၁။ အတက္ခ်ိဳး၊ အခံခ်ိဳး၊ အအုပ္ခ်ိဳး ဆိုၿပီး အခ်ိဳး သံုးခ်ိဳး (အပိုဒ္ႀကီးသံုးပိုဒ္) ထားရပါမယ္။
၂။ အတက္ခ်ိဳးရဲ့ အစပိုဒ္ ကို အကၡရာ သံုးလံုး အထားမ်ားပါတယ္။ ေျခာက္လံုးအထိထားလို႔ရပါတယ္။ အဲဒီထက္မပိုရပါ။ အစပိုဒ္ ကာရန္ကို ဂ႐ုသံနဲ႔ခ်ီပါ။ အဆံုးပိုဒ္ကို ဂ႐ုသံနဲ႔ပဲခ်ပါ (အဆံုးသတ္ပါ)။ အဆံုးပိုဒ္မွာ အကၡရာ ေလးလံုးဘဲထားေလ့႐ွိပါတယ္။
၃။ အခ်ီခ်ိဳးရဲ့ ပထမဆံုးအပိုဒ္ရဲ့ အဆံုးကာရန္နဲ႔၊ ဒုတိယပိုဒ္ရဲ့ ေ႐ွ႕ထက္၀က္ ကာရန္ ဟာ အတက္ခ်ိဳးရဲ့ အဆံုးသတ္ႏွစ္ပိုဒ္က ကာရန္နဲ႔ အညီ စပ္ရပါမယ္။ အစပိုဒ္ ကာရန္ကို ဂ႐ုသံနဲ႔ခ်ီပါ။ အဆံုးပိုဒ္ကို လဟုသံနဲ႔ခ်ပါ (အဆံုးသတ္ပါ)။ အဆံုးပိုဒ္မွာ အကၡရာ
ငါးလံုး ထားေလ့႐ွိပါတယ္။ ဒီအပိုဒ္ဟာ ေဒြးခ်ိဳး စပ္တဲ့နည္းနဲ႔ အတူတူပါဘဲ။ ဒီ အခ်ိဳးကို အမ်ားအားျဖင့္ ႏွစ္ပိုဒ္ဘဲေရးေလ့႐ွိပါတယ္။
၄။ အခ်ခ်ိဳးရဲ့ ပထမဆံုးအပိုဒ္ ကို အကၡရာ သံုးလံုးကေန ေျခာက္လံုးအထိထားႏိုင္ပါတယ္။ ဂ႐ု၊ လဟု ႀကိဳက္ရာအသံ နဲ႔ စႏိုင္ပါတယ္။ အဆံုးပိုဒ္ကို လဟုသံနဲ႔ခ်ပါ (အဆံုးသတ္ပါ)။ အဆံုးပိုဒ္မွာ အကၡရာ ေလးလံုး ပဲထားေလ့႐ွိပါတယ္။ ဒီအပိုဒ္ဟာ ေဒြးခ်ိဳး စပ္တဲ့နည္းနဲ႔ အတူတူပါဘဲ။
၅။ ဝမ္းတြင္းပိုဒ္ (အတြင္းက အပိုဒ္ငယ္) ေတြကိုေတာ့ အကၡရာ ငါးလံုး၊ ေျခာက္လံုးသာထားရပါမယ္။ ဂ႐ု၊ လဟု တလွည့္စီ ကာရန္ယူရပါမယ္။
၆။ အပိုဒ္ငယ္ေတြကို တဝက္စီခဲြၿပီး ပထမတဝက္ဟာ ေ႐ွ႔အပိုဒ္နဲ႔ ကာရန္တူရပါမယ္။
၇။ အခ်ီခ်ိဳး၊ အခ်ခ်ိဳး ႏွစ္ခ်ိဳးစလံုးကို "လဟု" သံနဲ႔ပဲ အျမဲ ခ်ရပါမယ္။ ေနာက္ဆံုး အဆံုးသတ္ ကာရန္ႏွစ္ခု ညီရပါမယ္။
၈။ အခ်ီခ်ိဳးအဆံုး နဲ႔ အခ်ခ်ိဳး အစပိုဒ္ဟာ ကာရန္ညီဖို႔ မလိုပါ။
ပံုစံကေတာ့
- -
+ ၊(ဂ႐ု) (သံုးလံုးနဲ႔ ျပထားတာပါ။ ေျခာက္လံုးအထိေရးလို႔ရပါတယ္)
- -
+ - -
×၊
- - -
×။ (ဂ႐ု) (ေလးလံုး ခ်ေလ့႐ွိပါတယ္) (သံုးပိုဒ္ကေန ေလးပိုဒ္အထိ ေရးေလ့႐ွိပါတယ္)
- - -
×၊ (ဂ႐ု)
- -
× - '
*'။ (လဟု) (ဒီအခ်ိဳးမွာ ႏွစ္ပိုဒ္ပဲထားေလ့႐ွိပါတယ္။ ငါးလံုးခ်ပါ)
- -
+ ၊ (ဂ႐ု၊ လဟု ႀကိဳက္ရာခ်ီ)
- -
+ - -
#
-
# - '
*'။ (လဟု) (ေလးလံုး ခ်ေလ့႐ွိပါတယ္)
ဝိဘာဂ အစိတ္အပိုင္း (၈)မ်ိဳးနဲ႔အေသးစိတ္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ...
