ခင္ခင့္ကိုေျပာခ်င္ေသာ ပံုျပင္မ်ား (၁) - ေစာင္းညိႇဳ႕သံခ်ီ လကၤာစီ၍
ခင္ခင္ေရ ...
ခင္ခင္နဲ႕စကားမေျပာျဖစ္တာလည္းၾကာၿပီ ... ဒါေၾကာင့္မို႔ အခု ခင္ခင္ကိုေျပာျပခ်င္တဲ့ ပံုျပင္ေတြကို ဒီမွာပဲ ေျပာျပေတာ့ မယ္ေနာ္ ...
ညခ်မ္းအခါေတြမွာ ခ်စ္သူရဲ႕ အိမ္ေရွ႕ ... ျပတင္းေပါက္ ေအာက္နားကေန ဂစ္တာေလးနဲ႕ သီခ်င္းသံေလးေတြ သီက်ဴး ျပတတ္ၾကတာကို ခင္ခင္ ၾကံဳဖူးလိမ့္မယ္ ထင္ပါရဲ႕။ ခင္ခင္တို႔ အိမ္နားမွာလည္း ဒီလုိပဲ လာၿပီး ေတးသီခဲ့ၾကလိမ့္မယ္ ထင္တယ္ေနာ္။ အဲဒါကို သိုးေဆာင္းဘာသာစကားနဲ႕ေတာ့ Serenade လုိ႔ ေခၚတာေပါ့။ အဲဒီလို ခ်စ္ျခင္းဖဲြ႕ သံစဥ္ေတးေတြ သီခဲ့ၾကတာ လူ႔ျပည္မွာတင္မဟုတ္ဘူး ခင္ခင္ရဲ႕။ ဟိုး ထက္မိုးယံက တာဝတႎသာ နတ္ျပည္မွာလည္း ဒီလုိပဲတဲ့။ Serenade ဟာ လက္စသတ္ေတာ့ တာဝတႎသာနတ္ျပည္က စခဲ့တာကိုး ...။
ကဲ ... ပံုျပင္ဆုိေတာ့လည္း ဟိုး ... ေရွးေရွးတုန္းက လို႕ပဲ စရမွာေပါ့။
ဟိုး ... ေရွးေရွးတုန္းက တာဝတႎသာ နတ္ျပည္ႀကီးမွာ နတ္သားေလး တပါး ရွိသတဲ့။ အဲဒီနတ္သားေလးရဲ႕နာမည္က “ပၪၥသီခ” တဲ့။ သူက အရမ္းလွတဲ့ နတ္သမီးေလးတပါးကို ခ်စ္မိပါေရာတဲ့။ ဒါေပမဲ့ သူ႕ရဲ႕ဆရာသမား သိၾကားမင္းႀကီးက ခ်စ္သူကို စစ္ခင္းၿပီး အရယူႏိုင္သလို သူကေတာ့ စစ္ခင္းႏိုင္စြမ္းမရွိရွာဘူးေလ။ အဲဒီတုန္းက သူက သာမန္နတ္သားေလးပဲကိုး။ သူခ်စ္မိတဲ့ နတ္သမီးေလး က “သူရိယဝစၧသာ” တဲ့။ ေရႊမန္းတင္ေမာင္ႀကီး ဟဲသြားတဲ့ “အုိ ေဒဝစၧရာ .... ေရႊနတ္ကညာ အလွတကာတို႔ ... ေပါင္းကာ စုေဝး ... လွဟန္ေပး လွေရးျခယ္ကာ ...” ဘာညာ ဆုိတဲ့ သီခ်င္းထဲက ေဒဝစၧရာ ဆိုတာ အဲဒီ နတ္သမီးပဲေပါ့ ခင္ခင္ရယ္။ သူက တိမၺ႐ု နတ္စစ္သူႀကီးရဲ႕သမီးေတာ္ေလးေပါ့။ ဒီေတာ့ကာ ဂုဏ္ရည္ခ်င္းကမတူေလေတာ့ နတ္သားေလးခမ်ာ နတ္သမီးေလး နားကို မကပ္ႏိုင္ဘူးေပါ့ေလ။ ေယာကၡမေလာင္း နတ္မင္းႀကီးကလည္း သာမန္နတ္သားေလးဆိုေတာ့ သေဘာမတူဘူး ထင္ပါရဲ႕။ ဒါေပမဲ့ နတ္သားေလးက ေစာင္းတီး အလြန္ေတာ္သတဲ့။ ဒီဇိုင္းကလည္း လန္းတယ္နဲ႕တူတယ္။ သူက ဥေသွ်ာင္ငါးခုနဲ႕ေလ။ လန္ထြက္ေနမွာပဲေနာ္။ ပၪၥ ဆုိတာက ငါးခု၊ သီခ ဆိုတာက ဦးစြန္းလို႕ အနက္ ရတယ္တဲ့။ သူ႕မွာ နတ္ေစာင္းတလက္လည္း ရွိတယ္ ခင္ခင္ရဲ႕။ အဲဒီေစာင္းကေတာ့ တခါတီးလိုက္ရင္ ေလးလေက်ာ္မွ အသံစဲတယ္ ဆိုတဲ့ ေဗလုဝ နတ္ေစာင္း ပါပဲ။ Sustain သိပ္ေကာင္းေတာ့ ဒီေခတ္ instrument ေတြလို electronic effect ေတြ ဘာေတြ မလုိဘူးေပါ့။ ေစာင္းရဲ႕ နာမည္ အျပည့္အစံုက “ေဗလုဝပ႑ဳ” တဲ့။ ပါဠိေတာ္ေတြမွာေတာ့ “ေဗလုဝပ႑ဳဝီဏ” လို႔ ျပထားတယ္။ ဒီေစာင္းႀကီးက အသံရွိန္ သိပ္ရွည္သလို ေစာင္းကလည္း အႀကီးႀကီးပဲကိုး၊ ေစာင္းလက္႐ံုးကတင္ သံုးဂါဝုတ္ရွိတယ္ဆုိပဲ။ ေစာင္းက ဥသွ်စ္သီးမွည့္ အေရာင္ရွိတယ္ဆုိေတာ့ အဝါေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေပါ့ေနာ္။ ပါဠိလို ေဗလုဝ ဆုိတာ ဥသွ်စ္သီးလုိ႕အဓိပၸာယ္ ရသတဲ့။ ေစာင္းအုိးကေရႊနဲ႕လုပ္ထားၿပီး ေစာင္းလက္႐ံုးက ဣႏၵနီလာ ေက်ာက္၊ ေစာင္းႀကိဳး(ညိႇဳ႕) ေတြက ေငြႀကိဳးေတြ၊ ေစာင္းႀကိဳးရစ္တဲ့ ခင္တံလို႔ေခၚတ့ဲ မွင္႐ုိးက သႏၱာနဲ႕ လုပ္ထားတာတဲ့၊ ေရႊေစာင္းအုိးမွာ ေငြညိႇဳ႕တပ္ၿပီး ဣႏၵနီလာေက်ာက္ေတြ၊ သႏၱာေက်ာက္ေတြနဲ႔ ဆင္ယင္ထားတဲ့ ေစာင္းႀကီးဟာ အရမ္းလွ မွာပဲေနာ္။
ဒီေစာင္းကလည္း ရာဇဝင္နဲ႕ေနာ္။ ျမတ္စြာဘုရားကို အျမဲတမ္းလိုက္ၿပီး အေႏွာက္အယွက္ေပးေနတဲ့ မာရ္နတ္မင္းႀကီးကို သိတယ္မဟုတ္လား။ အဲဒီ ပရနိမၼိတ ဝႆဝတၱီနတ္ျပည္က မာရ္နတ္မင္းႀကီးဟာ ျမတ္စြာဘုရားကို ခုနစ္ႏွစ္ လံုးလံုး မ်က္ေျခမျပတ္ တေကာက္ေကာက္လိုက္ၿပီး အျမဲတမ္းေစာင့္ၾကည့္အျပစ္ရွာတာေတာင္ ဘာအျပစ္မွ ဆုိစရာ မေတြ႕လုိ႕ စိတ္ေလၿပီး ျမတ္စြာဘုရားအနားကေန ထြက္ခြာသြားေတာ့သတဲ့။ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ စိတ္ပ်က္သြားသလဲ ဆုိေတာ့ မာရ္နတ္မင္းႀကီးဟာ သူ႕ခ်ိဳင္းၾကားမွာ ညႇပ္ထားတဲ့ ေဗလုဝနတ္ေစာင္းႀကီး ေလွ်ာက်က်န္ရစ္ခဲ့တာေတာင္မွ သတိမထားမိ ေတာ့ဘူးလို႕ ခုဒၵကနိကာယ္၊ သုတၱနိပါတ္ပါဠိေတာ္၊ မဟာဝဂ္၊ ဂါထာ ၄၅၂ မွာ ပါတယ္ေလ။ အဲဒီ ေစာင္းႀကီးကို သိၾကား မင္းႀကီးက အသာေလးသြားေကာက္ၿပီး ေစာင္းတီးေကာင္းတဲ့ သူ႔တပည့္ ပၪၥသီခ နတ္သားေလးကို ေပးလိုက္တာတဲ့ ခင္ခင္ရဲ႕။ သိၾကားမင္းႀကီးကလည္း စတုမဟာရာဇ္နဲ႕ တာဝတႎသာနတ္ျပည္ႀကီး ႏွစ္ခုလံုးကို အစိုးရတဲ့ နတ္ဘုရင္ႀကီး ျဖစ္ေနတာေတာင္ ကိုယ္ပိုင္ေစာင္းကေလး မွ မရွိရွာဘူးေနာ္ ... သူမ်ားက်က်န္ရစ္တဲ့ ေစာင္းကို သြားေကာက္ရသတဲ့ ...
ဒါနဲ႕ပဲ နတ္သားေလးက ဂုဏ္ရည္မတူတဲ့ ခ်စ္သူကို ေစာင္းသီခ်င္း ၁၅-ဂါထာ နဲ႕ သူတို႔ဗိမာန္ေရွ႕မွာ ဆုိတီးေလးတီးၿပီး သြားေႂကြျပခဲ့တာေပါ့။ သူ႕ ေစာင္းခ်င္းဂါထာ ၁၅-ပုဒ္ထဲမွာ ေယာကၡမေလာင္းႀကီးကို ဖားထားတဲ့ စာသားေတြလည္း ပါေသးတယ္ ခင္ခင္ရဲ႕။ သီလကၡႏၶ ဝဂၢပါဠိေတာ္မွာ ပါတဲ့ ဂါထာေတြကို ကဗ်ာသာရတၳသၿဂႋဳဟ္က်မ္းထဲမွာ ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း အနက္ျပန္ၿပီး ရွင္းျပထားတဲ့အတုိင္း ေျပာျပမယ္ေနာ္ ...
