ျမန္မာကဗ်ာဆုိတာ ဂ်ိဳ(ခ်ိဳ)နဲ႕လား (၂၅)

ျမန္မာကဗ်ာဆုိတာ ဂ်ိဳ(ခ်ိဳ)နဲ႕လား (၂၅)

ရတု

(၂) အမ်ိဳးအစားအားျဖင့္

"ရတု" ဆိုတဲ့ အမည္အေၾကာင္း ေျပာၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ရတုအမ်ိဳးအစားေတြကို ဆက္ေျပာပါမယ္။ ရတုဟာ ပ်ိဳ႕ ေမာ္ကြန္း စတဲ့ ကဗ်ာေတြနဲ႕ မတူဘဲ စည္းကမ္းႀကီးတဲ့ ကဗ်ာတစ္မ်ိဳး ျဖစ္ပါတယ္။ ေရွးစာဆိုတို႕ဟာ စိတ္ဝင္စားဖြယ္ ရတုပံုစံ အမ်ိဳးမ်ိဳးဖြဲ႕ဆိုခဲ့ၾကပါတယ္။
ရတုအမ်ိဳးအစားေတြကို ေျပာရမယ္ဆုိရင္ေတာ့ အဖဲြ႕အေနအထားအရ၊ အပိုဒ္ေရအရ၊ ခ်ီပံုခ်ပံုအရ အမ်ိဳးမ်ိဳးခဲြျခားလို႕ရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဓိကအားျဖင့္ အပိုဒ္ေရအရ ခဲြျခားၿပီးေျပာပါတယ္။

ဒီလိုခဲြျခားတဲ့အခါ ...
‎(၁) ဧကပိုဒ္ရတု (အပိုဒ္ႀကီး ၁-ပိုဒ္သာ ပါေသာရတု)
‎(၂) အျဖည့္ခံရတု (အပိုဒ္ႀကီး ၂-ပိုဒ္ ပါေသာရတု)
‎(၃) ပိုဒ္စံုရတု (အပိုဒ္ႀကီး ၃-ပိုဒ္ ပါေသာရတု) ... ဆိုၿပီး အဓိကအားျဖင့္ ၃-မ်ဳိး ခဲြျခားထားပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ အေသးစိတ္ ဆက္လက္ ေဖာ္ျပပါမယ္။

အဲဒီ ၃-မ်ဳိးထဲက ပိုဒ္စံုရတုမွာ ...

(က) သံုးခ်က္ညီ ပိုဒ္စံု
(ခ) သတ္ေစ့ႏွက္-သံုးခ်က္ညီ ပိုဒ္စံု
(ဂ) ကိုယ္တြင္းျပည့္ ပိုဒ္စံု
(ဃ) စၾကာ ပိုဒ္စံု
(င) ေတာင့္တဲတြန္႔ ပိုဒ္စံု
ဆိုၿပီး အခ်ီ အခ်ပံုစံ၊ စပ္ပံုစပ္နည္း၊ ပဒအေနအထား၊ ကာရန္အေနအထား ကြဲျပားတာကိုလိုက္ၿပီး ငါးမ်ဳိး ထပ္ခြဲပါတယ္။

အင္းဝေခတ္ ရဟန္းစာဆုိေတာ္ ရွင္မဟာရ႒သာရဟာ ရတုပံု ပံုဆန္းပံုသစ္ကို အထြင္ႏိုင္ေတာ္မူဆံုး စာဆိုႀကီးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ပိုးေတာင့္တဲကေလးေတြ လမ္းေလွ်ာက္သလို ေျခလွမ္းၾကဲခ်ည္ စိပ္ခ်ည္နဲ႕ အကၡရာေလးလံုးတစ္ပိုဒ္၊ ငါးလံုးတစ္ပိုဒ္ဖြဲ႕ ဆိုရတဲ့ ရတုကို ေတာင့္တဲတြန္႕ရတု ဆုိၿပီး အမည္တြင္သ ခဲ့ပါတယ္။ ကမ႓ာေက်ာ္ ညိႇဳ႕မင္းသမီး မာရီလင္မြန္႐ိုး (Marilyn Monroe) ရဲ႕ wiggle walk ကို သတိရခ်င္စရာပါပဲ။
ဆရာေတာ္ဟာ ဒီနည္းကို ‘ဝဏၰပဘာ’ခ်ီ ေတာင့္တဲတြန္႕ရတုမွာ ‘ဝဏၰပဘာ၊ ကလ်ာဖူးစသစ္၊ ပ်ိဳမ်စ္မ်စ္လွ်င္၊ က်စ္လစ္တင့္စံပယ္၊ လွမ်ိဳးႂကြယ္သား’ စသည္ျဖင့္ စပ္ဆိုထားပါတယ္။ (မူကဲြအေနနဲ႕ သုဝဏ္ပဘာ၊ ေရႊၾကာပြင့္ဖူးသစ္ ... ဆုိၿပီးလည္း ေတြ႕ဖူးပါတယ္)

တျခားစပ္ဆုိနည္း အဆန္းေတြကေတာ့ ၾကာဝတ္ဆံတိုင္ တစ္ခုတည္းကေန ပြင့္ခ်ပ္ေတြ ျဖာထြက္လာတဲ့ ပဒုမၼာၾကာပန္း ပံုသဏၭာန္မ်ိဳး ဖြဲ႕ဆိုတဲ့ ပဒုမၼာၾကာဆိုနည္း ရတု ဆုိၿပီးလည္း ထြင္ဆိုေတာ္မူခဲ့ပါေသးတယ္။ ဆရာေတာ္၏ အျမတ္ငါးဆူ ဧကပိုဒ္ရတုမွာ -

ငါးဆူ ေရႊၾကာ၊ နိမိတ္လာ၍၊
ငါးျဖာႁမြာလွ်က္၊ တစ္ပင္နက္တြင္၊
ငါးဆက္ဖူးငံု၊ ေပၚလတ္တံုက စသည္ျဖင့္ ‘ငါး’ ဆိုတဲ့ စကားတစ္လံုးတည္းကို ၾကာဝတ္ဆံတိုင္လို ဗဟိုျပဳၿပီး ပဒုမၼာၾကာဆိုနည္း ရတုကို စပ္ဆိုခဲ့ပါတယ္။ (ယႏၱရားစၾကာလည္ ရတုလုိ႕လည္း ေခၚပါတယ္)
ဒါ့အျပင္ ပုလဲတစ္တန္႕ သႏၱာတစ္တန္႕ ရတု ဆုိၿပီးေတာ့လည္း အမည္မွည့္လို႕ တီထြင္စပ္ဆိုခဲ့ပံုကို ...
ျမတ္မ်ိဳး ျမင့္မွန္၊ ၾကင္ေပတန္၍၊
႐ြယ္ရန္ရည္ရင့္၊ ဆင္တိုင္းတင့္သား ... စတဲ့ ဧကပိုဒ္ ရတုမွာ ပုလဲလံုးသဖြယ္ အကၡရာ ညီညီတစ္တန္း၊ သႏၱာေက်ာက္သဖြယ္ အကၡရာမညီတဲ့ အပိုဒ္တစ္တန္း ဆစ္ၿပီး ဖြဲ႕ထားေၾကာင္း ေတြ႕ရပါတယ္။

ဒီနည္း ႏွစ္နည္းကိုေတာ့ က်ေနာ္ လကၤာ အခန္းမွာ ေရးသားခဲ့ၿပီး ျဖစ္တာမို႕ ဒီမွာ အက်ယ္ မေဖာ္ျပေတာ့ပါဘူး။ ျမန္မာကဗ်ာ ဆုိတာ ဂ်ိဳ(ခ်ိဳ)နဲ႕လား (၇) - လကၤာ (http://harrylwin.blogspot.com/2008/09/blog-post_03.html) အခန္းမွာ အက်ယ္ ျပန္ဖတ္ ၾကည့္ႏုိင္ပါတယ္။

တျခားစပ္ဆိုနည္း အဆန္းရတုေတြကေတာ့ ...
‘႐ြယ္ရန္ေငြ႕၍၊ ရန္းေလ့ရာသီ၊ ရဲရဲညီသား’ ဟူေသာ အကၡရာတစ္လံုးတည္းကို အပိုဒ္တိုင္းတြင္ ႐ြဲသီသလုိသံုးၿပီး ေရးတဲ့ မုတၱာ႐ြဲသီရတုေတြလည္းရွိတဲ့အျပင္ နဝဘာအင္း ဆိုနည္း၊ တံခြန္စာဆိုနည္း၊ သန္လွ်က္စာဆိုနည္း၊ ျမင့္မိုရ္ဆိုနည္း၊ သံုးလြန္းတင္ဆိုနည္း၊ ဥေသွ်ာင္ဆိုနည္း စတဲ့ စာဆုိနည္းေတြနဲ႕ စပ္ဆိုထားၾကတဲ့ ရတုေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ဒါေတြကေတာ့ လကၤာစာရင္းထဲလည္း ထည့္လို႕ရပါတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ တပုိဒ္တည္းသာ ေရးၾကတာမို႕ (ဧကပုိဒ္ ရတု) အျဖစ္ ယူဆ ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ မုတၱာရြဲသီေရးနည္းကေတာ့ ပဒုမၼာၾကာဆုိနည္းနဲ႕ ဆင္ေပမဲ့ ပဒုမၼာၾကာဆုိနည္းမွာလို “စာလံုးတလံုးတည္း” မဟုတ္ဘဲ “အကၡရာတလံုးတည္း” ကိုသာ သံုးတာျဖစ္ပါတယ္။

ေရးဖဲြ႕တဲ့အေၾကာင္းအရာအေပၚ မူတည္ၿပီးလည္း ရတုဖဲြ႕ဆုိရာမွာ အမ်ိဳးမ်ိဳးကဲြပါေသးတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားကေနစၿပီး ပုဂၢိဳလ္တဦးဦးကို တုိင္တည္ဖဲြ႕ဆိုထားတဲ့ ဘုရားတုိင္ရတု၊ သိၾကားတုိင္ရတု၊ သစၥာတိုင္ရတုေတြတင္မက နတ္တိုင္၊ ႐ုကၡစိုးတိုင္၊ ရွင္ဥပဂုတ္တိုင္၊ မိုးတိုင္ရတု စတဲ့ရတုေတြ၊ စစ္ခ်ီစစ္တုိက္ရင္း ဖဲြ႕ဆုိတဲ့ စစ္ခ်ီရတု၊ တိရစၧာန္တမ်ိဳးမ်ိဳးကို ေစလႊတ္ၿပီး ေပးတဲ့ပံုစံမ်ိဳးဖဲြ႕ဆုိတဲ့ ေက်းေစရတု၊ သာလိကာေစရတု ေတြသာမက ေခြးေစ၊ တေစၦေစ ဆုိတဲ့ ရတုေတြအျပင္ ရာသီဥတုနဲ႕ပတ္သက္ၿပီး ဖဲြ႕ဆုိတဲ့ ရာသီဘဲြ႕ရတု၊ မိုးေတာရတု၊ မိုးႀကိမ္ရတု၊ မိုးေငါ့ရတု၊ ခရီးလမ္းပန္းအေၾကာင္း ဖဲြ႕ဆုိတဲ့ ေတာလားရတု၊ ေရလားရတု စတာေတြအျပင္ ၿမိဳ႕ဘဲြ႕ရတု၊ ဘုန္းေတာ္ဘဲြ႕ရတု၊ ေမာင္ဘဲြ႕မယ္ဘဲြ႕ရတု၊ ေမးေျဖရတု၊ အခံရတု၊ အလိုက္ရတု၊ သွ်ိဳးလိုက္ရတု၊ မဂၤလာရတု ... အစရွိသျဖင့္ အမ်ိဳးေပါင္း မ်ားစြာရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေယဘူယ်အားျဖင့္ အတိအက်သတ္မွတ္လို႕လြယ္တဲ့ အပိုဒ္ေရကို အေျခခံၿပီးခဲြျခားျခင္းဟာ သင့္ေတာ္ပါတယ္။

အခ်ီအခ်ေပၚ မူတည္ၿပီး ရတုအမ်ိဳးအစား ခဲြျခားပံုကိုေတာ့ အမွတ္ (၄) အခ်ီအခ်အားျဖင့္ ဆုိတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ အေသးစိတ္ ေဖာ္ျပပါမယ္။

(၃) ပိုဒ္ေရအားျဖင့္

တကယ္ေတာ့ ရတုဟာ လကၤာကေန ေပါက္ပြားလာတဲ့ ကဗ်ာအဖဲြ႔အႏြဲ႔ျဖစ္ေပမဲ့ လကၤာလုိ မဟုတ္ဘဲ ဖဲြ႔ဆိုရာမွာ စည္းစံနစ္ ရွိပါတယ္။ လကၤာမွာ ပိုဒ္ေရေတြ ႀကိဳက္သေလာက္ဖဲြ႔ႏုိင္သလို အဖ်ားခ်မွာလည္း စာလံုးေရ အကန္႔အသတ္ မရွိပါဘူး၊ ရတုမွာ ေတာ့ တပိုဒ္တည္းဖဲြ႔စပ္လွ်င္ ဧကပိုဒ္၊ ႏွစ္ပိုဒ္ဖဲြ႔စပ္လွ်င္ အျဖည့္ခံ၊ သံုးပိုဒ္ဖဲြ႔စပ္လွ်င္ ပိုဒ္စံု ရယ္လို႕ေခၚဆုိပါတယ္။ စာဆိုဉာဏ္ ဘယ္ေလာက္ထက္သန္တဲ့ သူပဲျဖစ္ေစ၊ ရတုကို အပိုဒ္ႀကီးသံုးပိုဒ္ထက္ ပိုမဖြဲ႕ၾကပါဘူး။ သံုးပိုဒ္ထက္ပိုတဲ့ ကဗ်ာေတြကိုလည္း မ်ားေသာအားျဖင့္ ရတုလို႕ အသိအမွတ္ မျပဳၾကပါဘူး။ (သွ်ိဳးလိုက္ရတုေတြကေတာ့ ခၽြင္းခ်က္အေနနဲ႕ အပိုဒ္ေရသံုးပိုဒ္မက အမ်ားႀကီးဖဲြ႕ၾကပါတယ္) အပိုဒ္ႀကီးတပိုဒ္မွာ အခ်ီပိုဒ္ ေခၚ အစပိုဒ္နဲ႔ အခ်ပိုဒ္ေခၚ အဆံုးပိုဒ္ အပါအဝင္ ပဒ (အပိုဒ္ငယ္) အေရအတြက္ အားျဖင့္ အနည္းဆံုး ၇-ပိုဒ္ ကေန အမ်ားဆံုး ၁၀၈-ပိုဒ္ အထိ ‎ထားႏိုင္ပါတယ္။ ၁၀၈ - ပဒထက္ ပိုၿပီး မဖြဲ႔ရပါဘူး။ အဖ်ားခ်ေတြမွာလည္း (၃)လံုး၊ (၅)လံုး၊ (၇)လံုး၊ (၉)လံုး၊ (၁၁)လံုး၊ (၁၅)လံုး၊ (၁၉)လံုး စသည္ျဖင့္ အနည္းဆံုး ၃-လံုးကေန အမ်ားဆံုး ၃၅-လံုးအထိ အဖ်ားခ်စာလံုး အေရအတြက္ သီးသန္႔ သတ္မွတ္ ထားပါတယ္။ (၃)လံုးနဲ႕ (၅)လံုးက အသံုးအလြန္ နည္းပါတယ္။ “အမွတ္ (၄) အခ်ီအခ်အားျဖင့္” ဆုိတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ အေသးစိတ္ ဆက္လက္ ေဖာ္ျပပါမယ္။

စိတ္ဝင္တစား ဖတ္႐ႈေပးၾကသူမ်ားအားလံုးကို ေက်းဇူးအထူးတင္ပါတယ္ ...

ဟယ္ရီ

Read More...

Summary only...

ခရမ္းျပာႏွင္းဆီ

ခရမ္းျပာႏွင္းဆီ

သမုဒယႏြယ္ တြယ္ကာယွက္ေလသမွ်
အယုအယနယ္ ဖယ္ခြာခက္ပါရဲ႕၊
တကယ္ပါ သက္ေဝ။

ေဝဒနာေႏြ အစဥ္ေဝသစ္ေလသလား၊
ေျခရာေတြ ထင္ေစရစ္သူရဲ႕၊
သခင္ေနရစ္ေလ။

အေတြ႕ခက္ေပ၊
ေန႕ရက္ေတြရွည္လ်ား။

ေသာကရင္မွာ၊
ေျပာျပခ်င္ သူျမင္မွာလား၊
ပူပင္တာ အကုန္အစင္ျပခ်င္ရဲ႕၊
ယံုခ်င္မွ ယံုပါေမရယ္၊
ဆံုလာေပ ဘဝလမ္းမွာျဖင့္၊
မနမ္းသာ သင္းရီစြင့္ေလတဲ့၊
ခရမ္းျပာ ႏွင္းဆီတပြင့္ရယ္ ...
ထည္ဝင့္ေလအား။ ။



မေရးျဖစ္တာၾကာၿပီျဖစ္တဲ့ ခရမ္းျပာဝိုင္ကို ဆက္ေရးလုိက္ပါတယ္ ... အစဥ္တစိုက္ဖတ္႐ႈခံစားအားေပးသူအားလံုးကို ေက်းဇူးအထူးပါခင္ဗ်ာ

ဟယ္ရီလြင္

Read More...

Summary only...

တဖန္ျပန္၍ ...

တဖန္ျပန္၍ ...

အိပ္မက္မ်ားပင္၊
မမက္ခ်င္ပါ၊
ႏိုးလွ်င္ခံစားရလြန္း၍။ ။

ဟယ္ရီလြင္

Read More...

Summary only...

ေခြး-၂

ေခြး-၂

ေခြးထက္ယုတ္မာ
ေခြးမိစၦာသုိ႕
ေခြးနာေလာက္ကိုက္
ေခြးစ႐ုိက္ႏွင့္
ေခြးမိုက္ေခြးမဲ
ေခြးထက္ကဲသည့္
ေခြးဝဲစား႐ုပ္
ေခြးတအုပ္သည္
ေခြးလုပ္လို႕ေပ်ာ္
ေခြးေခၚမရွက္
ေခြးထက္႐ိုင္းစိုင္း
ေခြးႏွင့္ႏိႈင္းေသာ္
ေခြးတိုင္းကန္႕ကြက္ၾကေလ၏။ ။

ပထမကဗ်ာေအာက္မွာ ကမၻာ့ဖ်ာ ေပးသြားတဲ့ Comment ေလး သေဘာက်လုိ႕ထပ္ခ်ဲ႕လိုက္ပါတယ္ ... ေခြးထက္မုိက္သူမ်ား ၾကားသိၾကေစကုန္ေသာဝ္ ...

ဟယ္ရီလြင္

Read More...

Summary only...

ေခြး

ေခြး

ေခြးထက္လူ႐ိုင္း၊
ေခြးႏွင့္ႏိႈင္းလွ်င္၊
ေခြးတိုင္းကန္႕ကြက္ၾကေပမည္။ ။


ေခြးထက္ပို၍႐ိုင္းစိုင္းယုတ္မာၾကသူမ်ားသို႕ ...

ဟယ္ရီလြင္

Read More...

Summary only...

မန္လည္ဆရာေတာ္ႏွင့္ ႏႈတ္ခမ္းေမႊး ဦးဉာဏဝံသ

မန္လည္ဆရာေတာ္ႏွင့္ ႏႈတ္ခမ္းေမႊး ဦးဉာဏဝံသ

သီဟုိဠ္ျပန္ဘုန္းႀကီး ဦးဉာဏဝံသ (ႏႈတ္ခမ္းေမႊး ဦးဉာဏဝံသ လုိ႕ ေနာက္ပိုင္း လူသိမ်ားပါတယ္) က ထူးရင္ထူးမွ ႐ူးရင္လည္း ႐ူးမွ ေက်ာ္ၾကားမယ္၊ ျမန္မာျပည္ ျပန္ေရာက္ရင္ အထူးနာမည္ေက်ာ္ေအာင္ အထူးအဆန္း တခုခုေတာ့ လုပ္ျပရေတာ့မယ္ ဆုိၿပီးသီဟိုဠ္မွာ ပညာသင္ေနတုန္း ခဏခဏ ေျပာပါတယ္တဲ့ ... ျမန္မာျပည္ျပန္ေရာက္ေတာ့ လုပ္ခ်လုိက္ပံုက ဘုရားအေလာင္းေတာ္ဟာ ေတာထြက္စဥ္က (ေကသ မႆံု) ဆံပင္နဲ႕ မုတ္ဆိတ္ေမႊးကိုသာ ပယ္တယ္၊ ႏႈတ္ခမ္းေမႊးကို ပယ္တယ္လုိ႕ ပိဋကတ္စာေပ က်မ္းဂန္ေတြမွာ တုိက္႐ိုက္မလာတာေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရား သက္ေတာ္ထင္ရွားရွိစဥ္က ႏႈတ္ခမ္းေမႊးေတာ္ႏွင့္ ခံ့ခံ့ညားညား သပ္သပ္ပယ္ပယ္ တင့္တယ္ၾကည္ညိဳဖြယ္ ေကာင္းလွပါတယ္ ဆုိၿပီး ဘုရားဆင္းတုေတာ္ေတြ ပန္းခ်ီပံုေတြမွာ ႏႈတ္ခမ္းေမႊးတပ္ၾကဖုိ႕ တရားလွည့္ေဟာရံုမက ဓႏုျဖဴက က်ိဳက္ကလြန္ပြန္းေစတီေတာ္ရဲ႕ တန္ေဆာင္းထဲက ရုပ္ထုေတာ္တဆူကို ႏႈတ္ခမ္းေမႊးေတြ တပ္ၿပီး "ႏႈတ္ခမ္းေမႊးဂိုဏ္း" ကိုေတာင္ ေထာင္လိုက္ပါသတဲ့ ....

ဒါကို မန္လည္ဆရာေတာ္ႀကီး ၾကားေတာ့ ေအာက္က ေဒြးဆစ္သျဖန္ေလး စပ္ၿပီး ေဆာ္လိုက္ေတာ့မွ ၿငိမ္သြားပါသတဲ့ ...

လုပ္ငန္းရယ္ပို၊
ႏႈတ္ခမ္းကို သူၾကည္ညိဳသတဲ့၊
သီဟုိဠ္ျပန္ဘုန္း။

စဥ္ ေရွး ... ဟို၊
ဖင္ေမြးကို ဘယ္လိုဆုိပါ့၊
သီဟုိဠ္ျပန္ ဆရာဉာဏ္ရဲ႕၊
အပဒါန္ေရႊစာတမ္းကို၊
က်မ္းျပပါအံုး။ ။


မန္လည္ဆရာေတာ္ႀကီးက အဲဒီလို ထိထိမိမိနဲ႕ ခပ္စပ္စပ္ေလး ေရးတဲ့ေနရာမွာ တကယ့္ကို ပါရဂူပါပဲ ... ဒါေၾကာင့္လည္း ကဗ်ာ့ပါရဂူ လုိ႕ သတ္မွတ္ၾကတာပါ ...

ဟယ္ရီလြင္

Read More...

Summary only...

လထစ္နာစဲြ

လထစ္နာစဲြ

မန္လည္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးသည္၊ “ဆိုေရးရွိက၊ ဆုိအပ္လွ၏၊ ဆုိစမ်ားလ်ား၊ ထားပေခ်ဘိ၊ ငါ့ဝန္ရွိခဲ့” ဆုိေသာ ေျဖာင့္မွန္လွေသာ ေရွးသူေတာ္ေကာင္း သူျမတ္ေလာင္း ပညာရွိႀကီးမ်ား ထံုးစံတန္ထြာ ဓမၼတာ ရွိေတာ္မူၾကသည့္အတုိင္း ႏုသင့္သည့္အခါ အလြန္ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕လ်က္ ၾကမ္းသင့္သည့္အခါ အလြန္ၾကမ္းတမ္းလွစြာ စကားလံုး ေျပာင္ေျပာင္ ကေလာင္ ထက္ထက္ႏွင့္ ေခါင္ထိေလာက္ေအာင္, ဘီလူး႐ုပ္ႀကီးေပၚလာမေယာင္, ထင္ေပၚေလးနက္လွစြာ ကဗ်ာလကၤာမ်ားကို ေနာင္လာေနာက္သား အမွတ္တရျဖစ္သြားရေအာင္ စီကံုးစပ္ဆိုေတာ္မူေလ့ရွိေတာ္မူသည္ကို ေအာက္ပါ ကဗ်ာႏွစ္ပုဒ္တုိ႕က ေထာက္ခံလ်က္ ရွိၾကေတာ့၏။

ဤကဗ်ာမ်ား ျဖစ္ေပၚလာရျခင္း၏ အေၾကာင္းမွာ ...

