ျမန္မာကဗ်ာဆိုတာ ဂ်ိဳ (ခ်ိဳ)နဲ႔လား (၈)

၀ဲရိုက္၀ဲသြင္း

၀ဲ႐ိုက္၀ဲသြင္းကဗ်ာမွာ တပိုဒ္ကို သံုးလံုးထားရပါတယ္။ ေ႐ွ႔တပိုဒ္က အဆံုးကာရန္ကို ေနာက္တပိုဒ္ရဲ့ ကာရန္အစ နဲ႔ ခ်ိတ္ယူပါတယ္။ စပ္နည္း (၆)ပါးထဲက ဦးတိုက္စပ္နည္းပါဘဲ။ အပိုဒ္ေရ ကန္႔သတ္ခ်က္ မ႐ွိပါ။
ျမန္မာစကားလံုးေတြဟာ သံုးလံုးတဲြစပ္ရတာ ခက္ခဲလို႔ ဒီကဗ်ာမ်ိဳးကို ပါရမီရင့္သန္သူေတြသာ ေရးေလ့ ႐ွိၾကတယ္လို႔ ဆုိပါတယ္။ သံုးလံုးတတဲြနဲ႔ ကာရန္ေရာ၊ အဓိပၸါယ္ပါ ခ်ိတ္တဲြဆက္စပ္မိေအာင္ အ႐ွည္ႀကီး ေရးရတာ မလြယ္လွလို႔ပါဘဲ။

၀ဲ႐ိုက္၀ဲသြင္း ဆိုတဲ့ နာမည္တြင္ပံုက ေလွသမားေတြရဲ့စကားလုိ႔ဆုိပါတယ္။ ေလွကို ၀ဲထဲျဖတ္ၿပီးေလွာ္ရင္ ၀ဲရဲ့ေရေၾကာကိုၾကည့္ၿပီး လိုတဲ့ေရစုန္၊ ေရဆန္ကို တက္နဲ႔ယက္သြင္း၊ မလုိတဲ့ ေရစုန္ေရဆန္ကို႐ိုက္ထုတ္ ၿပီး ဖယ္႐ွားပစ္ရတာကို ၀ဲ႐ိုက္၀ဲသြင္းလို႔ ေခၚပါတယ္။ ကဗ်ာမွာလဲ သံုးလံုးတပိုဒ္ ထိပ္ခ်င္းတိုက္ ေရးတဲ့ ေနရာမွာ မလိုတဲ့ကာရန္ကို ဂ႐ုမစိုက္ဘဲ လိုအပ္ေနတဲ့ ကာရန္ကိုဘဲ ေ႐ွ႕အပိုဒ္နဲ႔ ေနာက္အပိုဒ္ ဦးတိုက္ စပ္တဲ့ေနရာမွာ အကၡရာအယူအသြင္း က်ဥ္းေျမာင္းလြန္းလို႔ ေရေၾကာကို စိတ္မွာခ်င့္ခ်ိန္ေထာက္ဆၿပီး လို၊ မလို ေ႐ြးေကာက္ယူရတဲ့ ေလွသမားလို အလြန္ပဲ ကသီကရီ႐ွိတာေၾကာင့္ ၀ဲ႐ိုက္၀ဲသြင္းလို႔ ေခၚတယ္လို႔ ဆုိပါတယ္။ ဒီကဗ်ာမ်ိဳးကို ရြတ္ဖတ္ရင္ တေထာက္ဆီ ရပ္နားၿပီးရြတ္ရပါတယ္။ ဆက္တိုက္ ေတာက္ေလွ်ာက္ မရြတ္ရပါဘူး။
ဒီ လကၤာကိုေရးရာမွာ အဆံုးသတ္ခ်ပံုကေတာ့ မ်ိဳးကဲြသံုးမ်ိဳးေတြ႔ရပါတယ္။ ပထမနည္းကေတာ့ ႐ိုး႐ိုးပဲ ကဗ်ာဆံုးသြားရင္ ႀကိဳက္တဲ့ကာရန္နဲ႔ သံုးလံုးခ်လိုက္တာပါဘဲ။ ႐ွင္မဟာရ႒သာရ ရဲ့ ဆံုးမစာကို ၾကည့္ပါ။

