ေခြး-၂
ေခြးထက္ယုတ္မာ
ေခြးမိစၦာသုိ႕
ေခြးနာေလာက္ကိုက္
ေခြးစ႐ုိက္ႏွင့္
ေခြးမိုက္ေခြးမဲ
ေခြးထက္ကဲသည့္
ေခြးဝဲစား႐ုပ္
ေခြးတအုပ္သည္
ေခြးလုပ္လို႕ေပ်ာ္
ေခြးေခၚမရွက္
ေခြးထက္႐ိုင္းစိုင္း
ေခြးႏွင့္ႏိႈင္းေသာ္
ေခြးတိုင္းကန္႕ကြက္ၾကေလ၏။ ။
ပထမကဗ်ာေအာက္မွာ ကမၻာ့ဖ်ာ ေပးသြားတဲ့ Comment ေလး သေဘာက်လုိ႕ထပ္ခ်ဲ႕လိုက္ပါတယ္ ... ေခြးထက္မုိက္သူမ်ား ၾကားသိၾကေစကုန္ေသာဝ္ ...
ဟယ္ရီလြင္
ေခြး
ေခြးထက္လူ႐ိုင္း၊
ေခြးႏွင့္ႏိႈင္းလွ်င္၊
ေခြးတိုင္းကန္႕ကြက္ၾကေပမည္။ ။
ေခြးထက္ပို၍႐ိုင္းစိုင္းယုတ္မာၾကသူမ်ားသို႕ ...
ဟယ္ရီလြင္
မန္လည္ဆရာေတာ္ႏွင့္ ႏႈတ္ခမ္းေမႊး ဦးဉာဏဝံသ
သီဟုိဠ္ျပန္ဘုန္းႀကီး ဦးဉာဏဝံသ (ႏႈတ္ခမ္းေမႊး ဦးဉာဏဝံသ လုိ႕ ေနာက္ပိုင္း လူသိမ်ားပါတယ္) က ထူးရင္ထူးမွ ႐ူးရင္လည္း ႐ူးမွ ေက်ာ္ၾကားမယ္၊ ျမန္မာျပည္ ျပန္ေရာက္ရင္ အထူးနာမည္ေက်ာ္ေအာင္ အထူးအဆန္း တခုခုေတာ့ လုပ္ျပရေတာ့မယ္ ဆုိၿပီးသီဟိုဠ္မွာ ပညာသင္ေနတုန္း ခဏခဏ ေျပာပါတယ္တဲ့ ... ျမန္မာျပည္ျပန္ေရာက္ေတာ့ လုပ္ခ်လုိက္ပံုက ဘုရားအေလာင္းေတာ္ဟာ ေတာထြက္စဥ္က (ေကသ မႆံု) ဆံပင္နဲ႕ မုတ္ဆိတ္ေမႊးကိုသာ ပယ္တယ္၊ ႏႈတ္ခမ္းေမႊးကို ပယ္တယ္လုိ႕ ပိဋကတ္စာေပ က်မ္းဂန္ေတြမွာ တုိက္႐ိုက္မလာတာေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရား သက္ေတာ္ထင္ရွားရွိစဥ္က ႏႈတ္ခမ္းေမႊးေတာ္ႏွင့္ ခံ့ခံ့ညားညား သပ္သပ္ပယ္ပယ္ တင့္တယ္ၾကည္ညိဳဖြယ္ ေကာင္းလွပါတယ္ ဆုိၿပီး ဘုရားဆင္းတုေတာ္ေတြ ပန္းခ်ီပံုေတြမွာ ႏႈတ္ခမ္းေမႊးတပ္ၾကဖုိ႕ တရားလွည့္ေဟာရံုမက ဓႏုျဖဴက က်ိဳက္ကလြန္ပြန္းေစတီေတာ္ရဲ႕ တန္ေဆာင္းထဲက ရုပ္ထုေတာ္တဆူကို ႏႈတ္ခမ္းေမႊးေတြ တပ္ၿပီး "ႏႈတ္ခမ္းေမႊးဂိုဏ္း" ကိုေတာင္ ေထာင္လိုက္ပါသတဲ့ ....