(၁) အမည္အားျဖင့္ႀတိ = သံုးခု၊ ခ်ိဳး = အဆစ္အပိုင္း
ႀတိခ်ိဳး = အခ်ိဳးအပိုင္းသံုးခုျဖင့္ စီကံုးထားေသာ ကဗ်ာ
ႀတိခ်ိဳးကို သံုးဆစ္ခ်ိဳး (သို႔မဟုတ္) သျဖန္၊ ကြန္းေထာက္ ရယ္လို ့လည္း ေခၚၾကပါတယ္။
(၂) အမ်ိဳးအျပားအားျဖင့္အမ်ိဳးအစား အေနနဲ႔ အစားစားမ႐ိွပါ။ အခ်ိဳးမွာပါတဲ့ အပိုဒ္အေရအတြက္ အနည္းငယ္ကြာလို႔ ႀတိခ်ိဳး အႀကီး အငယ္ အေနနဲ႔သာ နည္းနည္း ကြာျခားတာပဲ႐ွိပါတယ္။
(၃) အခ်ိဳးအားျဖင့္ႀတိခ်ိဳးတပုဒ္မွာ အတက္တခ်ိဳး၊ အခံတခ်ိဳး၊ အအုပ္တခ်ိဳး စုစုေပါင္း သံုးခ်ိဳး႐ွိပါတယ္။ ပထမအပိုဒ္ႀကီး၊ ဒုတိယ အပိုဒ္ႀကီး နဲ႔ တတိယ အပိုဒ္ႀကီး စုစုေပါင္းသံုးပိုဒ္ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအပိုဒ္ႀကီးေတြဆံုးတိုင္း ပုဒ္မ (။) ခ်ထားရပါတယ္။
(၄) အပိုဒ္ေရအားျဖင့္ဒုတိယအခ်ိဳး (အခံခ်ိဳး) မွာ အမ်ားအားျဖင့္ အပိုဒ္ငယ္ ႏွစ္ပိုဒ္သာ ထားေလ့႐ွိပါတယ္။ က်န္အခ်ိဳးႏွစ္ခ်ိဳး ကေတာ့ ေဒြးခ်ိဳးမွာ ထားတဲ့ အတိုင္း အပိုဒ္ငယ္ ၂ပိုဒ္မွ ၅ပိုဒ္အထိထားႏိုင္ပါတယ္။ ပါဒ ေခၚတဲ့ အပိုဒ္ငယ္ေလးေတြပါ။ ဒီ အပိုဒ္ေလးေတြ ဆံုးတိုင္း ပုဒ္ျဖတ္ (၊) ျဖတ္ထားရပါတယ္။
(၅) အကၡရာ လံုးေရအားျဖင့္အခံခ်ိဳး (ဒုတိယအခ်ိဳး) ရဲ့ ဒုတိယအပိုဒ္ငယ္ (အဆံုးသတ္ပိုဒ္) မွာ အကၡရာ ငါးလံုးထားေလ့႐ွိပါတယ္။
က်န္တဲ့အခ်ိဳးေတြကေတာ့ ေဒြးခ်ိဳးမွာ ထားတဲ့အတိုင္းပါဘဲ။
(၆) အစပ္ကာရန္အားျဖင့္အတက္ခ်ိဳးရဲ့ ဒုတိယေနာက္ဆံုးအပိုဒ္ (second last) ရဲ့ ေနာက္ထက္၀က္ကာရန္၊ အဆံုးသတ္ပိုဒ္ရဲ့ အဆံုးကာရန္၊ အခံခ်ိဳး ပထမအပိုဒ္ငယ္ရဲ့ အဆံုးကာရန္၊ ဒုတိယပုိဒ္ရဲ့ ေ႐ွ႕တ၀က္ကာရန္။ ဒီ ကာရန္ေလးခ်က္ ညီရပါမယ္။ ပံုစံမွာ '×' ျပထားတဲ့ေနရာေတြပါ။
