ျမန္မာကဗ်ာဆုိတာ ဂ်ိဳ(ခ်ိဳ)နဲ႕လား (၂၇)

ခ်ီနည္းမ်ား
ရတုခ်ီနည္းေတြက သိပ္မမ်ားလွပါဘူး။ နာမည္သီးသန္႕လည္း ေပးထားတာ မေတြ႕ဖူးပါဘူး။ စာလံုးေရအလိုက္ ၾကည့္မယ္ ဆုိရင္ ၄-မ်ိဳးပဲ ရွိပါတယ္။ ဒီခ်ီနည္းေတြက ...


၃-လံုးခ်ီ
ဒီခ်ီနည္းက ေတြ႕ရခဲပါတယ္။ “မွားခဲ့ၿပီ - သြားတဲ့ဆီ - အားႏဲြ႕မွီ” ဆုိၿပီး အပိုဒ္ သံုးပိုဒ္ရဲ႕ အစမွာ ခ်ီထားပံုမ်ိဳးပါ။ အဖ်ားေကာက္ရတုေတြမွာ ေလာက္ပဲ ေတြ႕ႏုိင္ပါတယ္။ စာဆုိေတာ္ အေနာက္ဝန္မင္း ေမာင္ဥ ရဲ႕ ရတုပိုဒ္စံုမွာ “ကၽြမ္းငယ္ေဖာ္ - မွတ္သက္ေပး - သက္မွတ္ေပး” ဆုိၿပီး အစပိုဒ္ေတြကို ၃-လံုးခ်ီထားတာ ေတြ႕ႏုိင္ပါတယ္။

၄-လံုးခ်ီ
အသံုးအမ်ားဆံုး ခ်ီနည္းျဖစ္ပါတယ္။ “မဲဇာေတာင္ေျခ၊ သဲသာေသာင္ေျမ၊ ပဲြခါေညာင္ေရ” ဆုိၿပီး မဲဇာေတာင္ေျခရတုမွာ ခ်ီထားတဲ့ ပံုစံမ်ိဳးျဖစ္ပါတယ္။

၅-လံုးခ်ီ
ေတြ႕ရခဲပါတယ္။ “အခ်ာပဝရ - နရာပ႒မ - အခါသမယ” ဆိုၿပီး သွ်င္မဟာသီလဝံသ-ဆုိ ရတုမွာ ခ်ီထားပါတယ္။

၇-လံုးခ်ီ
ဒါလည္း ေတြ႕ရခဲပါတယ္။ နဝေဒးႀကီးရတုေတြထဲက ...
သက္ေတာ္ရနဲ႕ စတဲ့ဘုရားတုိင္ရတုမွာ ... “သက္ေတာ္ရ ႏွင့္ ရွင္လွေမြ - လက္ဝဲးဂူ ႏွင့္ ရွင္ျဖဴေမြ - ပုညရွင္ ႏွင့္ ျမင္ထင္ေမြ”
ေရႊယင္ေျမာနဲ႕ စတဲ့ဘုရားတုိင္ရတုမွာ ... “ေရႊယင္ေျမာ ႏွင့္ ေမာ္ေဓာေမြ - သီဟေတာ ႏွင့္ က်ိဳက္ေပါေမြ - မဟာေနာ ႏွင့္ သေကၠာေမြ”
က်ိဳက္ပတံနဲ႕ စတဲ့ဘုရားတုိင္ရတုမွာ ... “က်ိဳက္ပတံ ႏွင့္ ဇနံေလ - ဇြဲးကပင္ႏွင့္ ေမာၾကင္ေလ - က်ိဳက္ေမာင္းမ ႏွင့္ ကာသေလ” ...
ဝန္ေတာင္လယ္ ဆုိ- ရတုမွာ ... “ရႊမ္းဘိသည္လည္း ရႊမ္းဘိသည္ - လြမ္းဘိသည္လည္း လြမ္းဘိသည္ - တမ္းဘိသည္လည္း တမ္းဘိသည္” ...
ဆုိၿပီး ၇-လံုးခ်ီထားတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ အခ်ပိုဒ္ေတြဟာလည္း အခ်ီပိုဒ္အတုိင္း ၇-လံုးပဲ ခ်ထားပါတယ္။
ျမင္းဝန္ေနမ်ိဳးသီဟသူ ေရးတဲ့ စၾကာရတုပိုဒ္စံုမွာလည္း ... “ထူပါ႐ံုႏွင့္ စည္းခံုေမြ - ျမတ္မုနိႏွင့္ ျမင္မိေမြ - ဆင္ႀကိဳးဂူႏွင့္ ဆင္ျဖဴေမြ” ... ဆုိၿပီး ၇-လံုးခ်ီထားတာ ေတြ႕ရပါတယ္။