(၁) ေစာင္းညႇိသီခ်င္း
ဗုဒၶဴ ပသံဟိတာ
ဓမၼဴ ပသံဟိတာ
သံဃူ ပသံဟိတာ
အရဟႏၲဴ ပသံဟိတာ
ကာမူ ပသံဟိတာ။
အၾကင္ေစာင္းသံတ်ာ၊ ဂါထာ သီခ်င္းတုိ႔သည္၊ ဘုရားဂုဏ္အထူးကို ခ်ီးက်ဴးစဲြမွီ၍ ျဖစ္ကုန္၏။ တရားေက်းဇူးဂုဏ္အထူးကို ခ်ီးက်ဴးစဲြမွီ၍ ျဖစ္ကုန္၏။ သံဃေက်းဇူး ဂုဏ္အထူးကို ခ်ီးက်ဴးစဲြမွီ၍ ျဖစ္ကုန္၏။ ရဟႏၲာေက်းဇူးဂုဏ္အထူးကို ခ်ီးက်ဴးစဲြမွီ၍ ျဖစ္ကုန္၏။ ကာမဂုဏ္ေက်းဇူးဂုဏ္အထူးကို ခ်ီးက်ဴးစဲြမွီ၍ ျဖစ္ကုန္၏။ အရွင္ဘုရား၊ အရွင္ဘုရားအား၊ ထုိေစာင္းသံတ်ာ၊ ဂါထာသီခ်င္းတို႔ျဖင့္၊ တပည့္ေတာ္ ပၪၥသီခသည္၊ ေရႊနားေတာ္သြင္းပါအံ့။
(၂) ေစာင္းသံ
ဝႏၵေတ ပိတရံ ဘေဒၵ။
တိမၺ႐ံု သူရိယဝစၧေသ၊
ေယန ဇာတာသိကလ်ာဏီ၊
အာနႏၵ ဇနနီမမ။
ႏွမ သူရိယဝစၧ။ အၾကင္ အေၾကာင္းေၾကာင့္။ ေကာင္းျခင္းငါးျဖာ၊ လကၡဏာရွိထေသာ။ ကၽြႏု္ပ္၏ခ်စ္ႀကိဳက္မႈႀကီးကို ျဖစ္ေစတတ္ထေသာ။ သင္ သူရိယဝစၧာ နတ္ကညာသည္။ အၾကင္ တိမၺ႐ုနတ္မင္း၊ ခမည္းေတာ္မင္းကို။ မွီ၍၊ ဖြားျမင္သည့္။ ျဖစ္၏။ သင္ သူရိယဝစၧာ နတ္ကညာ၏။ တိမၺ႐ု မည္ေသာ။ ထုိခမည္းေတာ္ နတ္မင္းကို၊ အကၽြႏု္ပ္သည္၊ ရွိခုိးပါ၏။ ။
(ဤကား တိမၺ႐ုနတ္မင္းႀကီး၏ သမီးေတာ္ သူရိယဝစၧာ နတ္သမီးကို အလုိရွိသျဖင့္ ပၪၥသီခနတ္သားသည္ ဒုတိယ အႀကိမ္ေျမာက္ ေစာင္းခ်င္းဂါထာျဖင့္ သာယာေခ်ငံစြာ ပဏာမိတဗၺ၊ ပဏာမ အားေလ်ာ္စြာ၊ ဝႏၵနာ ျပဳလုပ္ခ်က္ ေပတည္း။)
(၃) ေစာင္းသံ
ဝါေတာဝ ေသဒတံ ကေႏၲာ၊
ပါနိယံဝ ပိပါသေတာ။
အဂႌရသႎၼ ပိယာေမသိ၊
ဓေမၼာ အရဟတံ ဣဝ။
ႏွမ။ အပူဖိစီး၍ ေခၽြးဒီးဒီးက်ကုန္ေသာသူတို႔သည္၊ ေလညင္းကို၊ ႏွစ္သက္အပ္ သကဲ့သို႔လည္းေကာင္း၊ ေရငတ္မြတ္ေသာသူသည္၊ ေသာက္ေရကို၊ ႏွစ္သက္အပ္ သကဲ့သို႔လည္းေကာင္း၊ ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္သည္၊ တရားကို၊ ႏွစ္သက္အပ္ သကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း၊ အလွ်ံၿပိဳးျပက္ ထြက္ေသာ ကိုယ္ေရာင္ျဖင့္ ေတာက္ပေသာ၊ သင္ခ်စ္ေဆြႏွမကို၊ အကၽြႏု္ပ္အား၊ ခ်စ္အပ္ႀကိဳက္အပ္သည္၊ ျဖစ္ၿပီ။ ။
(ဤကား သူရိယဝစၧာနတ္သမီး၏ ကိုယ္ေရာင္ကိုယ္ဝါ ေၾကာင့္ ခ်စ္ႀကိဳက္ရပံုတည္း။)
(၄) ေစာင္းသံ
အာတုရေႆဝ ေဘသဇၨံ၊
ေဘာဇနံဝ ဇိဂစၧေတာ။
ပရိနိဗၺာယိ မံ ဘေဒၵ၊
ဇလႏၲမိဝ ဝါရိနာ။
