Wednesday 13 October 2010

လမ္းေပ်ာက္သြားတဲ့ဒ႑ာရီ

က်ေနာ္ အိပ္မက္ဒ႑ာရီထဲမွာ လမ္းေပ်ာက္ေနတုန္း ဖတ္မိခဲ့ၿပီး ရင္ကို အခုတုိင္ စူးရွထိခိုက္ေနဆဲ ကဗ်ာေလးတပုဒ္ကို ျပန္လည္မွ်ေဝပါရေစ ... ေကာင္းစံ (ခင္ေကာင္းစံ) ေရးထားတဲ့ ဒီကဗ်ာေလးက က်ေနာ့္ရင္ထဲ အခုထိ စဲြေနတုန္းပါပဲ ... အထူးသျဖင့္ေတာ့ ေနာက္ဆံုး အခ်ပိုဒ္ေလး သံုးပိုဒ္ရဲ႕ စကားလံုးေလးေတြပါ ... သူကေတာ့ ကဗ်ာမဟုတ္ပါဘူးလို႔ ဘယ္လိုပဲေျပာေပမဲ့ က်ေနာ့္အေနနဲ႔ကေတာ့ ခံစားခ်က္အျပည့္နဲ႕ ကဗ်ာေလးတပုဒ္လုိ႔ပဲ မွတ္ယူထားပါတယ္။
"ႏွင္းဆီအိပ္မက္" မက္ခဲ့မိသူတဦး ... ဘာနဲ႔မွ မေရာယွက္တဲ့ "ဆည္းဆာအလြမ္း" စစ္စစ္ေတြကို ရင္မွာေထြးေပြ႕ရင္းနဲ႕ပဲ လက္ခုပ္သံေတြကင္းမဲ႕စြာ "ကမၻာဦးလမ္းခဲြ" ဆီ တေရြ႕ေရြ႕လွမ္းခဲ့ရပံုရဲ႕ မူရင္းကိုေတာ့ ဒီမွာ ဖတ္ၾကည့္ႏိုင္ပါတယ္ ....

အဲဒီ ေမာ္ဒန္ကဗ်ာေလးကိုဖတ္တိုင္း ရင္ခုန္သံခ်င္း ထပ္တူက်လြန္းတယ္ဆိုရမလားမသိဘူး ... ရင္ထဲမွာ စူးရွနစ္ဝင္ သြားလြန္းလို႕ ေလးလံုးစပ္လကၤာသြားနဲ႕ ျပန္လည္ခံစားေရးဖဲြ႕ၾကည့္မိပါတယ္ ... ဖတ္႐ႈခံစား ၾကည့္ၾကပါဦး ... မူရင္းရသ နဲ႔ ခံစားခ်က္ မပ်က္ေအာင္ အတတ္ႏိုင္ဆံုး က်ိဳးပမ္းအားထုတ္ထားပါတယ္ ...


လမ္းေပ်ာက္သြားတဲ့ဒ႑ာရီ

တကယ္ဆိုေလ၊ ေျဖသိမ့္တတ္စြာ၊
က်န္သူပါရွင္၊ ရင္ခုန္သံေႏွာင္း၊
မုိင္ေပါင္းမ်ားစြာ၊ ကြာေဝးျခားျဖတ္၊
အမွတ္တရ၊ ေစာဒကမဲ့၊
ဘဝအိပ္မက္၊ ပတ္သက္ဖူးရာ၊
“ခ်ိဳ”လြန္းပါသည္၊ ဒီနာၾကည္းခ်က္၊
ဟန္ေဆာင္ခက္သား၊ မမုန္းျငားလည္း၊
မခ်စ္ရဲပါ၊ ေႏြမွာတဝက္၊
မိုးတဝက္ႏွင့္၊ မက္ခဲ့ရၿပီ၊
အိပ္မက္ရွည္သည္၊
ႏွင္းဆီအိပ္မက္တြင္ပါေစ။