ဒီ ခ်ီနည္း ၄-မ်ိဳးကလဲြၿပီး က်န္တဲ့ ခ်ီပံုေတြ မေတြ႕ရပါဘူး။

ခ်နည္းမ်ား
ရတုကို ခ်တဲ့နည္းေတြကို မေျပာခင္ ခ်ရမယ့္ ႀကိယာ(စကားလံုး)ေျခာက္ဆယ္ ရွိပါတယ္။ ‘ရတုခ်ဖြယ္၊ အသြယ္သြယ္၊ ေျခာက္ဆယ္ ကိရိယာ’ ဆုိတဲ့ ကဝိလကၡဏာ သတ္ပံုသံေပါက္က စကားအတိုင္း ရတုအခ် စကားလံုးေပါင္း ေျခာက္ဆယ္ ကိုလည္း ကဝိကဏၭပါသ က်မ္းမွာ ႀကိယာေျခာက္ဆယ္ လကၤာ နဲ႕ ေဖာ္ျပပါရွိပါတယ္။
ရွင္မဟာ သီလဝံသ ေရးသားစီရင္တဲ့ ကဝိပါသဏၭက်မ္း အလုိအရေတာ့ ၆၄-ပါး ရွိပါတယ္။
အေသးစိတ္ကို ျမန္မာကဗ်ာဆုိတာ ဂ်ိဳ(ခ်ိဳ)နဲ႕လား (၅) http://harrylwin.blogspot.com/2008/08/blog-post_30.html ရဲ႕ ႀကိယာ ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ ၾကည့္ႏိုင္ပါတယ္။
အခု ရတု ခ်နည္းေတြကုိ စၿပီး ေလ့လာၾကည့္ပါမယ္။

လံုးေရအလိုက္ ခ်နည္းမ်ား
ရတုခ်နည္း အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိတဲ့ အနက္ အကၡရာလံုးေရအလိုက္ ခ်တဲ့ နည္းေတြကို အရင္ေဖာ္ျပပါမယ္။

၃-လံုးခ်
ဒီနည္းမွာ အမည္မရွိသလို ဘယ္ေရွးက်မ္းမွာမွလည္း မပါပါဘူး။ အလြန္ေတြ႕ရခဲပါတယ္။ နဝေဒးႀကီးရဲ႕ လူမစိုက္တည့္ - ခ်ီ မယ္ဘဲြ႕ရတုမွာ “ေရၾကည္ျမ။ ေႏြလည္မွ။ ေဆြရည္စြ။” ဆိုၿပီး သံုးလံုးခ်ထားတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။

၅-လံုးခ်
ဒီနည္းမွာလည္း အမည္မရွိသလို ကဝိကဏၭပါသက်မ္းတုိ႕၊ ကဗ်ာသာရတၳသၿဂႋဳဟ္က်မ္းတုိ႕မွာလည္း မေဖာ္ျပထားပါဘူး။ စြယ္စံုေက်ာ္ထင္က်မ္းမွာေတာ့ ကကၠဴဆူးခ် ကို ေျဖတဲ့အခါ “ေနလွ်င္ - ေဆြးရ၏။ ေဆြလွ်င္ - ေဝးလွ၏။” ဆုိၿပီး ၅-လံုး ခ်ႏိုင္ေၾကာင္း ညႊန္ျပထားပါတယ္။