ေရာဂါစြန္းၿငိ၊ အနာရွိေသာသူအား၊ ေဆးကို၊ ေပး၍၊ ေရာဂါေပ်ာက္တိမ္း ၿငိမ္းေစသကဲ့သို႔လည္းေကာင္း၊ ဆာေလာင္ေသာ သူအား၊ အစာကို၊ ေပး၍၊ ဆာေလာင္မရွိ ၿငိမ္းေစဘိသကဲ့သို႔လည္းေကာင္း။ ေရသည္၊ ထိန္ထိန္ညီးညီး ေတာက္ေလာင္ ေသာ မီးကို၊ ၿငိမ္းေစသကဲ့သို႔လည္းေကာင္း၊ ခ်စ္ေဆြႏွမ နတ္မယ္လ်၊ ခ်စ္ရေပရွာ၊ မယ့္ေမာင္ငါ၏၊ က်ဳပ္ႏွမေၾကာင့္၊ ဒုကၡဆူသီး၊ အပူႀကီးကို၊ သင္ခ်စ္ေဆြႏွမသည္၊ ျမန္ျမန္အေသာ့ၿငိမ္းေစေလာ့။ ။
(ဤကား သင္နတ္သမီးကို အႀကိဳက္ႀကီး ႀကိဳက္ရေသာ ဒုကၡမီးကို ေျဖေဖ်ာက္ပါ ဆုိလုိသည္)။
(၅) ေစာင္းသံ
သီေတာဒကံ ေပါကၡရဏႎ၊
ယုတၱံ ကိၪၨကၡေရဏုနာ၊
နာေဂါ ဃမၼာဘိတေတၱာဝ၊
ၾသဂေဟ ေတ ထႏုဒၶရံ။
အပူလြန္မင္း ႏွိပ္စက္ျခင္းရွိေသာ၊ ဆင္ေျပာင္သည္။ ေရႊၾကာပဒံု ပန္းဝတ္မႈံႏွင့္၊ ျပည့္စံုေသာ။ ဧးျမခ်မ္းၾကည္ေသာ ေရလည္းရွိထေသာ။ ေရကန္သို႕။ ဆင္းသက္၍။ ဧးၾကည္လွစြာ ခ်မ္းသာျခင္းကို။ ရေလသကဲ့သို႕။ ထိုႏွင့္တမူ ထပ္တူထပ္မွ်။ မယ့္ေမာင္ငါသည္။ သင္ခ်စ္ေဆြႏွမ၏။ သားျမတ္ႏွစ္ခုအၾကား ေရႊရင္သားကို။ ဝါ၊ ရင္ဦးရတနာ ပန္းႏွစ္ႁမႊာတုိ႔၏ အၾကားကို။ သက္ဝင္အာ႐ံု၊ ရင္ေငြ႕ကိုလံႈရမွ။ စိတ္ေရာကိုယ္ပါ၊ ခ်မ္းသာျခင္းကို၊ ရပါအံ့တကား။
(ဤကား ခ်စ္ေဆြႏွမ၏ သားျမတ္ႏွစ္ခုတို႔အၾကားမွာ ကစားေပ်ာ္ေမြ႕ရမွ သုခခ်မ္းသာ ျဖစ္ႏုိင္ ပါေတာ့မည္ ဆုိလိုသည္။)
(၆) ေစာင္းသံ
အစၥကၤုေသာဝနာေဂါဝ၊
ဇိတံေမ တုတၱေတာမရံ၊
ကာရဏံ န ပဇာနာမိ၊
သေမတၱာ လကၡဏူ႐ုယာ။
ခ်စ္ေဆြႏွမ။ ခ်ိတ္ငင္ဆဲြေၾကာင္း သံခၽြန္းေတာင္းျဖင့္၊ ေကာင္းစြာငင္ႏွိပ္၊ မခ်ိတ္ႏိုင္ေသာ။ ဆင္ေျပာင္သည္။ ငါသည္။ နားရင္းထိုးစူး၊ ဒူးေျခလက္ထြင္း၊ ထိုခက္ရင္းကို။ ေအာင္အပ္ၿပီ။ ဤသို႕။ အဟုတ္ထစ္ထစ္၊ အမုန္ယစ္၍။ တစံုတခုေသာ အေၾကာင္းကို။ မသိသကဲ့သုိ႔။ ပမာသို႕မူ၊ ထို႔အတူ။ မယ့္ေမာင္ငါသည္။ သင္ခ်စ္ေဆြႏွမ၏။ ေရႊစိုင္ တမြတ္၊ ပြတ္မွခၽြတ္သို႕၊ ေခ်ာမြတ္လွဟန္၊ ေရႊေပါင္တန္စံု၊ လကၡဏာဂုဏ္ရွိေသာေၾကာင့္။ ရာဂအမုန္၊ သုန္သုန္ ယစ္မူး၊ အ႐ူးႀကီးကဲ့သုိ႔ျဖစ္၍။ တစံုတရာေသာအေၾကာင္းကို။ ဉာဏ္ေရာင္ကင္းကြာ၊ မသိႏုိင္ေတာ့ပါ။
(ဤကား သူရိယဝစၧသ နတ္သမီး၏ လကၡဏာၾကန္ ေပါင္တန္ေနပံုေကာင္းေသာေၾကာင့္ ခ်စ္႐ူးႀကိဳက္႐ူး၊ အ႐ူးႀကီး ႐ူးရ ေသာ ကၽြႏု္ပ္ ပၪၥသီခသည္ ဘာကိုမွ် မသိႏုိင္ပါဘူးဟု ဆုိလိုသည္။)
(၇) ေစာင္းသံ
တယိ ဂဓိတ စိေတၱာသၼိ၊
စိတၱံ ဝိပရိနာမိတံ၊
ပဋိဂႏၲဳ န သေကၠာမိ၊
ဝကၤဃေသၱာ အမၺဳေဇာ။