တန္ခြန္တုိင္ရြာတြင္ မန္လည္ဝန္မင္းက ကုိးကြယ္ဆည္းကပ္ေနေသာ ဘုန္းေတာ္ႀကီး ဦးဘုိးခ်ိန္ ေခၚေသာ ဝန္မင္း၏ ဆရာေတာ္ႀကီး တပါး ရွိ၏။ ၄င္းဆရာေတာ္ႏွင့္ မန္လည္ဆရာေတာ္ႀကီး ႏွစ္ပါးတုိ႕သည္ အလြန္ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးျခင္း ရွိၾက၏။ ၄င္း ဆရာေတာ္ႀကီး ဦးဘုိးခ်ိန္သည္ သက္ေတာ္ ေျခာက္ဆယ္ေက်ာ္မွ သာသနာေတာ္ေဘာင္တြင္ မေပ်ာ္ပိုက္ ၿငီးေငြ႕ကာ လူဝတ္လဲရွာသျဖင့္ သူ၏ ဒကာရင္း မန္လည္ၿမိဳ႕ဝန္မင္းက အိမ္တြင္ထားကာ ေစာင့္ေရွာက္ ျပဳစုထား၏။
၄င္းလူထြက္ႀကီး ဦးဘုိးခ်ိန္သည္ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးႏွင့္ ခင္မင္ရင္းႏွီးလွသည့္အတုိင္း ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ ေက်ာင္းသို႕ ေန႕စဥ္ေန႕တုိင္းလိုလိုပင္ မၾကာခဏသြားလာေနေလ့ရွိ၏။ ၄င္းလူပ်ံေတာ္ႀကီး ဦးဘုိးခ်ိန္သည္ ကသာၿမိဳ႕သို႕ လည္း ခဏခဏ သြားေရာက္လည္ပတ္လ်က္ မိန္းမေပါ့ မိန္းမပ်က္မ်ားႏွင့္ အလြန္ေပ်ာ္ပါးလိုက္စားေလ့ရွိ၏။ ထုိကဲ့သုိ႕ မသန္႕စင္ေသာ မိန္းမမ်ားႏွင့္ လိုက္စားဖန္မ်ားလွသျဖင့္ ေရာဂါမ်ားရရွိကာ အိပ္ယာမွ မထႏိုင္ ျဖစ္ေနေတာ့၏။ ထိုအခါ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးသည္ ဦးဘိုးခ်ိန္ကို မေတြ႕မျမင္ရတာ ေန႕ရက္ေတြ အေတာ္ၾကာသြားသျဖင့္ “ေမာင္ဘုိးခ်ိန္ႀကီး ေက်ာင္းသုိ႕မလာသည္မွာ အေတာ္ၾကာသြားၿပီ၊ သူ ဘယ္သြားသလဲ? ဘာျဖစ္ေနသလဲ?” စသည္ျဖင့္ တေန႕ေသာအခါ ေမးျမန္းေတာ္မူ၏။
ထုိအခါ အနီးအပါးရွိ ရဟန္းတပည့္မ်ားက “ေမာင္ဘိုးခ်ိန္ ေရာဂါစဲြကပ္ကာ သူ၏အိမ္တြင္ အိပ္ယာထဲမွာ လဲေလ်ာင္းေနရ ပါသည္ ဘုရား” ဟု ေလွ်ာက္ထားၾက၏။ ထုိအခါ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက “သူ႕မွာ ဘာေရာဂါျဖစ္တာလဲ” ဟု ေမးေတာ္မူ ေသာအခါ ရဟန္းတပည့္မ်ားက “သူ႕ေရာဂါဟာ လူပ်ိဳနာျဖစ္ပါတယ္ ဘုရား” ဟု ေလွ်ာက္ထားၾက၏။
ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး - လူပ်ိဳနာ ဆုိတာ ဘာလဲ။
တပည့္မ်ား - လူပ်ိဳနာဆုိတာ ကာလသားေရာဂါ ျဖစ္ပါတယ္ဘုရား။
ဆရာေတာ္ - ကာလသားေရာဂါ ဆုိတာ ဘာလဲ။
တပည့္မ်ား - ကာလသားေရာဂါ ဆုိတာ ဖာက်ိဳးနာပါ ဘုရား
ဆရာေတာ္ - ဖာက်ိဳးနာဆုိတာ ဘယ္လုိအနာမ်ိဳးလဲ။
တပည့္မ်ား - ဖာက်ိဳးနာဆုိတာ မိန္းမေပါ့ မိန္းမပ်က္မ်ားကို လုိက္စားလုိ႕ ရတဲ့အနာပါဘုရား။
ဆရာေတာ္ - မိန္းမေပါ့ဆိုတာ ဘယ္လုိ မိန္းမလဲ။
တပည့္မ်ား - မိန္းမေပါ့ဆိုတာ မေကာင္းတဲ့မိန္းမ ျဖစ္ပါတယ္ ဘုရား။
ဆရာေတာ္ - မေကာင္းတဲ့မိန္းမ ဆိုတာ ဘယ္လုိ မိန္းမလဲ။
တပည့္မ်ား - မေကာင္းတဲ့မိန္းမ ဆိုတာ ဖာသည္ကို ဆုိပါတယ္ ဘုရား။
ဆရာေတာ္ - ဖာသည္ဆုိတာ ဘာလဲ။
တပည့္မ်ား - ဖာသည္ဆုိတာ အခေၾကးေငြ ပိုက္ဆံယူလ်က္ လူျမင္တုိင္းႏွင့္ ဆက္ဆံေပ်ာ္ပါး သြားလာေနေသာ ျပည္တန္းဆာ မိ္န္းမကို ေခၚပါတယ္ ဘုရား။
ဆရာေတာ္ - ေၾသာ္ သည္လုိလား! ... ျပည္တန္းဆာမိန္းမမ်ားႏွင့္ သြားလာေပ်ာ္ပါး လြန္ၾကဴးလြန္းအားႀကီးလို႕ ဘုိးခ်ိန္၏ တန္ဆာမွာ အနာေရာဂါ ျဖစ္ေနတယ္ ဆုိပါေတာ့၊ ဟုတ္လား? ... ေၾသာ္ သိၿပီ သိၿပီ .... ငါနားလည္ၿပီ ...
ဟု ေျပာဆုိေတာ္မူလ်က္ အနီးအနားမွာရွိေသာ ခဲတံႏွင့္ စာရြက္ကိုယူ၍ တခဏျခင္း ေအာက္ပါေဒြးခ်ိဳးကေလးကို ေရးစပ္ကာ ေပးလုိက္ေတာ့၏။

တင္းမတိမ္
ဒုလႅဘေပမုိ႕၊
ဘဝေတာ္က ဆုိင္သည္၊
ေပ်ာ္ႏိုင္မွ် သည္ပဲြ။

တင္းမတိမ္၊
ေတြ႕တုိင္းသူစိမ္လုိ႕၊
ဘိုးခ်ိန္လိင္ျပန္သစ္ဟာမုိ႕၊
လထစ္နာစဲြ။ ။

တန္ဆာပုပ္ တူးျမႇဳပ္လုိက္ၾက
ကပၸိယ ေမာင္ဘုိးခ်ိန္လည္း ဤကဲ့သို႕ေသာ ကာလသားေရာဂါႏွင့္ပဲ မသက္မသာ အသည္းအသန္ ခံစားရကာ ရက္မ်ား မၾကာမီ ေသဆံုးသြားရေလေတာ့၏။
ထုိအခါ တပည့္ရဟန္းမ်ားက ေမာင္ဘုိးခ်ိန္ အနိစၥေရာက္ၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္းကို ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးအား ေလွ်ာက္ထားေလ ရာ ... ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက ... “ေၾသာ္ ... ဘုိးခ်ိန္ဟာ ေသ႐ိုးေသစဥ္အတုိင္း မေသရ၊ ကသာမွာ အခါခါ လူပ်ိဳလုပ္ကာ အေပ်ာ္အပါး က်ဴးလြန္လုိက္စားၿပီး (ရီး)ပုပ္လို႕ေသသြားပလား? ... ျဖစ္မွျဖစ္ရေလ! ... ဤကဲ့သို႕ တန္ဆာေႂကြလုိ႕ ေသခဲ့လွ်င္ ရဟန္းသံဃာအမ်ားက ဝိုင္းအံုၿပီး တန္ဆာပုပ္ကို တူးျမႇဳပ္လိုက္ၾကေပေတာ့ကြာ ဟု မိန္႕ေတာ္မူၿပီးကာ ေအာက္ပါ ေလးဆစ္ကို တမဟုတ္ျခင္းေရးျခစ္ကာ ေပးေတာ္မူလုိက္ေလသတတ္။

ဒစ္ေႂကြလို႕ေသဆံုး
၁။ ေသ႐ိုးတဲ့ သူမေသ။
၂။ ကသာမွာ လူပ်ိဳလုပ္တယ္ ... (ရီး)ပုပ္လုိ႕ေသ။
၃။ ျဖစ္ပေလ၊ ဒစ္ေႂကြလုိ႕ ေသဆံုး။
၄။ ရဟန္းသံဃာႏွင့္၊ ဝိုင္းအံုကာ တန္ဆာပုပ္ကို၊ တူးျမႇဳပ္ၾကအံုး။ ။

(အဘိုးတန္ မန္လည္ကဗ်ာမ်ား ... မွ)

ဟယ္ရီလြင္

Read More...

Summary only...

ေတးသီငွက္

ေတးသီငွက္

မ်က္ရည္တစေသာ္မွ၊
လက္ေႂကြမက်ပါႏွင့္ ခင္။

ပင္ပန္းတာ မဆုိထား၊
မရႊင္မလန္းမ်ားပင္ မျမင္ခ်င္။

သူမရွိ သူမျမင္၊
ပူပင္တာ သူမသိ။

လမင္းသာ၊
ညခင္းျပာေတးအရိပ္နဲ႕၊
တေမွးမွိတ္ကြယ့္ သၪၨာလီမွာ၊
ညင္သာရည္ ေတးသီဆက္ဖုိ႕၊
အသက္ဝင္ ငွက္ပင္ျဖစ္ကာေပါ့၊
ထက္တခြင္ သံစဥ္မ်ားနဲ႕၊
ပ်ံသြားခ်င္မိ။ ။


ဖတ္႐ႈခံစားအားေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးအထူးပါ ခင္ဗ်ာ ...

ဟယ္ရီလြင္

Read More...

Summary only...

အနာေပၚတုတ္က်သြားတယ္ ...

ဟိုေန႕က ေရးထားတဲ့ ေတးထပ္ေလးက Face Book ေပၚကမဆုိင္တဲ့သူတေယာက္ကို တုိက္႐ိုက္တည့္တည့္ႀကီးထိသြားတယ္ ထင္ပါရဲ႕ ... အဲဒါ အနာေပၚတုတ္က်ၿပီး လာတုိက္ခိုက္ေနလို႕ အိုးမလံု အံုပြင့္ၿပီး မသိသားဆုိးရြားလြန္းတဲ့ငနဲေလးအတြက္ ေလးခ်ိဳးႀကီးတပုဒ္ ထပ္ေရးလိုက္ပါတယ္ ... ဖတ္သာၾကည့္ၾကပါေတာ့ ခင္ဗ် ...

အသိပညာ မႂကြယ္မျပည့္ရွာေတာ့၊
ငတိခမ်ာ တကယ္မသိပါဘဲ၊
ျပည့္တန္ဆာလုိ ကေယာင္ကတမ္းနဲ႕၊
အေမွာင္ခန္းမွာ ေစ်းေပါင္က်ိဳးသလိုပ၊
အေတြးေၾကာင္တမ်ိဳးဆုိ ေျခာင္းေျမာင္းကာ၊
ေခြးေဟာင္ထိုးသလို ေစာင္းေျမာင္းလာ။

အေတြ႕အၾကံဳ မျပည့္စံုရွာသူမုိ႕၊
ေစ့စံုစြာ နင္ေလမတတ္ပါဘဲ၊
ဘဝင္ေလဟပ္ကာ ေစတနာရွင္ေယာင္နဲ႕၊
တြင္တြင္ေၾကာင္ အႂကြားပိုညာလို႕၊
စကားဆုိကာ အျပစ္ခ်ည္းျမင္တာက၊
စပ်စ္သီးခ်ဥ္တဲ့ ေျမေခြးလုိေပါ့၊
အရွည္မေတြးဘဲ ျငင္းခ်င္တာ၊
မင္းပညာ တထြာတမိုက္ငယ္နဲ႕
အတင္းဝင္ကာ ဗလာတုိက္လာေတာ့၊
မသာအမိႈက္ရယ္ သနားတာ။
စြာလိုက္သကြယ္ ဟားစရာ။

အရွက္မဝင္၊
မ်က္မျမင္ ဆင္စမ္းသလိုေပါ့၊
မျမင္မကန္းရယ္နဲ႕ မင့္ခမ်ာ၊
ဆင့္အဝွာ စမ္းကာမိရင္ျဖင့္၊
ပရမ္းပတာအသိနဲ႕ ဘဝင္ပိုကာ၊
ဆင္ဆုိတာ ငွက္ေပ်ာသီးပါလုိ႕၊
အေျပာႀကီးေျပာမွာ ျမင္ေယာင္ေသး၊
ေပါတီးေပါခ်ာ ဘဝင္ေကာင္ေလး။

သေဘာအေတြးဟာ မခိုင္ရွာေလေတာ့၊
ငေပါေလးခမ်ာ ငုိင္ကာေတြလုိ႕၊
မဆုိင္တာေတြ အူေဟာင္ေနရဲ႕၊
အူေၾကာင္ေၾကာင္ အေတြးမူးယုတ္နဲ႕၊
လဒူေကာင္ ေခြး႐ူးစုတ္ကိုျဖင့္၊
အေရးအထူးမလုပ္ပါ အဆင့္ခ်င္းကြာသမို႕၊
အသင့္လင္းစြာ ျပရင္းဆိုမယ္၊
လမင္းကို ေခြးမိုက္ေဟာင္လည္း၊
အေရးမစိုက္ေပါင္ အေရာင္မပ်က္ပါဘူး၊
ေျပာင္လ်က္သာ ထြန္းထိန္လင္းပါရဲ႕၊
အိမ္တြင္းမွာ အပါးက်ယ္တဲ့၊
(ဖားသူငယ္ သနားတယ္ကြယ္ ...)
အမွားႂကြယ္တဲ့အေတြးနဲ႕ ...
နားလည္ဟဲ့ေခြး။ ။



ဒါမ်ိဳးကို ကာလေပၚစာေထာင့္ေလးခ်ိဳးႀကီး လို႕ ေခၚပါတယ္ ... ႏွစ္ထပ္ေက်ာ့ ခ်ရပါတယ္ ...
သိပ္ေတာ့မၾကမ္းလွဘူး ထင္ပါရဲ႕ဗ်ာ ... :D

ဟယ္ရီလြင္

Read More...

Summary only...

ပညာရွင္ ... ဆုိပဲ

ခက္ေတာ့ခက္သားဗ်ာ ... စာေလးတအုပ္ဖတ္ၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကို ပညာရွင္လုိ႕ မရွက္မေၾကာက္ေျပာ ... ဒါေပမဲ့ အဲဒီထဲမွာ မပါတဲ့ဟာဆို ဘာမွမသိေတာ့ဘူး ... ဘယ္ေလာက္မ်ားလဲဆုိ ေလးခ်ိဳးငယ္ကို ေလးဆစ္လုိ႕ ေခၚမွန္းေတာင္ မသိတဲ့အထိ ... သိေအာင္ ေျပာျပျပန္ေတာ့လည္း လက္မခံခ်င္ ... ကိုယ့္ဟာကိုယ္ အဟုတ္ႀကီးမွတ္ၿပီး ခံျငင္း ... ေနာက္ဆံုး မယွဥ္ႏုိင္မွန္းသိေတာ့ ရွက္ရမ္းရမ္းၿပီး ေတြ႕ကရာ ေလွ်ာက္ေျပာ ... ေလွ်ာက္ရမ္း ... ရိတိတိလာလုပ္ ... အဲ့လို ေရတြင္းထဲက ဖားကေလးေတြ Facebook မွာ အေတာ္ေတြ႕ရပါတယ္ ... အဲဒါနဲ႕ ဒီေတးထပ္ေလး ေရးလုိက္တာပါ ... ဖတ္ၾကည့္ၾကပါဦး ...

ဖတ္ဖူးတာ စာတအုပ္၊
ကဗ်ာစုတ္နဲ႕ မာန္ထခ်င္၊
မသာ႐ုပ္နဲ႕ ဟန္လွျပင္၊
မွန္စြထင္ ေနသည့္ဖား၊
ေရတြင္းထဲ အဆာက်ယ္၊
ကမၻာနယ္ မသိရွာပါလား။

စာတမူးနဲ႕ ကဗ်ာ႐ူးျပန္၊
ျခာတူးလန္ ငႂကြား၊
ျပာကလူးညံ စကားေတြက၊
ႏွစ္ျပားမွ မတန္၊
ေပါေၾကာင္ေၾကာင္ ဝင္ဝင္ေျပာေတာ့
တေသာေသာ ရယ္ရတာအမွန္။

ေငြတက်ပ္နဲ႕ သူေ႒းဟန္၊
အေတြးမမွန္ အရွက္မဲ့စြာနဲ႕
သူဟာတဲ့ ပညာရွင္
ဟားတုိက္ရယ္ခ်င္၊
ေခြးမိုက္က လမင္းေဟာင္ခ်င္၊
ျမဆင္းေရာင္စဥ္ ပိုလင္းသတဲ့ေလး။ ။

(ေသာက္ျမင္ကပ္ဘဲြ႕ - ေတးထပ္)

ဖတ္႐ႈခံစားအားေပးတဲ့ သူမ်ားအားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ခင္ဗ်ာ ... ေဝဖန္ခ်င္လည္း အားမနာတမ္း ေဝဖန္သြားႏိုင္ပါတယ္ ...

ဟယ္ရီလြင္

Read More...

Summary only...

ငရဲဇာတ္႐ံု

ငရဲဇာတ္႐ံု

တရားမဖက္
ဓားတလက္နဲ႕
ျပာသာဒ္ပ်က္ဟာ
ျပည့္ဝမ္းစာကို ေဖာက္
ျပည့္ဦးေႏွာက္ကို ခ်ိဳး
ျပည့္အမိုးကို နင္း
ျပည့္ဦးကင္းကို ဖ်က္
ျပည့္မ်က္႐ႈကို ဖမ္း
စာသင္ခန္း ေက်ာင္းေတာ္တ႐ိုး
ထိုးခဲ့ၾက စစ္စည္ေမာင္းနဲ႕
မရဏေခါင္းေလာင္းသံ
ေသာေသာညံလာခ်ိန္ ...

ေက်ာင္းယာမ္ကို ေက်ာခုိင္းရင္းခြာလို႕
ေဒါင္းမာန္ပ်ိဳ ေဇာမိႈင္းျပင္းစြာနဲ႕
ေမာင္းျပန္ကို ေတာစိုင္းရင္းသာ ကိုင္ခဲ့ၾကတဲ့ ...
သူတုိ႕ေတြ ...

ဘီလူးေတြနဲ႕တိုက္ဖို႕အသြားမွာ
အ႐ူးေတြက ကိုက္လို႕စားခဲ့ေတာ့
ဆီးႏွင္းေတြ တၿဖဳိက္ၿဖိဳက္က်ဆင္းခ်ိန္မွာ
သီးကင္းေတြက တၿပိဳက္ၿပိဳက္ေႂကြ ...

ေဒါင္းၿမီးကြက္ေတြ ...
ေအးစက္စက္ေလထုထဲ
တစစီ ... တစစီ ...
ပ်ံ ... ဝဲ ... လြင့္ ... ေႂကြ ...

“လက္ထဲမွာ ျပာစမ်ား
မ်က္ဝန္းမွာ အားငယ္စိုးထိတ္
တိတ္ဆိတ္တဲ့ ေကာင္းကင္ယံကုိ
လိုက္လံရွာေဖြေနသလား ...” *

ႏွင္းေတြဖံုးလႊမ္း ...
ေအးလြန္းတဲ့ တဲစခန္းေလးမွာ
ငရဲခန္းေသြးအရိရိနဲ႕
ေဆြးျမည့္ေပက်ံ ...
ဒ႑ာရီသာ ျဖစ္လုိက္ေစခ်င္မိ ...

“ေအးစက္ႏြမ္းလ်တဲ့သူ႕အသံ
အသံမဲ့ေျပာေနတဲ့ စကား
ဖေယာင္းတုိင္ေလးကို ...
ေလျပင္းဘက္သာ လွည့္ထားလုိက္ပါေတာ့ ...” *

မဟုတ္ ...
မဟုတ္ဘူး ...
မဟုတ္ေသးဘူး ...
မဟုတ္ေသးပါဘူး ...
ဟုတ္ကို မဟုတ္ေသးပါဘူး ....

“တရက္ေလာက္ေတာ့ ထပ္ေနပါဦး ...
ဒီေတာင္ကုိ ေက်ာ္လိုက္ပါဦး ...
ဆက္ရွင္သန္ဖို႕ အေၾကာင္းတခုေလာက္
ထပ္ၿပီးရွာလိုက္ပါဦးေနာ္” *
....
....
ေနာက္ေန႕မွ ... ေပါ့
မနက္ျဖန္မွ ... ေပါ့
မာန္စိတ္ျပင္းထန္ ...
အံႀကိတ္ရင္းခံ ...
ရင္တြင္းသံ ...
ေဝလွ်ံ ...
ညံ ...

“တို႕ေတြရဲ႕ အိပ္မက္ပန္းခ်ီကားေတြ
ေလွကားထစ္မ်ားေနာက္မွာ ကြယ္ဝွက္ထားဖို႕
ယူငင္လုိ႕ သူတုိ႕ထြက္ေျပးသြား
အခ်ိန္မ်ားတန္ေလရင္ေတာ့
ျပန္ေႂကြခ်င္ ေႂကြဆင္းလာမတဲ့ ...
ဒါေပမဲ့ ဒီလို ေႂကြဆင္းမလာရင္လည္း ...” *

ေတာ္ပါေတာ့ John Petrucci
ေတာ္ပါေတာ့ “အိပ္မက္ဇာတ္ပဲြ႐ံု” ...
မယံုၾကည္ႏုိင္စရာ ...
အံ့ၾသတုန္လႈပ္စရာ ...
ရင္နာစရာ ...
ယူက်ံဳးမရစရာ ...
ေၾကကဲြစရာ ...
မခံမရပ္ႏိုင္စရာ ...
အဆိပ္အိပ္မက္ေတြ ကျပခဲ့တဲ့ ငရဲဇာတ္႐ံု ...

ဒီလိုနဲ႕ပဲ ...
ကခ်င္ေတာင္တန္းေပၚက ...
ေဖေဖၚဝါရီေဆာင္းဟာ
ေဖြးေနေအာင္က်တဲ့ ၾကယ္ေႂကြေတြကို
ရင္တနင့္နင့္နဲ႕ ပိုက္ေထြးခဲ့ရွာေလရဲ႕ ...

ေၾသာ္ ... ၾကယ္စင္ေတြေျမခ
ေႂကြက်ခဲ့တဲ့ ငရဲ ...
တုိက္ပဲြမွာလည္း မဟုတ္ျပန္ ...
မိုက္ရဲတာပဲ အဟုတ္အမွန္ ...
အ႐ႈပ္တရားေတြ ...
သ႐ုပ္အမွားေတြနဲ႕
လုပ္စားေနသူတုိ႕ၾကား
သီလေစာင့္မိသူဟာ အမွား
အသိတရားေတြမလို ...
ဂတိအမွားေတြပို ...
တရားကို အမူပိုလို႕
လူကို အေတးအမွတ္နဲ႕
ေခြးသတ္ေလျခင္းကြယ္ ...

အသက္ေျမခ
မ်က္ရည္စေတြ
လက္ေႂကြက်တဲ့
ရက္ရွည္ညေတြေရ ....
သက္ေသျပဖုိ႕ ေစာင့္ဆုိင္းေနပါေလေတာ့ ...

အို ... ေႂကြလြင့္ခဲ့ရေသာ ...
ထို႕အတူ ...
လြတ္ေျမာက္လာၾကေသာ ...
ရဲေဘာ္ရဲေမတုိ႕ ...

အဓမၼသည္ ဓမၼကို ႏုိင္႐ိုးမရွိပါ ...
“ဘုရားသခင္၊ အမွန္ျမင္၏၊
သို႔ပင္ေလျငား၊ သင္ေစာင့္စားေလာ့”
စကားရွိႏိႈင္း၊ ေတာ့လ္စတြိဳင္း၏၊
ပံုခုိင္းျပဳဆုိ၊ ဝတၳဳတုိႏွယ္၊
သီဆိုကာေရရြတ္ရင္း ...
မညြတ္ေသာဦးေခါင္း
မေျပာင္းေသာ ယံုၾကည္ခ်က္
မပ်က္ေသာ သစၥာ
မညာေသာ စကား
မမွားေသာ အေျဖျဖင့္ ...
မေသေသာ ဝိညာဥ္မ်ား ...
ေတာ္လွန္ေရးအတြက္ ေပးဆပ္ခဲ့ေသာ ဝိညာဥ္မ်ား
သင္တို႕၏ မေနာဝိညာဥ္မ်ားသည္ ...
ထာဝစဥ္လင္းလက္ေနေသာ
ၾကယ္စင္ျဖဴမ်ား၏အသြင္ျဖင့္ ...
ခြပ္ေဒါင္းဂူဗိမာန္စင္ျမင့္တြင္
ထာဝရ ရွင္သန္ေနပါမည္ ...
ထာဝရ ရွင္သန္ေနပါလိမ့္မည္ ...


ABSDF (ေျမာက္ပိုင္း) မွ လူမဆန္မႈမ်ား၏ သားေကာင္မ်ားျဖစ္သြားၾကရွာေသာ ေတာ္လွန္ေရးရဲေဘာ္မ်ားအား ဦးညြတ္လ်က္ ...

* Another Day (The Dream Theater) မွ သီခ်င္းစာသားမ်ား ျဖစ္ပါသည္။

ဟယ္ရီလြင္

Read More...

Summary only...

ေၾသာ္ .... ျဖစ္မွျဖစ္ရေလ ကဗ်ာဆရာႀကီးရယ္

မိုက္သူေတြ
ဗိုက္ဆူလို႕ နံကား။

အလိမၼာ ပိန္တာ႐ိုး၊
ပုဆိုးအစုတ္ ကိုဖိုးတုတ္တို႕မွာ ... ဗ်ာ
ပဲျပဳတ္နံျပား။ ။

(တင္မိုး)


ဆရာတင္မိုးသာရွိေသးရင္ ကဗ်ာဆိုတာ အဲ့လိုေရးရတယ္လို႕ "ရီးပဲ" ကဗ်ာဆရာႀကီးကို ေျပာလိမ့္မယ္ ထင္ပါရဲ႕ ...