အခံခ်ိဳး (ဒုတိယအခ်ိဳး) နဲ႔ အအုပ္ခ်ိဳး (တတိယအခ်ိဳး) ရဲ့ အဆံုးကာရန္ တူရပါမယ္။
က်န္တဲ့ ကာရန္ေတြ၊ တြန္႔ပိုဒ္ထည့္ပံုေတြကေတာ့ ေဒြးခ်ိဳးအတိုင္းပါဘဲ။
ေနာက္ပိုင္းမွာ ႀတိခ်ိဳးနမူနာေတြကို ျပတဲ့အခါမွာလည္း ထပ္ၾကည့္ပါ။
(၇) ဂ႐ု၊ လဟု အားျဖင့္အတက္ခ်ိဳးကာရန္ကို ဂ႐ုကာရန္ နဲ႔သာအၿမဲစရပါမယ္။ (လဟု ကာရန္နဲ႔ စတဲ့ ႀတိခ်ိဳးေတြလည္း ႐ွိေပမယ့္ ဒီလုိစတာဟာ သိပ္မေကာင္းဘူးလို႔ ပညာ႐ွင္မ်ားက ေျပာတဲ့အတြက္ ဂ႐ုကာရန္ နဲ႔သာ စသင့္ပါတယ္။) ဂ႐ုကာရန္ နဲ႔ပဲ အၿမဲ အဆံုးသတ္ရပါမယ္။
အခံခ်ိဳးကို ဂ႐ုကာရန္ နဲ႔သာအၿမဲခ်ီၿပီး လဟုကာရန္နဲ႔သာ အၿမဲဆံုးရပါမယ္။
အအုပ္ခ်ိဳးကို ဂ႐ု၊ လဟု ႀကိဳက္တာနဲ႔ ခ်ီႏိုင္ပါတယ္။ လဟုကာရန္နဲ႔သာ အၿမဲဆံုးရပါမယ္။
အပိုဒ္ငယ္တပိုဒ္အတြင္းမွာ ပထမတဝက္ နဲ႔ ဒုတိယတဝက္ ကာရန္ေတြဟာ ဂ႐ု နဲ႔ လဟု တလွည့္စီ ျဖစ္ရပါမယ္။
အခံခ်ိဳးနဲ႔အအုပ္ခ်ိဳးေတြရဲ့အဆံုးသတ္ ကာရန္ဟာ လဟုကာရန္ နဲ႔သာ အၿမဲခ်ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဂ႐ုကာရန္ လံုး၀ မထားရပါ။
(၈) အျပစ္ေဒါသအားျဖင့္ ဝဂ္နင္း နဲ႔ ခြါေထာက္ အျပစ္ေတြက ကင္းလြတ္ရပါမယ္
ေအာက္က နမူနာ ႀတိခ်ိဳးကို ၾကည့္ပါ။
ကူးဆင့္-ကာ၊
ထူးသင့္ရာ-ေရး႐ိုးျမြက္ (မယ္ပ)၊
ေဒြးခ်ိဳးထက္-တခ်ိဳးက်ယ္၊
ႀတိခ်ိဳးေခၚတယ္။
ခံခ်ိဳး-ဝယ္၊
ပိုဒ္ငယ္က-ႏွစ္ဘဲ။
ၾကြင္းေသသာ၊
ေဒြးခ်ိဳး-နမူနာ (သို႔)၊
တူမကြာ-ပံုစံနစ္ (ကို)၊
အားသစ္လို႔ခဲ။
ဒါကို အေသးစိတ္ၾကည့္ရင္ ...
