပါသ က်မ္းရဲ႕ ရတုခ်ီခ်နည္း လကၤာအရ “... အခ်ီလည္ကုတ္၊ ေရွ႕ပုဒ္-ဒု-တ၊ ပါဒႏိႈက္ဝယ္၊ ဓိပၸါယ္ျဖစ္ေစ၊ ပုဒ္ျဖစ္ေစပင္၊ ယူေလတတန္ ...” ဆုိတဲ့အတုိင္း ေရွ႕ပုဒ္ (အပိုဒ္ႀကီး) ရဲ႕ ဒုတိယပါဒ၊ တတိယပါဒ ေတြထဲက ပါဒတခုခုမွာပါတဲ့ အကၡရာ (သုိ႕မဟုတ္) အဓိပၸါယ္ကို ယူၿပီး ျပန္ခ်ီတာမ်ိဳးကို ေခၚပါတယ္။ “၄င္းနည္းကို ရတနာသိခၤ မည္ေသာ ကုန္းေဘာင္ၿမိဳ႕ အေနာက္ ခရီးတတိုင္ကြာ ဆီးေတာ ရြာဘြား ေမာင္တိုး၏ ရတုအေျဖ၌ (အစငင္) ဆုိနည္းဟူ၍ ျပသည္။” လုိ႕ ကဗ်ာသာရတၳသၿဂႋဳဟ္က်မ္းမွာ ဆုိထားပါတယ္။
မန္လည္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးရဲ႕ ရတုခ်နည္း လကၤာအရဆုိရင္ေတာ့ “ေရွ႕ဝယ္မဆြ၊ ပုဒ္အစ၏၊ ဒု, တ, အကၡရာ၊ တျဖာျဖာႏွင့္၊ ဓိပၸာယတၳ၊ ခ်ီတံုကမူ၊ နာမအညီ၊ လည္ဂုတ္ခ်ီ တည့္၊ ...” လုိ႕ ဆုိထားတဲ့အတြက္ ေရွ႕ကပုဒ္ (အပိုဒ္ႀကီး) ရဲ႕ အစ ဒုတိယ၊ တတိယ အကၡရာ တခုခု ကို တုိက္႐ိုက္ သို႕မဟုတ္ အဓိပၸာယ္အတူတူ ယူၿပီး ေနာက္အပိုဒ္ႀကီးမွာ ျပန္ခ်ီျခင္းကို ဆုိလိုပါတယ္။ ဒီ နည္းႏွစ္နည္းက အနည္းငယ္ ကဲြျပားမႈရွိေနပါတယ္။

အဖ်ားေကာက္
“ထိုျပည္တဝ၊ ေရွ႕ပုဒ္ခ်၍၊ ပါထ-ခရာ၊ အဓိပၸာႏွင့္၊ ယူကာခ်ီေျမႇာက္၊ အဖ်ားေကာက္ တည့္ ...” လုိ႕ မန္လည္ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီး ရဲ႕ ရတုခ်နည္းလကၤာ ထဲမွာ ေရးသားထားခ်က္အရ ေရွ႕ပုဒ္ရဲ႕ အခ်မွာပါတဲ့ အကၡရာ၊ ဒါမွမဟုတ္ အဓိပၸာယ္ကို အဖ်ားမွေကာက္ယူၿပီး ခ်ီျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ စာဆုိေတာ္ အေနာက္ဝန္မင္း ေမာင္ဥ ရဲ႕ ရတုပိုဒ္စံုမွာ ပထမပိုဒ္ကို “ကၽြမ္းငယ္ေဖာ္” လို႕ ခ်ီၿပီး “ရႊင္ေပ်ာ္ေလးျမတ္၊ ေပးသက္မွတ္” လို႕ ခ်ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဒုတိယပိုဒ္ကို “မွတ္သက္ေပး” လို႕ ျပန္ခ်ီၿပီး “ျမင့္ၾကာေခၚတမ္း ေဖာ္ငယ္ကၽြမ္း” လို႕ ခ်ပါတယ္။ တခါ တတိယပိုဒ္ကို “သက္မွတ္ေပး” လို႕ ခ်ီၿပီး “ၾကာျမင့္ေခၚတမ္း ေဖာ္ငယ္ကၽြမ္း” လို႕ ျပန္ခ်ပါတယ္။ ပထမပိုဒ္ရဲ႕ အစ “ကၽြမ္းငယ္ေဖာ္” နဲ႕ ျပန္ခ်ိတ္ထားတာကို ေတြ႕ႏုိင္ပါတယ္။ ဒီရတုကို သီးသန္႕ေဖာ္ျပေပးပါမယ္။

ေရႊေလာင္းပ်ံ
က, စ, တ, ယ, ရ, ပ, မ အကၡရာေတြနဲ႕ ခ်ီျခင္း ခ်ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဥပမာ - မန္လည္ဆရာေတာ္က မဃေဒဝလကၤာသစ္၊ ပိုဒ္ေရ ၁၄၇၊ ၁၄၈၊ ၁၄၉ ေတြမွာ ...
ကြင္း၍ေသရတတ္ဘိမူ (၁၄၇)
ကင္း၍ေကြရတတ္ဘိမူ (၁၄၈)
ရွင္း၍ေနရတတ္ဘိမူ (၁၄၉) ဆုိၿပီး (ရတတ္ဘိမူ) နဲ႕ခ်ည္း ခ်ထားတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။

ေသာ္တာေရာင္ (အညြန္႕မဲ႕၊ စာတင္း မီးစ)
အသတ္တူ၊ အသံတူ၊ ကာရန္တူ ခ်ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလို ညီၾကေပမဲ့လည္း ...
“ဟု(ဟူ)” ဆုိၿပီးခ်ရင္ (အညြန္႕မဲ႕၊ စာတင္း မီးစ) လုိ႕လည္းေခၚပါတယ္။ ဥပမာ “ကံဟုမဆုိ စမာတည္း။” ဆုိၿပီး ခ်ထားတာမ်ိဳး ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီခ်နည္းမွာ ၇-လံုးသာမက ၉-လံုးလည္း ခ်ေလ့ရွိပါတယ္။
ဥပမာ - မဃေဒဝလကၤာသစ္၊ ပိုဒ္ေရ-၁၁၉၊ ၁၂၀၊ ၁၂၁ ေတြမွာ မန္လည္ဆရာေတာ္က ...
“ေဝးကြာတေစေစႏွင့္သာတမံု႕၊ (၁၁၉)
ေခ်ာက္ခ်ားတေမႊေမႊႏွင့္သာတမံု႕၊(၁၂၀)
ဆင္းရဲတေပေပႏွင့္သာတမံု႕ (၁၂၁)” ဆိုၿပီး "ႏွင့္သာတမံု႕" လို႕ သတ္တူ သံတူ ကာရန္တူ ခ်ထားတာမ်ိဳး ျဖစ္ပါတယ္။

ကကၠဴဆူးခ်ီ၊ ကကၠဴဆူးခ်
သံုးပိုဒ္လံုး အရွည္အတို (အပိုဒ္ငယ္ - ပါဒ အေရအတြက္) ညီမွ်ၿပီး အခ်ီအခ် ကာရန္ မညီဘဲ စပ္ထားတာမ်ိဳး ျဖစ္ပါတယ္။ ျမင္သာတဲ့အတြက္ ဥပမာ အထူးမေဖာ္ျပေတာ့ပါဘူး။

ေနေရာင္ျခည္ေျပး
က, ဟ, ထ ဆုိတဲ့ အကၡရာ ၃-လံုးထဲက တလံုးလံုးနဲ႕ ခ်ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ “ကား” ႏွင့္ ခ်လွ်င္လည္း ဒီလိုပဲေခၚပါတယ္။
ဥပမာ -
လူ႕ရြာအတြင္း၊ သည္ေသမင္းႏွင့္။ ။ ေသကြင္းတတ္သာၿပီတကား။ (မဃေဒဝလကၤာသစ္၊ ပိုဒ္ေရ-၁၁၀။ မန္လည္ဆရာေတာ္)
႐ႈကကဲလြန္၊ အလြမ္းသန္သည္။ ။ ေလသြန္သာညီ လတကား။ (ဖန္စၾကာလွ်င္-ခ်ီ ပိုဒ္စံုရတု။ နတ္သွ်င္ေနာင္)

ေဖ်ာက္ဆိပ္လလယ္
အသတ္ရွိေသာအကၡရာနဲ႕ ဝဏၰ တလံုးတလံုးၾကားမွာထည့္ၿပီး ခ်ျခင္းမ်ိဳး ျဖစ္ပါတယ္။ ဆုိလိုရင္းက အသတ္ပါတဲ့ အကၡရာေတြ ကို အသံတသံခ်င္းစီရဲ႕ၾကားမွာ ထည့္ၿပီး ခ်တဲ့နည္းပါ။ ဥပမာ နဝေဒးရဲ႕ တစိတ္စိတ္လွ်င္-ခ်ီ မုိးေတာရတုမွာ “ေပ်ာင္းပ်စက္ရာ ေခြလိမ့္မည္ - မွတ္ေန႕ရက္ၾကာေရလိမ့္မည္ - ခ်စ္ထံု႕မ်က္ပါ ေနလိမ့္မည္” ဆုိၿပီး ခ်ထားတာမ်ိဳး ျဖစ္ပါတယ္။

ညြန္႔ဟံု
ဝသတ္ အကၡရာမ်ားမ်ားသံုးၿပီး ခ်ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ နဝေဒးႀကီးေရးတဲ့ ျပည္-ျမင္ဗာဟု ဘုရားတိုင္ ရတုပိုဒ္စံုမွာ ...
ဗာဟု ေတာင္ထိပ္ မိုဖ်ားေသာဝ္။ ။ ေခ်ာမြတ္ရြယ္ႏု ပ်ဳိထြားေသာဝ္။ ။ အိမ္သူမ်ဳိးျမတ္ ကိုယ္စားေသာဝ္။ ။ ဆုိၿပီး ဝ-သတ္နဲ႕ ခ်ထားတာကို ေတြ႕ႏုိင္ပါတယ္။