ဒါကို မန္လည္ဆရာေတာ္ႀကီး ၾကားေတာ့ ေအာက္က ေဒြးဆစ္သျဖန္ေလး စပ္ၿပီး ေဆာ္လိုက္ေတာ့မွ ၿငိမ္သြားပါသတဲ့ ...
လုပ္ငန္းရယ္ပို၊
ႏႈတ္ခမ္းကို သူၾကည္ညိဳသတဲ့၊
သီဟုိဠ္ျပန္ဘုန္း။
စဥ္ ေရွး ... ဟို၊
ဖင္ေမြးကို ဘယ္လိုဆုိပါ့၊
သီဟုိဠ္ျပန္ ဆရာဉာဏ္ရဲ႕၊
အပဒါန္ေရႊစာတမ္းကို၊
က်မ္းျပပါအံုး။ ။
မန္လည္ဆရာေတာ္ႀကီးက အဲဒီလို ထိထိမိမိနဲ႕ ခပ္စပ္စပ္ေလး ေရးတဲ့ေနရာမွာ တကယ့္ကို ပါရဂူပါပဲ ... ဒါေၾကာင့္လည္း ကဗ်ာ့ပါရဂူ လုိ႕ သတ္မွတ္ၾကတာပါ ...
ဟယ္ရီလြင္
လထစ္နာစဲြ
မန္လည္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးသည္၊ “ဆိုေရးရွိက၊ ဆုိအပ္လွ၏၊ ဆုိစမ်ားလ်ား၊ ထားပေခ်ဘိ၊ ငါ့ဝန္ရွိခဲ့” ဆုိေသာ ေျဖာင့္မွန္လွေသာ ေရွးသူေတာ္ေကာင္း သူျမတ္ေလာင္း ပညာရွိႀကီးမ်ား ထံုးစံတန္ထြာ ဓမၼတာ ရွိေတာ္မူၾကသည့္အတုိင္း ႏုသင့္သည့္အခါ အလြန္ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕လ်က္ ၾကမ္းသင့္သည့္အခါ အလြန္ၾကမ္းတမ္းလွစြာ စကားလံုး ေျပာင္ေျပာင္ ကေလာင္ ထက္ထက္ႏွင့္ ေခါင္ထိေလာက္ေအာင္, ဘီလူး႐ုပ္ႀကီးေပၚလာမေယာင္, ထင္ေပၚေလးနက္လွစြာ ကဗ်ာလကၤာမ်ားကို ေနာင္လာေနာက္သား အမွတ္တရျဖစ္သြားရေအာင္ စီကံုးစပ္ဆိုေတာ္မူေလ့ရွိေတာ္မူသည္ကို ေအာက္ပါ ကဗ်ာႏွစ္ပုဒ္တုိ႕က ေထာက္ခံလ်က္ ရွိၾကေတာ့၏။
ဤကဗ်ာမ်ား ျဖစ္ေပၚလာရျခင္း၏ အေၾကာင္းမွာ ...
