ေဗဒါလမ္း (၁၉) - ေခ်ာင္းတစ္ခြင္

ပြင့္ဖူူးတံခ်ီ၊ ေဗဒါရီတမိ
ေခ်ာင္းတစ္ခြင္သူဆန္သြား၊ ေခ်ာင္းဖ်ားအထိ။

တစ္ရြာကိုေက်ာ္ ၊ တစ္ေခၚေလာက္စခန္း
မေဗဒါဆန္တ့ဲေခ်ာင္း၊ ေက်ာင္းနဲ႔နတ္လမ္း။

နတ္လမ္းကိုေက်ာ္၊ တစ္ေခၚေလာက္စခန္း
မေဗဒါယာဘက္ေဘး၊ တဲေလးအိမ္တန္း။

ေလးအိမ္ကိုေက်ာ္၊ တစ္ေခၚေလာက္စခန္း
မေဗဒါမယ့္လက္၀ဲ၊ ကြၽဲစားက်က္တန္း။

စားက်က္ကိုေက်ာ္၊ တစ္ေခၚေလာက္စခန္း
မေဗဒါ၀ဲယာလိုက္၊ ေတာဗ်ဳိက္ျဖဴတန္း။

ဗ်ဳိက္ေတာကိုေက်ာ္၊ တစ္ေခၚေလာက္စခန္း
မေဗဒါပတ္ခ်ာ၀ိုင္း၊ ကိုင္းျမက္ရွည္တန္း။

ေရာက္ျပန္လ်င္ေပ်ာ္၊ ေက်ာ္ျပန္ေတာ့ သူလြမ္း
ေရာက္တိုင္းတေပ်ာ္ေပ်ာ္နဲ႕
ေက်ာ္တိုင္းသာသူ႕မွာလြမ္း၊ ေခ်ာင္းေဗဒါလမ္း။ ။

ေဇာ္ဂ်ီ
(ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ႏွစ္လည္မဂၢဇင္း၊ ၁၉၅၉ - ၁၉၆၀)

မေဗဒါက ပြင့္ဖူးတံေလးေတြတခ်ီခ်ီနဲ႔ ေခ်ာင္းထဲမွာ ခရီးသြားေနေၾကာင္း ေရွ႕ကဗ်ာမွာ ေျပာခဲ့ပါတယ္။ ဒီကဗ်ာထဲမွာေတာ့ မေဗဒါက ေခ်ာင္းဖ်ားအထိေရာက္ေအာင္ ဆန္တက္သြားပါတယ္။ တစ္ရြာေက်ာ္ၿပီး တစ္ေခၚေလာက္စခန္းအေရာက္မွာ ေက်ာင္းနဲ႔နတ္လမ္းကိုေရာက္၊ အဲဒီကေန တစ္ေခၚေလာက္ဆန္တက္ခဲ့ျပန္ေတာ့ မေဗဒါရဲ့ ယာဘက္မွာ တဲေလးအိမ္တန္းကိုေတြ႔၊ ေလးအိမ္တန္းကိုတစ္ေခၚေလာက္ေက်ာ္လာ ျပန္ေတာ့ ဘယ္ဘက္မွာ ကြၽဲစားက်က္တန္းကိုေတြ႔၊ တစ္ခါ စားက်က္ကိုေက်ာ္ျပန္ေတာ့ ဗ်ိဳက္ျဖဴေတာတန္းေလးကိုေရာက္၊ အဲဒီကမွ ကိုင္းျမက္ပင္ရွည္ရွည္အတန္းေလးက မေဗဒါကို ပတ္ခ်ာ၀ိုင္းေန၊ ဒီဆန္တက္လာရာေခ်ာင္းတခြင္မွာ အစဥ္လိုက္ တစ္ေခၚေလာက္အကြာ မနီးမေ၀းမွာ ျမင္လာရတဲ့ ႐ႈခင္းေတြ၊ ျမင္ကြင္းေတြကို ဖဲြ႔ျပသြားပါတယ္။ မေဗဒါကေတာ့ တစ္ေနရာေရာက္ရင္ေပ်ာ္လိုက္၊ ေက်ာ္သြားရင္ လြမ္းလိုက္နဲ႔ပဲ ေဗဒါရဲ့ ဒီေခ်ာင္းလမ္းထဲမွာ ေပ်ာ္လိုက္၊ လြမ္းလိုက္နဲ႔သာ ဆန္တက္လာခဲ့ရပါတယ္။

က်ေနာ္တို႔ဘ၀ေတြမွာလဲ ဘ၀တေကြ႔မွာ ခဏေတြ႔ၿပီး ခဲြခြါခဲ့ရတဲ့ အမွတ္တရအျဖစ္ေလးေတြရွိခဲ့ၾကပါတယ္။ ေတြ႕ဆံုႀကံဳရတဲ့အခါ ေပ်ာ္ၾက၊ ၿပီးေတာ့လဲ ခြဲခြါၾကရနဲ႔ လူ႔ဘ၀ေရဆန္ခရီးမွာ ဒီလိုပဲဆက္ၿပီး ခရီးသြားေနၾကရတာပါပဲ ... လို႔ ခံစားမိပါတယ္။

ဖတ္႐ႈခံစားေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးအထူးပါ ...
ဟယ္ရီ