ခ်ိန္ခြင္ညႇာ
ဒီနည္းကို “ခ်ိန္ခြင္လွ်ာ” လုိ႕လည္း ေခၚပါတယ္။ (အစပ္ ေျခာက္ပါးမွာ ပါဝင္တဲ့ ခ်ိန္ခြင္လွ်ာ ကာရန္စပ္နည္းႏွင့္ မသက္ဆုိင္ပါ။ ဒီနည္းဟာ ရတု ခ်ီပံု ခ်ပံုအတြက္ သီးသန္႕နည္းျဖစ္ပါတယ္။)
ပထမပိုဒ္မွာ အခ်ရင္းကို တတိယပိုဒ္မွာ အဖ်ားလုပ္၊ တတိယပိုဒ္ အခ်ရင္းကို ပထမပိုဒ္မွာ အဖ်ားလုပ္ၿပီး ဒုတိယပိုဒ္မွာသာ မတူကဲြျပားထူးျခားေအာင္ စပ္ဆုိျခင္း၊ ပထမႏွင့္ တတိယပိုဒ္ကိုသာ သံတူခ်ၿပီး ဒုတိယပိုဒ္ကို သံကြဲခ်ျခင္းမ်ိဳးကို ေခၚပါတယ္။

ဘီလူးရယ္
သ႐ူပ၊ သဝဏၰံ ျဖစ္တဲ့ အကၡရာ အသတ္သံေတြနဲ႕ လွည့္လဲႊၿပီး ခ်ျခင္းမ်ိဳး ျဖစ္ပါတယ္။ ဆုိလိုတာက အကၡရာတမ်ိဳးတည္းကိုပဲ ကာရန္အမ်ိဳးမ်ိဳးထားၿပီး ခ်ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဥပမာ -
“ဝမ္းဝယ္ဝိုးဝါး ေဝလို႕ကို။ ႏြမ္းနယ္ႏိုးနား ေနလုိ႕ကုိ။ က်မ္းက်ယ္ႀကိဳးစား ေၾကလုိ႕ကို။” ဆုိၿပီ ခ်တဲ့ပံုစံ ျဖစ္ပါတယ္။

စာက်ဳိး (စာႀကိဳး)
‘ဝ’ သတ္ႏွင့္ တျခားအသတ္ေတြၾကားမွာ သေဝထိုးပါတဲ့ အကၡရာေတြျခားၿပီး ခ်ထားတာမ်ိဳးျဖစ္တယ္လို႕ ကဗ်ာသာရတၳသၿဂႋဳဟ္ က်မ္းထဲမွာ ေတြ႕ရပါတယ္။
နႏၵမာလိနီက်မ္းထဲမွာေတာ့ ကဝိကဏၭပါသက်မ္းလာ ရတု အခ်ီအခ် ၂၅-မ်ဳိးမွာ စာက်ိဳးနဲ႕ စာတံုး အတူတူပဲလို႕ ေရးထား ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ...
ကဝိကဏၭပါသ က်မ္းလာ ရတု အခ်ီအခ် ၂၅-မ်ဳိး လကၤာမွာ “စာႀကိဳးမွာကား၊ သေဝျခားသတ္၊ ဝ-အသတ္ႏွင့္၊ သတ္စပ္ျမဲထံုး။” ဆုိတဲ့ စာသားနဲ႕ မန္လည္ဆရာေတာ္ႀကီး ေရးသားေတာ္မူတဲ့ ရတုခ်ီနည္းခ်နည္းလကၤာအရ “သေဝအသတ္၊ သတ္-မသတ္မ်ိဳး၊ စာက်ိဳး ေခၚၾက၊” လို႕ေရးထားတဲ့ စာသားအရ စာက်ိဳးနဲ႕ စာတံုး အတူတူပဲ ဆုိတာ မျဖစ္ႏုိင္ဘူးလို႕ ယူဆပါတယ္။

စာတံုး
အခ်ီနဲ႕ အခ်ေတြမွာ ...
(င) သတ္နဲ႕ (ည) သတ္၊
(တ) သတ္ နဲ႕ (ပ) သတ္၊
(န) သတ္နဲ႕ (မ) သတ္ ေတြကို ကာရန္တူလုိ႕ ယူဆၿပီး စပ္ထားတာမ်ိဳးကို ေခၚတယ္လို႕ ကဝိကဏၭပါသက်မ္း၊ ကဗ်ာသာရတၳ သၿဂႋဳဟ္က်မ္းတုိ႕မွာ ဖြင့္ဆုိျပထားပါတယ္။ အခ်ီအခ်မွာ မဟုတ္ေပမဲ့ အတြင္းကာရန္ေတြမွာ "စံု၊ ဂုဏ္၊ စုန္" ဆုိၿပီး ရွင္မဟာ သီလဝံသ ေတာင္တြင္းမွာ ေနစဥ္က စပ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ ဒါမ်ိဳး မစပ္ေတာ့ဘဲ ေရွာင္က်ဥ္တယ္လို႕ ဆုိပါတယ္။
ေဗာဓိမ႑ိဳင္၊ ခန္းဝါပိုင္က၊ ခ်က္႐ိုင္ျပည့္စံု၊ နဝဂုဏ္တည့္၊ ဆန္စုန္ထက္ေအာက္၊ ေက်ာ္ဝွန္တက္၍ ... (ပါရမီေတာ္ခန္းပ်ိဳ႕၊ ပိုဒ္ေရ ၁။ ရွင္မဟာသီလဝံသ)
မွတ္ခ်က္။ ။ ေသးေသးတင္ဟာ မ-သတ္ (မ္) နဲ႕ အတူတူပဲ လုိ႕ ယူဆရပါမယ္။

စာဆန္း (စာသြန္၊ စာဆြန္႕)
ကဗ်ာသာရတၳသၿဂႋဳဟ္က်မ္းမွာ “ဆုိအပ္ၿပီးေသာနည္းတို႔မွတပါး မလိမၼာေသာ သူငယ္တုိ႕သည္ မဘြယ္မရာ မပီမျပင္ ဆုိေသာ စကားကဲ့သို႕ အသတ္ အသံ ကာရန္ မညီမညြတ္ ယြင္းခၽြတ္တိမ္းမွား ထားလိုတိုင္း အကၡရာျဖင့္ ခ်ီျခင္းခ်ျခင္းတည္း။ ၄င္းကို ကၽြႏု္ပ္တုိ႕ ေက်းဇူးေတာ္ရွင္၊ ေရႊေတာင္ၿမိဳ႕၊ ေတာနယ္ ဝါးလယ္ရြာေက်ာင္း အရွင္ “သီရိမာလာ” ကား (စာသြန္) ဟူ၍ လည္းေကာင္း (စာဆြန္႕) ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ ေခၚရမည့္အေၾကာင္းႏွင့္ မိန္႕ေတာ္မူဖူး၏။” လို႕ ဆုိထားပါတယ္။ အခ်ီမညီ၊ အခ်မညီ၊ အသတ္၊ အသံ ကာရန္မညီဘဲ ထားခ်င္ရာ အကၡရာနဲ႕ ထားၿပီး ခ်ီတာ၊ ခ်တာမ်ိဳးကို ဆုိလိုပါတယ္။

အစျပတ္
တပိုဒ္ႏွင့္တပိုဒ္ အဓိပၸာယ္ကို လဲႊၿပီး ျပတ္ေအာင္ စပ္ဆုိျခင္းမ်ိဳး ျဖစ္ပါတယ္။
ဥဒါဟ႐ုဏ္အေနနဲ႕ ေတာင္ငူမင္း (နတ္သွ်င္ေနာင္) စာေတာ္ “ဘဝဂ္လံုးလွ်င္” ခ်ီရတု နိဂံုးမွာ ... “... ဆီပ်ံ႕ေက်ာသည္။ ။ သေဘာတမ္းကာ ေနေတာ့သည္။” လို႕ခ်ၿပီး “တခဏ္းလံုးပင္၊ မ႐ံုးခ်ယ္လွ်က္ ... " လုိ႕ အဓိပၸာယ္လဲႊေျပာင္းၿပီး ေနာက္တပိုဒ္ကို ခ်ီထားတာမ်ိဳး ျဖစ္ပါတယ္။

စမၸါယ္ခ်ီစမၸါယ္ခ်
အစခ်ီတဲ့အပိုဒ္ရဲ႕ အစအကၡရာ အသံကိုယူၿပီး ခ်ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
ပထမအပိုဒ္မွာ ကသိုဏ္းက်ဴးရင့္ ... လုိ႕ ခ်ီၿပီး ... ကသိုဏ္းက်ဴးရင့္-႐ႈပါလင့္။ ။ လို႕ ခ်ပါတယ္။ တခါ ဒုတိယအပိုဒ္မွာ ... ကသိုဏ္းက်ဴးရင့္ ... လို႕ျပန္ခ်ီၿပီး အတိုင္းကူးဆင့္-တုပါလင့္။ ။ လုိ႕ ခ်ပါတယ္။ ေနာက္ထပ္တခါ တတိယအပိုဒ္မွာ အတိုင္းကူးဆင့္ ... လုိ႕ ျပန္ခ်ီၿပီး မထိုင္းက်ဴးရင့္-ျပဳပါလင့္။ ။ " ဆုိၿပီး ခ်ထားတာမ်ိဳးျဖစ္ပါတယ္။
ေနာက္ထပ္ ဥဒါဟ႐ုဏ္တခု အေနနဲ႕ ...
ရွင္သံခို ဆုိရတုမွာ ... "ေန" နတ္ကသည္ လုိ႕ ခ်ီၿပီး ... မုန္းလ်က္မပိုင္ "ေန" ေတာ့သည္လုိ႕ ခ်ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ အပိုဒ္-၂ မွာ "ေခြ" မပတ္လည္ ... လို႕ ခ်ီၿပီး တိမ္ႏွယ္ယွက္ဆုိင္ "ေခြ" ေတာ့သည္ လုိ႕ခ်ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ အပိုဒ္-၃ မွာ "ေဝ" မွတ္ျမရည္ ... လို႕ ခ်ီၿပီး ... ေနတုိင္းစက္တုိင္း "ေဝ" ေတာ့သည္လုိ႕ ခ်တာမ်ိဳးကို ဆုိလုိပါတယ္။