၇-လံုးခ်
ခိုင္ညြတ္ခက္ျဖာ ခ်နည္းလို႕ေခၚပါတယ္ (ခိုင္ညြန္႕ခက္ျဖာ လို႕လည္း ေရးၾကပါတယ္)။ အသံုးအမ်ားဆံုး ခ်နည္းျဖစ္ပါတယ္။ “ခုနစ္လံုးမွတ္၊ ခ်တံုလတ္၊ ခိုင္ညြတ္ခက္ျဖာေခၚ။” လို႕ ကဗ်ာသာရတၳသၿဂႋဳဟ္က်မ္းမွာ ျပထားပါတယ္။

၈-လံုးခ်
ဒီနည္းကို ဇမၺဴ႕တန္ေဆာင္ လုိ႕ ေခၚေၾကာင္း ကဗ်ာဖဲြ႕နည္း နိသ်ည္း စာအုပ္မွာ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ ေရွးက်မ္းေတြမွာေတာ့ မပါပါဘူး။ ေတြ႕လည္း ေတြ႕ရခဲပါတယ္။ “စာေတာ္႐ႈတပါး တင္ေပါလား” ဆုိၿပီး ခ်တယ္လို႕ ဥပမာ ျပထားပါတယ္။

၉-လံုးခ်
၉-လံုးခ်တာကိုေတာ့ မဏိဆံက်င္ ခ်နည္းလို႕ေခၚပါတယ္။ “ကိုးလံုးတိတိ၊ ခ်တံုဘိ၊ မဏိဆံက်င္ေသာ္။” လို႕ ကဗ်ာသာရတၳသၿဂႋဳဟ္က်မ္းမွာ ျပထားပါတယ္။ ကဝိကဏၭပါသက်မ္းမွာလည္း ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ “ပူဆာလြန္ကဲ၊ တရဲးရဲးသည္။ ။ ေလာင္စဲြတေခ်ေခ်ႏွင့္သာတမံု႕။” လို႕ မဃေဒဝလကၤာသစ္၊ ပိုဒ္ေရ-၁၂၂ မွာ မန္လည္ဆရာေတာ္ႀကီး ခ်ထားတာ ေတြ႕ႏိုင္ပါတယ္။

၁၀-လံုးခ်
စာလံုး ၁၀-လံုးနဲ႕ အဆံုးသတ္တာကိုေတာ့ စာမရီသားလုိက္ ခ်နည္းလုိ႕ေခၚေၾကာင္း ကဗ်ာဖဲြ႕နည္း နိသ်ည္း စာအုပ္မွာ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ ေရွးက်မ္းေတြမွာေတာ့ မပါပါဘူး။ “ေသခ်ာတည့္မွတ္သား - နာေတာ္မူဘုရား။ ေတြးေျမႇာ္႐ႈစား-ပူေတာ္မူႏွင့္ ဘုရား။” အစရွိသျဖင့္ ခ်တာမ်ိဳးျဖစ္ပါတယ္။