နတ္ေမႏွမ။ မယ့္ေမာင္ငါသည္။ သင္ခ်စ္ေဆြႏွမ၌။ အျမဲသက္သက္ စဲြမက္ေသာ စိတ္ရွိသည္၊ ျဖစ္ၿပီ။ အဖ်ားေကာ့ညိတ္၊ သံမွ်ားခ်ိတ္ကို၊ စိတ္ရွိတိုင္း မ်ိဳမွားေသာ။ ေရ၌ျဖစ္ပြားေသာ ငါးသည္။ တဖန္အသစ္၊ ျပန္နစ္ျခင္းငွာ။ ႐ုန္းအံ့ႀကိဳးပမ္း၊ မစြမ္းႏိုင္ရွာသကဲ့သုိ႕။ ပမာသို႕မူ၊ ထုိ႔အတူ။ မယ့္ေမာင္ငါ၏၊ စိတ္သည္။ ေဘာက္ျပန္၏။ ဆုတ္နစ္ တဖန္၊ ျပကေတ့ ျဖစ္ျပန္ျခင္းငွာ။ လံု႕လၾကံ႕ခိုင္၊ မစြမ္းႏုိင္။ ။
(ဤကား သံမွ်ားခ်ိတ္ကို မ်ိဳမိမွားေသာ ငါးကဲ့သို႕၊ ခ်စ္ရႀကိဳက္ရေသာ ေလာဘ ဘဝင္စိတ္တုိ႔သည္၊ ငင္ခ်ိတ္ဆဲြငင္အပ္ သျဖင့္ ေရွးကသေဘာမ်ိဳး မျဖစ္ႏုိင္ေတာ့ၿပီ ဟု ဆိုလိုသည္။)
(၈) ေစာင္းသံ
ဝါမူ႐ု သဇမံ ဘေဒၵ၊
သဇမံ မႏၵေလာစေန။
ပလိသဇမံ ကလ်ာဏီ၊
ဧတံေမ အဘိ ပတၱိတံ။
ပြတ္မွာတင္ခၽြတ္၊ တမြတ္ေရႊစိုင္၊ ေရာင္ၿပိဳင္လွေမာ၊ ေရႊငွက္ေပ်ာတံုးဟန္ပန္၊ ေရႊေပါင္တံရွိေသာ။ ခ်စ္ေဆြႏွမ။ မယ့္ေမာင္ငါ့ကို။ ေရႊမု႐ိုးစည္ပံုမယြင္း၊ ေရႊလည္ပင္းကို ခ်က္ျခင္းသိမ္းယွက္၊ ဖက္လွည့္ပါေလာ။ မေထ့တေထ့ႏွင့္၊ သိမ္ေမြ႕စြာ ၾကည့္႐ႈေလ့ရွိေသာ။ ခ်စ္ေဆြႏွမ။ မယ့္ေမာင္ငါ့ကို။ ေရႊမု႐ိုးစည္ပံုမယြင္း၊ ေရႊလည္ပင္းကို ခ်က္ျခင္းသိမ္းယွက္၊ ဖက္လွည့္ပါေလာ။ ေကာင္းျခင္းငါးျဖာ၊ လကၡဏာမ်ားႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ။ ခ်စ္ေဆြႏွမ။ မယ့္ေမာင္ငါ့ကို။ ေပါင္ေပၚထက္ဖ်ား၊ ကိုယ္လံုးထား၍၊ ပိုက္ျဖားမႂကြင္း၊ ေမာင့္လည္ပင္းကို၊ ညႇင္းညႇင္းသာသာ၊ ဖက္လွည့္ပါေလာ့။ ဤသုိ႔ ဖက္ျခင္းကို။ မယ့္ေမာင္ငါသည္။ အလြန္အလိုရွိအပ္ၿပီ။ ။
(ဤကား ေပါင္တန္လွေသာ ခ်စ္ေဆြႏွမသည္ ကၽြႏု္ပ္လည္ပင္းကို ဖက္လွည့္ပါေလာ့။ ။ ေကာင္းပံုငါးမ်ိဳးႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ခ်စ္ေဆြႏွမ၏ ေပါင္ေပၚ၌ ကၽြႏု္ပ္ကိုယ္လံုးကိုထား၍ လည္ပင္းကို ျဖည္းညင္းသာယာစြာ ေပြ႔ပါ ဖက္ပါဟု ဆိုလိုသည္။)
(၉) ေစာင္းသံ
အပၸေကာ ဝတ ေမသေႏၲာ၊
ကာေမာ ဝလႅိတ ေကသိရာ။
အေနကဘာေဝါ သမပါဒိ၊
အရဟေႏၲာဝ ဒကၡိဏာ။
ညြန္႕ဖ်ားေကာ့ေကာ့၊ ေၾကာ့ရွင္းေကာင္းစြာ၊ ဆံေကသာရွိေသာ။ လွပံုတင့္တယ္၊ ေမာင့္သက္လယ္။ သင္ႏွမ၌။ မယ့္ေမာင္ငါ၏။ ခ်စ္ရႀကိဳက္ရေသာ ကာမဆႏၵသည္။ မ်ားစြာအပံု၊ ရွိပါတံုလ်က္။ ခ်စ္ေဆြႏွမက။ ငါ၌။ ခ်စ္ႀကိဳက္ေမတၱာ၊ နည္းလွပါတကား။ ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္၌။ သဒၶါၾကည္ျဖဴ၊ ေပးလွဴအပ္ေသာအလွဴသည္။ အပံုႀကီးမ်ားေသာ အက်ိဳးရွိသည္။ ျဖစ္သည္သာလွ်င္တည္း။ ။