ျမင္းဆက္ခြ
အခ်ပိုဒ္က စကားလံုး၊ အဓိပၸာယ္ေတြကို ျပန္ယူၿပီး ေနာက္တပိုဒ္ကို ခ်ီတာမ်ိဳးကို ဆိုလိုပါတယ္။ ဥပမာအေနနဲ႕ ျပရရင္ ေတာင္ငူမင္း (နတ္သွ်င္ေနာင္) စာေတာ္ “ခုနစ္ေတာင္စြန္” ခ်ီ ေက်းေစ ပလီခတ္ရတုမွာ “ခ်ဳပ္ေနေရာင္တင္သည္ညတြင္။” လုိ႕ ခ်ၿပီး ေနာက္တပုိဒ္ကို “ညခင္းခ်ဳပ္ေန၊ ျပန္တည့္ေလေသာ္ ...” ဆုိၿပီး ျပန္ခ်ီပါတယ္။ တခါ ... “ႏိုင္မည္ကိုပင္ ရည္းၾကထင္။” လုိ႕ခ်ၿပီး တခါ “ႏိုင္မည္ရည္းထင္၊ အတင္တင္ဝယ္ ...” လုိ႕ ေနာက္တပိုဒ္မွာ ခ်ီထားျပန္တာမ်ိဳးကို ေခၚပါတယ္။

ျမင္းဆက္ခြန္႕
အခ်ပိုဒ္က အကၡရာကိုလည္းေကာင္း၊ အဓိပၸာယ္ကိုလည္းေကာင္း လည္ကုတ္မွာ ယူၿပီး ခ်ီျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဥပမာအေနနဲ႕ျပရရင္ ပါရမီေတာ္ခန္းပ်ိဳ႕ အပိုဒ္ေရ-၄ မွာ ရွင္မဟာသီလဝံသက “... ရပ္႐ႈၿပီးေသာ္၊ ငါ့ကိုေမွ်ာ္၍၊ ရွင္ေတာ္ေမတၱာ သက္လတ္တည္း။” လို႕ ခ်ၿပီး အပိုဒ္ေရ-၅ မွာ “ဘုရားမည္သည္၊ သက္ၾကည္ေမတၱာ၊ ...” ဆုိၿပီး အစပိုဒ္မွာမဟုတ္ဘဲ လည္ကုတ္ပိုဒ္ (ဒုတိယပိုဒ္)မွာ ယူၿပီး ျပန္ခ်ီထားပါတယ္။ (ပ်ိဳ႕ဟာ ရတုမဟုတ္ေပမဲ့ လကၤာ ဆုိတဲ့အထဲမွာ ႏွစ္မ်ိဳးလံုး အက်ဳံးဝင္လို႕ ဒီခ်ီနည္း ကို ဥပမာ ျပလိုက္တာပါ။)

ခု ဆက္လက္ေဖာ္ျပမယ့္ နည္းေတြကေတာ့ စာလံုးေရနဲ႕ မဟုတ္ဘဲ စာပိုဒ္ေတြ အေနအထားအရ ေခၚေဝၚတဲ့ အေခၚအေဝၚပါ။ အမ်ိဳးအစားသတ္မွတ္ခ်က္လုိ႕ ေျပာရင္ ပိုမွန္ပါလိမ့္မယ္

ပဲြ႕ကဆီ (မိုးေဆြ)
“ပိုဒ္စံု ရတု ၃-ပိုဒ္တြင္ ပ႒မအပိုဒ္ ရွည္ျခင္းတည္း။” လို႕ ကဗ်ာသာရတၳသၿဂႋဳဟ္က်မ္းမွာ ညႊန္ျပထားပါတယ္။ ကဗ်ာဖဲြ႕နည္း နိသ်ည္းမွာေတာ့ ဒုတိယပိုဒ္၊ တတိယပိုဒ္ တူလွ်င္တူ၊ မတူလွ်င္မတူျဖစ္ၿပီး ပထမပိုဒ္ ရွည္လ်ားေနလွ်င္ “မိုးေဆြ” လုိ႕ ေခၚတယ္လို႕ ဆုိပါတယ္။

ဝမ္းပိုဒ္ႀကီး (ဝမ္းပိုက္ႀကီး)
ဒုတိယပုိဒ္ က က်န္တဲ့အပိုဒ္ႏွစ္ပိုဒ္ထက္ ပိုၿပီးရွည္ေနတာရင္ ဝမ္းပိုဒ္ႀကီး လုိ႕ေခၚပါတယ္။ ကဗ်ာဖဲြ႕နည္း နိသ်ည္းမွာေတာ့ “ဝမ္းပိုက္ႀကီး” လုိ႕ ေရးထားပါတယ္။ သေဘာကေတာ့ ပထမအစပိုဒ္ဟာ ဦးေခါင္း၊ ဒုတိယအလယ္ပိုဒ္က ဝမ္းပိုက္၊ တတိယ အဆံုးပိုဒ္က ေျခ လုိ႕ ယူဆလုိက္တဲ့သေဘာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ဒုတိယပိုဒ္က “ဝမ္း” ပိုဒ္ (သို႕မဟုတ္) ဝမ္းပိုက္ ျဖစ္ၿပီး တျခားအပိုဒ္ေတြထက္ ပိုၿပီး ရွည္လ်ားေနေတာ့ ပိုႀကီးေနတယ္ ဆုိတဲ့ သေဘာနဲ႕ ေခၚေဝၚျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

လည္တို
တတိယပုိဒ္ က က်န္တဲ့အပိုဒ္ႏွစ္ပိုဒ္ထက္ ပိုၿပီးရွည္ေနတာရင္ “လည္တုိ” လုိ႕ေခၚေၾကာင္း ကဗ်ာသာရတၳသၿဂႋဳဟ္က်မ္းမွာ ေရာ ကဗ်ာဖဲြ႕နည္း နိသ်ည္းမွာပါ ျပဆုိထားပါတယ္။

ညြန္႕တက္
ဒီမွာလည္း ႏွစ္မ်ိဳးကဲြျပားတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ ကဗ်ာသာရတၳသၿဂႋဳဟ္က်မ္းမွာ “ပ႒မပိုဒ္ မရွည္မတို ရွိျခင္းတည္း။” (ပ႒မပိုဒ္က က်န္တဲ့ႏွစ္ပိုဒ္နဲ႕ မတူဘဲ မရွည္လြန္း မတိုလြန္းတာကို ဆုိလိုပါတယ္) လုိ႕ ေဖာ္ျပထားၿပီး ကဗ်ာဖဲြ႕နည္း နိသ်ည္းမွာေတာ့ ပထမပိုဒ္၊ တတိယပိုဒ္ တူၿပီး ဒုတိယပိုဒ္ မတူလွ်င္ "ညြန္႕တက္" ဟုေခၚသည္ ဆုိၿပီး ေဖာ္ျပထားပါတယ္။

ညြန္႕လန္း (ညႊန္လမ္း)
ဒုတိယပိုဒ္က ပ႒မပိုဒ္ထက္ ပိုရွည္ေနရင္ “ညြန္႕လန္း” လုိ႕ေခၚတယ္လို႕ ကဗ်ာသာရတၳသၿဂႋဳဟ္က်မ္းမွာ ေဖာ္ျပထားၿပီး ကဗ်ာဖဲြ႕နည္း နိသ်ည္းမွာေတာ့ ပထမပိုဒ္၊ ဒုတိယပိုဒ္ တူၿပီး တတိယပိုဒ္ မတူလွ်င္ "ညႊန္လမ္း" လုိ႕ ေခၚတယ္လို႕ ေဖာ္ျပထား ပါတယ္။ ဒီမွာလည္း ႏွစ္မ်ိဳးကဲြေနတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။

ညြန္႕တံုး
တတိယပိုဒ္က ဒုတိယပိုဒ္ထက္ ပိုရွည္ေနရင္ “ညြန္႕တံုး” လုိ႕ ေခၚတယ္လို႕ ကဗ်ာသာရတၳသၿဂႋဳဟ္က်မ္းမွာေရာ ကဗ်ာဖဲြ႕နည္း နိသ်ည္းမွာပါ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။

ပိုဒ္စံုစၾကာ (စၾကာလည္)
အဆံုးခ်လွ်င္ အစပိုဒ္သို႕ ဆုိက္ျခင္း၊ တနည္းအားျဖင့္ ခ်ီပုဒ္ကို ျပန္ယူၿပီး ခ်ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
ဥပမာ - ရခိုင္သူ မိညိဳေရး ကိုယ္ရည္ေသြးဘဲြ႕ ရတုမွာ “ေတာင္တြင္ျမင့္မိုရ္ ...” လုိ႕ ခ်ီၿပီး အဲဒီအပိုဒ္ကိုပဲ “ေတာင္တြင္ ျမင့္မိုရ္သာတကား” ဆုိၿပီး ျပန္ခ်ပါတယ္။
နဝေဒးႀကီးရဲ႕ ရတုမွာလည္း ‘သီဟေတာႏွင့္ က်ိဳက္ေပါေမြ’ လုိ႕ခ်ီၿပီး ‘တြင္မည္က်ိဳက္ေပါ သီဟေတာ’ ဆုိၿပီး ျပန္ခ်ထားတာမ်ိဳးပါ။
(အကၡရာတလံုးတည္းနဲ႕ အစပိုဒ္တုိင္းကို ေရးထားတဲ့ ပဒုမၼာၾကာဆုိနည္း ရတုေတြကိုေတာ့ ယႏၱရားစၾကာလည္ ရတု လို႕ ေခၚၾကပါတယ္။ ပိုဒ္စံုစၾကာရတုနဲ႕ မတူပါ)

ကိုယ္တြင္းျပည့္ (ရင္တြင္းျပည့္၊ ဝမ္းတြင္းျပည့္)
“ပိုဒ္ေရအတူ၊ ကာရန္တူ ပိုဒ္စံုညီညြတ္ျခင္းတည္း” လုိ႕ ကဗ်ာသာရတၳသၿဂႋဳဟ္က်မ္းမွာ ျပထားပါတယ္။ ရွိသမွ် အပိုဒ္အားလံုး အေရအတြက္ တထပ္တည္းတူၿပီး ပထမအပိုဒ္က စကားလံုးတုိင္းကို ဒုတိယနဲ႕ တတိယ အပိုဒ္ေတြမွာ တလံုးမက်န္ နေဘအျပည့္ထပ္ၿပီး ေရးတဲ့ ရတုမ်ိဳးျဖစ္ပါတယ္။ (ရင္တြင္းျပည့္၊ ဝမ္းတြင္းျပည့္) ဆုိၿပီးလည္း ေခၚပါတယ္။ အလြန္ေရးရခက္တဲ့ ရတုအမ်ိဳးအစား ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဥပမာ သီးသန္႕ ျပေပးပါ့မယ္။