တန္ခြန္တုိင္ရြာတြင္ မန္လည္ဝန္မင္းက ကုိးကြယ္ဆည္းကပ္ေနေသာ ဘုန္းေတာ္ႀကီး ဦးဘုိးခ်ိန္ ေခၚေသာ ဝန္မင္း၏ ဆရာေတာ္ႀကီး တပါး ရွိ၏။ ၄င္းဆရာေတာ္ႏွင့္ မန္လည္ဆရာေတာ္ႀကီး ႏွစ္ပါးတုိ႕သည္ အလြန္ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးျခင္း ရွိၾက၏။ ၄င္း ဆရာေတာ္ႀကီး ဦးဘုိးခ်ိန္သည္ သက္ေတာ္ ေျခာက္ဆယ္ေက်ာ္မွ သာသနာေတာ္ေဘာင္တြင္ မေပ်ာ္ပိုက္ ၿငီးေငြ႕ကာ လူဝတ္လဲရွာသျဖင့္ သူ၏ ဒကာရင္း မန္လည္ၿမိဳ႕ဝန္မင္းက အိမ္တြင္ထားကာ ေစာင့္ေရွာက္ ျပဳစုထား၏။
၄င္းလူထြက္ႀကီး ဦးဘုိးခ်ိန္သည္ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးႏွင့္ ခင္မင္ရင္းႏွီးလွသည့္အတုိင္း ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ ေက်ာင္းသို႕ ေန႕စဥ္ေန႕တုိင္းလိုလိုပင္ မၾကာခဏသြားလာေနေလ့ရွိ၏။ ၄င္းလူပ်ံေတာ္ႀကီး ဦးဘုိးခ်ိန္သည္ ကသာၿမိဳ႕သို႕ လည္း ခဏခဏ သြားေရာက္လည္ပတ္လ်က္ မိန္းမေပါ့ မိန္းမပ်က္မ်ားႏွင့္ အလြန္ေပ်ာ္ပါးလိုက္စားေလ့ရွိ၏။ ထုိကဲ့သုိ႕ မသန္႕စင္ေသာ မိန္းမမ်ားႏွင့္ လိုက္စားဖန္မ်ားလွသျဖင့္ ေရာဂါမ်ားရရွိကာ အိပ္ယာမွ မထႏိုင္ ျဖစ္ေနေတာ့၏။ ထိုအခါ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးသည္ ဦးဘိုးခ်ိန္ကို မေတြ႕မျမင္ရတာ ေန႕ရက္ေတြ အေတာ္ၾကာသြားသျဖင့္ “ေမာင္ဘုိးခ်ိန္ႀကီး ေက်ာင္းသုိ႕မလာသည္မွာ အေတာ္ၾကာသြားၿပီ၊ သူ ဘယ္သြားသလဲ? ဘာျဖစ္ေနသလဲ?” စသည္ျဖင့္ တေန႕ေသာအခါ ေမးျမန္းေတာ္မူ၏။
ထုိအခါ အနီးအပါးရွိ ရဟန္းတပည့္မ်ားက “ေမာင္ဘိုးခ်ိန္ ေရာဂါစဲြကပ္ကာ သူ၏အိမ္တြင္ အိပ္ယာထဲမွာ လဲေလ်ာင္းေနရ ပါသည္ ဘုရား” ဟု ေလွ်ာက္ထားၾက၏။ ထုိအခါ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက “သူ႕မွာ ဘာေရာဂါျဖစ္တာလဲ” ဟု ေမးေတာ္မူ ေသာအခါ ရဟန္းတပည့္မ်ားက “သူ႕ေရာဂါဟာ လူပ်ိဳနာျဖစ္ပါတယ္ ဘုရား” ဟု ေလွ်ာက္ထားၾက၏။
ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး - လူပ်ိဳနာ ဆုိတာ ဘာလဲ။
တပည့္မ်ား - လူပ်ိဳနာဆုိတာ ကာလသားေရာဂါ ျဖစ္ပါတယ္ဘုရား။
ဆရာေတာ္ - ကာလသားေရာဂါ ဆုိတာ ဘာလဲ။
တပည့္မ်ား - ကာလသားေရာဂါ ဆုိတာ ဖာက်ိဳးနာပါ ဘုရား
ဆရာေတာ္ - ဖာက်ိဳးနာဆုိတာ ဘယ္လုိအနာမ်ိဳးလဲ။
တပည့္မ်ား - ဖာက်ိဳးနာဆုိတာ မိန္းမေပါ့ မိန္းမပ်က္မ်ားကို လုိက္စားလုိ႕ ရတဲ့အနာပါဘုရား။
ဆရာေတာ္ - မိန္းမေပါ့ဆိုတာ ဘယ္လုိ မိန္းမလဲ။
တပည့္မ်ား - မိန္းမေပါ့ဆိုတာ မေကာင္းတဲ့မိန္းမ ျဖစ္ပါတယ္ ဘုရား။
ဆရာေတာ္ - မေကာင္းတဲ့မိန္းမ ဆိုတာ ဘယ္လုိ မိန္းမလဲ။
တပည့္မ်ား - မေကာင္းတဲ့မိန္းမ ဆိုတာ ဖာသည္ကို ဆုိပါတယ္ ဘုရား။
ဆရာေတာ္ - ဖာသည္ဆုိတာ ဘာလဲ။
တပည့္မ်ား - ဖာသည္ဆုိတာ အခေၾကးေငြ ပိုက္ဆံယူလ်က္ လူျမင္တုိင္းႏွင့္ ဆက္ဆံေပ်ာ္ပါး သြားလာေနေသာ ျပည္တန္းဆာ မိ္န္းမကို ေခၚပါတယ္ ဘုရား။
ဆရာေတာ္ - ေၾသာ္ သည္လုိလား! ... ျပည္တန္းဆာမိန္းမမ်ားႏွင့္ သြားလာေပ်ာ္ပါး လြန္ၾကဴးလြန္းအားႀကီးလို႕ ဘုိးခ်ိန္၏ တန္ဆာမွာ အနာေရာဂါ ျဖစ္ေနတယ္ ဆုိပါေတာ့၊ ဟုတ္လား? ... ေၾသာ္ သိၿပီ သိၿပီ .... ငါနားလည္ၿပီ ...