တဝက္စီခဲြထားတဲ့ေနရာမွာ တံုးတို (-) ေလးေတြနဲ႔ျဖတ္ျပထားပါတယ္။ ပဒါလကၤာရ ေတြကို () ထဲမွာ ျပထားပါတယ္။ ဒီစာလံုး ေတြကို အလံုးေရ ေရတြက္တဲ့အခါ ထည့္ၿပီး မေရတြက္ရပါဘူး။ အေပၚက ပံုစံမွာ (_) ျပထားတာေတြက တြန္႔ပိုဒ္ပါ။ တြန္႔ပိုဒ္ကို ကာရန္ယူရင္ တပိုဒ္လံုး နေဘထပ္ယူရင္ယူ၊ မယူရင္ ဒုတိယတဝက္မွာ အေပၚပိုဒ္ရဲ့ ကာရန္ကို ထပ္ၿပီးယူပါတယ္။ စာလံုးနက္နဲ႔ ျပထားတဲ့ ေနရာေတြ ကို ကာရန္တူ စပ္ရပါမယ္။
နမူနာ ႀတိခ်ိဳးကေလးေတြကို ထပ္ေရးျပထားပါတယ္။ ေလ့လာၾကည့္ပါ။
ၾကာျခည္ရန္၊
နာရီျပန္ ဗဟိုၿငိတ္ပါေပါ့၊
ေမွးမွိတ္လို႔ စက္ပါေသာ္၊
ေရးမွ်မေပ်ာ္။
လာႏိုးရယ္ေမွ်ာ္၊
ၾကာေမာ္ျမင့္ ေဆာင္ထီး။
ေ႐ႊေဘာေတာ္ တဉာဏ္ေပြလို႔၊
မလာေန တာေ႐ွလွတာေၾကာင့္၊
ေတြးရခက္ႀကီး။ ။
(အေနာက္နန္းမေတာ္ မျမကေလး ေရး - ေမာင္ဖဲြ႔ ႀတိခ်ိဳး)
ၾကက္ညီေနာင္ ေရ၀ယ္ေမ်ာ ေစေတာ့၊
ျမေၾကာ မင္းဝံေ႐ႊေတာင္၊
လဲေတာ့မေ႐ွာင္။
အာကာေဘာင္၊
ၾကယ္ေျပာင္ကဲြ႔ ေျမလူး။
ျပည္ေဇယ်ာ၊
ေလလာလွ်င္ ေျမပါေ႐ြ႔ေစေတာ့၊
ခင္ေလ့ကို ေမာင္မမုန္းတယ္၊
သံုးဘ၀ကူး။ ။
(ဦးပုည ေရး - သစၥာတုိင္ ႀတိခ်ိဳး)
အတက္ခ်ိဳးကို လဟုနဲ႔ခ်ီခဲ့တဲ့ လူတိုင္းၾကားဖူးၿပီးသား ႀတိခ်ိဳးကေလးေတြကို ၾကည့္ပါ။
ေ႐ႊလမွာ ယုန္ဝပ္လို႔၊
ဆန္ဖြပ္သည့္ အဘိုးအို၊
ေဟာ ၾကည့္ပါဆို။
ဆိုသာဆို၊
ပိုမိုသည့္စကား။
ကေလးအငိုတိတ္ေအာင္၊
အရိပ္အေယာင္ျပတယ္၊
ဖိုးလနတ္သား။ ။
(သားေခ်ာ့ ႀတိခ်ိဳး)
ပ်ိဳေလးတို႔ အိမ္ဦး၊
ဆတ္သြားဖူးတဲ့ တ႐ံုႏွစ္႐ံု၊
ေက်းေတြက အံု။
မအံုပါႏွင့္ ကိုေ႐ႊေက်း။
ပ်ိဳတို႔ေမာင္ ႐ွင္လိင္ျပန္ေတာ့၊
နားပန္ဖို႔ေလး။ ။
(ပန္းဖဲြ႔ ႀတိခ်ိဳး)
ဒီ ႀတိခ်ိဳးေတြမွာ ဝပ္၊ ဖြပ္၊ ဦး၊ ဖူး ဆိုၿပီး အတက္ခ်ိဳးေတြကို လဟုကာရန္နဲ႔ ခ်ီထားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒါမ်ိဳးကို အနည္းငယ္ပဲ ေရးၾကတာေတြ႔လို႔ ပညာ႐ွင္ေတြက မႏွစ္သက္ၾကဘူးလို႔ ဆိုပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ဒုတိယ ပန္းဖဲြ႔ႀတိခ်ိဳးမွာလို အခံခ်ိဳး (ဒုတိယအခ်ိဳး) ကို တပိုဒ္ပဲထားၿပီး စပ္လို႔ရတယ္ ဆိုတာ ကိုလဲ မွတ္သားသင့္ပါတယ္။