စာျဖတ္
တပိုဒ္ႏွင့္တပိုဒ္ မညီရင္ “စာျဖတ္” လုိ႕ ေခၚေၾကာင္း ကဗ်ာသာရတၳသၿဂႋဳဟ္က်မ္းမွာ ျပဆုိထားပါတယ္။
ကဗ်ာဖဲြ႕နည္း နိသ်ည္းမွာေတာ့ ဒုတိယပိုဒ္၊ တတိယပိုဒ္ တူၿပီး ပထမပိုဒ္ မတူလွ်င္ “စာျဖတ္” လို႕ ျပထားပါတယ္။

စာရိ
အျဖစ္ျခင္း မညီဘဲ စပ္ရင္ “စာရိ” လုိ႕ေခၚပါတယ္။ အလယ္မွာ တလံုးမညီဘဲ ရွိရင္ ‘သတ္ေစ့ႏွက္’ လုိ႕ ေခၚပါတယ္။ မေထာင္းတာစပ္ရတယ္။ အရင္းအဖ်ား ပ်က္႐ံုမွ်ႏွင့္ စာရိလို႕ ေခၚလို႕မရဘူးလုိ႕ ကဗ်ာသာရတၳသၿဂႋဳဟ္က်မ္းမွာ ညြန္ျပထား ပါတယ္။

ေထာင့္တဲတြန္႕
တျခားရတုေတြလုိ ေလးလံုးတပိုဒ္ စပ္႐ိုးစပ္စဥ္မဟုတ္ဘဲ သံုးလံုးတပိုဒ္၊ ၄-လံုးတပိုဒ္၊ ၅-လံုးတပိုဒ္ အစရွိသျဖင့္ စပ္ဆုိသြားတဲ့ နည္းျဖစ္ပါတယ္။ ရွင္မဟာရ႒သာရ ထြင္ခဲ့တဲ့ နည္းလို႕ သိရပါတယ္။

သံုးလြန္းတင္
တပိုဒ္ စပ္လုိက္႐ံုနဲ႕ ၃-ပိုဒ္ရျခင္း လုိ႕ ဆုိပါတယ္။ ပထမအပိုဒ္ရဲ႕ စာလံုးေတြကိုပဲ ေရွ႕ေနာက္လွည့္ပတ္ေရႊ႕ေျပာင္းၿပီး ဒုတိယနဲ႕ တတိယအပိုဒ္ေတြ ရေအာင္ စပ္သြားတာမ်ိဳးကို ဆုိလုိပါတယ္။ ၃-လံုးတင္ကေန ၁၈-လံုးတင္အထိ စပ္လုိ႕ရတယ္လို႕ ကဗ်ာသာရတၳသၿဂႋဳဟ္ က်မ္း မွာ ညြန္ျပထား ပါတယ္။

ယမကခ်ီ၊ ယမကခ်
ယမက ဆုိတဲ့ ပါဠိစကားရဲ႕ အဓိပၸာယ္က သဒၶါတူအနက္ကဲြ (သံတူေၾကာင္းကဲြ) ပိုဒ္ေတြ အစံုလိုက္ အစံုလိုက္ထားၿပီး ဖဲြ႕ဆုိတဲ့ ပါဠိကဗ်ာေတြကို ဆုိလိုပါတယ္။ ေခ်ာင္းမဘုရားတုိင္ရတုေတြျဖစ္ၾကတဲ့ ေခ်ာင္းမေမြရွင္-ခ်ီ နဝေဒးရဲ႕ ရတုမွာ ...
ေခ်ာင္းမေမြရွင္၊ ... ခ်စ္စမျမဲးေတာင္းကိုလည္း။
ေမာင္းမွ်ေရႊစင္၊ ... ျဖစ္ရမခဲးေတာင္းကိုလည္း။
ေၾကာင္းစေထြအင္၊ ... ျပစ္ပမရွဲးေတာင္းကိုလည္း။ ဆုိၿပီး ခ်ီထား၊ ခ်ထားသလို ...
ေခ်ာင္းမေမြေတာ္-ခ်ီ နတ္သွ်င္ေနာင္၏ ေခ်ာင္းမဘုရားတုိင္ရတုမွာ ...
ေခ်ာင္းမေမြေတာ္၊ ... မုန္းဘြယ္မမ်ား ေတာင္းကိုလည္း။
ေမာင္းမွ်ေရႊေလွာ္၊ ... ႏႈန္းဆြယ္မရွား ေတာင္းကိုလည္း။
ေၾကာင္းစေထြေငၚ၊ ... ကုန္းသြယ္မသားေတာင္းကိုလည္း ...
ဆိုၿပီး အစံုလိုက္ ခ်ထားျခင္းမ်ိဳး ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီနည္းက ကဗ်ာသာရတၳသၿဂႋဳဟ္က်မ္းနဲ႕ တျခားက်မ္းေတြမွာ ေဖာ္ျပထားျခင္းမရွိပါဘူး။ နတ္သွ်င္ေနာင္ဆုိ ရတုမ်ားထဲမွာ ေတြ႕ရတဲ့ နည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ေသာ္တာေရာင္ (အညြန္႕မဲ႕၊ စာတင္း မီးစ) ခ်နည္းနဲ႕ ကဲြျပားတာက ဒီနည္းမွာ စကားလံုးအားလံုးကို ကာရန္အညီ ထပ္ၿပီး စပ္ဆုိထားတာျဖစ္ပါတယ္။

မွတ္ခ်က္။
သံုးပိုဒ္လံုး အပိုဒ္ေရတူညီလွ်င္ ...
(က) သတ္ေစ့ႏွက္သံုးခ်က္ညီ ရတု
(ခ) ပဒညီ ရတု
(ဂ) အရည္အျပည့္ ရတု
(ဃ) မဂၤလာ ရတု လို႕လည္း ေခၚေၾကာင္း ကဗ်ာဖဲြ႕နည္း နိသ်ည္းမွာ ျပထားပါေသးတယ္။

ဒါဆုိရင္ က်မ္းေတြမွာလာသမွ် ရတုခ်ီနည္း၊ ခ်နည္း အားလံုး စံုသြားၿပီျဖစ္ပါတယ္ ... ဆက္ၿပီး ေတြ႕ရရင္လည္း ထပ္ၿပီး ျဖည့္စြက္ေပးပါ့မယ္ ...
ရတုအေၾကာင္းက က်ယ္ျပန္႕လြန္းလို႕ ေရွ႕ဆက္ၿပီး ေရးရပါဦးမယ္ ...

ဟယ္ရီလြင္

Read More...

Saturday 25 May 2013

ကဆုန္လဘဲြ႕ ကဗ်ာမ်ား

ကဆုန္လျပည့္ေန႕မွာ ကဆုန္လဘဲြ႕ ျမန္မာကဗ်ာေတြကို စုစည္းၿပီး တင္ေပးလုိက္ပါတယ္ ...

ကဆုန္လဘဲြ႕ ကဗ်ာမ်ား

ကဆုန္လဘဲြ႕ (ေလးဆစ္) - ဖိုးသူေတာ္ ဦးမင္း

စကားဝါငံု သင္းလို႕၊
ၾကယ္မင္းတဲ႕ ဝိသာခါ။

တိမ္ေဗြမွာ ေရာင္ျခည္ရႊမ္း၊
ထြန္းတဲ႕ခ်ိန္ခါ။

စံုကႏၱာ၊
ေဟမာၿမိဳင္ထဲ။

ေရႊေက်းပ်ံသင္လို႕၊
စံေပ်ာ္ရႊင္ သည္ဟိုကူးလို႕ငယ္၊
ျမဴးၾကစျမဲ။

(ဖိုးသူေတာ္ဦးမင္း)


The yellow champac buds are fragrant.
Alpha Libra, the king of stars,
shines amid the clouds
in brilliant rays.
In wood and jungle
golden parakeets learn to fly,
Joyously flitting from tree to tree.
They play merrily.

By Pho Thu Taw U Min (Translated by Mg Thar Noe)

ကဆုန္လဘဲြ႕ (ေလးခ်ိဳး) - မဟာဂီတ ဦးျပံဳးခ်ိဳ

ေနနန္းရယ္တဲ့ ဖန္သူရိန္။

တန္ခိုး ဥဏွဂူႏွင့္၊
ကဆုန္ဟူ သည္မာသမွာ၊
ျပင္းျပပူရွိန္။

ဝိသာခါ ယွဥ္ၿပိဳင္ဝန္းပါလို႔၊
ထြန္းလွတဲ့ ေငြတာရိန္ငယ္၊
ဒြတၱိသ ေန႔စြဲ။

ပန္းစကားဝါ၊
နန္းဘယာ ေကသီဆင္လို႔၊
ေရႊျပည္ခြင္ ဗိုလ္ပါေပါင္းရယ္တို႕၊
ၿငိမ့္ေညာင္းေအာင္ ထာဝစဥ္ျဖင့္၊
ခါသဘင္ေညာင္ေရသြန္းၾကတယ္၊
လြမ္းစရာ့ပြဲ။ ။

(မဟာဂီတ ဦးျပံဳးခ်ဳိ)


ကဆုန္လဘဲြ႕ (လြမ္းခ်င္း) - မဟာအတုလမင္းႀကီး

ျမဴေျခငယ္ဝွန္းပါလို႔၊ ေနဝန္းငယ္စက္ရွိန္၊ ေတာက္ေလာင္ငယ္ထိန္သည္
ဖန္သူရိန္ေတဇာေၾကာင့္၊ ပူဗ်ာပါ ကဲတဲ႔လကိုေလး။
ရာသီငယ္ၿပိႆ၊ မေဟသီလဲ၊ ေရႊညီခလို႔၊ ပန္းျမစကားဝါ၊ ဝိသာခါႏွင့္
တာရာျခံရံ၊ စန္းေငြယံုဖန္သည့္ႏွယ္၊ ဆဒၵန္ပိုင့္ေဘြပံုမွာ
လွဴကဆုန္ေညာင္ေရပြဲေပမို႔၊ သဲလွတယ္ေလး။