(ဤကား ဆံပင္ေကာင္းေသာ ခ်စ္ေဆြႏွမ၊ ႏွမအေပၚမွာ ေမတၱာသက္ေရာက္ပါေသာ ေမာင္၏ ခ်စ္ျခင္းတရားမ်ားမ်ားႀကီး ရွိပါလ်က္၊ ႏွမ၏ ခ်စ္ပံုနည္းလွေခ်တကား။ ရဟႏၲာကို လွဴရေသာအက်ိဳးသည္ အပံုႀကီးမ်ားသည္ဟု ဆိုလိုသည္။)
(၁၀) ေစာင္းသံ
ယံေမအတၳိ ကတံပုညံ၊
အရဟေႏၲသု တာဒိသု။
တံေမ သဗၺကလ်ာဏီ၊
တယာ သဒၶႎ ဝိပစၥတံ။
တကိုယ္လံုးေခ်ာေသာ။ နတ္ေမႏွမ။ သည္းခံႏိုင္ေသာ ဂုဏ္ထူးရွိကုန္ေသာ။ ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္တို႕၌။ မယ့္ေမာင္ငါ၏။ ျပဳအပ္ေသာ။ အၾကင္ေကာင္းမႈသည္။ ရွိ၏။ ထိုေကာင္းမႈသည္။ သင္ခ်စ္ေဆြႏွမႏွင့္။ အတူတကြ။ ေရႊလည္ဘက္ႏဲႊ၊ လက္ေတာ္ဆဲြ၍၊ ခပဲေရာယု၊ အက်ိဳးစုကို ယခုခံစားရပါေစ။ ။
(ဤကား တကိုယ္လံုးေခ်ာေသာ၊ လွေသာ ခ်စ္ေဆြႏွမ။ ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္တို႕၌ ကၽြႏု္ပ္ျပဳရေသာေကာင္းမႈေၾကာင့္၊ ခ်စ္ေဆြႏွမ နတ္မယ္လ်ႏွင့္၊ တကြရႊင္ၾကည္၊ ေရႊလည္ဘက္ႏဲႊ၊ လက္ကိုဆဲြ၍၊ အျမဲေပါင္းေဘာ္ရပါေစေသာဟု ဆိုလိုသည္။)
(၁၁) ေစာင္းသံ
ယံေမအတၳိ ကတံပုညံ၊
အသၼႎ ပထဝီ မ႑ေလ။
တံေမ သဗၺကလ်ာဏီ၊
တယာ သဒၶႎ ဝိပစၥတံ။
တကိုယ္လံုးလွေသာ။ ခ်စ္ေဆြႏွမ။ ဤေျမအျပင္၌။ မယ့္ေမာင္ငါ၏။ ျပဳအပ္ေသာ။ အၾကင္ေကာင္းမႈသည္။ ရွိ၏။ ထိုေကာင္းမႈသည္။ သင္ခ်စ္ေဆြႏွမႏွင့္။ အတူတကြ။ အတူအမွ် ခံစားရပါေစ။ ။
(ဤကား ေျမအျပင္၌ ကၽြႏု္ပ္ျပဳအပ္ေသာ ေကာင္းမႈအက်ိဳးအားျဖင့္ တကိုယ္လံုးလွေသာ ခ်စ္ေဆြႏွမႏွင့္ ထပ္တူထပ္မွ် ခံစားရပါေစဟု ဆိုလိုသည္။)
(၁၂) ေစာင္းသံ
သက်ပုေတၱာစ စ်ာေနန၊
ဧေကာဒိ နိပေကာသေတာ။
အမတံ မုနိ ဇိဝိသာေနာ၊
တမဟံ သူရိယဝစၧေသ။
သူရိယဝစၧ အမည္ရေသာ။ ခ်စ္ေဆြႏွမ။ သာကီဝင္မင္းသားလည္း ျဖစ္ထေသာ။ စ်ာန္ျဖင့္။ ျမတ္ေသာအျဖစ္သုိ႕ ေရာက္ထေသာ။ ရင့္ေသာပညာလည္း ရွိထေသာ။ သတိႏွင့္လည္း ျပည့္စံုထေသာ။ ျမတ္စြာဘုရားသည္။ မ်ားစြာျမင့္ၾကာ၊ သံသရာပတ္လံုး။ နိဗၺာန္ကို။ ရွာမီွးလ်က္။ က်င္လည္ေတာ္မူ၏သို႕။ ထို႕အတူ။ မယ့္ေမာင္ငါသည္လည္း။ ထိုအလွဆန္းၾကယ္၊ နတ္မိမယ္ကို။ ရင္ေငြ႕ပန္းမံႈ၊ လံႈရပါေၾကာင္း။ ေအာက္ေမ့ရွာၾကံလ်က္။ က်င္လည္သြားလာ၊ ျမင့္ၾကာလွေလၿပီ။ ။
(ဤကား သံသရာ ဘဝဘဝက၊ ဘုရားေလာင္းသည္ နိဗၺာန္ကို ရွာသကဲ့သို႕၊ ခ်စ္ေဆြႏွမႏွင့္ ေပါင္းေဘာ္ရေအာင္ ရွာၾကံ ရသည္ ဟု ဆိုလိုသည္။)
(၁၃) ေစာင္းသံ
ယထာပိ မုနိနေႏၵယ်၊
ပတြာ သေမၺာဓိ မုတၱမံ။
ဧဝံ နေႏၵယ်ံ ကလ်ာဏီ၊
မိႆဘာဝံ ဂေတာ ယထာ။