မိန္႔သည္မွာ၊ နာေလာ့နား၊ ဓါးျမက္ျမက္၊ ထက္ေအာင္ေသြး၊ ေ႐ွးကထံုး၊ သံုးေယာက္လူ၊ ယူၾကေလ၊ ေသေအာင္ခုတ္၊ ႏႈတ္၍ထား၊ ငါးစုဆူး၊ စူးတတ္လွ၊ ယွၿမဲမွန္၊ ပန္စရာ၊ သာထူးဆန္း၊ ပန္းၾကက္ေမာက္၊ ေျခာက္ေလးျဖာ၊ ညႇာမလိပ္၊ ထိပ္မွာထံုး၊ သံုးေအာင္ဆက္၊ လက္႐ွိေစ၊ ေ႐ႊစင္စစ္၊ ႏွစ္စုခဲြ၊ ထဲမွာသို၊ လုိလွ်င္ေဖၚ၊ ေဖ်ာ္ေသာက္စား၊ မ်ားေဆးသံုး၊ လံုးစံုႏွံ႔၊ နံ႔သာထံု၊ ပံုမျခား၊ ငါးရာႏွစ္၊ ႐ွစ္တသြယ္၊ ျပယ္မေျပ၊ ေလမေသြ႔၊ ေန႔တိုင္းလိမ္း၊ ၿငိမ္းလိမ့္မည္၊ ျပည္ေျခာက္ဆင့္၊ ျမင့္ၿမဲမံႈ၊ စံုပေလ၊ ေလွပိန္းေကာ့၊ ေျမႇာ့ႏွင့္သတ္၊ မွတ္ေလာ့မင္း၊ သေဘၤာစီး၊ မီးေျပာင္ေျပာင္၊ ေလာင္ကြၽမ္းမဲ့၊ ဆဲ့တဖံု၊ လံႈကာအီ၊ ထီမထင္၊ ႐ွင္ႏွစ္ပါး၊ ထားမလြတ္၊ ပတ္မႊတ္ေခ်ာ့၊ ေရာ့မလား၊ မ်ား႐ွိ႐ြာ၊ နာမလိုက္၊ ႀကိဳက္ရာေ႐ြး၊ ေရးလွ်င္ေကာင္း၊ ေတာင္း၍ေန၊ ေခမာနန္း၊ ဆန္းလွထူး၊ ၾကဴး၍ေမာက္၊ ေရာက္ဧကန္၊ မွန္လွစြာ၊ မွာလုိက္မည္၊ သည္အေၾကာင္း၊ ေကာင္းေကာင္းက်င့္။

ေနာက္တနည္းကေတာ့ ပညာ၀န္ေထာက္မင္း ၀ဇီရဗုဒၶိ ဦးဖိုးစိန္ ရဲ့အဆိုအရ ေရ၀ဲရဲ့ ႐ိုက္ခတ္ျခင္းခံရတဲ့ အမိႈက္သ႐ိုက္၊ ဒိုက္သေရာေတြဟာ အစမွအဆံုး၊ အဆံုးကေနအစကို အဆက္မျပတ္ တရစပ္လည္ေန သလို သံုးလံုးစီၿပီး ကာရန္ဆက္လို႔ ကဗ်ာတပိုဒ္လံုး ဆံုးသြားတဲ့ ေနာက္ဆံုးစာလံုးကာရန္ကို ပထမ ဆံုး စခဲ့တဲ့ အစပိုဒ္ရဲ့ ပထမစာလံုးကာရန္နဲ႔ ျပန္ညီေအာင္ေရးတဲ့နည္းလုိ႔ ဆိုပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ အဆံုးအစ မ႐ွိ 'ဂ်ာေအး သူ႔ အေမ႐ိုက္' ဆိုသလို ျပန္ေက်ာ့ၿပီး ဆက္ဖတ္လုိ႔ရပါတယ္။ ဒီအတြက္ ဥပေဒသ ေဆာင္ပုဒ္ကေတာ့ ...
သံုးလံုးစီ၊ ညီစြာေရး၊ ေ႐ွးမူမွာ၊ ကာရန္၌၊ တိုက္ဦးစီ၊ ခ်ီႏွင့္ဆံုး။ သံုးလံုးစီ ... ဆိုၿပီး အစကိုျပန္ေကာက္ လိုက္ရင္ အဆံုးအစမ႐ိွ ၀ဲလည္ေနတဲ့ လကၤာတပုဒ္ ရလာပါတယ္။ မံုေ႐ြးဆရာေတာ္မွတ္စု မွာပါတဲ့ ဆင္ၾကန္လကၤာကိုၾကည့္ပါ။