(မဟာအတုလမင္းႀကီး)

ကဆုန္လဘဲြ႕ (လူးတား) - ဦးယာ

ႏွစ္သိန္းစက္က်ယ္၊ တသြယ္ထိရ [1]၊ ၿပိႆရာသီ၊ ပထဝီဓာတ္ ပညတ္ေလ[2]။ ။
သေျပညြန္႕ႏု၊ ရတုမာသ၊ ကဆုန္လဟု၊ ျပည့္ထဝင္းဝါ၊ ဝိသာခါႏွင့္၊ စႏၵာလဝန္း၊ ယွဥ္ၿပိဳင္ထြန္းေသာ္၊ ေလးကၽြန္းလွည့္ပတ္၊ ဟတၳိတာရာ၊ ထပ္တူပါ၍၊ ေန႕မွာတသြယ္၊ ၾကယ္ၾကတၱိကာ၊ သူရိယာႏွင့္၊ ယွဥ္လွာမယြန္း၊ မြန္းတည့္ဘဝါး၊ ရျငားႏွစ္ခု၊ တုိင္ပင္စု၍၊ ရြက္ႏုဖူးစီ၊ နာရီေန႕ဝယ္၊ သံုးဆယ္ကေက်ာ္၊ ႏွစ္ခုေပၚလ်က္၊ ညဥ့္ေသာ္ႏွစ္ဆယ္၊ ရွစ္ခုသြယ္၏ [3]၊ လွည့္ကယ္ရစ္ပတ္၊ ဝါေယာဓာတ္တည့္ [4]၊ သြင္းခတ္မိႈင္းရီ၊ ေလဝန္းခ်ီ၍ [5]၊ ရာသီလိုက္သင့္၊ ေရႊပြင့္စကား၊ ျမသား႐ိုးေန[6]၊ ပန္းမိုးေစြ၏၊ ေညာင္ေရသဘင္၊ ေပ်ာ္ရႊင္သြင္းေလာင္း [7]၊ ပ်ိဳေတာ္ေပါင္းလည္း၊ ယဥ္ေပ်ာင္းတုတ္တီ၊ ေရႊပိုးစီသို႕ [8]၊ လုပ္လီလုပ္လဲ့၊ ပင္ကိုယ္ႏဲြ႕ႏွင့္၊ နတ္ကဲ့လုိလို၊ ျပာညိဳပြင့္ေတာက္၊ နီလာေက်ာက္သို႕၊ (ႏွင္းေပါက္ေသာ္ေမာ္၊ ပန္းထီးေပၚတက္၊ မာရဘက္ကို၊ မလ်က္ဘယ္ညာ [9]၊ အက်ႌမွာလွ်င္၊ ေရႊဇာေမွာ္ပြင့္၊ ဆင္တုိင္းတင့္လ်က္၊ ဘုန္းျမင့္စိေႏၱ၊ ဓာတ္ေတာ္ေမြတြင္၊ ႐ိုေသၾကည္လင္၊ ဆုပန္ဆင္သည္ [10]။ ။ သဘင္ေညာင္ေရပဲြတည့္ေလ။ ။
ညံ့ေျပတည့္ျပာဝင္း ေျခာက္ျပစ္ကင္း [11]။ ။ ယဥ္မင္းေရႊ႐ုပ္မယ္ [12]။ ။ ႐ႈဘြယ္တည့္ျမခဲ ေက်ာက္မ်က္ရြဲ။ ။ ပုလဲေၾကးမံု။ ။ တူစံုတည့္ယွဥ္တဲြ လည္ခ်င္းႏဲႊ။ ။

* မွတ္ခ်က္
မူရင္း - ေရနံေခ်ာင္း တြင္းစားႀကီးဦးဘိုးဂုဏ္ လက္ေရးမူ
[ဟ] - ဟံသာဝတီပံုႏွိပ္တုိက္၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၊ ၁၉၀၇-ခုႏွစ္ထုတ္ စာအုပ္မူ
[မ] - ျမန္မာစာညြန္႕ေပါင္းက်မ္း၊ တတိယတဲြမူ
[ဘ] - ဘားနတ္ပိဋကတ္တိုက္ေပမူ၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕

---------

[1] တသြယ္ထိန [ဘ]၊ တသြယ္ဒိန [ဟ]၊ တသြယ္ထိရ [မ] [ဦးေက်ာ္ထြန္းအာေဘာ္]
[2] ပညတ္နာမ ေခၚၾကေလ [မ] [ဟ]
[3] ရွစ္ခုကယ္၏ [မ] [ဟ]
[4] စံုၿမိဳင္ရပ္က [မ] [ဟ]
[5] လဝန္းခ်ီ၍ [မ] [ဟ]
[6] ေရႊဖီစကား၊ ျမသားလွ်ံေဝ [မ] [ဟ]
[7] ေညာင္ေရသဘင္ (သည္ပဲြတြင္၌) ေပ်ာ္ရႊင္သြန္းေလာင္း [မ]
[8] ယဥ္ေပ်ာင္းဟန္ခ်ီ၊ ေရႊပိုးတီသို႕ [မ] [ဟ]
[9] ပန္းထီးေပၚတြင္၊ ေရႊေလွာ္ႏုညက္၊ မာလာခက္ကို၊ ဘရက္ဘယ္ညာ [ဘ]။ ပန္းတည္ေပၚတက္၊ မာလာပက္၍၊ ဘယက္ဘယ္ညာ [မ]။ ပန္းထည္ေပၚတက္၊ မာလာမက္၍၊ ဘယက္ဘယ္ညာ [ဟ]
[10] ရွိပန္ဆင္သည္ [မ] [ဟ]
[11] သေျပတည့္ျပာဝင္း ေျခာက္ပစ္ကင္း။ [ဘ]။ ယဥ္မူတည့္ျပာဝင္း ေျခာက္ျပစ္ကင္း [မ] [ဟ]
[12] ယဥ္မင္းေရႊ႐ုပ္ႏွယ္ [မ] [ဟ]

--------------------

ကဆုန္လဘဲြ႕ (ပေဒသာသီခ်င္း - ေဖာ္ေဝးမစံု-ခ်ီ) - ဦးၾကင္ဥ

ေအာ္ - ေဖာ္ေဝးမစုံ၊ ေဆြးဘုိ႔ၾကံဳေအာင္၊ တပုံတခန္း၊ ကဆုန္ဆန္းမုိ႔၊ ယုန္စန္းေငြလ၊ စႏၵရႏွင့္၊ ပုဏၰာ့းတာရာ၊ ၾကယ္ဝိသာလဲ၊ အာကာျမင့္ေခါင္၊ ကြန္႔ရႊန္းငယ္ ေျပာင္သည္၊ တိမ္ေမွာင္ေႁခြလုိ႔ လင္းေတာ့တယ္။ ။

သံဝွန္ငယ္ေညာင္းၿငိမ့္၊ စည္ေမာင္းလွိမ့္လုိ႔၊ ဝတိန္႔ခြန္ဆြတ္၊ နတ္မ်ားထြတ္ကုိ၊ သခြတ္စားငယ္၊ ျပည္သမီးရင္း၊ လက္စႂကြင္းေၾကာင့္၊ ရန္တင္းငယ္ လွယ္သည္၊ စစ္ဆြယ္ၿပိဳင္လုိ႔ က်င္းေတာ့တယ္။ ။

သင္းေျမနံ႕တႀကိဳင္။
စံကားေရႊဝါႏွင့္၊ ေညာင္သီဒါ ေရေတာ္သြန္းခ်ိန္မို႕၊ ရႊန္းေဝလို႕လိႈင္။
ၿမိဳင္ျမစ္စံု ယမုန္ခပါတဲ့၊ ျပည္အမရ မန္တုိင္၊ ခ႐ိုင္နယ့္တဝိုင္း။
သို႕ခ်ိန္ဆီ၊ ရင့္က်ဴး ပၪၥဂႌႏွင့္၊ တိမ္ပန္းခ်ီ ေပြလို႕ေရးေပလိမ့္၊ ေဆးရင့္ျပာလိႈင္း။ ။

နံကိုင္းေဇယ်၊ ျပည္သန္လ်က္ခံု၊ ၾကက္ႏွစ္စံုလဲ၊ ေရႊပုညႏွင့္၊ ပတၱျမာ့းစစ္၊ ျပာယမုိက္ဆင္၊ မန္းသိုက္ဝင္တဲ့၊ ရွင္ပင့္ျဖစ္ကို၊ စိစစ္ဖဲြ႕ကံုး၊ အို - ဘဲ့ႏွယ္ဆံုးေပလိမ့္။ ။

ေခြႏံုးတဲ့ဗ်ာသီ။
သူလဲ ျမင္ေတာ္လာႏွင့္၊ ကႏၲာမွာ ဖန္ရာၾကံဳ႕ပါဘိ၊ လြမ္းပံု႕ေပြလီ။
ထီးတရာ ပဏၰာႀကိဳ႕ပါတဲ့၊ မင္းေနၿမိဳ႕ဌာနီ၊ သည္ဆီထင့္ ေရာ္ရမ္း။
နယ္ရွစ္ခြင္၊ နတ္စစ္ကယ္ ဗ်ဴဟာဆင္လုိ႕၊ ေျမာ္အျမင္ ထင္အေတြးႏွင့္၊ ေဝးကေမာင္ပန္း။ ။

(ဦးၾကင္ဥ)