ကိုယ္အဂၤါငါးပါး၊ လကၡဏာမ်ားႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ။ ႏွမ။ ျမတ္စြာဘုရားသည္။ ျမတ္ေသာ၊ သဗၺညဳတဉာဏ္ေတာ္သို႕။ ေရာက္၍။ ႏွစ္သက္ေတာ္မူ၏သို႕။ ထို႕အတူ။ မယ့္ေမာင္ငါသည္။ သင္နတ္မယ္ႏွင့္။ ေရာေႏွာရႊင္ေပ်ာ္၊ ေပါင္းေဘာ္ရျခင္းသို႕။ ေရာက္သည္ရွိေသာ္။ ႏွစ္သက္ရႊင္ဖိန္း၊ ရွိန္းရအံ့တကား။ ။
(ဤကား မုနိငါးပါးတုိ႕ကို အစိုးရေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္၊ ထူးကဲလြန္ျမတ္လွစြာေသာ သဗၺညဳတဉာဏ္ေတာ္ကို ရ၍၊ ဝမ္းေျမာက္ႏွစ္သက္ေတာ္မူလွသျဖင့္ အေနကဇာတိ သံသာရံ စေသာ ဂါထာဥဒါန္းကို က်ဴးရင့္သည္ႏွင့္အတူ၊ ငါတမူ လည္း၊ ခ်စ္ေဆြႏွမ၊ နတ္မယ္လ်ႏွင့္၊ တကြရႊင္ေပ်ာ္၊ ေပါင္းေဘာ္ယွဥ္တဲြ ရသည္ရွိေသာ္၊ အလြန္အၾကဴး၊ အထူးႏွစ္သက္ ရလိမ့္မည္ ဟု ဆိုလိုသည္။)
(၁၄) ေစာင္းသံ
သေကၠာ ေစေမ ဝရံဒဇၨာ၊
တာဝတႎသာ နမိႆေရာ။
တာဟံဘေဒၵ ဝါေရယ်ာေဟ၊
ဧဝံ ကာေမာ ဒေဠာ မမ။
အို သူရိယ ဝစၧ၊ နာမဆန္းၾကယ္၊ နတ္မိမယ္။ တာဝတႎသာနတ္တို႕ကို။ အစိုးရေသာ။ သိၾကားမင္းသည္။ မယ့္ေမာင္ငါ့အား။ နတ္ျပည္ႏွစ္ထပ္၊ နတ္စည္းစိမ္ဆုျမတ္ကို။ အကယ္မေသြ၊ ေပးခဲ့ေခ်အံ့။ ဤသို႕ေပးေစကာမူ၊ ထုိစည္းစိမ္ဆုျမတ္ကို။ မယ့္ေမာင္ငါသည္။ မလုိတားျမစ္၊ ပယ္ရွားပစ္လိမ့္။ သင္ခ်စ္ေဆြႏွမ၌သာလွ်င္၊ မယ့္ေမာင္ငါ၏။ ရမၼက္ယစ္ပုိး၊ ခ်စ္ေႏွာင္ ႀကိဳးသည္။ ေျဖခၽြတ္ႏုိင္ဘဲ၊ ျမဲေလစြတကား။ ။
(ဤကား၊ အိုသူရိယဝစၧ၊ နာမဆန္းၾကယ္၊ ေမာင့္သယ္လွယ္။ သိၾကားမင္းသည္၊ တာဝတႎသာနတ္ျပည္ႀကီး၏ စည္းစိမ္ကို၊ အကယ္၍ ေပးေစကာမူ မလုိခ်င္၊ သင္နတ္မယ္ကိုသာလွ်င္ လိုခ်င္သည္ ဟု ဆိုလိုသည္။)
(၁၅) ေစာင္းသံ
သာလံ ဝ နစိရံ ဖုလႅံ၊
ပိတရံ သ သုေမဓေသ။
ဝႏၵမာေနာ နမႆာမိ၊
ကႆေတ တာဒိသီပဇာတိ။
ေလာကြတ္ပ်ဴငွာ၊ အရာရာ၌၊ လိမၼာေသာ ဉာဏ္အျမင္ရွိေသာ၊ ခ်စ္ေဆြႏွမ။ သင္နတ္မယ္သည္။ အၾကင္အဘ၏။ ဤသို႔ျပင္လ်ာ၊ လကၡဏာမ်ားႏွင့္ျပည့္စံုေသာ။ ခ်စ္သမီးသည္။ ျဖစ္ေခ်၏။ မျပတ္။ ပြင့္ေသာ။ နတ္မိမယ္တို႔၊ စံေပ်ာ္ပ်ိဳ႕သည္၊ ၿမိဳ႕၏အနီး၊ အင္ၾကင္းပင္ႀကီးႏွင့္ တူေသာ။ သင္နတ္မယ္၏။ ခမည္းေတာ္ တိမၺ႐ုနတ္မင္းကို။ ပၪၥသီခ၊ မည္ရသညာ၊ မယ့္ေမာင္ငါသည္။ ခ်ီးမြမ္းရႊင္ေမာလ်က္။ တံု႔ဝပ္႐ိုက်ိဳး၊ ရွိခိုးပါ၏။ ။
(ဤကား ေလာကြတ္ပ်ဴငွာေကာင္းေသာ ခ်စ္ေဆြႏွမ၏ အဘကို ရွိခိုးပါ၏ဟု ဆိုလိုသည္။)
ကိုင္း ... စာသားေတြကေတာ့ လန္ထြက္ေနတာပဲ မဟုတ္လား ခင္ခင္ ...
