ေဖေဖာ္ဝါရီ မြန္းတိမ္း

ေဖေဖာ္ဝါရီ မြန္းတိမ္း

Henry Wadsworth Longfellow ရဲ႕ ကဗ်ာေတြ ေဒၚေလးေမ (ေမဓာဝီ) တင္ေနတာနဲ႕ ဖတ္ျဖစ္ပါတယ္ ... အရင္ဆံုး ဖတ္လိုက္မိတာက "Afternoon in February" ပါ ... အဲဒါေလးကို ဖတ္မိၿပီး အေတာ္ သေဘာက်သြားတာနဲ႕ ဘာသာျပန္ၿပီး ေရးမိပါတယ္ ... အခ်ိဳးတဲြပံုစံေလး ပါ ... ေဒြးဆစ္ေလးေတြ တဲြၿပီး ေရးလုိက္တာပါ ...

ေဖေဖာ္ဝါရီ မြန္းတိမ္း

ေန႕အကုန္၊
ညဦး႐ံု ခုန္အဆင္း။
စိမ့္ေျမတုိ႕ ေအးခဲပ်စ္၊
ျမစ္ေသတစင္း။

တိမ္လႊာတို႕ ျပာမႈန္သြင္၊
နီရဲလြင္ ေနမင္း။
ဇနပုဒ္ ျပတင္းထက္၊
လင္းလက္ဘိျခင္း။

ႏွင္းျမဴခဲ တဖန္ျပန္၊
ျခံစည္း႐ိုး ျမဳပ္ကြယ္ေပ်ာက္။
လြင္ျပင္ထက္ လမ္းမက်ယ္၊
ဘယ္ဝယ္ဆီေရာက္။

ေၾကာက္စရာ့ ရိပ္လိႈင္းသြင္၊
ျမက္႐ိုင္းျပင္ထဲမွာလား။
ေလးတဲြ႕တဲြ႕ ျဖတ္ေက်ာ္လာ၊
မသာရထား။

ေခါင္းေလာင္းသံ လြင္၊
ရင္တြင္းစိတ္ေပါင္း။
ေျခာက္ျခားဖြယ္ တံု႕ျပန္ၾက။
မရဏေခါင္းေလာင္း။

အရိပ္ဆုိး ထပ္ၾကပ္ပါ၊
အသည္းနာ ေၾကကဲြ၊
စ်ာပန ေခါင္းေလာင္းႀကိဳး၊
ရင္တြင္း ထိုးဆဲ။ ။


မေမကိုလည္း ဘာသာျပန္ပါလုိ႕ ေျပာလုိက္ပါတယ္ ... အဲဒါကို တြန္႕ဆုတ္တြန္႕ဆုတ္ လုပ္ေနေလရဲ႕ ... (အဲ့ဒီ အပ်ိဳႀကီးဟာ အျမဲတမ္း အဲဒီအတုိင္းပဲ ... ဘာျဖစ္သေလး ညာျဖစ္သေလးနဲ႕ ... ေျပာလိုက္ရင္) ဒါေပမဲ့ ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူျပန္လိုက္တာက က်ေနာ့္ ကဗ်ာထက္ေတာင္ ပိုေကာင္းေနေသးရဲ႕ ... အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ ေဒၚေလးေမ ေလးလံုးစပ္နဲ႕ ဘာသာျပန္ေရးထားတဲ့ ကဗ်ာကို က်ေနာ္ကိုယ္တုိင္ ဘာသာျပန္ၿပီး ေရးထားတဲ့ ကဗ်ာထက္ ပိုႀကိဳက္ပါတယ္ ... ခံစားၾကည့္ႏိုင္ၾကဖို႕ ေအာက္မွာ တင္ေပးလုိက္ပါတယ္ ... မူရင္းကို ဒီမွာ သြားဖတ္ႏုိင္ပါတယ္ ...



ေဖေဖာ္ဝါရီ မြန္းလြဲခ်ိန္

တေရြ႕ေရြ႕ႏွင့္
ေန႔တာလြင့္ေႂကြ
ညဥ့္ဦးေျခခ်
အေမွာင္က်ဆဲ
ေအးခဲစိမ့္ေျမ အို … ျမစ္ေသ … ။

တိမ္လႊာလြင့္ပါး
ျပာမႈန္မ်ားသြင္
ထိုေကာင္းကင္၌
ေနဝင္ဆည္းဆာ
အာကာျပင္ထက္ မွိန္ၿပိဳးျပက္ … ။

ျဖဴစင္လြႏွင္း
က်ဆင္းတဖန္
ဝင္းျခံစည္း႐ိုး
ျခံဳလႊမ္းမိုးလ်က္
လမ္းမထက္မွာ ႏွင္းေမြ႔ယာ … ။

ျမက္ခင္းျပင္က်ယ္
ေၾကာက္ဖြယ္ပံုရိပ္
တိုးတိတ္ျဖတ္သြား မသာ ရထား … ။

ေခါင္းေလာင္းသံျမည္
အေဝးဆီမွ
မရဏမင္း
ေခၚေဆာင္ခ်ဥ္းသို႔
ရင္တြင္းညႇဳိးငယ္
အဘယ္နတ္ဆိုး ေခါင္းေလာင္းထိုး … ။

ေျခရာခ်န္ထား
အရိပ္မ်ားစြာ
ေဝးကြာပ်က္သုဥ္း
ႏွလံုးပူေဆြး
အခ်က္ေပးေန
ေသမင္းတမန္ ေခါင္းေလာင္းသံ … ။ ။

(ေမဓာဝီ)

မူရင္းကဗ်ာကိုပါ ယွဥ္တဲြဖတ္ႏုိင္ဖုိ႕ တင္ေပးလုိက္ပါတယ္ ...

‎"Afternoon in February"

The day is ending,
The night is descending;
The marsh is frozen,
The river dead.

Through clouds like ashes
The red sun flashes
On village windows
That glimmer red.

The snow recommences;
The buried fences
Mark no longer
The road o'er the plain;

While through the meadows,
Like fearful shadows,
Slowly passes
A funeral train.

The bell is pealing,
And every feeling
Within me responds
To the dismal knell;

Shadows are trailing,
My heart is bewailing
And tolling within
Like a funeral bell.

Written by Henry Wadsworth Longfellow (1807-1882)


ဖတ္႐ႈခံစားအားေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးအထူးပါခင္ဗ်ာ ...

ဟယ္ရီလြင္