ကဆုန္လဘဲြ႕ (ၿပိႆရာသီဘဲြ႕) (အဲးခ်င္း) - နန္းတြင္းသူ မယ္ေခြ

ဖာလ္နန္းမွ ခ်က္အံုေလ။ ။ ေနႏွင့္ယွဥ္မွီ၊ ေရာဟဏီလည္း၊ မွန္စီေဆာင္က၊ ေရႊထီးရိပ္ျပပါလို႕၊ လြမ္းစယွက္လြယ္။ မင္းမူ ဟန္က်ယ္လွ။ မုိဃ္းလယ္ဘံုမွာတဲ့ေလး။ ။ ကဆုန္ငယ္မွ ရတု။ ျမနီလာဆင္။ အျပာရစ္ႏွင့္။ ရွစ္မ်က္ႏွာဆို။ ေတာတခိုမွာ၊ ပ်ိဳႏုႏုႏွင့္၊ က်ီးဥမွ လဲ့ျပာ၊ စကားထံုသင္း၊ ေဂါဇာခ်င္းတြင္၊ တုကင္းလြတ္ကြာ၊ ငွက္ေပါင္းသာလို႕၊ ညႇာေခၽြငယ္စံသည္၊ ယုဂန္မွာ တိမ္တပံုက၊ ဂဠဳန္လိုဝဲ။ ။ အသဲမွာဆြတ္က်င္၊ ေသာင္သင္ျဖဴးခင္း၊ ျမစ္ႀကီးတြင္းမွာ၊ ငါးၾကင္းဆန္ကူး၊ ငါးတံျမဴးသည္၊ ပိုက္ဦးငင္လုိ႕၊ သဘင္မွ ၿဖိဳးေဝ၊ ဇင္ေယာ္ ေသာင္တင္း၊ ေရႊပိန္ညင္းတုိ႕၊ ခ်စ္တင္းပိုင္ပိုင္၊ အာလုပ္ကယ္လိႈင္လုိ႕၊ သံၿပိဳင္ငယ္ေခၽြသည္၊ ၿဂိဳဟ္စေန ဘီလာပိုင္းဆီက၊ မုန္တုိင္းခ်ီျပင္း။ ။ ျပည္ကေမၺာဇ၊ တုိင္းညိဳျမမွာ၊ တငါ့တာရာ၊ ၾကယ္ဥပါႏွင့္၊ အခါေညာင္ေရ၊ ပဲြစံုငယ္ေထြလို႕၊ လြမ္းေဘြဆုိင္ညီ၊ ေလမင္းပင္မွီေရာ့ထင့္၊ စက္ရာသီၿပိႆေရးတဲ့ ငိုေႂကြးခင္း။ ။

ကဆုန္လဘဲြ႕ (ရတု) - ဥကၠာပ်ံ

တန္ခူးကုန္ျပန္၊ တာသႀကၤန္လည္း၊ လြန္လတ္သည္။
ခုဆန္းေရ-ကဆုန္လ၊ ေမာင့္ေၾကာင့္စိတ္ပူ၊ မွီးသူတ-တတနယ့္။
စိမ္း ေရာင္ျမ-ပင္တကာ၊ ရြက္သစ္ႏုေဆာင္၊ ပင္တိုင္းေျပာသည္၊ ေျခာက္ေရာင္အလွ်ံျဖာသား။
႐ႈေခ်ေသာ္-လြမ္းဘြယ္တိ၊ ကဆုန္ရီသြန္း၊ မိုဃ္းပန္းပြင့္လာဘိက။
စိတ္သတိ- ညႇိဳးပူဆာ၊ ၿခိဳးသားကူေက၊ စိတ္ပူေရာက္ျပန္လွာ၍။
ဘံုေမြ႕ရာ သလြန္ထက္၊ ညဥ့္ေလးယံမွာ၊ တစ္ယံမယ္မစက္တည့္။
ၾကံေတြးဆ-ေန႕စဥ္ခါ၊ ဝတိန္ တ႐ိုး၊ ပဇၨဳန္မိုဃ္းသည္၊ ၿဖိဳးၿဖိဳးရြာျပန္လွာ၏။
မယ့္လြမ္းစြာကို-ေမာင္မသိ၊ ပဇၨဳန္သခင္၊ ၿပိဳးေျပာက္ဆင္ေက၊ ေကာင္းကင္လွ်ပ္ေရာင္ၿပီ႕မွ်။
႐ႈၾကည့္ဘိ-ခုခ်ိန္ခါ၊ ေသာတာပန္းေလာင္း၊ ေရာင္ေမာင္းတစ္ေထာင္ျဖာသား။
ထြက္လာေရ-နီမင္းနတ္-ဣႏၵေခၚတြင္၊ ဝတိန္ခြင္ဝယ္၊ ျမင္းဆင္ရထားတပ္၍။
ခ်ီတက္လတ္-မိုဃ္းေကာင္းကင္၊ ျမင္းမိုရ္လွည့္ပတ္၊ ယုဂန္ထြဋ္ဝယ္၊ ခ်ဥ္းကပ္လာလတ္က်င္မွ။
ဘုန္းတန္းရွင္-ပဇၨဳန္နတ္-ျမပန္းျမပင္၊ ျမကံုးဆင္ေက၊ နတ္သွ်င္ျမင္ျပန္လတ္က။
ဆြတ္ဆြတ္ျပံဳးရယ္ရႊင္၊ ဘယ္ကတင့္ဆံုး၊ မံၾကိမ္လံုးႏွင့္ပင္တည့္။
ညာဘက္တြင္-စြဲသံလ်က္၊ မိုဃ္းဘုန္းနတ္ရွင္က၊ က-ျမဲဆင္သည္၊ ေပ်ာ္ရႊင္ျမင္းႏွင့္ ထြက္က။
ၿပိဳးၿပိဳးျပက္လွ်ပ္ေရာင္ျဖာ၊ ကဆုန္စ-မိုဃ္း၊ ထင္ႀကိဳးသြန္းခ်လာသည္။
မယ့္ကို လြမ္းရာျဖစ္ဖို႕ေလ။

(ဥကၠာပ်ံ)

Kason

The Water Feast is past; a new moon waxes;
Still my thoughts follow you incessantly.
Everywhere doves are cooing: through the leaves.
The light seems every colour of gay green.
Or misty showers pass over in thin drizzle.
But all these only make my heart more sad,
For thinking I must see them without you,
So that three parts of the night I often lie
Wakeful and wishing you were by me here,
That we might watch together the moving sky,
See the Rain-king marshall his thunder clouds
And make his lightning flicker; see the Sun-king,
In his rich coat of a thousand scarlet flames,
Drive out and set his horses at a gallop
In circuit of Mount Meru: on the summit
The King of Heave sits, smiling at this,
Until an amber rod in his left hand.
His right upon a sword, he shouts again.
At once the Rain-King summons back the clouds,
Darkens the sky, darks lightning everywhere,
And a shower rushing down settles the dust.

Translated by Maurice Collis

Read More...

Thursday 23 May 2013

ျမန္မာကဗ်ာဆုိတာ ဂ်ိဳ(ခ်ိဳ)နဲ႕လား (၂၇)

ခ်ီနည္းမ်ား
ရတုခ်ီနည္းေတြက သိပ္မမ်ားလွပါဘူး။ နာမည္သီးသန္႕လည္း ေပးထားတာ မေတြ႕ဖူးပါဘူး။ စာလံုးေရအလိုက္ ၾကည့္မယ္ ဆုိရင္ ၄-မ်ိဳးပဲ ရွိပါတယ္။ ဒီခ်ီနည္းေတြက ...


၃-လံုးခ်ီ
ဒီခ်ီနည္းက ေတြ႕ရခဲပါတယ္။ “မွားခဲ့ၿပီ - သြားတဲ့ဆီ - အားႏဲြ႕မွီ” ဆုိၿပီး အပိုဒ္ သံုးပိုဒ္ရဲ႕ အစမွာ ခ်ီထားပံုမ်ိဳးပါ။ အဖ်ားေကာက္ရတုေတြမွာ ေလာက္ပဲ ေတြ႕ႏုိင္ပါတယ္။ စာဆုိေတာ္ အေနာက္ဝန္မင္း ေမာင္ဥ ရဲ႕ ရတုပိုဒ္စံုမွာ “ကၽြမ္းငယ္ေဖာ္ - မွတ္သက္ေပး - သက္မွတ္ေပး” ဆုိၿပီး အစပိုဒ္ေတြကို ၃-လံုးခ်ီထားတာ ေတြ႕ႏုိင္ပါတယ္။

၄-လံုးခ်ီ
အသံုးအမ်ားဆံုး ခ်ီနည္းျဖစ္ပါတယ္။ “မဲဇာေတာင္ေျခ၊ သဲသာေသာင္ေျမ၊ ပဲြခါေညာင္ေရ” ဆုိၿပီး မဲဇာေတာင္ေျခရတုမွာ ခ်ီထားတဲ့ ပံုစံမ်ိဳးျဖစ္ပါတယ္။

၅-လံုးခ်ီ
ေတြ႕ရခဲပါတယ္။ “အခ်ာပဝရ - နရာပ႒မ - အခါသမယ” ဆိုၿပီး သွ်င္မဟာသီလဝံသ-ဆုိ ရတုမွာ ခ်ီထားပါတယ္။

၇-လံုးခ်ီ
ဒါလည္း ေတြ႕ရခဲပါတယ္။ နဝေဒးႀကီးရတုေတြထဲက ...
သက္ေတာ္ရနဲ႕ စတဲ့ဘုရားတုိင္ရတုမွာ ... “သက္ေတာ္ရ ႏွင့္ ရွင္လွေမြ - လက္ဝဲးဂူ ႏွင့္ ရွင္ျဖဴေမြ - ပုညရွင္ ႏွင့္ ျမင္ထင္ေမြ”
ေရႊယင္ေျမာနဲ႕ စတဲ့ဘုရားတုိင္ရတုမွာ ... “ေရႊယင္ေျမာ ႏွင့္ ေမာ္ေဓာေမြ - သီဟေတာ ႏွင့္ က်ိဳက္ေပါေမြ - မဟာေနာ ႏွင့္ သေကၠာေမြ”
က်ိဳက္ပတံနဲ႕ စတဲ့ဘုရားတုိင္ရတုမွာ ... “က်ိဳက္ပတံ ႏွင့္ ဇနံေလ - ဇြဲးကပင္ႏွင့္ ေမာၾကင္ေလ - က်ိဳက္ေမာင္းမ ႏွင့္ ကာသေလ” ...
ဝန္ေတာင္လယ္ ဆုိ- ရတုမွာ ... “ရႊမ္းဘိသည္လည္း ရႊမ္းဘိသည္ - လြမ္းဘိသည္လည္း လြမ္းဘိသည္ - တမ္းဘိသည္လည္း တမ္းဘိသည္” ...
ဆုိၿပီး ၇-လံုးခ်ီထားတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ အခ်ပိုဒ္ေတြဟာလည္း အခ်ီပိုဒ္အတုိင္း ၇-လံုးပဲ ခ်ထားပါတယ္။
ျမင္းဝန္ေနမ်ိဳးသီဟသူ ေရးတဲ့ စၾကာရတုပိုဒ္စံုမွာလည္း ... “ထူပါ႐ံုႏွင့္ စည္းခံုေမြ - ျမတ္မုနိႏွင့္ ျမင္မိေမြ - ဆင္ႀကိဳးဂူႏွင့္ ဆင္ျဖဴေမြ” ... ဆုိၿပီး ၇-လံုးခ်ီထားတာ ေတြ႕ရပါတယ္။