ဟယ္ရီလြင္

Read More...

Summary only...

အက္ေဆး (သို႕မဟုတ္) Essay

အက္ေဆး (Essay) နဲ႕ ပတ္သက္လို႕ အရင္က Poemscorner မွာ ေရးခဲ့ဖူးတာေလး နည္းနည္းျပဳျပင္ၿပီး ျပန္တင္ေပး လုိက္ပါတယ္။

တခ်ိဳ႕က Essay ကို ေဆာင္းပါးလို႕ ထင္ေနၾကပါတယ္။ Essay ဟာ ေဆာင္းပါး မဟုတ္ပါဘူး ... ေဆာင္းပါးက Article လို႔ေခၚပါတယ္။ Essay က အက္ေဆးလို႔ပဲ ေျပာရမွာပါပဲ။ ငယ္ငယ္တုန္းကေရးရတဲ့ ''စာစီစာကံုး'' ကိုလည္း Essay လို႔ေခၚပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒါခ်ည္းပဲမဟုတ္ပါဘူး။ စာေပဗိမာန္ ကေတာ့ ''စာတမ္းငယ္'' လို႔ နာမည္ေပးထားပါတယ္။ ဆရာေအာင္သင္းကေတာ့ အက္ေဆးဟာ ရသပါတဲ့အတြက္ ''ရသစာတမ္းငယ္'' လို႔ေခၚတာပိုသင့္ေတာ္ပါသတဲ့။ မင္းလူေရးတဲ့ ''အက္ေဆးခ်စ္သူ'' ထဲမွာ ပါပါတယ္။ ဖတ္ၾကည့္ပါ။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့လည္း ''အက္ေဆး'' လို႔ပဲ တိုက္႐ိုက္ အသံဖလွယ္ၿပီး ေမြးစားစကားလံုးအေနနဲ႔ သံုးၾကပါတယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ အဲဒါကို ပိုႀကိဳက္ပါတယ္။

အက္ေဆးဆိုတာ ျပင္သစ္စကား essayer ကေနလာတာျဖစ္ပါတယ္။ “to try or to attempt” လို႔ အဓိပၸါယ္ ရပါတယ္။ အဂၤလိပ္စကား essay ဆိုတာကလည္း “a trial or an attempt” ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္နဲ႔ စသံုးခဲ့တာပါ။ အခုထိလည္း အဲဒီ အဓိပၸာယ္နဲ႔ သံုးလို႔ရပါေသးတယ္။ ပထမဆံုး အက္ေဆး ဆိုၿပီး စတင္ေဖာ္ျပ သံုးစြဲခဲ့တဲ့ စာေရးဆရာကေတာ့ ျပင္သစ္ စာေရးဆရာ Michel de Montaigne (1533-1592) ပါတဲ့။ ၁၆-ရာစု ကတည္းကေနာ္။ သူက သူေရးထားတဲ့စာေတြဟာ သူ႔အေတြး၊ စိတ္ကူး ခံစားခ်က္ေတြကို စာအျဖစ္ လံုလံုေလာက္ေလာက္ ေျပာင္းလဲေဖာ္ျပႏိုင္ဖို႔ ႀကိဳးပမ္းခ်က္တခု အေနနဲ႔တင္ျပတာမို႔ ဒီလို essayer လို႔ သံုးတာပါ။ အဂၤလိပ္စာေပမွာေတာ့ Francis Bacon က ၁၅၉၇-မွာ အက္ေဆးဆိုၿပီး စတင္စာအုပ္ထုတ္ခဲ့ပါသတဲ့။

တကယ္ေတာ့ အက္ေဆးဆိုတာက စာတိုေလးပါပဲ။ ေရးတဲ့သူက သူ႔ ကိုယ္ပိုင္ခံစားခ်က္၊ ထင္ျမင္ယူဆခ်က္ေတြကို တင္ျပတာ ပါပဲ။ ၀တၳဳတို (short story) နဲ႔ ကြာတာက ၀တၳဳ ဆိုရင္ အတိုျဖစ္ျဖစ္၊ အရွည္ျဖစ္ျဖစ္ ဇာတ္လမ္း၊ ဇာတ္ကြက္ပါရမယ္။ ဇာတ္ေဆာင္ေတြပါရမယ္။ လွည့္ကြက္ေလးေတြလည္း ပါရမယ္ေပါ့။ ဇာတ္ရွိန္တက္ေအာင္ လုပ္တာေတြ ဘာေတြလည္းပါရမယ္။ ေနာက္ၿပီး အစနဲ႔ အဆံုးရွိရပါမယ္။ အက္ေဆးကေတာ့ အဲဒါေတြ ဘာမွမလိုပါဘူး။ ပါခ်င္လည္းပါမယ္၊ မပါခ်င္လည္းမပါဘူးေပါ့။

ေဆာင္းပါး (article) က်ျပန္ေတာ့ အခ်က္အလက္ခိုင္မာမႈရွိရမယ္။ တိက်မႈရွိရမယ္။ အဆိုးအေကာင္းေတြ ခြဲျခားျပႏိုင္တယ္။ သုတပိုင္းကို ပိုၿပီးဦးတည္ေရးေလ့ရွိတယ္ေပါ့ေလ။ အက္ေဆးကေတာ့ ရသကို ဦးစားေပးေရးတာပါ။ ဒီထဲမွာ အခ်က္အလက္ေတြ ဘာေတြ ပါခ်င္လည္းပါမယ္၊ ပါခ်င္မွလည္းပါမယ္၊ ဘာအေၾကာင္းအရာမဆိုျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ အဓိကကေတာ့ ေရးတဲ့သူရဲ့ စိတ္ကူးစိတ္သန္းက အဓိကပါပဲ။ ဘေလာ့ေတြမွာ ေရးေနၾကတဲ့ ပို႔စ္ ေတြဟာ တကယ္ေတာ့ အက္ေဆးေတြမ်ားပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ အက္ေဆးကို တိတိက်က် အဓိပၸာယ္ ဖြင့္ဆိုဖို႔ေတာ့ ခက္ပါတယ္။ article နဲ႕ short story ၾကားမွာ overlap ျဖစ္ေနတယ္ လို႔ပဲ ေျပာရမွာပါပဲ။

ဖတ္ရႈအားေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးအထူးပါ ခင္ဗ်ာ

ဟယ္ရီလြင္

Read More...

Summary only...

ျပာက်မွ ျပန္ပါ

ျပာက်မွ ျပန္ပါ

ခ်စ္ရသူ ခင္ခင္ငဲ့၊
ဘဝင္ျမင့္သက္ညႇာ၊
ဆင္မသင့္ ခက္ပါသည္၊
သက္သာရာမရ၊
သည္ကုိျဖင့္ တိမ္းခဲ့ေခ်ာ္ၿပီ၊
စိမ္းနဲ႔ေနာ္ ဘုန္းခင့္လာပ။

ကလာပ္စု႐ုပ္ႂကြင္းကုိ၊
ျပဳတ္ယြင္းယုိကာလ၊
ဖုတ္သၿဂႋဳဟ္စ်ာပန၊
ျပာက်မွ ျပန္ပါ၊
ဝဇီရာစိန္သံလွ်င္းငယ္ႏွင့္၊
တရွိန္ခ်င္း လွမ္းခ်င္လုိ႔မွာ။

ဝတႎဆင္း နန္းကိႏၷရာလုိ၊
လွ်မ္းထိန္ဝါေဝဝင္းႏွင့္၊
ေရႊပယင္းေငြလက္ေတာ္၊
ဘုန္းကုိင္ခဲ့ေနာ္၊
အသုဘကမၼ႒ာန္းေတာ္ကုိ၊
ၾကဌာန္းေပ်ာ္ အုိရႈလွည့္ေလး။ ။

(ေတာင္သမန္လယ္စား ေမာင္ေဖငယ္ )

ေတာင္သမန္လယ္စား ေမာင္ေဖငယ္ ကြပ္မ်က္ခံရကာနီးတြင္ ေနာက္ဆံုးေရးသား၍ သူ႕ေက်းဇူးရွိဖူးသူ မိုးေကာင္းဝန္မင္းအား ေပးခဲ့ေသာ ေတးထပ္ ျဖစ္ပါသည္။

အကြပ္မ်က္ မခံရမီ ရာဇဒဏ္ျဖင့္ မိုးေကာင္းသို႕ ပို႕ကာ ေမာင္ေဖငယ္အား ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားေလသည္။ မိုးေကာင္းမွ တဖန္ သူ႕အားကြပ္မ်က္ရန္ ဗန္းေမာ္သုိ႕ ထပ္ဆင့္ပို႕လုိက္ျပန္သည္။ ဗန္းေမာ္သုိ႕ ပို႕ကာနီးဆဲဆဲ မိုးေကာင္းတြင္ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားျခင္း ခံေနရစဥ္ ေမာင္ေဖငယ္သည္ သီေပါဘုရင္ ႏွင့္ စုဘုရားလတ္ အပါးတြင္ အလြန္ေခ်ာေမာေျပျပစ္ေသာ မိဘုရားအသစ္ကေလးတပါး အျမဲလုိလို ေတြ႕ေနရသည္ဟူေသာ သတင္းကို ၾကားသိလုိက္ရသည့္အခါ တိတ္တခုိးခ်စ္ရေသာ သူ႕ညီမေလး ခင္ႀကီး (ဒုိင္းခင္ခင္) တေယာက္ မိဘုရားအျဖစ္ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ စံျမန္းေနရေပၿပီဟု ဝမ္းသာဝမ္းနည္း ျဖစ္မိရွာေလသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ပင္ သူ႕႐ုပ္အေလာင္းအား လာေရာက္ ႐ႈစားေတာ္မူလွည့္ပါဟု သံေတာ္ဦးတင္လုိက္ျခင္း ျဖစ္ေပသည္။

(သုိ႕ရာတြင္ ေမာင္ေဖငယ္ မသိလိုက္သည္မွာ သူအလြန္ခ်စ္ေသာ ညီမေလး ခင္ႀကီး (ဒုိင္းခင္ခင္) သည္ သီေပါဘုရင္၏ ရင္ေသြးကို လြယ္ထားရင္း တိုင္တားမင္းႀကီး၏ ျမင္းေဇာင္းထဲတြင္ လွ်ိဳ႕ဝွက္အက်ဥ္းစံဘဝျဖင့္ ဆင္းရဲက်ပ္တည္းစြာေနေနရရာမွ စုဘုရားလတ္ လက္ခ်က္ျဖင့္ လည္မ်ိဳေပၚက်ဆင္းလာေသာ ပါးကြက္သားမ်ား၏ တုတ္ခ်က္ကို သနားစဖြယ္ခံစားရင္း သူ႕ထက္ အရင္ဦးစြာ လူ႕ေလာကမွ ထြက္ခြာသြားရရွာေလၿပီ ...)

ေမတၱာျဖင့္

ဟယ္ရီလြင္

Read More...

Summary only...

ေဒါင္း

ေဒါင္းမိခင္ နဲ႕ ခြပ္ေဒါင္းမ်ိဳးဆက္ေဟာင္း၊ မ်ိဳးဆက္သစ္မ်ားကို ေလးစားစြာ ဂုဏ္ျပဳၿပီး ဖဲြ႕ဆုိထားတဲ့ စၾကာေတးထပ္ေလးျဖစ္ပါတယ္ ...

"ေဒါင္းအခ်ီ" ဆုိတဲ့ ေနရာကေနစၿပီး လက္ဝဲရစ္ ဖတ္သြားရပါမယ္ ... ဒီလိုေတြ႕ရပါလိမ့္မယ္ ...

ေရးသားပံု အေနနဲ႕ ၾကည့္ရင္ ေလးထပ္ေၾကာ့ စၾကာေတးထပ္လို႕ ေခၚပါတယ္ ... ေဒါင္း ဆုိတဲ့ စကားလံုးကို ေလးခါျပန္ေၾကာ့ ထားလို႕ပါ ... က်ေနာ္ အရင္ေရးဖူးတဲ့ လြမ္းလိႈက္လ်က္ေလး နဲ႕ စိမ္း လို ပံုစံမ်ိဳးပါပဲ ... ဒါေပမဲ့ ဒီေတးထပ္က ကာရန္ယူပံုအမ်ိဳးအစား အေနနဲ႕ ၾကည့္ရင္ သံုးခ်က္ညီေတးထပ္ထဲမွာ ပါပါတယ္ ... အျပည့္အစံု ေခၚမယ္ ဆုိရင္ သံုးခ်က္ညီ ေလးထပ္ေၾကာ့ စၾကာေတးထပ္ လို႕ ေျပာရပါလိမ့္မယ္ ... (လြမ္းလိႈက္လ်က္ေလး နဲ႕ စိမ္း က အ႐ိုးခံေတးထပ္အမ်ိဳးအစား ျဖစ္ပါတယ္)

အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖဲြ႕ခ်ဳပ္ အလံပါ ေဒါင္းပံုကို ယူသံုးထားပါတယ္ ... ခြင့္ျပဳခ်က္မေတာင္းခံႏုိင္တဲ့အတြက္ ဒီေနရာကေနပဲ ေတာင္းပန္လုိက္ပါတယ္ ... ခြင့္ျပဳႏိုင္မယ္လို႕လည္း ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္ ...

ေဒါင္းမိခင္ႏွင့္ ခြပ္ေဒါင္းမ်ားအားလံုးအား ေလးစားဦးညြတ္လ်က္

ဟယ္ရီလြင္

Read More...

Summary only...

ေႏွာင္းသည့္ေန႕

ေႏွာင္းသည့္ေန႕

ႏွင္းဆီလမ္းခဲြ၊ အလြမ္းသည္းခ်ိန္
ပန္းၾကဲခဲ့သူ၊ လွည့္ယူေကာက္ျပန္၊
တေယာက္ထံမွ၊ ေနာက္ျပန္အၾကည့္၊
ေရာက္ဟန္ရွိဆဲ၊ ၿငိျမဲသံစဥ္၊
တဖန္ဝင္ညိႇ၊ သခင္သိပါ၊
ျမင္မိျမင္ေစ၊ အရင္ေႏြည၊
ကေဝမပ်ိဳ၊ ေထြက,ငုိေမာ၊
မလိုေသာႀကိဳး၊ ျဖတ္ခ်ိဳး႐ိုက္ဖ်က္၊
အသြားထက္သည့္၊ ညဥ္႕နက္စူးရွ၊
ဘီလူး က,သီ၊ ရီ(ရယ္)သံေခ်ာက္ျခား၊
ေနာက္ပါးမွအသံ၊ ပဲ့တင္ညံစီ၊
လွ်ံဟီျမည္ခ်ဳန္း၊ ေပ်ာက္ဆံုးသြားရာ၊
သစၥာတမွ်င္၊ သံေယာဇဥ္လမ္း၊
ေႏွာင္ငင္ၾကမ္းအို၊ အလြမ္းပိုလည္း၊
မလိုသည့္ျငမ္း၊ ဖ်က္စတမ္းေလ၊
မ်က္ကန္းအသိ ေႏွာင္းသည့္ေန႕။ ။


ဖတ္႐ႈခံစားအားေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးအထူးပါ ခင္ဗ်ား ...

ဟယ္ရီလြင္

Read More...

Summary only...

သူခိုး Wikimyanmar

သူခိုး Wikimyanmar

http://wikimyanmar.co.cc/wiki/index.php?title=%E1%80%9C%E1%80%80%E1%81%A4%E1%80%AC

 Wikimyanmar ထဲမွာ ေဖာ္ျပထားတဲ့ အဲဒီ လကၤာအေၾကာင္းဟာ က်ေနာ္ ေရးထားတဲ့ ျမန္မာကဗ်ာဆုိတာ ဂ်ိဳ(ခ်ိဳ)နဲ႕လား (၁) ထဲက လကၤာ အပိုင္းကို လံုးဝ credit မေပးဘဲ ခုိးယူေဖာ္ျပထားျခင္းျဖစ္ပါေၾကာင္း ...

မူရင္းပို႔စ္ကို ေအာက္မွာ သြားဖတ္ၿပီး ယွဥ္ၾကည့္ႏုိင္ပါတယ္ ...
 http://harrylwin.blogspot.com/2008/08/blog-post_26.html

 ဟယ္ရီလြင္

Read More...

Summary only...

ႏွစ္ကူးတမ္းတလႊာ

ႏွစ္ကူးတမ္းတလႊာ

ေဝဆာေလမွာ ေႏြခါေရာက္ေတာ့၊
ေရႊဝါပိေတာက္ သင္းပ်ံ႕ခ်ီ၊
ေျမမွာတေလွ်ာက္ ခင္းျဖန္႕သီတယ္၊
ဝင္းဖန္႕ရီရီ ပိေတာက္လမ္း၊
မွန္းဆတမ္းတ လြမ္းရပါသည္၊
လန္းၾကခါမီ ႏွစ္ကူးရာသီပန္း။

ေရွးျဖစ္ေတြးစစ္ ေဝးရစ္ၾကာၿပီ၊
ေလးႏွစ္ရာသီ အတာနန္း၊
ေဆြးရစ္ကာသီ ကဗ်ာတမ္းလို႕၊
တခါအလြမ္းဆင့္ကာေျဖ၊
စိတ္မွာရိပ္ျဖာ လိပ္ျပာလႊင့္၊
မွိတ္ကာတဆင့္ လြင့္ေမ်ာတ,လုိ႕ေန။

ေတြးၾကည့္ေဝးဘိ ေအးသည့္အတာေရ၊
ေမြးမိဌာေန သၾကၤန္ပဲြနဲ႕၊
အဖန္ဖန္ပဲ ႏဲႊလို႕အရင္ခါ၊
လဲြလို႕ မရႊင္ပါ၊
တူးပို႕ျမဴးဖုိ႕ ပိေတာက္ဝါရယ္၊
မေရာက္တကမၻာ ၾကာလြန္းၿပီထင့္ေလး။ ။


ရွစ္ဆယ္ေပၚေတးထပ္ ေရးၾကည့္လုိက္တာပါ ... ေရးတဲ့သူ ေတာ္ေတာ္ေလး နည္းေနပါၿပီ ... မေတြ႕ရေတာ့ သေလာက္ပါပဲ ...
ႏွစ္သစ္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ႕ၾကပါေစ ခင္ဗ်ား ...

ဟယ္ရီ

Read More...

Summary only...

ျပည့္တန္ဆာအေၾကာင္း ရြဲ႕ေစာင္းေစာင္း ကဗ်ာ

ျပည့္တန္ဆာအေၾကာင္း ရြဲ႕ေစာင္းေစာင္း ကဗ်ာ

က်ေနာ္ ခပ္ငယ္ငယ္ အသိမႂကြယ္ေသးခ်ိန္
မႏၱေလးနဲ႕ အလွမ္းေဝးလြန္းတဲ့အရပ္
ေန႕ကေလးအမွတ္လို ခ်စ္စရာေကာင္းလွတဲ့
ဗမာမေလးတေယာက္ကို ႏွလံုးသားပံုအပ္။

ေရႊဝါေရာင္အသားနဲ႕ ဖိတ္ဖိတ္လက္ မဟူရာဆံႏြယ္
သြားေလးေတြက ဆင္စြယ္ေရာင္ပမာ
က်ေနာ္ ေျပာလိုက္မိတာက ... “ေငြစ ႏွစ္ဆယ္ ေပးမယ္
မိန္းကေလးရယ္ ... ကိုယ္နဲ႕ လိုက္အိပ္ပါ”

အၾကည့္တခ်က္ ... စင္ၾကယ္လြန္း ေၾကကဲြစရာေကာင္းလြန္းလွ
ရွင္သန္ေနတဲ့ ခ်စ္ဖို႕အေကာင္းဆံုးအရာကြယ့္
သည့္ေနာက္မွာ မသဲမကဲြ သူ႕ အပ်ိဳစင္အသံ
ႏွစ္ဆယ့္ငါးစ ရမွ လို႕ တင္းခံေနေလရဲ႕ ...

Eric Blair (George Owell) ၏ Ironic Poem about Prostitution ကို ဘာသာျပန္ထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။

ခုိင္စိုးလင္းလုပ္တဲ့ "အျပာေရာင္ဝန္ေဆာင္မႈ (Bluish Business)" စာအုပ္အတြက္ ေရးေပးထားတဲ့ ကဗ်ာပါ ... ခပ္ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ေတာ့ "ဖာ" အေၾကာင္းခ်ည္းေရးထားၾကတာပါ ...

ဖတ္ခ်င္ရင္ ဒီမွာ Download ဆဲြယူလို႕ရပါတယ္ ...

http://www.mediafire.com/?2zmblq2hqocy4qt

ဟယ္ရီလြင္

Read More...

Summary only...

ေန႕အလင္းနဲ႕ လမင္းေရာင္

ေန႕အလင္းနဲ႕ လမင္းေရာင္

Henry Wadsworth Longfellow ရဲ႕ ကဗ်ာေနာက္တပုဒ္ ေဒၚေလးေမ (ေမဓာဝီ) ဆီက ဖတ္ရျပန္တာနဲ႕ ႀကိဳက္လုိ႕ ဘာသာျပန္ၾကည့္မိပါတယ္ ... အရင္ဆံုး ေလးလံုးစပ္နဲ႕ ျပန္ၾကည့္လုိက္ပါတယ္ ...

ေန႕အလင္းနဲ႕ လမင္းေရာင္

ေန႕အလင္းထဲ၊ မြန္းတည့္ဆဲမွာ၊
စႏၵာလမင္း၊ ရြက္လႊင့္ရင္းသြား၊
မိုးဖ်ားမွာေတြ႕၊ မေန႕ကေပါ့၊
ျဖဴေလ်ာ့ေလ်ာ့နဲ႕၊ ေမွးေဖ်ာ့မွိန္လ်ား၊
ေက်ာင္းသားငယ္ရဲ႕ စကၠဴစြန္။

ေန႕အလင္းခ်ီ၊ မေန႕ဆီက၊
ေထြလီဆန္းျပား၊ ဖမ္းစားညိႇဳ႕ငင္၊
ကဗ်ာရွင္ရဲ႕၊ ေမွာ္ဝင္လက္ရာ၊
ဖတ္ကာေတြးထင္၊ စိတ္ဘဝင္မွာ၊
ဝိညာဥ္ေလလား၊ တေစၦလား။

သို႕ေပေသာ္လည္း၊ ဖ်ားနာဆဲေန႕၊
ၾကာေညာင္းေရြ႕လ်င္၊ ရမၼက္အင္လို၊
သက္ငင္ဆံုးပါး၊ ေပ်ာက္သြားၿပီးခ်ိန္၊
ညခင္းမွိန္မွိန္၊ ေအးၿငိမ္ရိပ္ဖံုး၊
ေတာင္ကုန္းရြာငယ္၊ ေတာင္ၾကားဆြယ္သို႕၊
ေႂကြလွယ္သက္ဆင္းလာခဲ့ၿပီ။

ထုိေနာက္တဖန္၊ ညခင္းယံကို၊
လွ်ံထြက္သြားေအာင္၊ ကိုယ္ေရာင္ထင္ျပ၊
ဝင္းပပႏွင့္၊ လမင္းပ်ိဳေမ၊
ဂုဏ္သေရဖိတ္၊ ဝိညာဥ္စိတ္လား၊
ဝံ့ႂကြားဂုဏ္ယူ၊ အလင္းျမဴျဖင့္၊
ေလာင္းယူျဖည့္သြန္းလိုက္ေလၿပီ။

ဤမွာေနာက္တြင္၊ ကဗ်ာရွင္၏၊
ခ်ိဳလြင္ေတးသံ၊ တဖန္စီးေမ်ာ၊
ဦးေႏွာက္ေၾကာကို၊ သာေမာဂီတ၊
ျဖတ္သန္းၾကလွ်င္၊ ညလြင္ျပင္ယံ၊
ဘာသာျပန္မိ၊ ၾကည့္လုိက္သည့္ခ်ိန္၊
သိမ္ေမြ႕နက္နဲေလဘိျခင္း။ ။

က်ေနာ္ အားသန္တဲ့ ေလးလံုးစပ္ေရးနည္းနဲ႕ ဘာသာျပန္ၿပီး ေရးထားတဲ့ ကဗ်ာျဖစ္ေပမဲ့ စိတ္ထဲမွာ သိပ္ဘဝင္မက်မိပါဘူး ... တခုခုလိုေနသလို ခံစားရတာနဲ႕ ႐ိုး႐ိုးပဲ ကာရန္မပါဘဲ ျပန္ေရးၾကည့္ပါတယ္ ... ေခတ္ၿပိဳင္ကဗ်ာလိုေပါ့ေလ ... မူရင္းကဗ်ာထဲက နိမိတ္ပံုေတြေၾကာင့္လားေတာ့ မသိဘူး ... အဲဒါကို စိတ္ထဲ ပိုအားရသလိုလို ရွိမိပါတယ္ ... ဖတ္ၾကည့္ၾကပါဦး ...

ေန႕အလင္းနဲ႕ လမင္းေရာင္

ေန႕ခင္းေၾကာင္ေတာင္ မြန္းတည့္ခ်ိန္ႀကီးမွာ
ျမင့္ျမင့္မားမား ရြက္လႊင့္သြားတဲ့ လမင္းကို
မေန႕က ျမင္လုိက္တယ္
ဒါေပမဲ့ ေဖ်ာ့ေတာ့ေတာ့ ျဖဴေလ်ာ္ေလ်ာ္
ေက်ာင္းသားငယ္ေလးရဲ႕ စကၠဴစြန္လို ...

မေန႕တုန္းက ေန႕ခင္းေၾကာင္ေတာင္
ကဗ်ာဆရာရဲ႕ ဂမၻီရအဖဲြ႕အႏဲြ႕ကို ဖတ္မိတာ
တေစၦလိုလို ဝိညာဥ္လိုလို
ငါ့မွာ ျဖစ္ေတာ့မေလာက္ ...