၁၁-လံုးခ်
အာသာဝတီဝတ္ဆံ ခ်နည္းလို႕ ေခၚပါတယ္။ ကဗ်ာသာရတၳသၿဂႋဳဟ္က်မ္းမွာေရာ၊ ကဝိကဏၭပါသက်မ္းမွာပါ ေဖာ္ျပထားတာ ေတြ႕ႏုိင္ပါတယ္။ “ဗုဒၶပညာ ႏွစ္သက္ရွာၾက သြင္ျပင္ေသာဝ္။” ဆုိတာမ်ိဳးျဖစ္ပါတယ္။ မဃေဒဝလကၤာသစ္မွာ “ေနာက္မွာအစြန္း၊ ကိုးေယာက္ထြန္းသည္။ ။ ေမာ္ကြန္းတင္ျပ၊ မွတ္ၾကမင္းစဥ္အက်ဥ္းတည္း။” လို႕ မန္လည္ဆရာေတာ္ႀကီး ခ်ထားပါတယ္။ နဝေဒးႀကီးရဲ႕ “ဘားျပေမြေတာ္-ခ်ီ” မုတၱမ-ဘားျပဘုရားတုိင္ ရတုမွာလည္း “ေႏြေရာက္သဘင္ မင္းလြင္ထမ ဝန္းေစေသာဝ္။ ထက္ခြင္ဝန္းလည္ ေလျပည္စမ ယြန္းေစေသာဝ္။ ေကာင္းကင္ေထြလည္ ျမရည္ခ်မ ျဖန္းေစေသာဝ္။” ရယ္လို႕ ၁၁-လံုးနဲ႕ ခ် ထားတာေတြ႕ရပါတယ္။ ဒီ ခ်နည္းကို နဝေဒးႀကီး ရဲ႕ တျခားရတုေတြမွာလည္း ေတြ႕ႏုိင္ပါတယ္။ ၁၁-လံုးခ်တယ္လို႕ ဆုိေပမဲ့ ၄-လံုးတပါဒ အပိုဒ္ငယ္ေလးကုိ ေနာက္ဆံုး ၇-လံုးတပါဒ အပိုဒ္ငယ္ေလးနဲ႕ ၄-၂ ကာရန္ျပန္ခ်ိတ္ၿပီး ခ်ထားတဲ့သေဘာလည္း ရွိပါတယ္။ ကာရန္မခ်ိတ္ဘဲ ေတာက္ေလွ်ာက္ အလြတ္ခ်ထားတာမ်ိဳး မေတြ႕မိေသးပါဘူး။ ၁၁-လံုးနဲ႕ အထက္ ခ်တဲ့ နည္းေတြ အားလံုး ဒီလိုပဲ ၄-လံုးတပိုဒ္ အပိုဒ္ငယ္ေလးေတြကို ကာရန္ခ်ိတ္သြားၿပီး ခ်ၾကပါတယ္။

၁၂-လံုးခ်
ဒီခ်နည္းက သီးျခားအမည္ မရွိပါဘူး။ မဃေဒဝလကၤာသစ္မွာပဲ “ျပ႒ာန္းနာမ ဒုတိယအုပ္ အၿပီးခ်ဳပ္တည္း။” လို႕ ၁၂-လံုးနဲ႕ ခ်ထားတာ ေတြ႕ႏုိင္ပါတယ္။

၁၅-လံုးခ်
၁၅-လံုးခ်ရင္ေတာ့ မဏိဥပည္း (သို႕) မဏိဦးျပည္း လို႕ ေခၚပါတယ္။ ကဗ်ာသာရတၳသၿဂႋဳဟ္က်မ္းမွာေရာ၊ ကဝိကဏၭပါသက်မ္းမွာပါ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ “ကမၻာေပၚထြန္း-ယုဂန္စြန္းဝယ္-ေနဝန္းလႏွယ္ ထြန္းေတာ့သည္။” လို႕ ေတာင္ဘီလာဆရာေတာ္ ေရးစပ္တဲ့ ရတုတပုဒ္မွာ ေတြ႕ႏုိင္ပါတယ္။ မဃေဒဝလကၤာသစ္၊ ပိုဒ္ေရ-၁၁ မွာလည္း မန္လည္ဆရာေတာ္က “ ... နတ္ေစာင္းလကၤာ၊ ဤက်မ္းစာသည္။ ။ ၾကားနာမဝ၊ သုတပြားရန္၊ ဧကန္ျဖစ္လိမ့္အက်ိဳးတည္း။” လုိ႕ ၁၅-လံုးခ်ၿပီး ေရးသားထားတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ ဒီမွာလည္း အာသာဝတီဝတ္ဆံခ်နည္းလိုပဲ ၄-လံုးတပါဒ တပိုဒ္ပိုလာၿပီး အပိုဒ္ငယ္ ၂-ပိုဒ္နဲ႕ ေနာက္ဆံုး ၇-လံုး တပါဒ အပိုဒ္ငယ္တပိုဒ္ကို ၄-၂ ကာရန္ခ်ိတ္ၿပီး ခ်သြားတာကို ေတြ႕ႏုိင္ပါတယ္။ ကာရန္မခ်ိတ္ဘဲ ေတာက္ေလွ်ာက္ အလြတ္ခ်ထားတာမ်ိဳး မေတြ႕မိေသးပါဘူး။