ဒီ ခ်ီနည္း ၄-မ်ိဳးကလဲြၿပီး က်န္တဲ့ ခ်ီပံုေတြ မေတြ႕ရပါဘူး။

ခ်နည္းမ်ား
ရတုကို ခ်တဲ့နည္းေတြကို မေျပာခင္ ခ်ရမယ့္ ႀကိယာ(စကားလံုး)ေျခာက္ဆယ္ ရွိပါတယ္။ ‘ရတုခ်ဖြယ္၊ အသြယ္သြယ္၊ ေျခာက္ဆယ္ ကိရိယာ’ ဆုိတဲ့ ကဝိလကၡဏာ သတ္ပံုသံေပါက္က စကားအတိုင္း ရတုအခ် စကားလံုးေပါင္း ေျခာက္ဆယ္ ကိုလည္း ကဝိကဏၭပါသ က်မ္းမွာ ႀကိယာေျခာက္ဆယ္ လကၤာ နဲ႕ ေဖာ္ျပပါရွိပါတယ္။
ရွင္မဟာ သီလဝံသ ေရးသားစီရင္တဲ့ ကဝိပါသဏၭက်မ္း အလုိအရေတာ့ ၆၄-ပါး ရွိပါတယ္။
အေသးစိတ္ကို ျမန္မာကဗ်ာဆုိတာ ဂ်ိဳ(ခ်ိဳ)နဲ႕လား (၅) http://harrylwin.blogspot.com/2008/08/blog-post_30.html ရဲ႕ ႀကိယာ ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ ၾကည့္ႏိုင္ပါတယ္။
အခု ရတု ခ်နည္းေတြကုိ စၿပီး ေလ့လာၾကည့္ပါမယ္။

လံုးေရအလိုက္ ခ်နည္းမ်ား
ရတုခ်နည္း အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိတဲ့ အနက္ အကၡရာလံုးေရအလိုက္ ခ်တဲ့ နည္းေတြကို အရင္ေဖာ္ျပပါမယ္။

၃-လံုးခ်
ဒီနည္းမွာ အမည္မရွိသလို ဘယ္ေရွးက်မ္းမွာမွလည္း မပါပါဘူး။ အလြန္ေတြ႕ရခဲပါတယ္။ နဝေဒးႀကီးရဲ႕ လူမစိုက္တည့္ - ခ်ီ မယ္ဘဲြ႕ရတုမွာ “ေရၾကည္ျမ။ ေႏြလည္မွ။ ေဆြရည္စြ။” ဆိုၿပီး သံုးလံုးခ်ထားတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။

၅-လံုးခ်
ဒီနည္းမွာလည္း အမည္မရွိသလို ကဝိကဏၭပါသက်မ္းတုိ႕၊ ကဗ်ာသာရတၳသၿဂႋဳဟ္က်မ္းတုိ႕မွာလည္း မေဖာ္ျပထားပါဘူး။ စြယ္စံုေက်ာ္ထင္က်မ္းမွာေတာ့ ကကၠဴဆူးခ် ကို ေျဖတဲ့အခါ “ေနလွ်င္ - ေဆြးရ၏။ ေဆြလွ်င္ - ေဝးလွ၏။” ဆုိၿပီး ၅-လံုး ခ်ႏိုင္ေၾကာင္း ညႊန္ျပထားပါတယ္။

၇-လံုးခ်
ခိုင္ညြတ္ခက္ျဖာ ခ်နည္းလို႕ေခၚပါတယ္ (ခိုင္ညြန္႕ခက္ျဖာ လို႕လည္း ေရးၾကပါတယ္)။ အသံုးအမ်ားဆံုး ခ်နည္းျဖစ္ပါတယ္။ “ခုနစ္လံုးမွတ္၊ ခ်တံုလတ္၊ ခိုင္ညြတ္ခက္ျဖာေခၚ။” လို႕ ကဗ်ာသာရတၳသၿဂႋဳဟ္က်မ္းမွာ ျပထားပါတယ္။

၈-လံုးခ်
ဒီနည္းကို ဇမၺဴ႕တန္ေဆာင္ လုိ႕ ေခၚေၾကာင္း ကဗ်ာဖဲြ႕နည္း နိသ်ည္း စာအုပ္မွာ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ ေရွးက်မ္းေတြမွာေတာ့ မပါပါဘူး။ ေတြ႕လည္း ေတြ႕ရခဲပါတယ္။ “စာေတာ္႐ႈတပါး တင္ေပါလား” ဆုိၿပီး ခ်တယ္လို႕ ဥပမာ ျပထားပါတယ္။

၉-လံုးခ်
၉-လံုးခ်တာကိုေတာ့ မဏိဆံက်င္ ခ်နည္းလို႕ေခၚပါတယ္။ “ကိုးလံုးတိတိ၊ ခ်တံုဘိ၊ မဏိဆံက်င္ေသာ္။” လို႕ ကဗ်ာသာရတၳသၿဂႋဳဟ္က်မ္းမွာ ျပထားပါတယ္။ ကဝိကဏၭပါသက်မ္းမွာလည္း ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ “ပူဆာလြန္ကဲ၊ တရဲးရဲးသည္။ ။ ေလာင္စဲြတေခ်ေခ်ႏွင့္သာတမံု႕။” လို႕ မဃေဒဝလကၤာသစ္၊ ပိုဒ္ေရ-၁၂၂ မွာ မန္လည္ဆရာေတာ္ႀကီး ခ်ထားတာ ေတြ႕ႏိုင္ပါတယ္။

၁၀-လံုးခ်
စာလံုး ၁၀-လံုးနဲ႕ အဆံုးသတ္တာကိုေတာ့ စာမရီသားလုိက္ ခ်နည္းလုိ႕ေခၚေၾကာင္း ကဗ်ာဖဲြ႕နည္း နိသ်ည္း စာအုပ္မွာ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ ေရွးက်မ္းေတြမွာေတာ့ မပါပါဘူး။ “ေသခ်ာတည့္မွတ္သား - နာေတာ္မူဘုရား။ ေတြးေျမႇာ္႐ႈစား-ပူေတာ္မူႏွင့္ ဘုရား။” အစရွိသျဖင့္ ခ်တာမ်ိဳးျဖစ္ပါတယ္။

၁၁-လံုးခ်
အာသာဝတီဝတ္ဆံ ခ်နည္းလို႕ ေခၚပါတယ္။ ကဗ်ာသာရတၳသၿဂႋဳဟ္က်မ္းမွာေရာ၊ ကဝိကဏၭပါသက်မ္းမွာပါ ေဖာ္ျပထားတာ ေတြ႕ႏုိင္ပါတယ္။ “ဗုဒၶပညာ ႏွစ္သက္ရွာၾက သြင္ျပင္ေသာဝ္။” ဆုိတာမ်ိဳးျဖစ္ပါတယ္။ မဃေဒဝလကၤာသစ္မွာ “ေနာက္မွာအစြန္း၊ ကိုးေယာက္ထြန္းသည္။ ။ ေမာ္ကြန္းတင္ျပ၊ မွတ္ၾကမင္းစဥ္အက်ဥ္းတည္း။” လို႕ မန္လည္ဆရာေတာ္ႀကီး ခ်ထားပါတယ္။ နဝေဒးႀကီးရဲ႕ “ဘားျပေမြေတာ္-ခ်ီ” မုတၱမ-ဘားျပဘုရားတုိင္ ရတုမွာလည္း “ေႏြေရာက္သဘင္ မင္းလြင္ထမ ဝန္းေစေသာဝ္။ ထက္ခြင္ဝန္းလည္ ေလျပည္စမ ယြန္းေစေသာဝ္။ ေကာင္းကင္ေထြလည္ ျမရည္ခ်မ ျဖန္းေစေသာဝ္။” ရယ္လို႕ ၁၁-လံုးနဲ႕ ခ် ထားတာေတြ႕ရပါတယ္။ ဒီ ခ်နည္းကို နဝေဒးႀကီး ရဲ႕ တျခားရတုေတြမွာလည္း ေတြ႕ႏုိင္ပါတယ္။ ၁၁-လံုးခ်တယ္လို႕ ဆုိေပမဲ့ ၄-လံုးတပါဒ အပိုဒ္ငယ္ေလးကုိ ေနာက္ဆံုး ၇-လံုးတပါဒ အပိုဒ္ငယ္ေလးနဲ႕ ၄-၂ ကာရန္ျပန္ခ်ိတ္ၿပီး ခ်ထားတဲ့သေဘာလည္း ရွိပါတယ္။ ကာရန္မခ်ိတ္ဘဲ ေတာက္ေလွ်ာက္ အလြတ္ခ်ထားတာမ်ိဳး မေတြ႕မိေသးပါဘူး။ ၁၁-လံုးနဲ႕ အထက္ ခ်တဲ့ နည္းေတြ အားလံုး ဒီလိုပဲ ၄-လံုးတပိုဒ္ အပိုဒ္ငယ္ေလးေတြကို ကာရန္ခ်ိတ္သြားၿပီး ခ်ၾကပါတယ္။