ဒါေပမဲ့လည္း နာမက်န္းတဲ့ေန႕ဟာ ၾကာေညာင္းလာေတာ့
ရမၼက္တခုလိုပဲ ေသဆံုးသြားေလရဲ႕ ...
ၿပီးေတာ့ ေအးခ်မ္းတည္ၿငိမ္တဲ့ ညေလးက
ေတာင္ကုန္း ... ေတာင္ၾကားနဲ႕ ရြာေလးေပၚ သက္ဆင္းလာခဲ့။

ၿပီးေတာ့ အသေရတင့္တဲ့ စိတ္ဝိညာဥ္တခုပမာ
လမင္းပ်ိဳဟာ ဂုဏ္ယူဝံ့ႂကြားစြာ နဲ႕
သူ႕အလင္းေတြ ကိုယ္ထင္ျပလို႕
ညကို လွ်ံထြက္သြားေအာင္ သြန္းေလာင္းျဖည့္လိုက္ရဲ႕ ...

အဲဒီေနာက္ ကဗ်ာဆရာရဲ႕ ေတးသံက
ငါ့ဦးေႏွာက္ကို ဂီတတံတ်ာလို တဖန္ျဖတ္သန္းစီးေမ်ာလာျပန္ေတာ့
ညကို ဘာသာျပန္ၾကည့္ရတာ
သိမ္ေမြ႕နက္နဲလိုက္တာကြယ္ ...

ဒါက က်ေနာ့္စိတ္ထဲ ျဖစ္ေနတာကို ေျပာျပတာပါ ... ဖတ္တဲ့သူကေတာ့ ဒီႏွစ္ခု ယွဥ္ဖတ္ရင္ ဘယ္ဟာကို ပိုႀကိဳက္မလဲ မသိပါဘူး ...
မူရင္းကဗ်ာကိုပါ ယွဥ္တဲြဖတ္ႏုိင္ဖုိ႕ တင္ေပးလုိက္ပါတယ္ ...

"Daylight and Moonlight"

In broad daylight, and at noon,
Yesterday I saw the moon
Sailing high, but faint and white,
As a schoolboy's paper kite.

In broad daylight, yesterday,
I read a poet's mystic lay;
And it seemed to me at most
As a phantom, or a ghost.

But at length the feverish day
Like a passion died away,
And the night, serene and still,
Fell on village, vale, and hill.

Then the moon, in all her pride,
Like a spirit glorified,
Filled and overflowed the night
With revelations of her light.

And the Poet's song again
Passed like music through my brain;
Night interpreted to me
All its grace and mystery.

Written by Henry Wadsworth Longfellow (1807-1882)

ဘယ္ဟာကိုပဲႀကိဳက္ႀကိဳက္၊ ႏွစ္ခုလံုးမႀကိဳက္တာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဖတ္႐ႈခံစားအားေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးအထူးပါ ခင္ဗ် ...

ဟယ္ရီလြင္

Read More...

Summary only...

ငါးဆင့္သမိုင္း‎

ငါးဆင့္သမိုင္း‎

ထံုးမတိမ္၊‎
ငံုး, အိမ္, က်ဴ, လ သို႔၊‎
တူမွ်စံႏိႈင္း။‎

ထပ္တညီ၊‎
ကပၸ႒ီတင္ထိုက္တဲ့၊‎
‎ယဥ္သိုက္ဝင္ သည္ေမႏွင့္ရယ္၊‎
ငါးဆင့္သမိုင္း။ ။‎

(သစၥာတုိင္ ေဒြးခ်ိဳး)
စေလဦးပုည



“ကပၸ႒ီတိ” ဆိုတာကေတာ့ ကမၻာႏွင့္အမွ်၊ ကမၻာတည္သေရြ႕ တည္တံ့ေနမယ့္အရာေတြကိုဆုိလိုတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလို ‎ကမၻာႏွင့္အမွ် တည္တံ့ေနၾကတဲ့ ကပၸ႒ီတိေလးပါးမွာ ဥစၥာသိုက္၊ ပညာသုိက္တို႔လို အယဥ္အလွသိုက္ကုိဝင္တဲ့ ‎သူ႔ရဲ႕ခ်စ္သူကိုပါထည့္ၿပီး ေရတြက္ရမွာမို႔ ေလးပါးေတာင္မကဘဲ ငါးပါးထိေအာင္ျဖစ္လာမွာပါလို႔ ဖဲြ႔ႏဲြ႔တင္စား ‎လိုက္တာပါ။ ကမၻာတည္သေရြ႕ တည္ရွိေနတဲ့ အရာေတြကို ကဗ်ာထဲထည့္ၿပီး အတုိဖဲြ႔တဲ့ေနရာမွာ ဦးပုညဟာ ‎စံတင္ေလာက္ပါတယ္။ “ၾကာကနက္ ေသာင္းဝွန္မွာ၊ ေဒါင္း, ပုစြန္, ဝံ, ငါး သုိ႔ ...” ဆုိၿပီးေတာ့လည္း ‘ကမၻာ ႏွစ္ခါပ်က္ ‎ေစေတာ့’ ဆုိတဲ့ သစၥာတုိင္ ေတးထပ္ထဲမွာ စ၊ ဓ၊ ဗ၊ ဝ စမ (စာမ) ေလးလံုးကို ဖဲြ႔သြားပါတယ္။ “ပုစြန္ ဝံ ငါး ‎ေဒါင္းၿမီးဖ်ားမွာ၊ စာေလးပါးေက်ကာမွ၊ ေသြပါ့မယ္ လွယဥ္ၾကဴးငဲ့ ...” ရယ္လို႔လည္း ဝိဇယျပဇာတ္မွာ ေရးသြားပါေသးတဲ့အေၾကာင္း‎ ၿပီးခဲ့တဲ့ ပို႔စ္မွာေရးခဲ့ၿပီးပါၿပီ။ ဒီမွာ ျပန္ဖတ္ၾကည့္ႏိုင္ပါတယ္ ...
ကမၻာႏွစ္ခါပ်က္ေစေတာ့

အလ်ဥ္းသင့္လို႔ ကပၸ႒ီတိ ေလးပါးကို ေဖာ္ျပရမယ္ဆုိရင္ ... ‎
ငံုး = ဘုရားေလာင္း ငံုးမင္းဘဝက သစၥာဆုိထားတဲ့ တဆယ့္ေျခာက္ပယ္စာေျမေနရာ
အိမ္ = ကႆပ ဘုရားရွင္လက္ထက္က ဃဋိကာရ အိုးထိမ္းသည္ရဲ႕ အိမ္ေနရာ
က်ဴ = ဘုရားေလာင္း ေမ်ာက္မင္းရဲ႕ သစၥာအဓိ႒ာန္ေၾကာင့္ က်ဴပင္ေတြမွာ ကမၻာတည္သေရြ႕ အဆစ္မရွိဘဲ တိုးလွ်ိဳေပါက္ ‎ျဖစ္ေနျခင္း‎
လ = လေပၚမွာ ထင္ေနတဲ့ ယုန္႐ုပ္ တုိ႔ျဖစ္ၾကပါတယ္။‎

ငံုး‎
ဘုရားအေလာင္းေတာ္ ငံုးမင္း အရြယ္မေရာက္ခင္က အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုပါ။ ေတာမီးႀကီးက ေလာင္လာပါတယ္။ ‎မိဘေတြကလည္း ထြက္ေျပးၾကသြားၾကလုိ႔ အသိုက္ထဲမွာ ငံုးငယ္တေကာင္တည္းက်န္ရစ္ခဲ့ပါတယ္။ ငယ္ရြယ္လွေသးတဲ့ ‎အတြက္ အေတာင္ကလည္း မပ်ံႏိုင္၊ ေျခေထာက္ကလည္း မသြားႏိုင္ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဒီမီးေဘးက လြတ္ေျမာက္ဖို႔ ‎သစၥာတရားမွတပါး အျခားအားကိုးရာမရွိေၾကာင္း ဆင္ျခင္မိတဲ့ အေလာင္းေတာ္ ငံုးမင္းငယ္ဟာ အမွန္အတိုင္း ‎သစၥာဆိုလိုက္တဲ့အခါ ေလာင္လာတဲ့ ေတာမီးႀကီးဟာ သစၥာ စြမ္းအားေၾကာင့္ ေရွာင္ကြင္းသြားပါ ေတာ့တယ္။ ဒီ ငံုးမင္း ‎သစၥာျပဳတဲ့ေနရာကေန ဗဟုိျပဳၿပီး တဆယ့္ေျခာက္ပယ္စာမွ်ရွိတဲ့ ဧရိယာဟာ ကမၻာတည္သေရြ႕ မီးမေလာင္ဘဲ ‎တည္ေနပါတယ္။ (‘ပယ္’ ဆုိတာ ေရွးေခတ္ေျမအတုိင္းအတာပါ။ တပယ္ကို ၁.၇၅-ဧက နဲ႔ ညီမွ်ပါတယ္။ ၁၆-ပယ္ ‎ဆုိေတာ့ ၂၈-ဧကနဲ႔ညီမွ်ပါတယ္) ပရိတ္ႀကီး (၁၁) သုတ္ထဲက ဝ႗သုတ္ေတာ္ (ဝ႗ပရိတ္ေတာ္) ဟာ ဒီအျဖစ္အပ်က္ကို ‎ေဟာေတာ္မူတာပါပဲ။ “သႏၲိပကၡာ အ ပတနာ၊ သႏၲိပါဒါ အဝၪၨနာ။ မာတာပိတာ စ နိကၡ ႏၲာ၊ ဇာတေဝဒ ပဋိကၠၠမ။” ဆုိတဲ့ ‎အပိုဒ္ဟာ ဘုရားေလာင္း ငံုးမင္း သစၥာဆိုေတာ္မူတဲ့ အပိုဒ္လို႔ သိရပါတယ္။‎
(ဧကနိပါတ္၊ ဝ႗ကဇာတ္)‎

အိမ္
ကႆပ ဘုရားရွင္လက္ထက္က ‘ဃဋိကာရ’ လုိ႔ေခၚတဲ့ အိုးထိမ္းသည္ တေယာက္ရွိပါတယ္။ သူ႔မွာ မ်က္မျမင္မိဘႏွစ္ပါး ‎ရွိပါတယ္။ သူ႔အိမ္က ပစၥည္း မွန္သမွ်ဟာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္နဲ႔ သံဃာေတာ္ေတြအတြက္သာလုိ႔ ခံယူခ်က္ထားတဲ့ ‎သူျဖစ္ပါတယ္။‎
တေန႔ေတာ့ ရဟန္းေတာ္ေတြဟာ ျမက္မိုးေက်ာင္းေဆာင္တေဆာင္ေဆာက္လုပ္ေနၾကတုန္း အမိုးသက္ငယ္ လုိအပ္ ‎ေနတဲ့အတြက္ အတြင္းသိအစင္းသိျဖစ္ေသာ ဃဋိကာရရဲ႕အိမ္က သက္ငယ္အမိုးေတြကို သြားၿပီး ဖ်က္ယူၾကပါတယ္။‎
ဃဋိကာရရဲ႕ မ်က္မျမင္မိဘႏွစ္ပါးက သိၾကေပမဲ့ ရဟန္းေတာ္မ်ားဆိုလွ်င္ ခြင့္လႊတ္ထားၿပီးျဖစ္တာေၾကာင့္ မတားျမစ္ ‎ၾကပါဘူး။ သားျဖစ္တဲ့ ဃဋိကာရ ျပန္လာတဲ့အခါ အေၾကာင္းစံုေျပာျပၾကပါတယ္။ မိသားစုသံုးဦးဟာ ရဟန္းေတာ္ေတြ ‎မိမိတို႔အေပၚ ရင္းႏွီးမႈ၊ အသိအမွတ္ျပဳမႈအတိုင္းအတာကို ေတြးမိၿပီး ေစတနာ သဒၶါ တရား ထက္သန္စြာနဲ႔ အလြန္ ‎‎ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာေတာင္ ျဖစ္ေနၾကပါတယ္။‎
အဲဒီ ေစတနာသဒၶါတရားရဲ႕ စြမ္းအားေၾကာင့္ ဃဋိကာရရဲ႕အိမ္ဟာ မိုးဘယ္ေလာက္ပဲ ရြာရြာ၊ အမိုးမရွိေပမဲ့ မိုးစိုစြတ္ျခင္း ‎မရွိေတာ့ပါဘူး။ ေခတၱခဏမွ်သာ မဟုတ္ပါ။ အဲဒီအိမ္ေနရာဟာ တကမၻာပတ္လံုး မိုး စိုစြတ္ျခင္း မရွိေတာ့ပါ။‎
(ဃဋိကာရသုတ္၊ အ႒ကထာ)‎

က်ဴ
ဘုရားေလာင္းေမ်ာက္မင္းဟာ အေျြခအရံေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ ေတာႀကီးမ်က္မည္းထဲ လွည့္လည္ေနခ်ိန္ကျဖစ္ပါတယ္။ ‎ေရငတ္လို႔ ေရရွာေနၾကတုန္း ေရကန္တကန္ကို ေတြ႔မိၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ျပႆနာက ဒီေရကန္ဟာ ဘီလူးေစာင့္တဲ့ ‎ေရကန္ ျဖစ္ေနပါတယ္။‎
ေမ်ာက္ မ်ားစြာအတြက္ အခက္အခဲႀကီးနဲ႔ ရင္ဆိုင္လိုက္ရတာပါ။ ေရမေသာက္ရရင္ အားလံုးေရငတ္ၿပီး ေသဆံုးၾကရ ‎ပါေတာ့မယ္။ ေရကန္ထဲဆင္းၿပီး ေသာက္ျပန္ရင္လည္း ဆင္းေသာက္တဲ့ ေမ်ာက္ေတြအားလံုး ဘီလူးစားခံရ ပါလိမ့္မယ္။ ‎တကယ့္ကို က်ဥ္းထဲက်ပ္ထဲ၊ ေရွ႕တိုး ထမ္းပိုး၊ ေနာက္ဆုတ္ လွည္းတုတ္ ဆိုတဲ့ မတိုးသာ၊ မဆုတ္သာ အေျခအေနပါ။‎
‎ဒီအခက္အခဲကို ဘုရားေလာင္းေမ်ာက္မင္းက ေခါင္းေဆာင္ပီသစြာနဲ႔ ပညာသားပါပါေျဖရွင္းေပးလိုက္ပါတယ္။ ေရကန္ ‎‎ဝန္းက်င္မွာ က်ဴပင္ေတြရွိပါတယ္။ ဒီေတာ့ ရွိတဲ့ က်ဴပင္ေတြအကုန္ အဆစ္ေတြပြင့္ၿပီး တုိးလွ်ိဳေပါက္ ‎တေပါက္တည္းျဖစ္ေစဖို႔ ဘုရားေလာင္း ေမ်ာက္မင္းက အဓိ႒ာန္ လုိက္ပါတယ္။ ေခါင္းေဆာင္စိတ္ဓါတ္ရယ္၊ ဒုကၡသည္ကို ‎ကယ္တင္လိုတဲ့ ပရဟိတစိတ္ဓါတ္ေတြရဲ႕ စြမ္းအားေၾကာင့္ ေရကန္ဝန္းက်င္မွာရွိတဲ့ က်ဴပင္အားလံုး အဆစ္ေတြပြင့္ကုန္ၿပီး ‎တေပါက္တည္း ျဖစ္ကုန္ပါတယ္။‎
အဲဒီေတာ့မွ အခုေခတ္မွာ ေရပိုက္ေတြဆက္ၿပီး ေရသယ္ယူၾကသလိုမ်ိဳး အဆစ္ပြင့္သြားတဲ့ က်ဴပင္ေတြကို ဆက္ၿပီး ‎ေရကန္ထဲ မဆင္းၾကဘဲ အေဝးကေန ေရေသာက္ယူၾကပါတယ္။‎
“ေရကန္ထဲဆင္းလာလို႔ကေတာ့ စားမယ္” လို႔ ၾကံဳးဝါးထားတဲ့ ဘီလူးခမ်ာ ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ရွာေတာ့ပါဘူး။ ျမင့္ျမတ္တဲ့ ‎ပရဟိတစိတ္ဓါတ္ရဲ႕ စြမ္းအားနဲ႔ ေအာင္ပဲြခံခဲ့တဲ့ ေရကန္ဝန္းက်င္မွာ ေပါက္လာသမွ် က်ဴပင္အားလံုးဟာ အဆစ္ေတြပြင့္ၿပီး ‎တေပါက္တည္းျဖစ္ကာ တကမၻာလံုး တည္ေနပါေတာ့တယ္။‎
(ဧကနိပါတ္၊ နဠကပါနဇာတ္)‎

လ
‎ဂဂၤါျမစ္ႏွင့္ နီးစပ္ေသာေတာအုပ္တခုမွာ ဘုရားေလာင္းယုန္မင္းဟာ ေမ်ာက္၊ ေျမေခြး၊ ဖ်ံ ဆုိတဲ့ မိတ္ေဆြသံုးဦး တို႔ကို ‎အဆံုးအမေပးၿပီး ခ်စ္ခင္စြာေနၾကတဲ့အခိုက္ျဖစ္ပါတယ္။‎
လျပည့္ေန႔ျဖစ္တဲ့ ဥပုသ္ေန႔ဟာ ဒါနျပဳဖို႔၊ သီလေဆာက္တည္ဖို႔အတြက္ အသင့္ေတာ္ဆံုး ေန႔ထူးေန႔ျမတ္ ျဖစ္ေၾကာင္း ‎သူေတာ္ေကာင္းဓါတ္ခံရွိၾကတဲ့ သူတို႔အားလံုးက လက္ခံထားၾကပါတယ္။ လက္ခံေလာက္ေအာင္လည္း ယုန္မင္းက ‎အျမဲတမ္း သြန္သင္ဆံုးမေလ့ရွိပါတယ္။‎
အဲဒီ လျပည့္ေန႔တေန႔မွာ သူတို႔ေလးဦးရဲ႕စိတ္ဓါတ္ကို မွတ္ေက်ာက္တင္ဖို႔ သိၾကားမင္းက အလွဴခံပုဏၰား အသြင္နဲ႔ ‎ေရာက္ရွိလာခဲ့ပါတယ္။ ေမ်ာက္၊ ေျမေခြး၊ ဖ်ံ တို႔ကေတာ့ လွဴဒါန္းဖြယ္ပစၥည္းေတြ အလြယ္တကူရွိေနၾကလုိ႔ လံုးဝ ‎ကိစၥမရွိပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ယုန္မင္းအတြက္ကေတာ့ စဥ္းစားရခက္ေနပါတယ္။‎
သူျမတ္ႏိုးတဲ့ေန႔တေန႔မွာ သူျမတ္ႏိုးတဲ့အလွဴခံကေရာက္ရွိလုိ႔လာခဲ့ပါၿပီ။ သူျမတ္ႏိုးတဲ့ အေပါင္းအသင္းေတြရဲ႕ လက္ထဲ မွာ ‎လွဴဖြယ္ ဝတၳဳပစၥည္းေတြက ေရကန္အသင့္၊ ၾကာအသင့္။ သူ႔လက္ထဲမွာေတာ့ ဘာဆိုဘာမွ် မရွိရွာပါဘူး။ ယုန္မင္းမွာ ‎ရွိေနတာက အလွဴခံပုဂၢိဳလ္အေပၚမွာ ထားရွိတဲ့ ေစတနာ၊ သဒၶါတရားတို႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။‎
‎ဒီ ေစတနာ၊ သဒၶါတရားတို႔ကိုပဲ တြန္းအားတခုအျဖစ္အသံုးျပဳၿပီး ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္ပါတယ္။ ရဲရင့္ျပတ္သားလွၿပီး ‎အသက္နဲ႔ခႏၶာေတြကိုေတာင္ ငဲ့ညႇာျခင္းမရွိတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာၾကားလိုက္တဲ့ စကားတို႔က သက္ေသခံ ‎ေနပါတယ္။ ဒီစကားကေတာ့ ....‎
“မီးေမႊး၍ မီးက်ီးရေအာင္ျပဳလုပ္ပါ။ ကၽြႏု္ပ္ ခုန္ခ်ပါမည္။ ကၽြႏု္ပ္အသားက်က္ေသာအခါ သင္ယူစား၍ တရားအားထုတ္ပါ” ‎တဲ့။‎
သိၾကားမင္းကိုယ္တိုင္ အံ့ဩယူရတဲ့ စကားသံေတြပါပဲ။ ဒါနဲ႔ ဆက္လက္ စမ္းသပ္မယ္ ဆုိၿပီး မီးေမႊးၿပီး မီးက်ီးရေအာင္ ‎ဖန္တီးေပးလိုက္ပါတယ္။ တကယ့္ေသေဘးမို႔ မီးက်ီးေတြရမွ စိတ္ေျပာင္းၿပီး ေရွာင္ေျပးရင္လည္း အျပစ္ေတာ့ ‎မတင္ရက္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ယုန္မင္းကေတာ့ အားရရႊင္လန္းစြာနဲ႔ပဲ မီးက်ီးတြင္းထဲသုိ႔ ခုန္ဆင္းလိုက္ပါတယ္။‎
‎ဒုတိယမၸိ ထပ္မံအံ့ဩစရာ အျဖစ္အပ်က္တခု ျဖစ္ပြားသြားျပန္ပါတယ္။ ရဲရဲနီ ပူေလာင္ေနတဲ့ မီးက်ီးခဲေတြဟာ ရဲရဲနီတဲ့ ‎‎ယုန္မင္းရဲ႕ သတၲိကို ယွဥ္ၿပိဳင္ဝံ့တဲ့ အားအင္လံုးဝမရွိတဲ့အေၾကာင္း ေရခဲတံုးတမွ် ေအးကုန္ၾကတဲ့ မီးေသြးခဲေတြ ျဖစ္သြားပံုက ‎သက္ေသျပေနပါေတာ့တယ္။ ကိုယ္ကို ေလာင္ကၽြမ္းဖုိ႔ မဆိုထားနဲ႔၊ အေမြးေတြကိုေတာင္ အပူေငြ႔ကေလး ဟပ္သြားတာမ်ိဳး ‎မရွိခဲ့ပါဘူး။‎
‎ဒီေနာက္မွာေတာ့ သိၾကားမင္းဟာ ယုန္မင္းကို ရင္ခြင္မွာ ၾကင္နာေႏြးေထြးစြာေပြ႕ပိုက္ၿပီး သူ႔ရဲ့အျဖစ္မွန္၊ ဇာတိအမွန္ကို ‎ေျပာျပလိုက္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ အေတြးတခု ထပ္ဝင္လာပါတယ္။ “ေလာကထဲတြင္ လူပင္ျဖစ္ေစ၊ တိရစၦာန္ပင္ ျဖစ္ေစ၊ ‎ထူးခၽြန္ေကာင္းမြန္လာလွ်င္ အမ်ားနည္းယူေလာက္ေအာင္ မွတ္တမ္းတင္၍ ဂုဏ္ျပဳသင့္သည္” ဆိုတဲ့ အေတြးပါပဲ။‎
‎ဒီအေတြးကို လက္ေတြ႕အေကာင္အထည္ေပၚလာေစဖို႔ ေတာင္ဆီကိုညႇစ္ယူၿပီး လဗိမာန္မွာ ယုန္႐ုပ္ထင္ေနေအာင္ ‎သိၾကားတို႔ရဲ႕ တန္ခိုးနဲ႔ ေရးျခယ္လိုက္ပါတယ္။ ဒီလို ေရးျခယ္လိုက္တဲ့ လဗိမာန္မွာ ထင္ေနတဲ့ ယုန္႐ုပ္ပံုသဏၭာန္ဟာ ‎တကမၻာပတ္လံုး တည္ေနပါေတာ့တယ္။‎
အလ်ဥ္းသင့္လို႔ ေျပာခ်င္တာတခုရွိပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ေတြက ဒီျဖစ္ရပ္ကို စကားကပ္ၿပီး ျငင္းၾက၊ မေထမဲ့ျမင္ျပဳၾက ပါတယ္။ ‎လကမၻာ ေပၚကို လူေတြေရာက္ေနၿပီ၊ ဘာ ယုန္႐ုပ္မွလည္း မေတြ႔ပါလား၊ ပိဋကတ္ေတာ္လာ စကားေတြဟာ ‎အလကားပဲလို႔ ေျပာၾက ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ လေပၚမွာ ယုန္႐ုပ္ထုႀကီး သြားထားတယ္လို႔လည္း မေျပာခဲ့ ပါဘူး။ ‎ကမၻာေပၚကေန ၾကည့္လိုက္ရင္ ယုန္႐ုပ္ပံုကေလး ေပၚေနေအာင္ပဲ လုပ္ထားခဲ့တာ ဆုိတာကို သတိျပဳသင့္ပါတယ္။‎
(စတုကၠနိပါတ္၊ သသပ႑ိတဇာတ္)‎

ကိုးကား။‎
‎(၁)‎ ပရိတ္ႀကီး ၁၁-သုတ္ ပါဠိေတာ္။‎
‎(၂)‎ မႏၲေလးတုိင္း၊ ငါန္းဇြန္ၿမိဳ႕နယ္၊ သားၾကင္ရြာ၊ မွန္ေက်ာင္းပရိယတၲိစာသင္တုိက္၊ အာဂံုစာေတာ္ျပန္ပဲြ ‎ႏွစ္ငါးဆယ္ျပည့္အထိမ္းအမွတ္၊ ေရႊရတု ပူဇာစာေစာင္ မွ ဦးအဂၢည (သာသနဓဇ ဓမၼစရိယ)၊ ဂုဏဝတီတုိက္ေက်ာင္း၊ ‎ဘုရားႀကီးတုိက္၊ မႏၲေလးၿမိဳ႕ေရးသားေသာ “ကမၻာတည္သေရြ႕” ေဆာင္းပါး။‎

Read More...

Summary only...