၁၆-လံုးခ်
ဒီနည္းမွာလည္း အမည္မရွိသလို ကဝိကဏၭပါသက်မ္းတုိ႕၊ ကဗ်ာသာရတၳသၿဂႋဳဟ္က်မ္းတုိ႕မွာလည္း မေဖာ္ျပထားပါဘူး။ စြယ္ေတာ္ေသွ်ာင္ရတု၊ ပိုဒ္ေရ-၅ မွာ ... “စု႐ံုးဖြဲ႕ေႏွာင္၊ မ်ားဗိုလ္ေဘာင္မွာ၊ မင္းညီေနာင္၊ မာန္ေစာင္ၾကံဳးမို႕ကို။” ရယ္လုိ႕ အုတ္ဘိုဆရာေတာ္ ေရးဖဲြ႕သြားတာ ေတြ႕ရပါတယ္။

၁၉-လံုးခ်
အကၡရာ ၁၉-လံုး နဲ႕ အဆံုးသတ္ခ်ထားတဲ့နည္းကိုေတာ့ ေဇာ္တခိုင္လံုး လုိ႕ ေခၚေၾကာင္း ကဗ်ာသာရတၳသၿဂႋဳဟ္က်မ္းမွာေရာ၊ ကဝိကဏၭပါသက်မ္းမွာပါ ျပထားပါတယ္။ “အသြင္ပဝင္း-မ်ိဳးရင္းသက္လွယ္-ႏုနယ္ျဖဴစင္- အိမ့္ရွင္လြမ္းႏွင့္ေလေတာ့မည္။” လုိ႕ နဝေဒးႀကီး ရဲ႕ လြမ္းခ်က္ေပြ၍႕ - ခ်ီ စစ္-ရတုမွာ ေတြ႕ႏုိင္ပါတယ္။

၂၃-လံုးခ်
ဒီနည္းလည္း နာမည္သီးသန္႕မရွိပါဘူး။ ဥေတန ရတု၊ ပိုဒ္ေရ-၁ မွာ “အလွတဆူ၊ ျမနန္းသူကို၊ အတူတိမ္ဖ်ား၊ ငွက္ေျခၾကား၌၊ လုိက္သြားပါရွာရ၏ေလး။” လုိ႕ မန္လည္ဆရာေတာ္ႀကီး ေရးဖဲြ႕ခဲ့တာ ေတြ႕ရပါတယ္။

၂၅-လံုးခ်
အကၡရာ လံုးေရ ၂၅-လံုးနဲ႕ ခ် တာကိုေတာ့ မျပတ္ေကသာ ခ်နည္းလို႕ ေခၚတယ္လို႕ ကဝိကဏၭပါသက်မ္းမွာ ဆုိထားပါတယ္။ ကဗ်ာသာရတၳသၿဂႋဳဟ္က်မ္းမွာေတာ့ ဒီနည္းကို (ျမဝတ္ေကသာ) လုိ႕လည္းေခၚတယ္လုိ႕ ဆုိပါတယ္။ ဒီနည္းနဲ႕ ခ်ထားတဲ့ ရတုေတာ့ ရွာလို႕မေတြ႕ေသးပါဘူး။

၂၇-လံုးခ်
ဒီခ်နည္းလည္း နာမည္သီးသန္႕မရွိပါဘူး။ “ဆင္ႏွာေမာင္းသို႕၊ အေကာင္းရွာရမ္း၊ တလွမ္းလွမ္းႏွင့္၊ အဖမ္းမေတာ္၊ ပဲြဦးေခ်ာ္သည္၊ မင္းေက်ာ္သေရပဲြတည့္ေလး။” လို႕ ဝိဓူရ ရတု၊ ပိုဒ္ေရ-၁၇ မွာ မန္လည္ဆရာေတာ္ ေရးဖဲြ႕ထားတာ ေတြ႕ရပါတယ္။