အဲဒီ ေစာင္းခ်င္းဂါထာ ၁၅-ပုဒ္နဲ႕လည္း ေႂကြျပၿပီးေရာ ပၪၥသီခနတ္သားကို သူရိယဝစၧ နတ္သမီးေလးက ေမတၱာတံု႕ျပန္ လုိက္ သတဲ့။ တိမၺ႐ုနတ္စစ္သူႀကီးကလည္း သမီးေတာ္နဲ႕သေဘာတူၾကည္ျဖဴသြားတယ္ ဆုိေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္ကေနစၿပီး အခုထက္ထိ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေပါင္းေဖာ္ ၾကေလသတည္းေပါ့ ခင္ခင္ရယ္ ...
ပံုျပင္ေလးကေတာ့ ဒါပါပဲကြယ္ ...
ဟယ္ရီ
3 comments:
ပံုျပင္ေလး အရမ္းဖတ္လို႔ ေကာင္းတယ္ ဦးဟယ္ရီေရ ... ပဥၥသိခၤရဲ႕ စာသားေတြကလဲ သူရိယ၀စၦသာ တကယ္ကို ေႂကြေလာက္ပါတယ္။ အဲဒီ ဂါထာေလးေတြကို ကဗ်ာျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီးပါအံုးလို႔ ေတာင္းဆိုခ်င္ပါတယ္။
အဲ ... ဆရာႀကီး အနက္ခ်ထားကိုက ကဗ်ာေလးေတြ လုိပဲ ျဖစ္ေနပါၿပီ မေမရယ္ ... ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္လည္း ႏွမ္းျဖဴးၾကည့္ပါဦးမယ္ ... :D
Thank you, Saya Harry , for your thoughtful post since I have not seen Sayagyi Main’s version of the Pyin-sa-thi-kha’s 14 gardars before now. But once read the translation of them by See-ban-ni sayadawgyi –as one of his many masterpieces- in Ka-wie-mat-na-na may-da-ni text. This version was reproduced in its entirety by the first Tipitaka Min-goun sayadawgyi in his Maha-buddawin (volume-5) as introduction to ‘thet-ka-pa-nya’ sutta, detailed discourse of Dhamma practice taught to ‘the-jar-min’, the head of both ‘tar-wa-tain-tha’ and ‘sa-tu-maha-yit’, by Lord Buddha.
The background events are basically the same yet Min-goun sayadawgyi gives more detail. (you might want to add them in your story to Khin Khin! ). Pyin-sa-thi-kha (PSTK) was one of the staff of of ‘the-jar’ and also a song writer and accomplished musician . He is also devoted adherent of the Buddha and has been a frequent visitor to the Buddha. That is why his boss (the-jar) , after a long absence from seeing the Buddha, tasked him (PSTK) to go and request an appointment from Lord Buddha.
So PSTK goes as far as the entry of ‘ei-dan-tha-la’ cave , located near the capital ra-za-gyo, where Lord Buddha was staying at the time. There, to make his boss’s request respectful and proper to the Buddha he sang and played (so-tee) those 14 gadas .
By way of giving permission to the-jar-min to visit him , Lord Buddha remarked: “ Your singing and the sounds of your harp- playing are complemented each other extremely well. When did you compose these gadas that are in praise of Triple gem, Arahanda (ya-han-dar) and sensual pleasure?”
Then this guy related his personal story with thu-ri-ya-wit-sa-tha , also known as Baddar, to the Buddha. He said that he composed the 14 gadas as long ago as the time when Buddha was staying in Uruwaila forest following his full enlightenment. They were already sung, he explained, as serenade ( as your story rightly says, Saya Harry) to Thuriyawitsatha, the girl he was crazy for.
Things were definitely positive and the girl was even chatting with him. She told him that she had heard about the Buddha but had never met him yet. And now she heard the 14 gardars , she thanked him. In fact, she is so grateful to PSTK for his songs and music she got herself ‘involved’ with him. Here, this guy (PSTK) seemed telling the Buddha that the girl was so infatuated with his song and music that they actually got intimate. But it was kind of one-night stand. After this encounter , the silly girl dumped PSTK and went off with another guy who is a son of ‘Martali’, the-jar-min’s coach driver.
In this Min-goun sayadawgyi’s version it is not stated whether PSTK and Thuriyawitsatha finally became a couple again and live happily ever after. It only confirmed that , as a reward for his successful job (to arrange a meeting of the Buddha and the-jar) , PSTK was promoted to higher rank, that was previously of his father’s, and was told that Thuriyawitsatha would be given to him by his grateful boss, the-jar-min.
(Sorry, this has got long). I have read See-ban-ni Sayadaw’s version, and Sayagyi Main (Mine) ‘s version thank to your story-post. Now I look forward to read Sayagyi Harry’s own version of the 14 gardars. Thanks.
Post a Comment