ေအာက္မွာျပထားတဲ့ ေတာ႐ြာဖဲြ႔ ႀတိခ်ိဳးကေတာ့ အအုပ္ခ်ိဳး (တတိယအခ်ိဳး) ကို 'ျပဳ' ဆိုၿပီး လဟုကာရန္ နဲ႔ စ ထားတာကို နမူနာျပလိုက္ပါတယ္။ ဒီအခ်ိဳးကိုေတာ့ ဂ႐ု၊ လဟု ႀကိဳက္ရာနဲ႔ စလို႔ ရတာမို႔ အျပစ္ မျဖစ္ပါဘူး။ နမူနာပံုစံအေနနဲ႔ တင္ျပလိုက္တာပါ။
ေ႐ႊပဟိုရ္ စည္သံမ်ားကိုတဲ့၊
မၾကားရ ၾကာေလၿပီ၊
ေလးလရာသီ။
တိုင္းဌာနီ၊
မဟုတ္ကယ္ ပါၿပီလို႔။
ၾကက္သံကို ပဟိုရ္ျပဳရတယ္၊
ေတာသူ႔႐ြာမို႔။ ။
(ေတာ႐ြာဖဲြ႔ ႀတိခ်ိဳး)
ဒီ ႀတိခ်ိဳးေတြရဲ့ ေရးသူအမည္ကို မသိရပါဘူး။
ႀတိခ်ိဳးသျဖန္ကေတာ့ ႀတိခ်ိဳးကိုပဲ သျဖန္ရဲ့ လကၡဏာေတြနဲ႔ ညီၫြတ္ေအာင္ ေရးလိုက္တာပါဘဲ။ သျဖန္အေၾကာင္းကေတာ့ ေဒြးခ်ိဳးအေၾကာင္း ေရးတုန္းက ေရးခဲ့တဲ့ '
သျဖန္' ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ ျပန္ၾကည့္ပါ။ ႀတိခ်ိဳးသျဖန္ နမူနာကိုလည္း ေအာက္မွာ ေရးျပထားပါတယ္။
သားေ႐ႊစင္ လူကေလးတို႔ႏွင့္၊
အေမေလးပါ ေမာင့္ဖခင္၊
တိုင္းျပည္ကႏွင္။
မဆင္ျခင္၊
ေဗဒင္ထြက္ စကား။
ပုဏၰား ဆရာဆိုႏွင့္၊
ဦးညိဳကို ေဗဒင္ေဆး တယ္႐ွင္၊
(အမယ္မင္း) ေမးခ်က္ကျခား။ ။
(သီေပါမင္းၾတားလက္ထက္ မံု႐ြာဆရာခ ေရး - ႀတိခ်ိဳးသျဖန္)
ေဒြးခ်ိဳးမွာ ေဒြးခ်ိဳးငိုခ်င္း၊ ေဒြးခ်ိဳးႀကီးေတြ႐ွိသလို ႀတိခ်ိဳးမွာလဲ ႐ွိပါတယ္။ ဥပေဒသကေတာ့ ေဒြးခ်ိဳးႀကီး လိုပဲ အပိုဒ္ေရ၊ အလံုးေရမ်ားမ်ားေရးရတာပဲ ကြာပါတယ္။ ႀတိခ်ိဳးငိုခ်င္း နမူနာကို ေအာက္မွာၾကည့္ပါ။
ဆဲ့တေဆာင္၊
ေနမီးေလာင္ ကမၻာပ်က္သလိုပ၊
ရသာ႐ံု ဘံုကိုမက္ေသာ္ေၾကာင့္၊
ရတက္ကေလး မယ္မၿငိမ္၊
ေသာကေပြလိမ္။
သံသရာ ႐ွည္သည့္စက္ ကယ္က၊
မထြက္ႏိုင္ ၾကာရင္နစ္ မည္ပ၊
စိတ္ညစ္လွ ေ႐ႊတသိန္၊
(အို ...) ပူ႐ွိန္က မဆံုး။
ခက္လိုက္တာ၊
ေလွႀကီး ေ႐ႊနာ၀ါသို႔၊
႐ြက္မပါ ခႏၶာလဲရခ်ည့္၊
ကာမဂုဏ္ ေရစုန္၀ဲမွာ႐ွင္၊
(အမယ္မင္း) တဲြဆယ္ၾကအံုး။ ။
(သီေပါမင္းၾတားလက္ထက္ ျပည္ၿမိဳ႕ဆရာၫြန္႔ ေရး - ႀတိခ်ိဳးငိုခ်င္း)
ဒီႀတိခ်ိဳးမွာေတာ့ ဒုတိယအခ်ိဳးမွာ အခ်ီကာရန္ဟာ သီခ်င္းႀကီးျဖစ္တာေၾကာင့္ အပိုဒ္ငယ္ ၃ပိုဒ္ေျမာက္ကို ေရာက္မွ စေတြ႔ရပါတယ္။
ဒီေလာက္ဆိုရင္ေတာ့ ႀတိခ်ိဳးကို နားလည္ေလာက္ပါၿပီ။ ေလးခ်ိဳးအေၾကာင္းကို ဆက္ခ်င္ပါတယ္။
ဖတ္ရႈခံစားအားေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးအထူးပါခင္ဗ်ာ ...
ဟယ္ရီ