ကမၻာ‎ ႏွစ္ခါပ်က္ေစေတာ့

ကမၻာ‎ ႏွစ္ခါပ်က္ေစေတာ့

ျမျမင္းမိုရ္ ေတာင္ကြဲမွ၊
ေရွာင္လြဲမည့္(မဲ႔) သက္ကယ္၊
ေမာင္ဆြဲ(စြဲ)တဲ႔ မ်က္ျခယ္ကို၊
ပ်က္ျပယ္ျပယ္ မမုန္း၊
မိုးၿပိဳလို႔ ေျမေထာင္ေစ၊
ေသတိုင္ေအာင္ စြဲတဲ႔ ႏွလံုး။

ေႂကြက်လို႔ ေနလကြယ္ရင္၊
ေသြပမယ္ အဆံုး၊
ေရြမ်ာ့းမယ္ တဘုန္းကို (ျဖင့္)၊
မမုန္းဘု အလြန္။
ကမၻာ ကိုႏွစ္ခါပ်က္ေစေတာ႔၊
မခြာရက္ ေပါင္းမယ္လို႔သြန္ (ညႊန္)။

ၾကာကနက္ ေသာင္းဝွန္မွာ၊
ေဒါင္း ပုဇြန္ ဝံ ငါးႏွင္႔၊
ညႊန္ၾကားတဲ႔ စာေလးမယ္၊
ပိန္းေပ်ာက္လို႔ကြယ္၊
ႏွင္းဆက္တဲ႔ ဆင္းမ်က္ျခယ္ကို၊
ယြင္းကြက္မယ္ ၾကံဘူးပ(ကြဲ႔)ေလး။

သစၥာတုိင္ဖဲြ႕
စေလဦးပုည

( ) ကြင္းအတြင္းရွိစာသားမ်ားမွာ ျမန္မာမိသားစုဖိုရမ္တြင္ ၾကယ္စင္စိုး တင္ေပးထားသည့္ ကဗ်ာတြင္ ေဖာ္ျပထားသည့္ အတိုင္း ဘာခ်ာသိပၸ ဝိစိၾတ ကဗ်ာ႔ရာသီက်မ္း မွ ေကာက္ႏႈတ္ခ်က္ျဖစ္ပါသည္။


ညီမေလး ၾကယ္စင္ရဲ့ ၾကယ္စင္ခ်စ္ေသာကဗ်ာမ်ားထဲမွာ က်ေနာ္ ရွင္းထားတာေလးကို ဆက္တင္ေပးလိုက္ပါတယ္ ...
ေဒါင္း၊ ပုစြန္၊ ဝံ၊ ငါး ႏွင့္ ညႊန္ၾကားတဲ့ စာေလးမယ္ ဆုိတာက စ၊ ဓ၊ ဗ၊ ဝ ဆုိတဲ့ ဓာတ္စမ (စာမ) ေလးလံုးကို ေျပာတာပါ ...
စာေလးမယ္ ဆုိတာ စာေလးလံုးကိုဆုိလိုပါတယ္ ... အမယ္ေလးမ်ိဳးလုိ႔ ေျပာတာပါ ...
ေဒါင္း၊ ပုစြန္၊ ဝံ၊ ငါး ဆိုတဲ့ သတၱဝါေလးမ်ိဳးနဲ႔ အဲဒီစာေလးလံုးကို ညႊန္ၾကားျပသထားပါတယ္ေပါ့ ... ဘယ္လုိျပသလဲဆုိေတာ့ ...
(၁) ‘ေဒါင္း’ ဆုိတာက ေဒါင္းအၿမီးဖ်ားမွာ ‘ဓ’ အကၡရာ
(၂) ‘ပုစြန္’ ဆိုတာက ပုစြန္လံုး (ကဏန္း) ရဲ့ ကိုယ္မွာ ‘ဗ’ အကၡရာ
(၃) ‘ဝံ’ ဆိုတာက ဝံ(ဝက္ဝံ) ရဲ့ ရင္ဘတ္မွာက ‘ဝ’ အကၡရာ
(၄) ‘ငါး’ ဆိုတာက ငါးရံ့ဒိုင္း ရဲ့ အၿမီးမွာ ‘စ’ အကၡရာ ရွိပါတယ္

ကမၻာဦးတည္စကတည္းက ဒီသတၱဝါေလးမ်ိဳးရဲ့ကိုယ္မွာပါတဲ့ ဘယ္အခါမွ မေပ်ာက္ပ်က္ႏုိင္တဲ့ စာႀကီးေတြလို႔ အဆိုရွိထားပါတယ္ .. အဲဒီစာေတြ ေပ်ာက္ကြယ္သြားေတာင္မွ မေသြခြာပါဘူး လုိ႔ သစၥာတိုင္တည္ထားျခင္း ျဖစ္ပါတယ္ ..

“ပုစြန္၊ ဝံ၊ ငါး၊ ေဒါင္းၿမီးဖ်ားမွာ၊ စာေလးပါး ေက်ကာမွ၊ ေသြပါ့မယ္ လွယဥ္ၾကဴးငဲ့ ...” လို႔လဲ ဦးပုညက ဝိဇယျပဇာတ္မွာ ေရးထားပါေသးတယ္။

ဒီ စမေလးလံုးက ဓနသိဒၶိ နဲ႔ ပီယသိဒၶိ ဆုိတဲ့ သိဒၶိ ၂-ပါးကို ၿပီးေစႏိုင္တယ္လို႔ ေလာကီဂမၻီရပညာရွင္ေတြက ယူဆၾကပါတယ္။

ဟယ္ရီလြင္

Read More...

Summary only...

ေဖေဖာ္ဝါရီ မြန္းတိမ္း

ေဖေဖာ္ဝါရီ မြန္းတိမ္း

Henry Wadsworth Longfellow ရဲ႕ ကဗ်ာေတြ ေဒၚေလးေမ (ေမဓာဝီ) တင္ေနတာနဲ႕ ဖတ္ျဖစ္ပါတယ္ ... အရင္ဆံုး ဖတ္လိုက္မိတာက "Afternoon in February" ပါ ... အဲဒါေလးကို ဖတ္မိၿပီး အေတာ္ သေဘာက်သြားတာနဲ႕ ဘာသာျပန္ၿပီး ေရးမိပါတယ္ ... အခ်ိဳးတဲြပံုစံေလး ပါ ... ေဒြးဆစ္ေလးေတြ တဲြၿပီး ေရးလုိက္တာပါ ...

ေဖေဖာ္ဝါရီ မြန္းတိမ္း

ေန႕အကုန္၊
ညဦး႐ံု ခုန္အဆင္း။
စိမ့္ေျမတုိ႕ ေအးခဲပ်စ္၊
ျမစ္ေသတစင္း။

တိမ္လႊာတို႕ ျပာမႈန္သြင္၊
နီရဲလြင္ ေနမင္း။
ဇနပုဒ္ ျပတင္းထက္၊
လင္းလက္ဘိျခင္း။

ႏွင္းျမဴခဲ တဖန္ျပန္၊
ျခံစည္း႐ိုး ျမဳပ္ကြယ္ေပ်ာက္။
လြင္ျပင္ထက္ လမ္းမက်ယ္၊
ဘယ္ဝယ္ဆီေရာက္။

ေၾကာက္စရာ့ ရိပ္လိႈင္းသြင္၊
ျမက္႐ိုင္းျပင္ထဲမွာလား။
ေလးတဲြ႕တဲြ႕ ျဖတ္ေက်ာ္လာ၊
မသာရထား။

ေခါင္းေလာင္းသံ လြင္၊
ရင္တြင္းစိတ္ေပါင္း။
ေျခာက္ျခားဖြယ္ တံု႕ျပန္ၾက။
မရဏေခါင္းေလာင္း။

အရိပ္ဆုိး ထပ္ၾကပ္ပါ၊
အသည္းနာ ေၾကကဲြ၊
စ်ာပန ေခါင္းေလာင္းႀကိဳး၊
ရင္တြင္း ထိုးဆဲ။ ။


မေမကိုလည္း ဘာသာျပန္ပါလုိ႕ ေျပာလုိက္ပါတယ္ ... အဲဒါကို တြန္႕ဆုတ္တြန္႕ဆုတ္ လုပ္ေနေလရဲ႕ ... (အဲ့ဒီ အပ်ိဳႀကီးဟာ အျမဲတမ္း အဲဒီအတုိင္းပဲ ... ဘာျဖစ္သေလး ညာျဖစ္သေလးနဲ႕ ... ေျပာလိုက္ရင္) ဒါေပမဲ့ ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူျပန္လိုက္တာက က်ေနာ့္ ကဗ်ာထက္ေတာင္ ပိုေကာင္းေနေသးရဲ႕ ... အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ ေဒၚေလးေမ ေလးလံုးစပ္နဲ႕ ဘာသာျပန္ေရးထားတဲ့ ကဗ်ာကို က်ေနာ္ကိုယ္တုိင္ ဘာသာျပန္ၿပီး ေရးထားတဲ့ ကဗ်ာထက္ ပိုႀကိဳက္ပါတယ္ ... ခံစားၾကည့္ႏိုင္ၾကဖို႕ ေအာက္မွာ တင္ေပးလုိက္ပါတယ္ ... မူရင္းကို ဒီမွာ သြားဖတ္ႏုိင္ပါတယ္ ...



ေဖေဖာ္ဝါရီ မြန္းလြဲခ်ိန္

တေရြ႕ေရြ႕ႏွင့္
ေန႔တာလြင့္ေႂကြ
ညဥ့္ဦးေျခခ်
အေမွာင္က်ဆဲ
ေအးခဲစိမ့္ေျမ အို … ျမစ္ေသ … ။

တိမ္လႊာလြင့္ပါး
ျပာမႈန္မ်ားသြင္
ထိုေကာင္းကင္၌
ေနဝင္ဆည္းဆာ
အာကာျပင္ထက္ မွိန္ၿပိဳးျပက္ … ။

ျဖဴစင္လြႏွင္း
က်ဆင္းတဖန္
ဝင္းျခံစည္း႐ိုး
ျခံဳလႊမ္းမိုးလ်က္
လမ္းမထက္မွာ ႏွင္းေမြ႔ယာ … ။

ျမက္ခင္းျပင္က်ယ္
ေၾကာက္ဖြယ္ပံုရိပ္
တိုးတိတ္ျဖတ္သြား မသာ ရထား … ။

ေခါင္းေလာင္းသံျမည္
အေဝးဆီမွ
မရဏမင္း
ေခၚေဆာင္ခ်ဥ္းသို႔
ရင္တြင္းညႇဳိးငယ္
အဘယ္နတ္ဆိုး ေခါင္းေလာင္းထိုး … ။

ေျခရာခ်န္ထား
အရိပ္မ်ားစြာ
ေဝးကြာပ်က္သုဥ္း
ႏွလံုးပူေဆြး
အခ်က္ေပးေန
ေသမင္းတမန္ ေခါင္းေလာင္းသံ … ။ ။

(ေမဓာဝီ)

မူရင္းကဗ်ာကိုပါ ယွဥ္တဲြဖတ္ႏုိင္ဖုိ႕ တင္ေပးလုိက္ပါတယ္ ...

‎"Afternoon in February"

The day is ending,
The night is descending;
The marsh is frozen,
The river dead.

Through clouds like ashes
The red sun flashes
On village windows
That glimmer red.

The snow recommences;
The buried fences
Mark no longer
The road o'er the plain;

While through the meadows,
Like fearful shadows,
Slowly passes
A funeral train.

The bell is pealing,
And every feeling
Within me responds
To the dismal knell;

Shadows are trailing,
My heart is bewailing
And tolling within
Like a funeral bell.

Written by Henry Wadsworth Longfellow (1807-1882)


ဖတ္႐ႈခံစားအားေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးအထူးပါခင္ဗ်ာ ...

ဟယ္ရီလြင္

Read More...

Summary only...

ပန္းအိပ္မက္

"ပန္းအိပ္မက္"

မခ်ဴရက္ပါခဲ့၊
သူမက္တဲ့ အိပ္မက္ေတြ။

အလြမ္းေတြ ပ်ဳိးကာဆင့္
ကၽြမ္းရင့္ပူေဝ။

ပန္ခက္တဲ့ ဝတ္မႈန္ေရႊ
ေမမဆြတ္ေပမင့္။

ပန္းနံ႔သာ …
လြမ္းကဗ်ာ အိပ္မက္ဆန္းက
ညဥ့္ခ်မ္းမွာပြင့္။

ေမဓာဝီ

က်ေနာ့္ ဘေလာ့ဂ္မွာ တင္ထားခဲ့တဲ့ ခရမ္းျပာဝိုင္ (၁၀) မွာ ခ်န္ထားေပးခဲ့တဲ့ မေမဓာဝီ ရဲ႕ အိပ္မက္ေလးပါ ... ၾကာၿပီဆုိေတာ့ ကြန္မင့္ထဲမွာပဲ ေပ်ာက္သြားမွာစိုးလို႕ ျပန္တင္ေပးလိုက္ပါတယ္ ... ယွဥ္တဲြဖတ္ၾကည့္ခ်င္ရင္ ဖတ္လို႕ရေအာင္ ခရမ္းျပာဝိုင္ (၁၀) ကိုပါ ျပန္ထည့္ေပးလိုက္ပါတယ္ ... ျမန္မာဂႏၳဝင္ကဗ်ာေတြမွာ ဒီလုိပဲ အျပန္အလွန္ေရးၾက႐ိုး ရွိပါတယ္ ...

ခရမ္းျပာဝိုင္ (၁၀)

ေဝဖူးေပမဲ့၊
ေမ မခူးတဲ့ အိပ္မက္ေတြ။

ပ်ိဳးမိသမွ် အလြမ္းပါ၊
ခရမ္းျပာေရ။

ဝုိင္တပြင့္ရဲ႕ဝတ္ဆံေတြ၊
မပန္ေလခဲ့ေပမင့္။

လြမ္းတုိင္းကြယ္ ...‎
ပန္း႐ိုင္းႏြယ္ အခက္မ်ားက
လက္ဖ်ားမွာပြင့္။ ။

ဟယ္ရီလြင္

Read More...

Summary only...

ခင္ခင့္ကိုေျပာခ်င္ေသာ ပံုျပင္မ်ား (၃) - ေစာင္းညိႇဳ႕သံခ်ီ လကၤာစီ၍ (၃)

ခင္ခင့္ကိုေျပာခ်င္ေသာ ပံုျပင္မ်ား - ၃

ေစာင္းညိႇဳ႕သံခ်ီ လကၤာစီ၍ (၃)

မိတ္ေဆြႀကီး ၿမိဳ႕သားကိုရင္ေရာ ... မေမ (ေမဓာဝီ) ကေရာ ေျမႇာက္ေပးထားၾကလို႕ ကိုယ္လည္း ဒီေစာင္းခ်င္းလကၤာ ေတြကို ေလးလံုးစပ္နဲ႕ ျပန္ေရးၾကည့္လုိက္တယ္ ခင္ခင္ေရ ... ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းရဲ႕ စကားလံုးေတြကိုပဲ အေျခခံၿပီး ေရးလုိက္တာပါ ... ဖတ္ၾကည့္ပါဦး ... မေကာင္းရင္ေတာ့ ကိုယ့္အျပစ္ပါ ... ႀကိဳက္ရင္ေတာ့ ဆရာႀကီးကိုပဲ ကန္ေတာ့လုိက္ပါကြယ္ ...

(၁) ေစာင္းညႇိသီခ်င္း
ေစာင္းျခင္းတံတ်ာ၊ ေတးဂါထာကား၊
ဗုဒၶာေက်းဇူး၊ ဂုဏ္အထူးကို၊
ခ်ီးက်ဴးစဲြမွီ၊ ျဖစ္တည္ကုန္၏။
ဓမၼာေက်းဇူး၊ ဂုဏ္အထူးကို၊
ခ်ီးက်ဴးစဲြမွီ၊ ျဖစ္တည္ကုန္၏။
သံဃာေက်းဇူး၊ ဂုဏ္အထူးကို၊
ခ်ီးက်ဴးစဲြမွီ၊ ျဖစ္တည္ကုန္၏။
ရဟႏၲာေက်းဇူး၊ ဂုဏ္အထူးကို၊
ခ်ီးက်ဴးစဲြမွီ၊ ျဖစ္တည္ကုန္၏။
ကာမေက်းဇူး၊ ဂုဏ္အထူးကို၊
ခ်ီးက်ဴးစဲြမွီ၊ ျဖစ္တည္ကုန္၏။
ကိုးဂုဏ္သခင္၊ ဘုရားရွင္အား၊
ပၪၥသီခ၊ မည္ရတြင္ေခၚ၊
တပည့္ေတာ္က၊ ဂီတတံတ်ာ၊
ေတးဂါထာျဖင့္၊ ခ်ိဳစြာေရႊနား၊
ေလွ်ာက္ၾကားပါအံ့။

(၂) ေစာင္းသံ
သူရိယဝစၧ၊ ခ်စ္ႏွမ ...
ဘဝဆုေတာင္း၊ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္၊
ေကာင္းျခင္းငါးျဖာ၊ လကၡဏာရွင္၊
ကညာနတ္မိ၊ လွဂုဏ္ၿငိတြယ္၊
ငါ၏ခ်စ္ျခင္း၊ ျပင္းျပင္းႂကြႂကြ၊
ျဖစ္ေစထသူ၊ သူရိယဝစၧာ၊
နတ္ကညာမယ္၊ မွီကာဖြားျမင္၊
ေမြးသန္႔စင္သည့္၊ ဖခင္ တိမၺ႐ူ၊
နတ္စစ္သူႀကီး၊ ဖခမည္းကို၊
႐ိုက်ိဳးဝႏၵာ၊ ရွိခိုးပါ၏။ ။

(၃) ေစာင္းသံ
သူရိယဝစၧ၊ ခ်စ္ႏွမ ...
ထႂကြပူမီး၊ လြန္ဖိစီး၍၊
ေခၽြးဒီးဒီးက်၊ ခံစားရသူ၊
မ်ားလူခပင္း၊ ေလေျပညင္းကို၊
မယြင္းေတာင့္တ၊ ႏွစ္သက္ၾကေပ။
ေရငတ္မြတ္သူ၊ မ်ားလူအေပါင္း၊
ျမေလ်ာင္းေရစင္၊ ေသာက္သံုးခ်င္သို႕။
ျဖဴစင္အရိယာ၊ ရဟႏၲာသည္၊
ဓမၼာတရား၊ ေမြ႕ေပ်ာ္အားခ်င္၊
ခံုမင္ေတာင့္တ၊ ႏွစ္သက္ၾကသလို၊
လွ်ံျပၿပိဳးျပက္၊ ဝင္းလက္လက္ႏွင့္၊
ထြက္သည့္ကိုယ္ေရာင္၊ လွတန္ေဆာင္ျဖင့္၊
လွ်ံေျပာင္တင့္တယ္၊ လွေသြးႂကြယ္သည့္၊
နတ္မယ္ႏွမ၊ ခ်စ္ပန္းလ်ကို၊
တမ္းတခ်စ္ျခင္း၊ ငါ့ရင္ခြင္းၿပီ။ ။

(၄) ေစာင္းသံ
ေရာဂါစြန္းၿငိ၊ အနာရွိသူ၊
ေဆးကူေပးကာ၊ ေရာဂါေပ်ာက္တိမ္း၊
ၿငိမ္းေစသလို ...
ဆာေလာင္ပိုျငား၊ ငတ္မြတ္အားသူ၊
အစားအစာ၊ ေပးေဝပါက၊
ဆာေလာင္မရွိ၊ ၿငိမ္းေစဘိလို ...
အတိၿငီးၿငီး၊ ေတာက္ေလာင္မီးအား၊
ေရမ်ားျဖန္းက၊ ၿငိမ္းေစရသလို ... ။
ခ်စ္ေဆြႏွမ၊ နတ္မယ္လ် ...
ခ်စ္ရေပရွာ၊ မယ့္ေမာင္ငါ၏၊
ခ်စ္စြာအလွ၊ က်ဳပ္ႏွမေၾကာင့္၊
ဒုကၡဆူသီး၊ အပူႀကီးကို၊
ကူၿပီးေဖ်ာက္ရန္ ...
ျမန္ျမန္အေသာ့၊ ၿငိမ္းေစေလာ့။

(၅) ေစာင္းသံ
အပူလြန္မင္း၊ ႏွိပ္စက္ျခင္းေၾကာင့္၊
ခံျပင္းေတာက္ေလာင္၊ ထိုဆင္ေျပာင္သည္၊
ေဆာင္ေယာင္သာယာ၊ ေရၾကည္ျဖာသည့္၊
ေရႊၾကာပဒံု၊ ပန္းဝတ္မႈံႏွင့္၊
ျပည့္စံုခ်မ္းျမ၊ ဧျမၾကည္လင္၊
သြင္သြင္ေရျဖာ၊ ေရကန္သာသို႕၊
ဆင္းကာသက္မွ၊ ဧၾကည္လွစြာ၊
ခ်မ္းသာရသည့္၊ ျဖစ္ေၾကာင္းရွိသလို၊
ထုိႏွင့္တမူ၊ ထပ္တူထပ္မွ်၊
ႏွမခ်စ္ေဆြ၊ နတ္မယ္ေမ၏၊
ေရႊရင္ရတနာ၊ ပန္းႏွစ္ႁမြာၾကား၊
ကစားေမြ႕ခ်င္၊ သက္ဝင္အာ႐ံု၊
ရင္ေငြ႕လံႈမွ၊ သုခခ်မ္းသာ၊
စိတ္လန္းျဖာမည္ ...
ျဖစ္ရာအေၾကာင္းရင္းတကား။

(၆) ေစာင္းသံ
ခ်စ္ေဆြႏွမ၊ နတ္မယ္လ် ...
မုန္ထ, ယစ္လ်င္၊ ခ်ိတ္ငင္ဆဲြေၾကာင္း၊
သံခၽြန္းေတာင္းျဖင့္၊ ေကာင္းစြာငင္ႏွိပ္၊
မခ်ိတ္ႏိုင္ေအာင္၊ ဆင္ေျပာင္တုိ႕အား၊
လြန္ႀကီးမား၏၊ နားရင္းထိုးစူး၊
ဒူးေျခလက္ထြင္း၊ ထိုခက္ရင္းကို၊
မယြင္းမခၽြတ္ေအာင္အပ္ၿပီ။
ဤသို႕တမုတ္၊ အဟုတ္ထစ္ထစ္၊
အမုန္ယစ္၍၊ တဆစ္ေသာအမႈ၊
တခုေသာအေၾကာင္း၊ မသိေကာင္းသို႕၊
ပမာတုိ႔မူ၊ ထို႔အတူစြာ၊
မယ့္ေမာင္ငါသည္၊ ေရႊညႇာေရႊခုိင္၊
ေရႊစိုင္ တမြတ္၊ ပြတ္မွခၽြတ္သို႕၊
ေခ်ာမြတ္လွဟန္၊ ေရႊေပါင္တန္စံု၊
ဂုဏ္လကၡဏာ၊ ရွိရာရွိလွ၊
ခ်စ္ႏွမကို၊ ရာဂအမုန္၊
သုန္သုန္ ယစ္မူး၊ အ႐ူးႀကီးသုိ႔၊
မူးၿပီးခၽြတ္ယြင္း၊ ဉာဏ္ေရာင္ကင္းကြာ၊
ဘာဆုိဘာမွ၊ ေထြလာေၾကာင္းရင္း၊
သိစိတ္ကင္းၿပီ၊
မဲ့လ်ဥ္းအသိ မရွိေတာ့။

(၇) ေစာင္းသံ
နတ္ေမႏွမ၊ ဝစၧသ ...
ငါ့မွာအျမဲ၊ သင့္ကိုစဲြၿပီ၊
မခဲြသက္သက္၊ စဲြမက္စိတ္ရွိ၊
ေကာ့ညိတ္အဖ်ား၊ သံခ်ိတ္မွ်ားကို၊
မ်ိဳမွားမိခဲ့၊ ေရငါးကဲ့သို႕၊
တလွည့္လြတ္ရန္၊ ႐ုန္းခဲ့ျပန္လည္း၊
တဖန္အသစ္၊ ျပန္နစ္ျခင္းသာ၊
ခါခါႀကိဳးပမ္း၊ မစြမ္းႏိုင္ရွာ၊
ပမာသို႕မူ၊ ထုိ႔အတူစြာ၊
မယ့္ေမာင္ငါ၏၊ ရင္မွာခ်စ္စိတ္၊
ႏွိပ္စက္ေဖာက္ျပန္၊ ေမ့ရန္ႀကိဳးကုတ္၊
အားထုတ္ခဲ့လည္း၊ ဆုတ္နစ္ တဖန္၊
အမွန္ျပကေတ့၊ နဂိုေလ့လို၊
ေပ်ာ္ေမြ႕ဘဝ၊ ျဖစ္ျပန္ရဖို႕၊
လံု႕လၾကံ႕ခိုင္၊ မစြမ္းႏုိင္။ ။