ဆင္ျမတ္မ်ိဳး၊ ဟိုးဟိုးေက်ာ္၊ ေတာ္ျဖစ္ျငား၊ ႐ွားႏိႈင္းၿပိဳင္၊ ခုိင္ႀကံ့စြယ္၊ သြယ္႐ွည္ၿမီး၊ ႀကီးမားမား၊ လ်ားလံုးတန္၊ မြန္လွဆင္း၊ ၫွင္းေျပ့ေျပ့၊ ေ႐ွ႔ေနာက္ညီ၊ ဖီေက်ာက္ထုပ္၊ ႐ုပ္ထူးဆန္း၊ စြန္းျပစ္ကင္း၊ တင္းစည္ေက်ာ၊ ေလ်ာေလ်ာကံုး၊ လံုးျပည့္ၿဖိဳး၊ ႐ိုးဆစ္တိမ္၊ ၿငိမ္လက္ေျခ၊ ေနရပ္ၿမဲ၊ ရဲေတြ႔၀ံ့၊ ဖြံ႕ပ်ိဳ႐ြယ္၊ လြယ္ယဥ္ပိုက္၊ ႐ိုက္ဟည္း႐ွင္၊ လ်င္ဟူးဟူး၊ စူးစူးေျပး၊ ေဘးရန္လြတ္၊ ပတ္လွည့္ရ၊ ၾကြၾကြသြား၊ နားစုေထာင္၊ ေခါင္ဟန္တင့္၊ သင့္ႀကံ႐ံု၊ စံုေကာင္းအင္၊ ႐ႊင္ေပ်ာ္ခ်ီး၊ သီးသီးအံ့၊ လႊံ႕ေက်ာ္ထင္၊ (ဆင္ျမတ္မ်ိဳး၊ ဟိုးဟိုးေက်ာ္ ... အစျပန္ေကာက္ၿပီး ဆက္ဆို ...)

ေနာက္တစ္နည္းကေတာ့ အမရပူရေခတ္၊ ဘိုးေတာ္မင္းၾတားႀကီး လက္ထက္ေတာ္မွာ ဆရာေတာ္တပါး ေရးသားစပ္ဟပ္ဖူးတဲ့ ...
'စိမ္းစိုစို၊ ညိဳညိဳမိႈင္း၊ ၀ုိင္းဆို႔ဆို႔၊ .... ဆင္က်ားခို၊ ႐ိႈအေကြ႔၊ ေမြ႔ေလ်ာ္ရာ ..... ကႏၱာၿမိဳင္တည့္ေလ' ဆိုတဲ့ လကၤာမွာ 'ေလ' ဆိုတဲ့စာလံုးနဲ႔ ငါးလံုးခ်ထားတာေတြ႔ရပါတယ္။ လူအသိမ်ားတဲ့ ဘုိးမင္းေခါင္ဂါထာ ဆိုၿပီး လူေတြ ႐ြတ္ဆိုေနၾကတဲ့ ေအာင္ထူးဆန္းအဟိန္းဂါထာေတာ္ႀကီးရဲ့ အစပိုင္းမွာလဲ ဒီလိုခ်နည္းနဲ႔ဘဲ ခ်ထားပါတယ္။
'ေအာင္ထူးဆန္း၊ မန္းသိုက္၀င္၊ ထင္ေက်ာ္ေသာင္း၊ ေဆာင္းထီးျဖဴ၊ လူထိပ္မိုး၊ ဟုိးဟိုးေက်ာ္၊ ေက်ာ္၀ွန္းတက္၊ ဘက္မေ႐ွာင္၊ ေခါင္ဘုန္းႀကီး၊ ထီးေ႐ႊနန္း၊ မန္းဣႏၵရာဇာ။' ဆိုၿပီးျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေလာက္ဆို ၀ဲ႐ိုက္၀ဲသြင္းလကၤာအေၾကာင္း သိသာေလာက္ပါၿပီ။ ဒီေတာ့ အေရးမ်ား၊ အေတြ႔မ်ားတဲ့ ႐ွစ္လံုးဖဲြ႔ျမန္မာကဗ်ာေတြအေၾကာင္းဆက္ခ်င္ပါတယ္။