ဟု ေျပာဆုိေတာ္မူလ်က္ အနီးအနားမွာရွိေသာ ခဲတံႏွင့္ စာရြက္ကိုယူ၍ တခဏျခင္း ေအာက္ပါေဒြးခ်ိဳးကေလးကို ေရးစပ္ကာ ေပးလုိက္ေတာ့၏။
တင္းမတိမ္
ဒုလႅဘေပမုိ႕၊
ဘဝေတာ္က ဆုိင္သည္၊
ေပ်ာ္ႏိုင္မွ် သည္ပဲြ။
တင္းမတိမ္၊
ေတြ႕တုိင္းသူစိမ္လုိ႕၊
ဘိုးခ်ိန္လိင္ျပန္သစ္ဟာမုိ႕၊
လထစ္နာစဲြ။ ။
တန္ဆာပုပ္ တူးျမႇဳပ္လုိက္ၾက
ကပၸိယ ေမာင္ဘုိးခ်ိန္လည္း ဤကဲ့သို႕ေသာ ကာလသားေရာဂါႏွင့္ပဲ မသက္မသာ အသည္းအသန္ ခံစားရကာ ရက္မ်ား မၾကာမီ ေသဆံုးသြားရေလေတာ့၏။
ထုိအခါ တပည့္ရဟန္းမ်ားက ေမာင္ဘုိးခ်ိန္ အနိစၥေရာက္ၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္းကို ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးအား ေလွ်ာက္ထားေလ ရာ ... ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက ... “ေၾသာ္ ... ဘုိးခ်ိန္ဟာ ေသ႐ိုးေသစဥ္အတုိင္း မေသရ၊ ကသာမွာ အခါခါ လူပ်ိဳလုပ္ကာ အေပ်ာ္အပါး က်ဴးလြန္လုိက္စားၿပီး (ရီး)ပုပ္လို႕ေသသြားပလား? ... ျဖစ္မွျဖစ္ရေလ! ... ဤကဲ့သို႕ တန္ဆာေႂကြလုိ႕ ေသခဲ့လွ်င္ ရဟန္းသံဃာအမ်ားက ဝိုင္းအံုၿပီး တန္ဆာပုပ္ကို တူးျမႇဳပ္လိုက္ၾကေပေတာ့ကြာ ဟု မိန္႕ေတာ္မူၿပီးကာ ေအာက္ပါ ေလးဆစ္ကို တမဟုတ္ျခင္းေရးျခစ္ကာ ေပးေတာ္မူလုိက္ေလသတတ္။
ဒစ္ေႂကြလို႕ေသဆံုး
၁။ ေသ႐ိုးတဲ့ သူမေသ။
၂။ ကသာမွာ လူပ်ိဳလုပ္တယ္ ... (ရီး)ပုပ္လုိ႕ေသ။
၃။ ျဖစ္ပေလ၊ ဒစ္ေႂကြလုိ႕ ေသဆံုး။
၄။ ရဟန္းသံဃာႏွင့္၊ ဝိုင္းအံုကာ တန္ဆာပုပ္ကို၊ တူးျမႇဳပ္ၾကအံုး။ ။
(အဘိုးတန္ မန္လည္ကဗ်ာမ်ား ... မွ)
ဟယ္ရီလြင္