(၈) ေစာင္းသံ
ပြတ္မွာတင္ခၽြတ္၊ တမြတ္ေရႊစိုင္၊
ေရာင္ၿပိဳင္လွေမာ၊ ေရႊငွက္ေပ်ာတံုးဟန္၊
ေရႊေပါင္တံရွင္၊ နတ္မယ္သြင္ေျပ၊
ခ်စ္ေဆြႏွမ ... ။
မယ့္ေမာင္ငါ့ကို၊ ရြရြသက္ၿဖိဳး၊
ေရႊမု႐ိုးစည္၊ ပံုလည္မယြင္း၊
ေရႊလည္ပင္းကို၊ ခ်က္ျခင္းသိမ္းယွက္၊
ဖက္လွည့္ပါေလာ။
မေထ့တေထ့၊ သိမ္ေမြ႕ေမြ႕ႏွင့္၊
႐ႈေလ့ရွိေပ၊ ခ်စ္ေဆြႏွမ ... ။
မယ့္ေမာင္ငါ့ကို၊
ရြရြသက္ၿဖိဳး၊ ေရႊမု႐ိုးစည္၊
ပံုလည္မယြင္း၊ ေရႊလည္ပင္းကို၊
ခ်က္ျခင္းသိမ္းယွက္၊ ဖက္လွည့္ပါေလာ။
ေကာင္းျခင္းငါးျဖာ၊ လကၡဏာႏွင့္၊
ျပည့္ရာနတ္ေမ၊ ခ်စ္ေဆြႏွမ ... ။
မယ့္ေမာင္ငါ့ကို၊ ရြရြဥဥ၊
ႏုႏုအိစက္၊ ေပါင္ေပၚထက္ဖ်ား၊
ကိုယ္လံုးထား၍၊ ပိုက္ျဖားမႂကြင္း၊
ေမာင့္လည္ပင္းကို ...
ညႇင္းညႇင္းသာသာ၊ ဖက္လွည့္ပါေလာ့။
မယ့္ေမာင္ငါသည္၊ ျပာေဝႏုညိႇဳ႕၊
ဤသုိ႔ ဖက္ျခင္း၊ လွယမင္း၏၊
ခ်စ္တင္းပ်ဴငွာ၊ ျဖာျဖာပိုက္ေထြး၊
ေမတၱာေဖးၾကဴ၊ ေခ်ာ့ျမႇဴယုယ၊
အႏုသယမြန္၊ ခ်စ္ျခင္းႏံြကို၊
အလြန္အလိုရွိအပ္ၿပီ။ ။

(၉) ေစာင္းသံ
ညြန္႕ဖ်ားေကာ့ေကာ့၊ ေၾကာ့ရွင္းေကာင္းစြာ၊
ဆံေကသာရွင္၊ ေဝျဖာျမျမ၊
လွပံုတင့္တယ္၊ ေမာင့္သက္လယ္ ... ။
သင္ႏွမ၌၊ ခ်စ္ႀကိဳက္ရစြာ၊
မယ့္ေမာင္ငါ၏၊ ကာမဆႏၵ၊
ခ်စ္ရသည့္စိတ္၊ မမွိတ္လားရာ၊
မ်ားစြာအပံု၊ ရွိပါတံုလ်က္၊
မတုန္မလႈပ္၊ ေက်ာက္ဆစ္႐ုပ္သို႕၊
ေဖာ္ထုတ္မမွ်၊ မယ့္ေမာင္ငါ့၌၊
ႏွမေမတၱာ၊ နည္းလွပါသည္၊
သံဃာေတာ္ျမတ္၊ ကင္းျပတ္တဏွာ၊
ရဟႏၲာအား၊ သဒၶါၾကည္ျဖဴ၊
ေပးလွဴပါရ၊ ျမတ္ဒါနသည္၊
မဆြအက်ိဳး ရွိသည္တည္း။ ။

(၁၀) ေစာင္းသံ
တကိုယ္လံုးေခ်ာ၊ လွမ်ိဳးေရာေဝ၊
နတ္ေမႏွမ ...
မယ့္ေမာင္ငါ့မွာ၊ တာဒိသုျမတ္၊
ရွိအပ္ဂုဏ္အင္၊ ရဟႏၲာရွင္၌၊
အၾကင္ေကာင္းမႈ၊ ျပဳခဲ့ျပဳအပ္၊
ရွိလတ္ေပသည္၊ မေသြယခု၊
ထိုေကာင္းမႈ၏၊ ကုသိုလ္ေၾကာင့္ေပ၊
ႏွမေမႏွင့္၊ မေသြအတည္၊
ေရႊလည္ဖက္ႏဲႊ၊ လက္ေတာ္ဆဲြ၍၊
ခပဲေရာယု၊ အက်ိဳးစုကို၊
ယခုခံစားရပါေစ။ ။

(၁၁) ေစာင္းသံ
တကိုယ္လံုးလွ၊ ဝစၧသဟု၊
နာမေခၚေပ၊ ခ်စ္ေဆြႏွမ ...
မယ့္ေမာင္ငါ့တြင္၊ ဤေျမျပင္၌၊
အၾကင္ေကာင္းမႈ၊ ျပဳခဲ့ျပဳအပ္၊
ရွိလတ္ေပသည္၊ မေသြယခု၊
ထိုေကာင္းမႈ၏၊ အစုကုသိုလ္၊
မွ်ေဝလိုယူ၊ အတူတကြ၊
ခ်စ္ႏွမႏွင့္ ...
တူမွ်ခံစားရပါေစ။ ။

(၁၂) ေစာင္းသံ
သူရိယဝစၧ၊ အမည္ရသည့္၊
ႏွမခ်စ္ေဆြ၊ အုိ နတ္ေမ ...။
ရင့္ေပပညာ၊ ျမတ္သာကီဝင္၊
စ်ာန္လ်င္သတိ၊ ျမတ္ျဖစ္ရွိသား၊
ျမတ္ဘုရားသည္၊ မ်ားစြာျမင့္ၾကာ၊
သံသရာလံုး၊ နိဗၺာန,ေျမ၊
ရွာမွီးေနရင္း၊ ေထြေထြက်င္လည္၊
ေနဝယ္ဘိသုိ႕၊ ထို႕အတူစြာ၊
မယ့္ေမာင္ငါသည္၊ ေဝဆာပြင့္ျမ၊
အလွဆန္းၾကယ္၊ နတ္မိမယ္ကို၊
ခ်စ္ဖြယ္အေတြ႕၊ ရင္ေငြ႕ပန္းမံႈ၊
လံႈရပါေၾကာင္း၊ ေန႕ရက္ေပါင္းၾကာ၊
ေအာက္ေမ့ရွာၾကံ၊ ခါခါဖန္တည္၊
က်င္လည္သြားလာ၊ ျမင့္ၾကာလွၿပီ။ ။

(၁၃) ေစာင္းသံ
အဂၤါငါးပါး၊ လကၡဏာမ်ားႏွင့္၊
မျခားျပည့္စံု၊ ကံုလံုႂကြယ္ဝ၊
ခ်စ္ႏွမ ...
ဗုဒၶျမတ္စြာ၊ ဘဂဝါရွင္၊
သဗၺညဳတ၊ ဉာဏ္ေတာ္ရေသာ္၊
ႏွစ္သက္ေတာ္မူ၊ မ်က္ေလွာ္ပီတိ၊
ရႊန္းဖိထိသို႕၊ အတိတူစြာ၊
မယ့္ေမာင္ငါသည္၊ မကြာႏွမ၊
နတ္မယ္လ်ႏွင့္၊ တူမွ်ရႊင္ေပ်ာ္၊
ေပါင္းေဖာ္ရမူ၊ အယူခ်စ္မက္၊
ႏွစ္သက္ရႊင္ဖိန္း၊ ရွိန္းရအံ့တကား။ ။

(၁၄) ေစာင္းသံ
သူရိယဝစၧ၊ နာမဆန္းၾကယ္၊
နတ္မိမယ္ ...
အကယ္၍ျငား၊ ဘိုးသိၾကားက၊
သနားခ်ီးျမႇင့္၊ စည္းစိမ္တင့္ရာ၊
ဝတႎသာႏွင့္၊ နတ္ရြာႏွစ္ထပ္၊
စည္းစိမ္ျမတ္ကို၊ တပ္အပ္မေသြ၊
ေပးခဲ့ေခ်မူ၊ မယူလုိပါ၊
မယ့္ေမာင္ငါသည္၊ လ်င္စြာတားျမစ္၊
ပယ္ရွားပစ္လိမ့္၊ သင္ခ်စ္ႏွမ၊
နတ္မယ္လ်သာ၊ ငါ့မွာတပ္မက္၊
ရမၼက္ယစ္ပိုး၊ ခ်စ္ေႏွာင္ႀကိဳးသည္၊
ထုပ္ပိုးရစ္ပတ္၊ မျပတ္ႏိုင္ဘဲ၊
ခုိင္ျမဲေလစြ ခ်စ္ႏွမ။ ။

(၁၅) ေစာင္းသံ
ေလာကြတ္ပ်ဴငွာ၊ အရာရာ၌၊
လိမၼာတတ္သိ၊ ဉာဏ္ျမင္ရွိလွ၊
ခ်စ္ႏွမ ...
အဘနတ္မင္း၊ မယြင္းတူစြာ၊
လကၡဏာႏွင့္၊ ျပင္လ်ာျပည့္စံု၊
ကံုလံုႂကြယ္သီး၊ ႐ႈမၿငီးသည့္၊
သမီးရတနာ၊ ျဖစ္ပါေခ်၏။
မေသြမလပ္၊ မျပတ္ပြင့္ထယ္၊
နတ္မိမယ္တို႕၊ စံေပ်ာ္ပ်ိဳ႕သည့္၊
ၿမိဳ႕၏အနီး၊ ပင္ႀကီးခန္းဝင္၊
အင္ၾကင္းပင္ႏွင့္၊ အသင့္တူစြာ၊
ပမာမွတ္ျပဳ၊ တိမၺ႐ုဟု၊
ေခၚျပဳဆုိငင္၊ အမည္တြင္သည့္၊
သင္နတ္မယ္လ်၊ ဘခမည္းေတာ္၊
နတ္မင္းေက်ာ္အား၊ ခတြားဝပ္ငင္၊
ပၪၥသီခ၊ မည္ရသညာ၊
မယ့္ေမာင္ငါသည္၊ လ်င္စြာခ်ီးမြမ္း၊
ရႊင္ေမာလွ်မ္းျမ၊
ဦးခ်႐ိုက်ိဳး၊ ရွိခိုးပါ၏။ ။

ေစာင္းညိႇဳ႕သံခ်ီ လကၤာစီ၍ ကိုေတာ့ ဒီကဗ်ာနဲ႕ပဲ အဆံုးသတ္လိုက္ၿပီ ခင္ခင္ေရ ... ပၪၥသီခနတ္သားေလးနဲ႕ သူရိယဝစၦသာ နတ္သမီးေလးတို႕လည္း အခုအခ်ိန္ထိ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ေပါင္းသင္းေနထိုင္ၾကတုန္းပဲ ရွိဦးမွာပါ ...
ပံုျပင္ေလးကေတာ့ ဒါပါပဲကြယ္ ...

အားလံုးပဲ ေက်းဇူးပါခင္ဗ်ာ ...
ဟယ္ရီ

Read More...

Summary only...

ပန္းႏုေရာင္မ်ား

ပန္းႏုေရာင္မ်ား

နီမွာျဖင့္၊
ရင့္ရင့္သာနီ။

ၾကည္မယ္ေတြး၊
ေဖြးေဖြးသာၾကည္။

နီမွာလား ၾကည္မွာလား၊
ျပတ္သားဖို႕လိုသည္၊
ခ်ိဳတလီ တမာပ်ား။

နီလိုက ေနလိုနီ၊
ၾကည္ဆိုမွ ေရလုိၾကည္ေပါ့၊
နီမလိုၾကည္သဖြယ္နဲ႕၊
အီလယ္လယ္အေရာင္သန္း၊
ပန္းႏုေရာင္မ်ား။ ။

ဖတ္႐ႈအားေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးအထူးပါ ခင္ဗ်ာ ....

ဟယ္ရီ

Read More...

Summary only...

ပ်ိဳးခင္းေတးသံရွင္ ႏွင္းဆီပြင့္ေပၚမွ ဧည့္သည္ႀကီးသို႕ ...

ပ်ိဳးခင္းေတးသံရွင္ ႏွင္းဆီပြင့္ေပၚမွ ဧည့္သည္ႀကီးသို႕ ...


“အေမႀကီး ... ကဗ်ာ ရြတ္ရေအာင္ေလ ...”
သမီးငယ္က သူ႕အေမႀကီး (အဖြား) ကို ပူဆာေနတဲ့ တီတီတာတာ အသံျဖစ္ပါတယ္။ ဆက္ၿပီး နားထဲကို ဝင္လာတာက ...
“ကႀကီး၊ ကႀကီး၊ ဖိုးကႀကီး၊ တခါတုန္းက ကဆစ္သီး ...”
“ခေခြး၊ ခေခြး၊ လခ်မ္းေကြး၊ တခါတုန္းက ခ႐ုေလး ...”
သမီးဟာ ကဗ်ာေတြကို အလြန္ႀကိဳက္ပါတယ္။ အရမ္းလည္း ရြတ္ခ်င္ပါတယ္။ ဒီအသံေတြကို ၾကားေတာ့ က်ေနာ့္ စိတ္အလ်ဥ္ဟာ ဟိုးလြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း သံုးဆယ္ေက်ာ္၊ ေလးဆယ္နီးပါးကို ျပန္ေရာက္ သြားပါေတာ့တယ္ ...

****

“ေမေမ ... ကဗ်ာ ရြတ္ရေအာင္ေလ ...”
ဒီတခါ ေျပာလိုက္တဲ့ အသံရွင္ကေတာ့ က်ေနာ္ကိုယ္တုိင္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
“ကႀကီး၊ ကႀကီး၊ ဖိုးကႀကီး၊ တခါတုန္းက ကဆစ္သီး ...”
“ခေခြး၊ ခေခြး၊ လခ်မ္းေကြး၊ တခါတုန္းက ခ႐ုေလး ...”
“ေရအိုးကေလး ရြက္လာရင္၊ အဲဒါ လံုးႀကီးတင္ ...”
“ရြက္ႏုထြတ္ထြတ္၊ မိုးဦးဆြတ္၊ စြတ္စြတ္စိုတဲ့လ ... ”
က်ေနာ့္ အသက္ သံုးေလးႏွစ္အရြယ္ ေက်ာင္းမေနေသးခင္ အခ်ိန္ကပါ။ ေျပာရရင္ ေက်ာင္းမေနေသးခင္ကကို က်ေနာ္ ျမန္မာစာ စၿပီး တတ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီလို တတ္ခဲ့တာကလည္း အထက္ပါ ကဗ်ာေလးေတြကို ရြတ္ရင္းနဲ႕ တျဖည္းျဖည္း ျမန္မာစာကို စၿပီး ဖတ္တတ္လာခဲ့တာပါ။ အဲဒီလို က်ေနာ့္ကို ျမန္မာစာ တတ္လာေအာင္ ဖန္တီးေပးခဲ့တဲ့ ေက်းဇူးရွင္ကေတာ့ တျခားသူမဟုတ္ပါ ... ဧည့္သည္ႀကီး လို႕ အသိမ်ားၾကတဲ့ “ဆရာတင္မိုး” ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အထက္ပါ ကဗ်ာေလးေတြဟာ ဆရာ့ရဲ႕ “ပ်ိဳးခင္းေတးသံ” ကဗ်ာ စာအုပ္ေလးမွ ျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္ ငယ္ငယ္ကတည္းက အေမက သင္ေပးလို႕ အစအဆံုး ရြတ္ရင္းရြတ္ရင္း ကေန တျဖည္းျဖည္း စာတတ္လာတာပါ။

ဒီလိုနဲ႕ အရြယ္ေရာက္လာေတာ့ ကဗ်ာေတြ၊ စာေတြ ခံစားတတ္လာတာနဲ႕အတူ ဆရာ့ရဲ႕ကဗ်ာေတြဟာ က်ေနာ့္ အသည္းစဲြ ျဖစ္လာပါတယ္။ က်ေနာ္တဦးတည္းမဟုတ္ပါဘူး။ ကဗ်ာေရး၊ စာေရး အလြန္ဝါသနာပါတဲ့ က်ေနာ့္ရဲ႕ မိခင္ႀကီး လည္း ပါပါတယ္။ ဆရာေမာင္လင္းယုန္ (ရွမ္းျပည္)၊ ဆရာမ ေရႊကူေမႏွင္း၊ ဆရာေမာင္ေငြလိႈင္း ... အစရွိသူတို႕နဲ႕ ခင္မင္ရင္းႏွီးတဲ့ တကၠသိုလ္တက္ဖက္၊ စာေရးဖက္ က်ေနာ့္မိခင္ႀကီးဟာ ဆရာတင္မိုးတို႕နဲ႕ တကၠသိုလ္ခ်င္းမတူလုိ႕ မိတ္ေဆြ မျဖစ္ခဲ့ရပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဆရာ့ရဲ႕ ကဗ်ာေတြကို က်ေနာ့္လိုပဲ အလြန္ႏွစ္သက္တဲ့သူျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ အထိလဲ ဆုိရင္ ဘယ္သူကေတာ့ ကဗ်ာ့ဘုရား ဘာညာ ေျပာမိတိုင္း “ဘာမွ လာေျပာမေနနဲ႕ေဟ့ ... ‘တင္မိုး’ ကိုေတာ့ ဘယ္သူမွ မမီဘူး” လုိ႕ က်ေနာ့္ကို အျမဲေျပာေလ့ရွိပါတယ္။

ဒီလို ေလးစားခဲ့ရတဲ့ ဆရာတင္မိုးကို က်ေနာ္ တကၠသိုလ္တက္တဲ့အထိ မျမင္ေတြ႕ဖူးပါဘူး။ ဆရာ့ကဗ်ာေတြကိုသာ ဖတ္႐ႈ ခံစားေနခဲ့မိပါတယ္။ က်ေနာ္ ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသိုလ္ကို စတက္ေတာ့ ေက်ာင္းနဲ႕နီးတဲ့ အင္းစိန္ဘက္ကို အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႕ မၾကာမၾကာ ေရာက္ေလ့ရွိပါတယ္။ အဲဒီအခါ မင္းႀကီးလမ္းမွာရွိတဲ့ ဆရာ့အိမ္ကို ျဖတ္သြားတဲ့ အခါ တုိင္း ဆရာ့ကိုမ်ား ေတြ႕ရေလမလားလို႕ ေမွ်ာ္လင့္တႀကီး ၾကည့္မိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ တခါမွ မေတြ႕ခဲ့ရပါဘူး။ ဆရာ့အိမ္ ကေလးကလည္း ပံုစံဆန္းဆန္းေလးနဲ႕ ဆရာ့ကဗ်ာေတြလုိပဲ ခ်စ္စရာေလးရယ္ပါ။

တေန႕မွာေတာ့ (၁၉၈၆-ခုႏွစ္မွာ ထင္ပါတယ္) က်ေနာ္တုိ႕ ၿမိဳ႕မွာ စာေပေဟာေျပာပဲြ လုပ္ပါတယ္။ အဲဒီမွာ လာၿပီး ေဟာေျပာတဲ့ ဆရာ၊ ဆရာမေတြကို က်ေနာ္တို႕ရဲ႕ အိမ္မွာ ဧည့္ခံခြင့္ ၾကံဳပါတယ္။ ဆရာမ ေရႊကူေမႏွင္း နဲ႕ က်ေနာ့္ မိခင္ႀကီး ခင္မင္ရင္းႏွီးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ ျဖစ္ၾကတဲ့အတြက္ေရာ၊ တာဝန္အရပါ အိမ္မွာ ဧည့္ခံရတာပါ။ အဲဒီမွာ က်ေနာ္ မွတ္မိသေလာက္ဆုိ ဆရာမင္းယုေဝ၊ ဆရာခ်စ္ဦးညိဳ၊ ဆရာမ ေရႊကူေမႏွင္း နဲ႕အတူ က်ေနာ္ အလြန္ေလးစားတဲ့ ဆရာ တင္မိုး လည္း ပါလာပါတယ္။ မ်က္ႏွာျပည့္ျပည့္၊ ခပ္ဖိုင့္ဖုိင့္၊ အျမဲ ျပံဳးျပံဳး၊ ျပံဳးျပံဳးနဲ႕ ေနတတ္တဲ့ ဆရာ့ကို ျမင္ရတာနဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ေအးခ်မ္းသြားပါတယ္။ အဲဒီမွာ အေမက ေျပာပါတယ္ ... “ဆရာ ... အခု စက္မႈတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား ျဖစ္ေနတဲ့ ေဟာဒီ က်မသားေလးဟာ ဆရာ့ရဲ႕ ပ်ိဳးခင္းေတးသံ ကဗ်ာစာအုပ္နဲ႕ စာ စ,တတ္ခဲ့တာပါ” လို႕ ... အဲဒီ အခါ ဆရာ့မ်က္ႏွာေပၚက အျပံဳးဟာ ပိုၿပီး ဝင္းပသြားပါတယ္။ ဆရာဟာ သူ႕ကဗ်ာေလးေတြေၾကာင့္ ကေလးငယ္တဦး စာတတ္ ခဲ့ရတယ္လို႕ သိလိုက္ရတဲ့အတြက္ ၾကည္ႏူးပီတိ ျဖစ္သြားပံုဟာ က်ေနာ့္မ်က္စိထဲကေန မထြက္ပါဘူး။ က်ေနာ္ကေတာ့ ဆရာႀကီးေတြကို အဲဒီတုန္းက ေဘးကေနသာ ေငးၾကည့္ရင္း ေျပာသမွ်ကို နားေထာင္ေနခဲ့႐ံုပါပဲ။ သာမန္တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားေလး တဦးသာျဖစ္တဲ့ က်ေနာ္ဟာ ဆရာ့လို ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးကို ဘာစကားမွလည္း မေျပာရဲပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ့္ကို ကဗ်ာေတြနဲ႕ စာတတ္ေစခဲ့တဲ့ ေက်းဇူးရွင္ ဆရာတင္မိုးကိုေတြ႕ရလို႕ အလြန္ဝမ္းသာမိပါတယ္။

ဒီေန႕အထိ ဆရာတင္မိုးကို စိတ္ထဲကေန အႀကိမ္ႀကိမ္ ဦးခ် ေနမိဆဲပါ။ ရက္လႏွစ္ေတြ အခါခါကုန္လြန္ခဲ့ၿပီး အင္တာနက္ေပၚကေနတဆင့္ ဆရာ့အေၾကာင္းေတြ၊ ဆရာ့စာေတြ၊ ကဗ်ာေတြကို ဆက္လက္ၿပီး သိရွိမွတ္သား လာခဲ့ ရတာနဲ႕အမွ် ဆရာ့အေပၚမွာ ပိုၿပီး ေလးစားၾကည္ညိဳမိပါတယ္။ ၂၀၀၇-ခုႏွစ္မွာ ဆရာ ကြယ္လြန္သြားေၾကာင္း သိရတဲ့အခါ က်ေနာ့္ စိတ္ထဲမွာ ယူက်ံဳးမရ ဝမ္းနည္းေၾကကြဲမိပါတယ္။ ကဗ်ာေလာကအတြက္ အစားထိုးမရတဲ့ ဆံုး႐ံႈးမႈႀကီးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အားလံုးသိၿပီးသားမို႕ ဆရာ့ရဲ႕ ဘယ္ကဗ်ာေတြ ဘယ္ေလာက္ ေကာင္းတယ္ ဆိုတာ က်ေနာ့္အေနနဲ႕ အထူးေျပာေနဖို႕ မလိုပါဘူး။ ေျပာေနရင္လည္း ေယာမင္းႀကီး ဦးဘိုးလိႈင္ရဲ႕ ဝိမုတၱိရသက်မ္း၊ ကာယႏုပႆနာက်မ္း၊ ဥတုေဘာဇန သဂၤဟက်မ္းေတြကို ျမင္းထိန္းငတာ က ခ်ီးက်ဴးသလုိ အျဖစ္မ်ိဳးသာ ျဖစ္ေနမွာပါ။

သူဖန္တီးခဲ့တဲ့ ပ်ိဳးခင္းေလးကေတးသံေတြဟာ က်ေနာ္သာမက က်ေနာ့္ရဲ႕ သမီးငယ္ အထိ မ်ိဳးဆက္ႏွစ္ဆက္တုိင္တိုင္ စာတတ္ေျမာက္ေစဖို႕အထိ အစြမ္းထက္ခဲ့တယ္ ဆုိတာ ဖလ္မီးအိမ္ရွင္ ဧည့္သည္ႀကီးသာ သိရင္ ဘယ္ေလာက္ ၾကည္ႏူးပီတိ ျဖစ္ေနလိမ့္မလဲ ... အခုေတာ့ သူခ်စ္တဲ့ “ပုဂံေက်ာင္းက ေခါင္းေလာင္းသံ” ခ်ိဳခ်ိဳကို နားဆင္ရင္း “ႏွင္းဆီပြင့္ေပၚ အိပ္ေပ်ာ္” ေနၿပီလား ...

***

ေဆးလိပ္လည္းတုိ၊
ေနလည္းညိဳၿပီ၊
ငါ့ကို ျပန္ပို႕ၾကပါေလ ... တဲ့

ေဆးလိပ္ဟာ တို႐ံုမက အစီခံအထိ ေလာင္ကၽြမ္းသြားခဲ့ပါၿပီ ... ေနဟာလည္း ညိဳ႐ံုမက အေနာက္ေဂါယာကုန္းမွာ စုန္းစုန္းျမဳပ္လို႕ မိုးစုပ္စုပ္ခ်ဳပ္သြားခဲ့ပါၿပီ ... သူ႕ကို ျပန္ပို႕ေပးဖုိ႕ ေတာင္းဆိုထားတဲ့ “ဧည့္သည္ႀကီး” ခမ်ာ အခုထိ သူ အလြန္ခ်စ္တဲ့ “အိမ္” ကို မျပန္ႏိုင္ရွာေသးပါ ... သူ႕ကို ... က်ေနာ္တုိ႕ ခုထိ အိမ္ျပန္မပို႔ႏိုင္ၾကေသးပါလား ခင္ဗ်ာ ....

(ေက်းဇူးရွင္ ဆရာတင္မိုး အား ဤပို႕စ္ျဖင့္ ဂုဏ္ျပဳကန္ေတာ့ပါသည္။)

ဟယ္ရီ

Read More...

Summary only...