၁၂-လံုးခ်
ဒီခ်နည္းက သီးျခားအမည္ မရွိပါဘူး။ မဃေဒဝလကၤာသစ္မွာပဲ “ျပ႒ာန္းနာမ ဒုတိယအုပ္ အၿပီးခ်ဳပ္တည္း။” လို႕ ၁၂-လံုးနဲ႕ ခ်ထားတာ ေတြ႕ႏုိင္ပါတယ္။

၁၅-လံုးခ်
၁၅-လံုးခ်ရင္ေတာ့ မဏိဥပည္း (သို႕) မဏိဦးျပည္း လို႕ ေခၚပါတယ္။ ကဗ်ာသာရတၳသၿဂႋဳဟ္က်မ္းမွာေရာ၊ ကဝိကဏၭပါသက်မ္းမွာပါ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ “ကမၻာေပၚထြန္း-ယုဂန္စြန္းဝယ္-ေနဝန္းလႏွယ္ ထြန္းေတာ့သည္။” လို႕ ေတာင္ဘီလာဆရာေတာ္ ေရးစပ္တဲ့ ရတုတပုဒ္မွာ ေတြ႕ႏုိင္ပါတယ္။ မဃေဒဝလကၤာသစ္၊ ပိုဒ္ေရ-၁၁ မွာလည္း မန္လည္ဆရာေတာ္က “ ... နတ္ေစာင္းလကၤာ၊ ဤက်မ္းစာသည္။ ။ ၾကားနာမဝ၊ သုတပြားရန္၊ ဧကန္ျဖစ္လိမ့္အက်ိဳးတည္း။” လုိ႕ ၁၅-လံုးခ်ၿပီး ေရးသားထားတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ ဒီမွာလည္း အာသာဝတီဝတ္ဆံခ်နည္းလိုပဲ ၄-လံုးတပါဒ တပိုဒ္ပိုလာၿပီး အပိုဒ္ငယ္ ၂-ပိုဒ္နဲ႕ ေနာက္ဆံုး ၇-လံုး တပါဒ အပိုဒ္ငယ္တပိုဒ္ကို ၄-၂ ကာရန္ခ်ိတ္ၿပီး ခ်သြားတာကို ေတြ႕ႏုိင္ပါတယ္။ ကာရန္မခ်ိတ္ဘဲ ေတာက္ေလွ်ာက္ အလြတ္ခ်ထားတာမ်ိဳး မေတြ႕မိေသးပါဘူး။

၁၆-လံုးခ်
ဒီနည္းမွာလည္း အမည္မရွိသလို ကဝိကဏၭပါသက်မ္းတုိ႕၊ ကဗ်ာသာရတၳသၿဂႋဳဟ္က်မ္းတုိ႕မွာလည္း မေဖာ္ျပထားပါဘူး။ စြယ္ေတာ္ေသွ်ာင္ရတု၊ ပိုဒ္ေရ-၅ မွာ ... “စု႐ံုးဖြဲ႕ေႏွာင္၊ မ်ားဗိုလ္ေဘာင္မွာ၊ မင္းညီေနာင္၊ မာန္ေစာင္ၾကံဳးမို႕ကို။” ရယ္လုိ႕ အုတ္ဘိုဆရာေတာ္ ေရးဖဲြ႕သြားတာ ေတြ႕ရပါတယ္။

၁၉-လံုးခ်
အကၡရာ ၁၉-လံုး နဲ႕ အဆံုးသတ္ခ်ထားတဲ့နည္းကိုေတာ့ ေဇာ္တခိုင္လံုး လုိ႕ ေခၚေၾကာင္း ကဗ်ာသာရတၳသၿဂႋဳဟ္က်မ္းမွာေရာ၊ ကဝိကဏၭပါသက်မ္းမွာပါ ျပထားပါတယ္။ “အသြင္ပဝင္း-မ်ိဳးရင္းသက္လွယ္-ႏုနယ္ျဖဴစင္- အိမ့္ရွင္လြမ္းႏွင့္ေလေတာ့မည္။” လုိ႕ နဝေဒးႀကီး ရဲ႕ လြမ္းခ်က္ေပြ၍႕ - ခ်ီ စစ္-ရတုမွာ ေတြ႕ႏုိင္ပါတယ္။

၂၃-လံုးခ်
ဒီနည္းလည္း နာမည္သီးသန္႕မရွိပါဘူး။ ဥေတန ရတု၊ ပိုဒ္ေရ-၁ မွာ “အလွတဆူ၊ ျမနန္းသူကို၊ အတူတိမ္ဖ်ား၊ ငွက္ေျခၾကား၌၊ လုိက္သြားပါရွာရ၏ေလး။” လုိ႕ မန္လည္ဆရာေတာ္ႀကီး ေရးဖဲြ႕ခဲ့တာ ေတြ႕ရပါတယ္။

၂၅-လံုးခ်
အကၡရာ လံုးေရ ၂၅-လံုးနဲ႕ ခ် တာကိုေတာ့ မျပတ္ေကသာ ခ်နည္းလို႕ ေခၚတယ္လို႕ ကဝိကဏၭပါသက်မ္းမွာ ဆုိထားပါတယ္။ ကဗ်ာသာရတၳသၿဂႋဳဟ္က်မ္းမွာေတာ့ ဒီနည္းကို (ျမဝတ္ေကသာ) လုိ႕လည္းေခၚတယ္လုိ႕ ဆုိပါတယ္။ ဒီနည္းနဲ႕ ခ်ထားတဲ့ ရတုေတာ့ ရွာလို႕မေတြ႕ေသးပါဘူး။

၂၇-လံုးခ်
ဒီခ်နည္းလည္း နာမည္သီးသန္႕မရွိပါဘူး။ “ဆင္ႏွာေမာင္းသို႕၊ အေကာင္းရွာရမ္း၊ တလွမ္းလွမ္းႏွင့္၊ အဖမ္းမေတာ္၊ ပဲြဦးေခ်ာ္သည္၊ မင္းေက်ာ္သေရပဲြတည့္ေလး။” လို႕ ဝိဓူရ ရတု၊ ပိုဒ္ေရ-၁၇ မွာ မန္လည္ဆရာေတာ္ ေရးဖဲြ႕ထားတာ ေတြ႕ရပါတယ္။

၃၅-လံုးခ်
အရွည္ဆံုးခ်နည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလို အကၡရာ ၃၅-လံုးနဲ႕ ခ်ထားရင္ ဇမၺဴ႕သေျပသီးမွည့္ ခ်နည္း လို႕ ေခၚပါတယ္။ သည့္ထက္ ပိုၿပီး ခ်လို႕မရေတာ့ပါ။ ပုိရင္ “ေခါင္းမရွိေသာပုဇြန္ႏွင့္တူ၏” လုိ႕ ကဗ်ာသာရတၳသၿဂႋဳဟ္က်မ္းမွာ ျပထားပါတယ္။ ဒီနည္းကို (ျမဝတ္ေကသာ) လို႕လည္း ေခၚေသးတယ္ဆုိၿပီး “အကၡရာတြက္က်ံဳး၊ သံုးဆယ့္ငါးမွ်၊ အဆံုးခ်၊ ျမဝတ္ေကသာေခၚ” ရယ္လုိ႕ စြယ္စံုေက်ာ္ထင္က်မ္းမွာ ေက်းဇူးရွင္ အသွ်င္က်ီးသဲေလးထပ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ေျဖဆုိေတာ္မူထားတာကို ကိုးကားၿပီး ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းက ေရးထားပါတယ္။ ဒီေတာ့ ကဗ်ာသာရတၳသၿဂႋဳဟ္က်မ္းအရ ဆုိရင္ ျမဝတ္ေကသာခ်နည္းဟာ ၂၅-လံုးခ်တာကိုေရာ၊ ၃၅-လံုးခ်တာ ကိုေရာ ႏွစ္မ်ိဳးလံုးကို ေခၚထားတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ ကဝိကဏၭပါသ က်မ္းအရေတာ့ ဇမၺဴ႕သေျပသီးမွည့္ လုိ႕ပဲ ေခၚထားတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ “မလဲြမွတ္ယံု၊ ပါယ္ဘံုဌာန၊ ကမၼခဲြေဝ၊ ထုတ္ေဖြက်မ္းလာ၊ လကၤာစည္ႀကီး၊ ေဆာ္တီးထိန္႕ဆူ၊ ရွင္လူၾကားစိမ့္၊ ထင္ရွားျပညႊန္းေပသတည္း။” လုိ႕ မဃေဒဝလကၤာသစ္၊ ပိုဒ္ေရ-၄၆၇ မွာ မန္လည္ဆရာေတာ္ႀကီး ဖဲြ႕ဆိုထားတာ ေတြ႕ႏုိင္ပါတယ္။ အလြန္ေတြ႕ရခဲတဲ့၊ အသံုးနည္းတဲ့ ခ်နည္းျဖစ္ပါတယ္။
၁၁-လံုးကေန ၃၅-လံုးအထိ အကၡရာမ်ားတဲ့ ခ်နည္းေတြဟာ ရတုမွာ အသံုးမ်ားတဲ့ သံုးလံုးတဲြကာရန္ (၄-၃-၂ နဲ႕ ၄-၃-၁) ေတြ ယူလာၿပီး ပံုမွန္ ၇-လံုးမခ်ေသးဘဲ ၄-၂ ကာရန္နဲ႕ ပဒငယ္ေလးေတြ ဆင့္ၿပီးမွ ေနာက္ဆံုး ၇-လံုးျပန္ခ်ထားတဲ့ သေဘာမ်ိဳးပဲလုိ႕ ယူဆပါတယ္။ ကာရန္လံုးဝ မခ်ိတ္ဘဲ စာလံုးေရအမ်ားႀကီးကို ဒီအတုိင္း အလြတ္ခ်ထားတာမ်ိဳး တခုမွ မေတြ႕ဖူးေသးပါဘူး။

စာလံုးေရနဲ႕ ခ်ီနည္း ခ်နည္း ေတြ ၿပီးေတာ့ အကၡရာ၊ အသတ္၊ စတာေတြကိုလုိက္ၿပီး ေခၚေဝၚသတ္မွတ္ထားတဲ့ ခ်ီနည္း၊ ခ်နည္းေတြကို ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမယ္ ...

ဟယ္ရီလြင္

Read More...