၃၅-လံုးခ်
အရွည္ဆံုးခ်နည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလို အကၡရာ ၃၅-လံုးနဲ႕ ခ်ထားရင္ ဇမၺဴ႕သေျပသီးမွည့္ ခ်နည္း လို႕ ေခၚပါတယ္။ သည့္ထက္ ပိုၿပီး ခ်လို႕မရေတာ့ပါ။ ပုိရင္ “ေခါင္းမရွိေသာပုဇြန္ႏွင့္တူ၏” လုိ႕ ကဗ်ာသာရတၳသၿဂႋဳဟ္က်မ္းမွာ ျပထားပါတယ္။ ဒီနည္းကို (ျမဝတ္ေကသာ) လို႕လည္း ေခၚေသးတယ္ဆုိၿပီး “အကၡရာတြက္က်ံဳး၊ သံုးဆယ့္ငါးမွ်၊ အဆံုးခ်၊ ျမဝတ္ေကသာေခၚ” ရယ္လုိ႕ စြယ္စံုေက်ာ္ထင္က်မ္းမွာ ေက်းဇူးရွင္ အသွ်င္က်ီးသဲေလးထပ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ေျဖဆုိေတာ္မူထားတာကို ကိုးကားၿပီး ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းက ေရးထားပါတယ္။ ဒီေတာ့ ကဗ်ာသာရတၳသၿဂႋဳဟ္က်မ္းအရ ဆုိရင္ ျမဝတ္ေကသာခ်နည္းဟာ ၂၅-လံုးခ်တာကိုေရာ၊ ၃၅-လံုးခ်တာ ကိုေရာ ႏွစ္မ်ိဳးလံုးကို ေခၚထားတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ ကဝိကဏၭပါသ က်မ္းအရေတာ့ ဇမၺဴ႕သေျပသီးမွည့္ လုိ႕ပဲ ေခၚထားတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ “မလဲြမွတ္ယံု၊ ပါယ္ဘံုဌာန၊ ကမၼခဲြေဝ၊ ထုတ္ေဖြက်မ္းလာ၊ လကၤာစည္ႀကီး၊ ေဆာ္တီးထိန္႕ဆူ၊ ရွင္လူၾကားစိမ့္၊ ထင္ရွားျပညႊန္းေပသတည္း။” လုိ႕ မဃေဒဝလကၤာသစ္၊ ပိုဒ္ေရ-၄၆၇ မွာ မန္လည္ဆရာေတာ္ႀကီး ဖဲြ႕ဆိုထားတာ ေတြ႕ႏုိင္ပါတယ္။ အလြန္ေတြ႕ရခဲတဲ့၊ အသံုးနည္းတဲ့ ခ်နည္းျဖစ္ပါတယ္။
၁၁-လံုးကေန ၃၅-လံုးအထိ အကၡရာမ်ားတဲ့ ခ်နည္းေတြဟာ ရတုမွာ အသံုးမ်ားတဲ့ သံုးလံုးတဲြကာရန္ (၄-၃-၂ နဲ႕ ၄-၃-၁) ေတြ ယူလာၿပီး ပံုမွန္ ၇-လံုးမခ်ေသးဘဲ ၄-၂ ကာရန္နဲ႕ ပဒငယ္ေလးေတြ ဆင့္ၿပီးမွ ေနာက္ဆံုး ၇-လံုးျပန္ခ်ထားတဲ့ သေဘာမ်ိဳးပဲလုိ႕ ယူဆပါတယ္။ ကာရန္လံုးဝ မခ်ိတ္ဘဲ စာလံုးေရအမ်ားႀကီးကို ဒီအတုိင္း အလြတ္ခ်ထားတာမ်ိဳး တခုမွ မေတြ႕ဖူးေသးပါဘူး။

စာလံုးေရနဲ႕ ခ်ီနည္း ခ်နည္း ေတြ ၿပီးေတာ့ အကၡရာ၊ အသတ္၊ စတာေတြကိုလုိက္ၿပီး ေခၚေဝၚသတ္မွတ္ထားတဲ့ ခ်ီနည္း၊ ခ်နည္းေတြကို ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမယ္ ...

ဟယ္ရီလြင္