ေဗဒါလမ္း (၄၀) - ေခ်ာင္းမအသိ

ေခ်ာင္းမကို ၀င္၊ ျမင္ပါရဲ႕လား။
ဒီဆိုင္မွာ ေပၚလာၿမဲ၊ ၀ဲႀကီးပါလား။

ဒီ သရဲ ၀ဲလယ္တြင္။
၀ဲလွည့္ရာ ေဗဒါေခ်ာငဲ့၊ ေမာရလိမ့္ထင္။
ဒီ၀ဲေၾကာင့္ မယ္ၿငိဳျငင္၊ ႏႈတ္ျပစ္တင္ စကား။
ေခ်ာင္းမကို မယ့္လက္ၫႈိး၊ ထုိးလိုက္မယ္လား။

အိုအခ်င္း က်ဴ႐ုိးရွင္။
ေမာလိမ့္မယ္ တကယ္ပဲ၊ ၀ဲလွည့္ခိုက္တြင္။
ေခ်ာင္းမထဲ ႀကံဳၿမဲပင္၊ ဆင္ျခင္မိပါရဲ႕။
ေခ်ာင္းမကို ဒါေပမယ့္၊ ၀င္လိုက္မယ္ကြယ့္။

ဒီ၀ဲေၾကာင့္ မၿငိဳျငင္။
ေရအီလွ်င္ ဒီသရဲ၊ ရွဲရမည္ပင္။
ဒီသရဲ မရွဲခင္၊ ေဗဒါစင္ ျပာအိ။
ဒီ၀ဲဒဏ္ ခံရည္ရွိ၊ ေခ်ာင္းမ အသိ။

ဒီ၀ဲေၾကာင့္ မၿငိဳျငင္။
မေမာခင္ ထြက္ခ်င္လဲ၊ ခဲရမည္ပင္။
ဒီ၀ဲက ထြက္ႏိုင္ခင္၊ ေဗဒါစင္ ျပာအိ။
ဒီ၀ဲဒဏ္ ခံရည္ရွိ၊ ေခ်ာင္းမအသိ။ ။

ေဇာ္ဂ်ီ
(ေငြတာရီ၊ အမွတ္ ၁၂၃၊ စက္တင္ဘာ၊ ၁၉၇၀)

ေခ်ာင္းမကိုအ၀င္၊ ေခ်ာင္းလက္တက္နဲ႔ ေခ်ာင္းမဆံုရာ ဒီေခ်ာင္းဆိုင္မွာ ေရစီးအားႏွစ္ခုအဆံုေၾကာင့္ ေပၚလာၿမဲျဖစ္တဲ့ ၀ဲႀကီးရွိေနပါတယ္။ ျမင္ရဲ့လား .. တဲ့။ က်ဴ႐ိုးရွင္က သတိေပးရင္းေမးလိုက္တာပါ။
ဆက္ၿပီး ဒီ မေကာင္းဆိုး၀ါးသရဲလိုဆိုးတဲ့ ၀ဲအလယ္မွာ မေဗဒါေတာ့ ၀ဲလွည့္သမွ်ခ်ာခ်ာလည္ၿပီး မထြက္ႏိုင္ပဲ ေမာေနရလိမ့္ဦးမယ္ထင္ပါတယ္။ ဒီ၀ဲေၾကာင့္ ေခ်ာင္းမႀကီးကို ၿငိဳျငင္ၿပီး လက္ၫိႈးထိုးလို႔ အျပစ္တင္စကား ႏႈတ္ဖ်ားကေနဆိုဦးမွာလား .. လို႔ ေမးလိုက္ပါေသးတယ္။
အို .. က်ဴ႐ိုးရွင္ရယ္၊ ၀ဲထဲမွာလွည့္ေနရခိုက္ကေတာ့ တကယ္ပဲေမာရပါလိမ့္မယ္။ ေခ်ာင္းမထဲကို၀င္တာနဲ႔ ဒီလိုပဲ ႀကံဳစၿမဲဆိုတာလဲ ဆင္ျခင္မိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေခ်ာင္းမထဲကိုေတာ့ ၀င္လိုက္ပါ့မယ္ကဲြ႔ ... လို႔ မေဗဒါက ျပန္ေျပာပါတယ္။
ဒီ၀ဲေၾကာင့္ေတာ့ မၿငိဳျငင္ပါဘူး။ ေရအီၿပီး က်သြားခ်ိန္ဆိုရင္ ဒီသရဲ အေ၀းကိုရွဲလုိ႔ သြားရမွာပါ၊ အဲဒီလို ဒီသရဲ ၀ဲႀကီး ရွဲမသြားခင္အထိ မေဗဒါျပာစင္အိက ဒီ၀ဲဒဏ္ကို ခံႏိုင္ရည္ရွိတယ္ဆိုတာ ေခ်ာင္းမအသိပါ။
ဒီ၀ဲေၾကာင့္ေတာ့ မၿငိဳျငင္ပါဘူး။ မေမာခင္ ျပန္ထြက္ခ်င္လဲ ထြက္လို႔မရဘဲ အားခဲေနရဦးမွာပါ၊ အဲဒီလို ဒီ၀ဲႀကီးထဲကမထြက္ႏိုင္ခင္အထိေတာ့ မေဗဒါျပာစင္အိက ဒီ၀ဲဒဏ္ကို ခံႏိုင္ရည္ရွိတယ္ဆိုတာ ေခ်ာင္းမအသိပါ ... လို႔ မေဗဒါက ဆက္ေျပာျပလိုက္ပါတယ္။

က်ေနာ္တို႔ေတြ က်င္လည္က်က္စားေနထိုင္ရွင္သန္ရာ ဒုကၡစံုတဲ့ မႏုႆဘံုမွာ သုခခ်ည္းပဲ မရွိႏုိင္ပါဘူး။ အခက္အခဲေတြ၊ အဆင္မေျပမႈေတြ၊ ေဘးရန္ေတြနဲ႔လည္း ရင္ဆိုင္ၾကရမွာ အမွန္ပါ။ ဘယ္သူမွ ေရွာင္လႊဲလို႔မရႏုိင္ပါဘူး။ ဒီလို ႀကံဳေတြ႔ၾကရရင္ ရင္ဆိုင္ႏုိင္ဖို႔ ခံႏိုင္ရည္ရွိဖို႔ လုိပါတယ္။ အဲဒီလို ခံႏုိင္ရည္ရွိေအာင္ကလည္း အေတြ႔အႀကံဳ လိုပါတယ္။ ဒီဒုကၡက မလြတ္ေျမာက္ႏိုင္ေသးခင္ေတာ့ ႀကံ႔ႀကံ႔ခံရင္ဆိုင္ရပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း ဒီဒုကၡေတြဟာ မၿမဲဘူး၊ အခ်ိန္တန္ရင္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားမွာပါပဲ။ ဒါကို ရင္မဆိုင္လို႔လည္းမရသလို အၿမဲလည္း ႀကံဳေနရမွာမဟုတ္ဘူး။ ဒုကၡကိုရင္မဆိုင္ခ်င္ဘူးဆိုၿပီး ဘ၀ကို ဇာတ္သိမ္းလိုက္လို႔ မရသလို ဘ၀ကိုအျပစ္တင္ေနလို႔လည္း မရဘူး ... လို႔ခံစားမိပါတယ္။

ဖတ္႐ႈခံစားေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးအထူးပါ ...
ဟယ္ရီ