ခင္ခင့္ကိုေျပာခ်င္ေသာ ပံုျပင္မ်ား (၂) - ေစာင္းညိႇဳ႕သံခ်ီ လကၤာစီ၍ (၂)

ခင္ခင့္ကိုေျပာခ်င္ေသာ ပံုျပင္မ်ား (၂)
ေစာင္းညိႇဳ႕သံခ်ီ လကၤာစီ၍ (၂)

ပၪၥသီခနတ္သားေလးနဲ႕ သူရိယဝစၦ နတ္သမီးေလးရဲ႕အေၾကာင္းကို ဆက္ရဦးမယ္ ခင္ခင္ေရ ...
အရင္တခါ ခင္ခင့္ကို ေျပာျပခဲ့တဲ့ ဒီပံုျပင္ေလး (http://harrylwin.blogspot.com/2011/06/blog-post_20.html) မွာ မျပည့္မစံုျဖစ္ေနတာေလးေတြကို အခု ျပည့္စံုေအာင္ ဆက္ေျပာရမွာကြယ့္ ... ကိုယ့္မိတ္ေဆြႀကီး “ၿမိဳ႕သားကိုရင္”က ကြန္မင့္ထဲမွာ ညႊန္ျပေပးခဲ့လို႕ ပၪၥသီခနတ္သားေလးနဲ႕ သူရိယဝစၦ နတ္သမီးေလးရဲ႕အေၾကာင္းကို အခုထပ္ၿပီး ျဖည့္စြက္ေျပာျပရမွာေပါ့ကြယ္ ...


ဒီေစာင္းခ်င္းဂါထာေတြကို ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းသာမကဘဲ ‘နရိႏၵာဘိသီရိ သဒၶမၼဓဇ မဟာဓမၼရာဇာဓိရာဇဂု႐ု’ ဘဲြ႕တံဆိပ္ေတာ္နဲ႕ ‘နရိႏၵာဘိသီရိသဒၶမၼေဇာတိပါလဓဇ မဟာဓမၼရာဇာဓိရာဇဂု႐ု’ ဆုိတဲ့ မင္းတုန္းမင္းလွဴဒါန္းတဲ့ ဘဲြ႕တံဆိပ္ေတာ္ ႏွစ္ခုအျပင္ ‘နရိႏၵာဘိဓဇ အတုလဓိပတိ သိရိပဝရ မဟာဓမၼရာဇာဓိရာဇဂု႐ု’ ဆုိတဲ့ သီေပါမင္းကပ္လွဴတဲ့ တတိယဘဲြ႕တံဆိပ္ေတာ္ကိုပါ ဆက္ကပ္ခံယူရရွိေတာ္မူတဲ့ ပၪၥမသံဂါယနာအမွဴးျဖစ္ေတာ္မူတဲ့ ဆီးဘန္နီ (ဆီးပန္းနီ) ဆရာေတာ္ႀကီးကလည္း ကဝိမ႑နေမဒနီက်မ္းမွာ အနက္ျပန္ခဲ့ေသး တယ္ ခင္ခင္ရဲ႕ ... ဆီးဘန္နီဆရာေတာ္ႀကီးကိုေတာ့ သိၿပီးသားျဖစ္မွာပါ ... “သိဃၤတန္ေဆာင္၊ ဘုန္းေတာ္ေမွာင္၍၊ ကုန္းေဘာင္ေနမီး၊ မထိန္ညီးက၊ တိုင္းႀကီးျပည္ႀကီး၊ အခ်ည္းႏွီးလွ်င္၊ ထီးသုဥ္း နန္းသုဥ္း၊ ၿမိဳ႕သုဥ္းသုည၊ သုဥ္းသံုးဝျဖင့္၊ သုဥ္းရျပန္လစ္၊ သုညေခတ္ဝယ္၊ ျဖစ္လာရေလ၊ ဒို႔တေတြသည္၊ ေသေသာ္မွတည့္ ေၾသာ္ ေကာင္း၏ ...” ဆိုတဲ့ ပါေတာ္မူတမ္းခ်င္းကို ေရးခဲ့တဲ့ ဆရာေတာ္ႀကီးပါပဲ ... ဒီမွာလည္း http://harrylwin.blogspot.com/2011/07/blog-post.html ျပန္ဖတ္ၾကည့္လို႕ရတယ္ေနာ္ ...

ဆီးဘန္နီဆရာေတာ္ႀကီး အနက္ျပန္ထားတဲ့ထဲမွာ ေစာင္းညႇိသီခ်င္းကိုေတာ့ ထည့္မထားတဲ့အတြက္ စုစုေပါင္း (၁၄) ဂါထာ ရွိတယ္ေပါ့ကြယ္ ... အဲဒီ ေစာင္းခ်င္းဂါထာေတြကိုေတာ့ တိပိဋက မင္းကြန္းဆရာေတာ္ႀကီး အရွင္ဝိစိတၱ သာရာဘိဝံသ ျပဳစုခဲ့တဲ့ “မဟာဗုဒၶဝင္က်မ္းႀကီး” ထဲက အတဲြ (၅)၊ အခဏ္း-၃၉၊ သကၠပဥႇသုတ္ မွာ ေဖာ္ျပထားတဲ့အတုိင္း ျပန္ေျပာမယ္ ေနာ္ ... ဂါထာ (၂) နဲ႕ (၃) ကို ေပါင္းၿပီး ဂါထာတပုဒ္တည္းအေနနဲ႕ ယူထားလို႕ ဒီမွာေတာ့ (၁၄) ဂါထာပဲ ျဖစ္သြားတာေပါ့ ... ပါဠိလို စကားလံုးတခုခ်င္း အနက္ခ်ထားတာေတြေတာ့ ဖတ္ရတာ ႐ႈပ္ေနမွာစိုးလို႕ မထည့္ေတာ့ဘဲ ျမန္မာျပန္ သက္သက္ကိုပဲ ဖတ္ၾကည့္ေတာ့ေနာ္ ... ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း ေရးထားတဲ့ ကဗ်ာသာရတၳသၿဂႋဳဟ္က်မ္းထဲက ပါဠိေတြနဲ႕ နည္းနည္းေတာ့ကြာတယ္ကြယ့္ ...

(၁)
ဝႏၵေတ ပိတရံ ဘေဒၵ။
တိမၺ႐ံု သူရိယဝစၧေသ၊
ေယန ဇာတာသိကလ်ာဏီ၊
အာနႏၵ ဇနနီမမ။

ေနလုလင္ဝင္း တက္သစ္ဆင္းႏွင့္ မယြင္းထပ္တူ ကိုယ္ေရာင္ယူေသာ အိုအရွင္မ ... ။ အၾကင္ တိမၺ႐ုအမည္ရွိေသာ ခမည္းေတာ္နတ္မင္းေၾကာင့္ သင္ခ်စ္ႏွမသည္ ႏွာ႐ု, မံသ, သရ, အ႒ိ, ပရိမ႑လ = ငါးဝကလ်ာ ကိုယ္အဂၤါႏွင့္ ျပည့္စံုသည္ ျဖစ္၍ ျဖစ္လာသည္ ထင္ရွား၏။ ဝါးမွည့္ေရာင္ထင္ ငါေစာင္းရွင္၏ ႏွစ္သက္ၾကင္ကၽြမ္း ပိုက္ယမ္းေပြ႕ဖက္ ႏဲႊယွက္ခင္မြတ္ျခင္းကို ျဖစ္ေစတတ္သည္လည္း ျဖစ္ေပတမံု႕။ ရွင္မသူရိယဝစၧသာ၏ ခမည္းေတာ္ ျဖစ္ေသာ ထုိ တိမၺ႐ုေဒဝ ဂႏၶဗၺနတ္မင္းကို ေဗလုဝေစာင္းရွင္ ငါလုလင္သည္ သင့္ကိုလိုခ်င္ျခင္း ဟူေသာအေၾကာင္းေၾကာင့္ ရွိခိုး၏။

(၂)
ဝါေတာဝ ေသဒတံ ကေႏၲာ၊ ပါနိယံဝ ပိပါသေတာ။
အဂႌရသႎၼ ပိယာေမသိ၊ ဓေမၼာ အရဟတံ ဣဝ (အရဟတာ မိဝ)။
(၃)
အာတုရေႆဝ ေဘသဇၨံ၊ ေဘာဇနံဝ ဇိဃစၧေတာ။
ပရိနိဗၺာယိ (ပရိနိဗၺာပယ) မံ ဘေဒၵ၊ ဇလႏၲမိဝ ဝါရိနာ။

ကိုယ္ေရာင္ထြန္းပ ရႊန္းရႊန္းလွေသာ သူရိယဝစၧသာ ... ။ ကိုယ္၏ညစ္ေၾကး၊ ေခၽြးယို ကုန္ေသာ သူတုိ႕သည္ ဧဧေဆာ္သြင္း ေလျဖည္းညႇင္းကို ေတာင့္တလင့္ဆို လိုဘိ၏သုိ႕။ ပန္းလူးေခြလိပ္ ေရမြတ္သိပ္ေသာသူသည္ သန္႕ၿမိန္ဧခ်ိဳ ေသာက္ေရကုိလွ်င္ ေတာင့္တလင့္ဆို လိုဘိ၏သုိ႕။ သံသရာရဟတ္ ကန္႕ကြပ္ဖ်က္ၿဖိဳ ျမတ္ပုဂၢိဳလ္သည္ ေလာကုတၱရာ ျမတ္ကိုးျဖာကို ေတာင့္တလင့္ဆို လိုဘိ၏သုိ႕။
ပန္းလ်ညိႇဳးႏြမ္း ကိုယ္မက်န္းေသာသူသည္ ေရာဂါစဲျပတ္ ေဆးေကာင္းျမတ္ကို ေတာင့္တလင့္ဆို လိုဘိ၏သုိ႕။ ေတေဇာေျပာင္ေျပာင္ ဓာတ္မီးေလာင္၍ ဝမ္းေခါင္ဟင္းလင္း စာမယြင္းရ မြတ္သိပ္လွေသာသူသည္ ေဘာဇဥ္ငါးျဖာ အရသာကို ေတာင့္တလင့္ဆို လိုဘိ၏သုိ႕။ ငါပၪၥသႎ နတ္ေဒဝိန္သည္ ရွင္မ သူရိယဝစၧသာကို ကမၻာဆက္ဆက္ စံုမက္ ျမတ္ႏိုး လိုသည္ျဖစ္၏။ ကိုယ္ေရကိုယ္သား ညံ့ထြားႏုလွ အုိရွင္မ ... ။ အလွ်ံဝင္းရွိန္ ထိန္တေျပာင္ေျပာင္ စဲြညိ ေလာင္သည့္ အေရာင္ညီးညီး မီးပံုႀကီးကို သီတာဧလွ ေရခ်မ္းျမျဖင့္ ၿငိမ္းေစဘိသုိ႕ ရွင္မ၏ မာယာသြယ္သြယ္ ျပံဳးရယ္ျခင္း - စေသာအေၾကာင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေသာ ေတေဇာသံဝဋၬ တူမမွ်သည့္ ရာဂတည္းဟူေသာ ပူပန္ျခင္းကို ရာဂကင္းေထြ ၿငိမ္းပါေစေလာ့။

(၄)
သီေတာဒကံ ေပါကၡရဏႎ၊ ယုတၱံ ကိၪၨကၡေရဏုနာ၊
နာေဂါ ဃမၼာဘိတေတၱာဝ၊ ၾသဂေဟ ေတ ထႏုဒၶရံ (ထႏူဒရံ)။

ေနမင္းတန္ေဆာင္ ဝင္းဝင္းေျပာင္၍ ပူေလာင္ျခင္းျဖင့္ ႏွိပ္စက္အပ္ေသာ ကိုယ္ရွိေသာ ဆင္ေျပာင္သည္ ပဒုမာ႐ံု ၾကာဝတ္မံုျဖင့္ ျပည့္ထေသာ ေရေနာက္ျမဴနည္ ကင္းေဝးတည္လ်က္ ခ်မ္းၾကည္စြာဘိ ေရသန္႕ရွိေသာ တာအျပန္ျပန္ ေလးေထာင့္ကန္သုိ႕ သက္ဆင္းလုိဘိ၏သုိ႕ ရွင္မသူရိယဝစၧသာ၏ နတ္ပန္းရနံ႕ ေမႊးပ်ံ႕သင္းထံု အစံုႏွစ္ပါး ရင္ခြင္ၾကားသို႕ ေရွး႐ွဴသက္ဝင္ ဝပ္ခ်င္စြာ့တကား။

(၅)
အစၥကၤုေသာဝနာေဂါဝ၊ ဇိတံေမ တုတၱေတာမရံ၊
ကာရဏံ န ပဇာနာမိ (နပၸဇာနာမိ)၊ သေမတၱာ (သမၼေတၱာ) လကၡဏူ႐ုယာ။

အိုရွင္မ သူရိယဝစၧသာ ... ။ ခၽြန္းကိုလြန္ထေသာ (ဝါ) ခၽြန္းျဖင့္ခ်ိတ္လည္း ႏွိပ္ျခင္းငွာ မတတ္ႏိုင္ ထေသာ ဆင္ေျပာင္သည္ နား, မ်က္စိ, သို = သံုးရပ္ထုိ၌ စီးယိုသုန္သုန္ မာန္ယစ္မုန္ေၾကာင့္ ခမိုးဦးကင္း နားရင္းမင္းတုိင္ ခ်ိတ္ကိုင္႐ူး႐ူး မိန္းထူးစိတ္သန္ ျမႇားလံွခၽြန္းေတာင္းကို က်င္နာ မထင္ ေအာင္ျမင္ၿပီးသည္ျဖစ္၍ အေကာင္း, မေကာင္း က်ိဳးအေၾကာင္းကို မသိႏုိင္သကဲ့သုိ႕ ပမာထို႕တူ ေစာင္းမင္းသခင္ ငါလုလင္သည္ ရွင္မ၏ လကၡဏာႏွင့္ျပည့္စံုေသာ ေပါင္ရွိသည္၏ အျဖစ္ ေၾကာင့္ ရာဂျဖင့္ ယစ္သည္ျဖစ္၍ အေကာင္း မေကာင္း က်ိဳးအေၾကာင္းကို မသိႏိုင္ၿပီ။

(၆)
တယိ ဂဓိတ (ေဂဓိတ) စိေတၱာသၼိ၊ စိတၱံ ဝိပရိနာ (ဏာ) မိတံ၊
ပဋိဂႏၲဳ (ဂႏၲဳံ) န သေကၠာမိ၊ ဝကၤဃေသၱာ(ဝ) အမၺဳေဇာ။

ေနလုလင္တမွ် ထြန္းဝင္းပသည့္ သူရိယဝစၧသာ ... ။ ေစာင္းမင္းသခင္ ငါလုလင္သည္ သင္နတ္အမိ၌ မက္ေမာတပ္ေႁပြ႕ လြမ္းရွိန္ေငြ႕လ်က္ ေအာက္ေမ့ေသာစိတ္ရွိသည္ ျဖစ္သည္ တမံု႕။ အတႏၱဳကား သံမွ်ားခ်ိတ္ကို အစာလို၍ မ်ိဳမိေသာ ငါးဖယ္ ငါးသိုင္း ငါးရံ႕တုိင္းသည္ ေထြးပစ္တတန္ တဖန္နစ္ျခင္းငွာ မစြမ္းႏိုင္ပေလ ေနရ၏သို႕ ပမာထို႕တူ ေဗလုဝ ေစာင္းရွင္ ငါလုလင္၏ မက္ေမာတပ္ေႁပြ႕ လြမ္းရွိန္ေငြ႕လ်က္ ေအာက္ေမ့ေသာစိတ္သည္ တန္႕ရပ္မတည္ ခ်ာခ်ာလည္၏။ ပ႑ဳ-သခင္ ငါလုလင္သည္ တဖန္ဆုတ္နစ္ ကံျမစ္ျခင္းငွာ ဆည္းထပိုင္ပိုင္ မတတ္ႏိုင္။

(၇)
ဝါမူ႐ု သဇ မံ ဘေဒၵ၊ သဇ မံ မႏၵေလာစေန။
ပလိႆဇ မံ ကလ်ာဏိ၊ ဧတံ ေမ အဘိ ပတၱိတံ။

ဆယ္မီးက်ီေရွာင္း လြန္ေပ်ာ့ေပ်ာင္းသည့္ ေရႊေခ်ာင္းႏႈန္းဘိ ေပါင္လံုးရွိေသာ အို သူရိယ ဝစၧသာ ... ။ ဦးစြန္းငါးျဖာ နတ္သားငါကို စံုမက္ႏွစ္သက္ လည္ကိုဖက္ေလာ့။ ျဖည္းျဖည္းညႇင္းညႇင္း ေျမာ္တင္း႐ႈေလ့ရွိေသာ အို အရွင္မ ... ။ ဦးစြန္းငါးျဖာ နတ္သားငါကို ယုယပိုက္ေပြ႕ ေရႊရင္ေငြ႕ျဖင့္ သိမ္ေမြ႕ၿငိမ္သက္ လည္ကိုဖက္ေလာ့။ အညီငါးပါး အျပားေျခာက္ဆယ္ စြန္းကယ္ေလးခု စတုသ႒ိ မွတ္ေၾကာင္းရွိေသာ သူရိယ ဝစၧသာ ... ။ ဦးစြန္းငါးျဖာ နတ္သားငါကို အလံုးစံုေသာ အဖို႕အားျဖင့္ လည္ကိုဖက္ေလာ့။ ထုိသုိ႕ ျဖည္းျဖည္းညႇင္းညႇင္း လည္ကိုဖက္ျခင္းကို ငါပၪၥသႎ နတ္ေဒဝိန္သည္ အႀကိမ္မ်ားစြာ ေတာင့္တပါ၏။

(၈)
အပၸေကာ ဝတ ေမသေႏၲာ၊ ကာေမာ ဝလႅိတ ေကသိယာ။
အေနကဘာေဝါ သမုပၸါဒိ၊ အရဟေႏၲဝ ဒကၡိဏာ။

ေဗလုဝေစာင္းရွင္ ငါလုလင္၏ ကာမရာဂသည္ ရွင္မဘုန္းေဟ့ မေတြ႕ခင္ဝယ္ အနည္းငယ္သာလွ်င္ ျဖစ္ပါလ်က္ ညြန္႕ညြန္႕ရွည္သြယ္ ႏြယ္ေသာ ဆံရွိေသာ ရွင္မေၾကာင့္ ရဟႏၱာသခင္ အရွင္ျမတ္၌ သဒၶါၾကည္ျဖဴ ျမတ္ေသာအလွဴကဲ့သို႕ မတည္တံ့ႏုိင္ ေခြယိုင္တုန္ဆတ္ တိမ္းမတ္ေသာ သေဘာရွိသည္ ခါခါဖန္ဖန္ ျဖစ္လာျပန္၍ ျဖစ္ေလဘိ၏။

(၉)
ယံေမအတၳိ ကတံပုညံ၊ အရဟေႏၲသု တာဒိသု။
တံေမ သဗၺဂၤကလ်ာဏိ၊ တယာ သဒၶႎ ဝိပစၥတံ။

အညီငါးျဖာ လကၡဏာႏွင့္ျပည့္စံုေသာ သူရိယဝစၧသာ ... ။ ညိႇဳ႕ခုနစ္ေခ်ာင္း ေရႊေစာင္းေတာ္ရွင္ ငါသခင္သည္ လာဘာ လာဘ စသည္ရွစ္တန္ ေလာကဓံ၌ သည္းခံေက်းဇူး အထူးရွိလွေပကုန္ေသာ ရဟႏၱာသခင္ အရွင္ျမတ္တို႕၌ ပစၥည္းေလးရပ္ ကပ္လွဴၾကည္ႏူး ျပဳခဲ့ဖူးေသာ သန္႕ရွင္းျဖဴစင္ အၾကင္ေကာင္းမႈသည္ ရွိ၏။ ညိႇဳ႕ခုနစ္ေခ်ာင္း ေရႊေစာင္းေတာ္ရွင္ ငါသခင္၏ သန္႕ရွင္းျဖဴနစ္ ပြတ္သစ္ခ႐ု ထိုေကာင္းမႈသည္ ကလ်ာစံုလတ္ သင္မိနတ္ႏွင့္ မကြာေလဘိ ယခုမ်က္ေမွာက္ ခံစားေလာက္ေအာင္ က်ိဳးေရာက္မေသြ ေပးေစလုိ၏တည္း။

(၁၀)
ယံေမအတၳိ ကတံပုညံ၊ အသၼႎ ပထဝိ မ႑ေလ။
တံေမ သဗၺဂၤကလ်ာဏိ၊ တယာ သဒၶႎ ဝိပစၥတံ။

လံုးစံုလကၡဏာ ျပည့္စံုလွေသာ သူရိယဝစၧသာ ... ။ ေျမမ်က္ႏွာစင္ ဤအျပင္၌ ဥသွ်စ္မွည့္ဝင္း ေစာင္းမင္းဆရာ လုလင္ငါသည္ ပစၥည္းေလးရပ္ ကပ္လွဴၾကည္ႏူး ျပဳခဲ့ဖူးေသာ သန္႕ရွင္းျဖဴစင္ အၾကင္ေကာင္းမႈသည္ ရွိသည္တမံု႕။ ဥသွ်စ္မွည့္ဝင္း ေစာင္းမင္းဆရာ လုလင္ငါ၏ သံသရာအဟုိ ၾကည္ညိဳျပဳလစ္ ပြတ္သစ္ခ႐ု ထုိေကာင္းမႈသည္ အဂၤါစံုလတ္ သင္မိျမတ္ႏွင့္ မကြာေပါင္းျဖစ္ ယခုမ်က္ေမွာက္ ခံစားေလာက္ေအာင္ က်ိဳးေရာက္မေသြ ေပးေစလုိ၏တည္း။

(၁၁)
သက်ပုေတၱာစ စ်ာေနန၊ ဧေကာဒိ နိပေကာ သေတာ။
အမတံ မုနိ ဇိဂီသာေနာ၊ တမဟံ သူရိယဝစၧေသ။

ေနလုလင္အတူ ကိုယ္ေရာင္ယူေသာ သူရိယဝစၧသာ ... ။ ခမည္းေတာ္ သုေဒၶါဒန မယ္ေတာ္ မဟာမာယာ သာကီဝင္မင္း၏ သားျဖစ္ေတာ္မူထေသာ။ နီဝရဏသၿဂႋဳဟ္ ထိုထိုစ်ာန္ျမတ္ျဖင့္ မရွိအေဖာ္ ကိုယ္ေတာ္ခ်ည္းသာ ဣရိယာသိမ္ေမြ႕ ေနလတ္ေလ့ရွိထေသာ။ ပညာဥႆံု ျပည့္စံုထေသာ။ မေမ့မေလ်ာ့ မေပါ့သတိ ရွိေတာ္မူထေသာ။ တရားဓမၼရာဇ္ ေသဌ္နင္းျမတ္စြာသည္ အို, နာ, ေသ, ေန ကင္းလြတ္ေႂကြသား ဘံုေရႊသာထြဋ္ အရိမဒ္ကို ဆႏၵေတာ္ရွိ ရွာေလဘိသုိ႕။ တိမၺ႐ုသည္းပြတ္ သင္မိျမတ္ကို ဂႏၶဗၺနတ္ ငါေစာင္းတတ္သည္ ပတ္ပတ္ရွာေဖြ ေန႕တုိင္းေမႊ၏။

(၁၂)
ယထာပိ မုနိ နေႏၵယ်၊ ပတြာ သေမၺာဓိ မုတၱမံ။
ဧဝံ နေႏၵယ်ံ ကလ်ာဏိ၊ မိႆီဘာဝံ ဂေတာ ယထာ။

သား, ႐ိုး, ရြယ္, ဆံ, ေရ=ငါးတန္ျဖင့္ ၾကန္စံုလွေသာ သူရိယဝစၧသာ ... ။ ရဟန္းမ်ားထြဋ္ တမြတ္ဘုန္းရွိ ျမတ္မုနိသည္။ အကဲမရွိေသာ ဝဇိရိန္ႏိႈင္းဘက္ ဉာဏစက္သို႕ ဝိသုဒၶိခုနစ္ပါး တရားစဥ္သင့္ ေရာက္သျဖင့္လွ်င္ အားရမ္းအင္ျပည့္ ႏွစ္သက္၏သို႕ ပမာတူသို႕ တိမၺ႐ုသည္းပြတ္ သင္မိနတ္ႏွင့္ မကြာေပါင္းဖက္ ေရာယွက္မိသည္၏ အျဖစ္သို႕ ေရာက္ပါတမူကား အဆတရာ ဝမ္းေျမာက္ပါ၏။

(၁၃)
သေကၠာ ေစ ေမ ဝရံ ဒဇၨာ၊ တာဝတႎသာ နမိႆေရာ။
တာဟံ ဘေဒၵ ဝေရယ်ာေဟ၊ ဧဝံ ကာေမာ ဒေဠႇာ မမ။

အို သူရိယဝစၧသာ ... ။ တာဝတႎသာ နတ္မ်ားစြာတို႕ကို အစိုးရေသာ ဆင္းရဲခ်မ္းသာ ေပးငွါပိုင္ပိုင္ စြမ္းႏုိင္ေလျငား နတ္သိၾကားသည္ ေဗလုဝ ေစာင္းရွင္ ငါလုလင္အား နတ္ေဒဝရိန္ မင္းစည္းစိမ္ႏွင့္ ဂုဏ္ရွိန္ႀကီးျမတ္ သင္မိနတ္ဟု ႏွစ္ရပ္အျပား ဆုျမတ္မ်ားကို ႏွစ္သက္ရာမူ အေမာင္ယူဟု ၾကည္ျဖဴေဆာက္ႏွင္း အႂကြင္းမထား ကယ္ေပးျငားအံ့။ ဤသို႕ ပိုင္စား ေပးသနားသည္ရွိေသာ္ ဦးစြန္းငါးျဖာ နတ္သားငါသည္ သင္နတ္သမီး ႐ႈမၿငီးကို ဆုျမတ္တဆူ ယူေပရာ၏ (နတ္ေဒဝရာဇ္ မင္းအျဖစ္ကို ဆုျမတ္တဆူ ငါ မယူေပရာ)။ ေနေရာင္တမွ် ထြန္းလင္းပသည့္ သူရိယဝစၧသာ ... ။ ဂႏၶဗၺနတ္ ငါေစာင္းတတ္၏ သင္နတ္သမီး ႐ႈမၿငီးကို လိုႀကီးလိုလ်က္ တပ္မက္အျပင္း စဲြလမ္းျခင္းသည္ ဤသို႕ခုိင္လ်က္ မည္သူဖ်က္လည္း မပ်က္ႏုိင္ပဲ သံမိႈစဲြသို႕ ျမဲပေလ၏တည္း။