ေပ်ာ္ျမဴးျခင္းျပတ္၊ မတတ္ေတာ့ၿပီ၊
ငါသည္တမင္၊ မညာခ်င္ပါ၊
ဒါေပမဲ့ကြယ္၊ ေျဖမလြယ္လို႕၊
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုညာ၊ ေပ်ာ္ေအာင္သာပင္၊
ေနပါခဲ့သူ၊ အျဖဴမက်၊
ပန္းမကသည့္၊ လရက္တြက္စစ္၊
သကၠရာဇ္ေတြ၊ ေမေလခုထိ၊
ေတြးေနမိရင္း၊ ငိုခ်င္းသံစဥ္၊
ရင္ခုန္သံႏု၊ ၿပိဳလုနီးပါး၊
ျဖစ္သြားျဖစ္ဆဲ၊ ရင္ကိုခဲြငင္၊
သံေယာဇဥ္ညိႇဳ႕၊ ခ်ိဳ႕တဝက္ကို၊
ပန္းလိုသီရင္း၊ လြမ္းခ်င္းညည္းမယ္၊
“လြမ္းတယ္” လုိ႔ဆုိ၊ အို ... တိုးတိုးေလး၊
ရင္ကေတးႏြမ္း၊ အလြမ္းစစ္စစ္၊
ျဖစ္တည္လြင့္ေမ်ာ၊ ေရာယွက္မသန္း၊
ကိုယ့္အလြမ္းဟာ၊
ဆည္းဆာအလြမ္း မည္ပါေစ။

ဖ႐ိုဖရဲ၊ မျမဲေႏွာင္ႀကိဳး၊
ယိုးမိအမွန္၊ ထင္မိျပန္ေျပာင္း၊
ေကာင္းကင္နဲ႔ယွဥ္၊ ရင္ခြင္တံခါး၊
ဖြင့္ဟသြားမိေသာအခါ ...
အုပ္မိုးစရာ၊ မာနမႈန္ဝါး၊
ေပ်ာက္ပ်က္သြားေလ၊ ေဖြရွာမေတြ႕၊
ဇာတ္လမ္းေကြ႕မွာ၊ တေရြ႕ေရြ႕က်၊
ကားလိပ္ခ်မွ၊ ပဲြစဖုိ႔ရန္၊
ၾကံစည္ႀကိဳးပမ္း၊ အို ... ၾကည့္စမ္းပါ၊
႐ူးႏွမ္းလိုက္သူ၊ ဘယ္သူထင္လဲ၊
ရင္မွာကဲြအက္၊ ပဲြလည္းပ်က္ၿပီ၊
လက္ခုပ္သံမဲ့၊ ဇာတ္သိမ္းခဲ့ရာ၊
ကမၻာဦးလမ္းခဲြေခၚပါေစ။


ဒီကဗ်ာေလးဟာ ဖတ္႐ႈသူေတြကို တစံုတခုေသာ အတုိင္းအတာအထိ ခံစားမႈတစံုတရာ ေပးႏုိင္တယ္ ဆုိရင္ မူရင္း ဖန္တီးရွင္ ေကာင္းစံ ကို ခ်ီးက်ဴး အသိအမွတ္ျပဳၿပီး ပ်က္ယြင္းသြားတယ္ဆုိရင္ေတာ့ လက္ေဆာ့မိတဲ့ က်ေနာ့္ကိုသာ အျပစ္တင္ၾကေစလိုပါတယ္ ....

ဖတ္႐ႈခံစားအားေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးအထူးပါ ခင္ဗ်ာ ....

ဟယ္ရီ

3 comments:

Anonymous said...

မူရင္းလဲမပ်က္ပဲေလးလံုးစပ္ေလးအျဖစ္ျမင္ရေတာ႕ အရမ္းေက်းဇူးတင္တာပဲ.
Thanks! :D

ေမဓာ၀ီ said...

တမ်ိဳးစီေကာင္းတယ္။

chanye` said...

၄လံုးစပ္ေလးနဲ႕ဆိုေတာ့ ပိုျပီးေဆြးဖို႕ေကာင္းသြားတယ္..