(၁၄)
သာလံဝ န စိရံ ဖုလႅံ၊ ပိတရံ ေတ သုေမဓေသ။
ဝႏၵမာေနာ နမႆာမိ၊ ယႆာေသတာဒိသီ ပဇာ။

ပညာဆန္းၾကယ္ အဝန္းက်ယ္သည့္ အဘယ္ သူရိယဝစၧသာ ... ။ အၾကင္ တိမၺ႐ုေဒဝ အဖနတ္မင္း၏ ထိုသုိ႕ သေဘာ ရွိေသာ သမီးေခ်ာသည္ ပဋိသန္ ဥပပတ္ ျဖစ္လာလတ္၏။ မၾကာျမင့္မီ ရင္းဖ်ားမလြတ္ ပင္လံုးကၽြတ္ပြင့္ေသာ သႏၱာအသြင္ အင္ၾကင္းပင္ကဲ့သို႕ အသေရ ေခါင္ထြဋ္ သင္မိနတ္၏ ထိုတိမၺ႐ုေဒဝ အဖခမည္းေတာ္ကို အေလး, အေပါ့, အေလ်ာ့, အတင္း, အျပင္း, အသာ, အညံ့ပါသည္ = ခုနစ္ျဖာေသာ ေစာင္းသံသခင္ ငါလုလင္သည္ ရွိခိုးသည္ျဖစ္၍ သင့္ကိုရလိုမႈ ဦးညြတ္ျခင္းကို ငါျပဳ၏။ ။


ကိုယ္ အမွတ္မွားေနတာ တခုရွိေသးတယ္ ခင္ခင္ရဲ႕ ... အဲဒီ ေစာင္းခ်င္းဂါထာ ၁၅-ပုဒ္နဲ႕လည္း ေႂကြျပၿပီးေရာ ပၪၥသီခနတ္သားကို သူရိယဝစၧ နတ္သမီးေလးက ေမတၱာတံု႕ျပန္ လုိက္တယ္လုိ႕ အရင္က ပို႔စ္မွာ ေရးခဲ့တာ ... အဲဒါက တကယ္ေတာ့ မဟုတ္ေသးဘူးကြယ့္ ... ၿမိဳ႕သားကိုရင္ရဲ႕ ေက်းဇူးေၾကာင့္ပဲ သကၠပဥႇသုတ္ကို ဖတ္ၾကည့္ေတာ့မွ အမွန္ကို သိရေတာ့တာကိုး ...
တကယ္ေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူရိယဝစၧ နတ္သမီးေလးက ပၪၥသီခနတ္သားေလးကို ျပန္မႀကိဳက္ေသးဘူး ခင္ခင္ရဲ႕ ... သူက ရထားထိန္း မာတလိနတ္မင္းရဲ႕သားေတာ္ သိခ႑ီနတ္သားနဲ႕ ႀကိဳက္ေနတာကိုး ... ပၪၥသီခနတ္သားေလးက သိၾကားမင္းရဲ႕ ကပဲြသဘင္မွာ သူရိယဝစၧသာ နတ္သမီးေလး ကျပေဖ်ာ္ေျဖတာကို ျမင္ကတည္းက ေႂကြသြားတာေလ ... အခ်ိန္ကေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားဟာ သမၼာသေမၺာဓိဉာဏ္ကို ရေတာ္မူၿပီးကာစ ဥ႐ုေဝလေတာ ေနရၪၨရာျမစ္ကမ္းပါးနားက အဇပါလပေညာင္ပင္ရင္းမွာ သီတင္းသံုးေနေတာ္မူလ်က္ ေနေနတုန္းကေပါ့ ... ဒါေပမဲ့ ဟုိက သူ႕ကို သိေတာင္ မသိေသးလို႕ ဘယ္လုိမွ မရႏိုင္တဲ့အခါက်ေတာ့မွ အခုလို အိမ္ေရွ႕ကေန ေစာင္းကေလးတီးၿပီး ေႂကြျပရတာေပါ့ ... အဲဒီအခါ နတ္သမီးေလးက ထြက္လာသတဲ့ ... ထြက္လာၿပီးေတာ့ ပၪၥသီခနတ္သားေလးကုိ စကားထြက္ေျပာတယ္တဲ့ ... “အရွင္ အကြၽႏု္ပ္သည္ ထိုျမတ္စြာဘုရားကို မ်က္ေမွာက္မဖူးေျမာ္ရေသးပါ၊ သို႔ေသာ္လည္းတာဝတႎသာ နတ္သားတို႔၏ သုဓမၼာသဘင္၌ အကြၽႏု္ပ္ ကေနစဥ္ ထိုျမတ္စြာဘုရားအေၾကာင္းကို ၾကားခဲ့ရ ပါသည္၊ အရွင္ သင္သည္ ထိုျမတ္စြာဘုရားကို ေျပာဆိုခ်ီးက်ဴးသည့္အတြက္ ယေန႔ အကြၽႏု္ပ္တို႔အား ေပါင္းဆံုမိျခင္း ျဖစ္ပါေစေလာ့” လုိ႕ ေျပာတယ္ တဲ့ ... အဲဒါေလးပဲ ေျပာၿပီး နတ္သမီးေလးကို ထပ္မေတြ႕ရေတာ့ဘူးတဲ့ ...
အဲဒီလိုေနလာရာကေန ျမတ္စြာဘုရားဟာ မဂဓတိုင္း ရာဇၿဂိဳဟ္ျပည္ရဲ႕ အေရွ႕ဘက္မွာရွိတဲ့ အမၺသ႑ လို႕ေခၚတဲ့ ပုဏၰားရြာရဲ႕ ေျမာက္အရပ္က ေဝဒိယကေတာင္ ဣႏၵသာလဂူမွာ သီတင္းသံုးေနေတာ္မူတဲ့ အခ်ိန္မွာ သိၾကားမင္းဟာ ျမတ္စြာဘုရားကို အရမ္းဖူးေျမာ္ခ်င္လာတာနဲ႕ ပၪၥသီခ နတ္သားေလးကို ေခၚၿပီး တာဝန္ေပးလုိက္သတဲ့။ (ဣႏၵသာလဂူ ဆုိတာကေတာ့ ဂူတံခါးဝမွာ ႏွံပဲပင္ရွိတဲ့ဂူ လုိ႕ အဓိပၸာယ္ရသတဲ့)။ ၿပီးေတာ့ သိၾကားမင္းနဲ႕တကြ တာဝတႎသာနတ္ေတြ အားလံုး ေဝဒိယကေတာင္ႀကီးဆီ သြားလုိက္ၾကတာ ေတာင္ႀကီးတခုလံုးနဲ႕ အမၺသ႑ပုဏၰားရြာပါ လင္းထိန္ေနလို႕ အနီးအနားက ရြာသားေတြက ေတာင္ႀကီးေရာ၊ ရြာပါ မီးေလာင္ေနသလိုပဲ ... ဘာျဖစ္လို႕ ဒီေလာက္မ်ား မီးေတာက္လုိ လင္းထိန္ေနပါလိမ့္ ဆုိၿပီး ေၾကာက္ၾကသတဲ့ ...
အဲဒီကုိေရာက္ေတာ့ သိၾကားမင္းက ျမတ္စြာဘုရာဆုိတာ စ်ာန္နဲ႕ ေနေလ့ရွိတာမို႕ ငါတို႕ ခြင့္မေတာင္းဘဲ ဒီအတုိင္း တျပဳံလံုး ဝင္သြားလို႕ မျဖစ္ေသးဘူး ... ဒီေတာ့ မင္းအရင္သြားၿပီး ခြင့္ပန္ပါလုိ႕ ပၪၥသီခ နတ္သားေလးကို ခုိင္းလုိက္သတဲ့။ အဲဒီေတာ့ နတ္သားေလးကလည္း သူ႕လက္စဲြေတာ္ ေစာင္းကိုယူၿပီး ျမတ္စြာဘုရားနဲ႕ မနီးလြန္း မေဝးလြန္းေနရာကေန ေစာင္းတီးၿပီး ဒီဂါထာ ၁၅-ပုဒ္ကိုပဲ ထပ္ဆုိျပျပန္သတဲ့ ...
အဲဒီအခါ ျမတ္စြာဘုရားက ေစာင္းသံကိုၾကားေတာ့ ...
“ပၪၥသိခ သင္၏ ေစာင္းသံသည္ သီခ်င္းသံႏွင့္ ကိုက္ညီေပ၏၊ သီခ်င္းသံသည္လည္း ေစာင္းသံႏွင့္ကိုက္ ညီေပ၏၊ သင္၏ ေစာင္းသံသည္ သီခ်င္းသံကို မလြန္ေပ၊ သီခ်င္းသံသည္လည္း ေစာင္းသံကိုမလြန္ေပ။ ပၪၥသိခ သင္သည္ ဘုရားႏွင့္စပ္ေသာ တရားႏွင့္စပ္ေသာ သံဃာႏွင့္စပ္ေသာ ရဟႏၲာတို႔ႏွင့္စပ္ေသာ ကာမဂုဏ္ ႏွင့္စပ္ေသာ ဤဂါထာတို႔ကို အဘယ္အခါက သီကုံးထားသနည္း” လုိ႕ မိန္႔ေတာ္မူသတဲ့။ ဆုိလုိတာကေတာ့ သီခ်င္းသံနဲ႕ ေစာင္းသံဟာ အပိုအလုိမရွိ ကြက္တိပဲေပါ့ေနာ္ ... အဲဒီေတာ့မွ နတ္သားေလးကလည္း သူဟာ ဘဒၵါလို႕ ေခၚတဲ့ သူရိယဝစၧသာ နတ္သမီးေလးကို ေႂကြျပခဲ့တုန္းက ဆုိခဲ့တာပါ ... အဲဒီတုန္းကတည္းကေန အခုထိ ထပ္မေတြ႕ရေတာ့ပါဘူး ... ဆုိၿပီး ရင္ဖြင့္ရွာသတဲ့။
ဒီအခ်ိန္မွာ သိၾကားမင္းက အင္း ... ပၪၥသီခေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားနဲ႕ စကားေတြဘာေတြ ေျပာေနၿပီဆိုေတာ့ ငါတုိ႕ အခု သြားလို႕ ရၿပီ ဆုိၿပီး ျမတ္စြာဘုရားကို ဝင္ဖူးရင္း တရားစကားေတြ ေလွ်ာက္ထားေမးျမန္းလို႕ ျမတ္စြာဘုရားကလည္း ျပန္လည္ ေဟာေျပာေတာ္မူပါတယ္။ ဒီအေၾကာင္းေတြကို သကၠပဥႇသုတၱံ ထဲမွာ ေဖာ္ျပထားပါတယ္ကြယ္ ...
အဲဒီေနာက္ပိုင္းေတာ့ သိၾကားမင္းက ဆုခ်တဲ့အေနနဲ႕ ပၪၥသီခနတ္သားေလးကို ...
“အေမာင္ပၪၥသိခ သင္သည္ ငါ့အား ေက်းဇူးမ်ားလွေပ၏၊ သင္သည္ ျမတ္စြာဘုရားကို ေရွးဦးစြာခြင့္ပန္ေပ၏၊ အေမာင္ပၪၥသိခ သင္ခြင့္ပန္ၿပီးသည့္ေနာက္မွ ပူေဇာ္အထူးကို ခံေတာ္မူထိုက္ေသာ (အလံုးစံုေသာတရားတို႔ကို) ကိုယ္တိုင္ မွန္စြာ သိေတာ္မူေသာ ထိုျမတ္စြာဘုရားကို ငါတို႔သည္ ေနာက္မွ ဖူးေျမာ္ျခင္းငွါ ခ်ဥ္းကပ္ၾကရကုန္၏။ (ငါသည္) သင့္အား သင့္အဖရာထူး၌လည္း ထားအံ့၊ ဂႏၶဗၺနတ္မင္းလည္းသင္ျဖစ္အံ့၊ ေကာင္းျခင္း လကၡဏာႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ သင္အလြန္ေတာင့္တေသာ သူရိယဝစၧသာနတ္သမီးကိုလည္း သင့္အားေပးအံ့” လုိ႕ မိန္႕ၾကားပါသတဲ့ ...
အဲဒီေနာက္ နတ္တို႔အရွင္ သိၾကားမင္းဟာ ေျမႀကီးကို လက္နဲ႕ ပုတ္ၿပီး ...
“နေမာ တႆ ဘဂဝေတာ အရဟေတာ သမၼာသမၺဳဒၶႆ” လို႕ ဟု သံုးႀကိမ္ ဥဒါန္းက်ဴးရင့္လုိက္သတဲ့ကြယ္ ...

ကဲ ... ဒီေတာ့မွ ပၪၥသီခနတ္သားေလးဟာ သူ႕အေဖရဲ႕ ရာထူးကိုရၿပီး ဂႏၶဗၺနတ္မင္းလည္းျဖစ္၊ သူရိယဝစၧသာနတ္သမီး ေလးကိုလည္း ရသြားေတာ့တာေပါ့ ... နတ္သမီးေလးကလည္း ပၪၥသီခနတ္သားေလးကို ႀကိဳက္ေတာ့ ႀကိဳက္တယ္နဲ႕ တူပါတယ္ ... ဒါေပမဲ့ လက္ရွိရည္းစားကို ျဖတ္ရခက္ေနရာကေန သိၾကားမင္းရဲ႕ အမိန္႕နဲ႕ ေပးစားလုိက္ေတာ့ သူ႕ဘက္ ကလည္း အျပစ္လြတ္သြားတယ္ ထင္ပါရဲ႕ေနာ္ ... ဒီေတာ့ သူတုိ႕ေတြ အခုအခ်ိန္ထိ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေပါင္းသင္းေနၾကေလ သတည္း လုိ႕ပဲ ယူဆရေတာ့မွာေပါ့ကြယ္ ...

မိတ္ေဆြႀကီး ၿမိဳ႕သားကိုရင္ေရာ ... မေမ (ေမဓာဝီ) ကေရာ ေျမႇာက္ေပးထားၾကလို႕ ကိုယ္လည္း ဒီေစာင္းခ်င္းလကၤာေတြကို ေလးလံုးစပ္နဲ႕ ေရးၾကည့္ေနပါ ေသးတယ္ ... မၾကာခင္ ၿပီးမယ္လို႕ေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္ပါရဲ႕ ... ၿပီးတဲ့အခါေတာ့ တင္ေပးမွာေပါ့ေနာ္ ...

ဖတ္႐ႈခံစားအားေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးအထူးပါ ခင္ဗ်ာ ...
ဟယ္ရီ

Read More...

Summary only...

ေဒါင္းဟိတ္နဲ႕ညီညီညာ

ေဒါင္းဟိတ္နဲ႕ညီညီညာ

ဆယ့္သံုးေသာၾကာ၊
အစဥ္အလာပ်က္ယြင္းလို႕
မဂၤလာ မနက္ခင္းပါတဲ့၊
မွန္လုိက္ရဲ႕ ေမနႏၵာ။

မဂၤလာမနက္ခင္းမွာေတာ့၊
အၾကင္နာ ဆက္ရင္းနဲ႕၊
ပ်က္ယြင္းခဲ့သမွ် ျပဳျပင္ဖုိ႕၊
အခုပင္ တဲြလက္လွမ္း၊
တက္လမ္းေပါ့ ျပည္ျမန္မာ။

ေဒါင္းအလံ ေဒါင္းတံဆိပ္ေအာက္မွာလ၊
ေဒါင္းမာန္ ေဒါင္းစိတ္မေပ်ာက္ပါမွ၊
ေဒါင္းဟိတ္နဲ႕ ညီညီညာ၊
ျပည္သာမွာပ နိမိတ္ပဲ။

ညီဘိေစ၊
ပီတိေတြ ဖံုးေဆာင္လႊမ္းပါလို႕၊
သည္အမိေျမ ျပံဳးေရာင္သမ္းၿပီကဲြ႕၊
ေအာင္ပန္းကို ဆြတ္ျခဴေစဖို႕၊
လြတ္သူေတြလည္း က်န္းမာစြာ
လႊတ္သူေတြလည္း လန္းျဖာစြာနဲ႕
လွမ္းကာသာ ေရႊျပည္သစ္ဆီသို႕၊
ခ်ီရစ္မယ့္ပဲြ။


မေမနႏၵာ (May Nandar) ရဲ႕ “ဆယ့္သံုး ေသာၾကာ မဂၤလာ” ဆုိတဲ့ ကဗ်ာေလးကို ဖတ္မိပါတယ္ ...

“ဒီတလအတြက္ေတာ့
ဆယ့္သံုးေသာၾကာ
အစဥ္အလာပ်က္ယြင္း
မဂၤလာ မနက္ခင္း ျဖစ္ခဲ့တယ္ … ” တဲ့ ...

ဟုတ္ပါရဲ႕ ... Friday the 13th ဆုိတာ အေနာက္တုိင္း အယူအဆအရေတာ့ အေတာ့္ကို ဆိုးဝါးတဲ့ေန႕ပါ ... (က်ေနာ္တုိ႕ ျမန္မာအယူအဆအရေတာ့ ၁၃-ဂဏန္းဟာ ျပႆနာမဟုတ္ပါဘူး ... ဘာနိမိတ္ဆိုးကိုမွလည္း မေဆာင္ပါဘူး) ဒါေပမဲ့ ဒီလိုေန႕က အစဥ္အလာပ်က္ယြင္းၿပီး မဂၤလာမနက္ခင္း ျဖစ္သြားခဲ့ရပါတယ္ ... အားလံုးေမွ်ာ္လင့္ေတာင့္တေနၾကတဲ့ ယံုၾကည္ခ်က္ေၾကာင့္ အက်ဥ္းခံေနရသူေတြ ျပန္လည္လြတ္ေျမာက္လာၾကတဲ့ အတြက္ပါ ...

ကိုမင္းကိုႏုိင္ကလည္း လြတ္လြတ္ခ်င္း ေျပာလုိက္တာက "က်ေနာ္တို႕ ၈၈ တုန္းက ေဒါင္းအလံႀကီးကိုင္ၿပီးေတာ့ က်ေနာ္တုိ႕အားလံုးဒီမုိကေရစီေရးအတြက္ အလုပ္လုပ္ခဲ့ၾကသလုိ ဆက္ၿပီးေတာ့လည္း အဲဒီေဒါင္းအလံ ေဒါင္းအႏွစ္ ေအာက္မွာ ေဒါင္းမာန္ ေဒါင္းစိတ္မေပ်ာက္ဘဲ ဆက္ၿပီးေတာ့ ေဒါင္း အိုးေဝအသံကုိ ဆက္ၿပီးေတာ့ တြန္က်ဴးၾကပါလုိ႕ က်ေနာ္ ေျပာခ်င္ပါတယ္" ... တဲ့

ဒါေၾကာင့္ မေမနႏၵာ ေရးထားတာေလးကို သေဘာက်စြာနဲ႕ ဆက္ေရးလိုက္မိပါတယ္ ... သူ႕ကဗ်ာေလးကိုလည္း အျပည့္အစံု တင္ဆက္လိုက္ပါတယ္ ...

“ဆယ့္သံုး ေသာၾကာ မဂၤလာ”

ဆယ့္သံုး ေသာၾကာ
အစဥ္အလာ အသိ
မဂၤလာ မရွိ … လို႔ ၾကားဖူးတယ္။

ပူပန္ ဒုကၡ
ဗ်ာပါဒနဲ႔
ေသာက စု႐ံုး
ေသာၾကာ ဆယ့္သံုး … တဲ့။

ၾကံဳေတာင့္ၾကံဳခဲ
ဒီႏွစ္ထဲမွာ
ဇန္န၀ါရီ
ဧၿပီ, ဇူလုိင္
သံုးလတိုင္လံုး
ဆယ္သံုး ေသာၾကာ
ဆံုရမွာ … တဲ့။

ညအိပ္ရာ၀င္
ျမတ္ရွင္ ဗုဒၶ
ရွိဦးခ်ရင္း
တိုးညင္းဆုေတာင္း
လြတ္ေျမာက္ေၾကာင္း … ေပါ့။

နံနက္ႏိုးထ
နေမာတႆနဲ႔
ေသာကကင္းေရး
ဟိုဒီေတြးရင္း
သတင္းေတြဖတ္
လြတ္လပ္ျခင္းမ်ား
၀မ္းေျမာက္ျခင္းမ်ား
ေပ်ာ္ရႊင္မႈမ်ား
ပီတိ အျပံဳး
လူတုိင္းဖံုးလို႔
ကဲ … ဘယ္လိုလဲ
ေသာၾကာ ဆယ္သံုး … ။

… … … …
… … … …
… … … …

ဒီတလအတြက္ေတာ့
ဆယ့္သံုးေသာၾကာ
အစဥ္အလာပ်က္ယြင္း
မဂၤလာ မနက္ခင္း ျဖစ္ခဲ့တယ္။ … ။
***

ေမနႏၵာ (May Nandar)
http://www.facebook.com/may.nandar


အားလံုးေမွ်ာ္လင့္ေတာင့္တေနၾကတဲ့ ေရႊျပည္သစ္ဆီသုိ႕ မဂၤလာအျပည့္၊ အားမာန္အျပည့္နဲ႕ ဆက္လက္ ေလွ်ာက္လွမ္းႏုိင္ၾကပါေစ ...


ဟယ္ရီလြင္

Read More...

Summary only...

Rhythm ဆုိတာ ...

ဂီတမွာ Rhythm ဆုိတာ ဘယ္လုိမ်ိဳးလဲ ဆုိတာ ခံစားလို႕ရေအာင္ ဥပမာ ျပခ်င္လို႕ လုပ္ထားတာပါ ...
ဒီ တီးလံုးအပိုင္းေလးကို နားေထာင္ၾကည့္ပါ ... အားလံုးၾကားဖူးတဲ့ တီးလံုးေလးပါ ... ဒါေပမဲ့ သူ႕ မူရင္း Rhythm ကို က်ေနာ္ shuffle လုပ္ထားပါတယ္ ... အဲဒီေတာ့ ဘာတီးလံုးလဲ ဆုိတာ ႐ုတ္တရက္ သိဖို႕ မလြယ္ပါဘူး ... ဆက္နားေထာင္ၾကည့္ပါ ... သူ႕မူရင္း Rhythm အတုိင္း ျပန္လုပ္ထားပါတယ္ ... သိမွာပါေနာ္ ဘာတီးလံုးလဲ ...

http://soundcloud.com/harrylwin/rhythm-example


အဲဒါ Rhythm ပါပဲ ...

Read More...

Summary only...

၂၀၁၂ သို႕

“ေကာင္ေလး မိုက္တုန္းပဲလား ...”
ပိတ္ျဖဴပတ္ထားတဲ့ေၾကာင္ႀကီးေတြရဲ႕အေမး
ခပ္ေအးေအး အျပံဳးနဲ႕ အေမ
အေျဖထဲက အေငြ႕တခ်ိဳ႕
“ျခေသၤ့ မို႕ပါ...”

အျပံဳးတု ႏြမ္းလ်လ်နဲ႕
အႏၶစစ္ေတြရဲ႕ ဇရပ္ပ်က္က
ခပ္အက္အက္ အသံ ...
“ဟုိႏိုင္ငံမွာ ေလ ...”

မုဆိုးေတြ တင္ေျမႇာက္တဲ့ အသံ
သူေသငါရွင္ ဂႏၳဝင္ ဆုေတာင္း
“ေဘးရန္အေပါင္း ဖဲက်ဥ္ေစ
အမဲသားငါး မ်ားပါေစ ...”

“ရင္ခုန္သံမတူသူေတြ ေဘးဖယ္ ...” တဲ့
ေၾသာ္ ကေလးရယ္ ... ျဖစ္ရေလျခင္း
ခပ္က်ဥ္းက်ဥ္း အတၱဥခံြထဲ
အိပ္မက္လို႕ေကာင္းရွာဆဲကိုး ...

နကၡတ္ရီျပာေတြရဲ႕ေအာက္
ၾကယ္စင္ေတြေကာက္ရင္း
လမ္းတဝက္ေတာ့ေပ်ာက္ခဲ့
လမ္းတဝက္ေတာ့ေရာက္ရဲ႕
ဆက္ေလွ်ာက္ ဆက္ေကာက္
အသက္မေပ်ာက္ခင္အထိ ...
ဘဝဂ္ေတာ့ေရာက္ခ်င္မိသား

အဆံုးလား အစလား
စက္ဝိုင္းမ်ားစြာ ျခာျခာလည္ရင္း
နာရီတံတားေပၚ
ေငးေမွ်ာ္ေမာႏြမ္း ...
က်ေနာ္ လက္ပမ္းမက်ေသးပါဘူး အေမ ...

ေတြးဆဲ ေငးဆဲ
ဟိုးေဝးေဝးက ဝဲလြင့္ပ်ံ
နင့္တင့္တင့္ သံစဥ္ခ်ိဳး
ေၾသာ္ ... ႏွစ္တႏွစ္ ပ်ိဳးျပန္ၿပီေလ ...




အားလံုးပဲ မဂၤလာႏွစ္သစ္ပါ ခင္ဗ်ား ...

ဟယ္ရီ

Read More...

Summary only...