ေဗဒါလမ္း (၃၉) - သီပါ ျမည္ပါ

ကမ္းစပ္မွာထိုင္
က်ဴမကိုင္ မႈိင္ေငးလို႕၊ အေ၀းကို ၾကည့္။
က်ဴ႐ုိးရွင္ ပီပီေသးရယ္၊ ေတးဆိတ္လွခ်ည့္။

အုိအခ်င္း မေဗဒါ။
ငါ မငိုင္ ငါ မေငး၊ ေ၀းရပ္ကိုသာ။
ဓနိတန္း အထက္မွာ၊ အာကာသ ျပာလဲ့။
ကသိုဏ္းပုံ အာ႐ုံနဲ႕၊ ႐ႊန္းပီတိနဲ႕။

အိုအခ်င္း မင္းပီပီ။
ထက္ေကာင္းကင္ ျပာလဲ႕၀င္းမွာ
မင္းေမြ႕တတ္ၿပီ။
ေခ်ာင္းေလာက သီကရီ၊ မသီေတာ့ၿပီေလာ။
မင့္ဘာသာ တစ္ကိုယ္ထူး၊ ၾကည္ႏူးအံ့ေလာ။

သီပါတဲ့ ျမည္ပါ။
ဒီေခ်ာင္းေျမ ဒီေရအေရး၊ ေတးဆိုသင့္ပါ။
ဆန္စဥ္လဲ မယ္နားနာ၊ စုန္လာလဲ နာမွာပဲ။
နာရင္းသာ စုန္ဆန္ၿမဲ၊ ေခ်ာင္း ဒီေရထဲ။ ။

ေဇာ္ဂ်ီ
(ေငြတာရီ၊ အမွတ္ ၁၁၆၊ ေဖေဖၚ၀ါရီ၊ ၁၉၇၀)

က်ဴကိုလဲမကိုင္၊ ကမ္းစပ္မွာထိုင္ၿပီး မႈိင္ေငးကာ အေ၀းကိုေမွ်ာ္ၾကည့္ေနတဲ့ ပီပီေသးနဲ႔ က်ဴ႐ိုးရွင္ရယ္၊ ေတးသံေတြတိတ္ဆိတ္ေနပါလား ... လို႔ မေဗဒါက ေမးပါတယ္။
အို မေဗဒါ ရယ္၊ အေ၀းရပ္ကို ေငးေနတာ၊ ငိုင္ေနတာမဟုတ္ပါဘူး။ ဓနိတန္းရဲ႔ အထက္မွာ ျပာလဲ့လဲ့ အာကာသေကာင္းကင္ႀကီးကို ပီတိေတြနဲ႔ ကသိုဏ္း႐ႈရင္းၾကည့္ေနတာပါ .. လို႔ က်ဴ႐ိုးရွင္က ေျဖပါတယ္။
ဒီေတာ့ မေဗဒါက ပီပီရွင္ရယ္၊ အခုေတာ့ အထက္မိုးေကာင္းကင္ျပာလဲ့လဲ့မွာ ေမြ႔ေပ်ာ္တတ္ေနၿပီေပါ့။ ကသီကရီ ေခ်ာင္းေလာကအေၾကာင္းကိုေတာ့ ေတးမသီေတာ့ဘူးလား။ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ပဲ တစ္ကိုယ္တည္း ၾကည္ႏူးေနေတာ့မွာလား .. လို႔ ျပန္ေမးလိုက္ပါတယ္။
မေဗဒါကပဲဆက္ၿပီး ဒီေခ်ာင္းေျမနဲ႔ဒီေရ ရဲ့အေရးကိုလည္း ေတးဖဲြ႔ဆိုသင့္ပါတယ္။ ေတးသီလိုက္ပါဦး။ ပီပီသံေလး ျမည္လိုက္ပါဦး။ မေဗဒါဆန္တက္သြားတဲ့အခ်ိန္မွာလည္း နားေထာင္ပါ့မယ္။ စုန္ဆင္းလာရင္လည္း နားေထာင္မွာပါပဲ။ က်ဴ႐ိုးရွင္ရဲ့ ေတးသံေတြကို ၾကားနာရင္းနဲ႔ပဲ ဒီေခ်ာင္းေရထဲမွာ စုန္ဆန္လို႔ ေနခ်င္ပါတယ္ .. လို႔ ေျပာလိုက္ပါတယ္။

လူ႔သဘာ၀အရ ဒီေခ်ာင္း၀န္းက်င္အေၾကာင္း အၿမဲေတးသီဖဲြ႔ေနတတ္တဲ့ က်ဴ႐ိုးရွင္ရဲ့ေတးသံကို မၾကားရတဲ့အခါ မေဗဒါလည္း မေနတတ္မထိုင္တတ္ ျဖစ္သြားသလား၊ ဒါမွမဟုတ္လည္း ထက္ေကာင္းကင္အျမင့္ကို က်ဴ႐ိုးရွင္ေမွ်ာ္ၿပီး
ဘ၀ကို ေမ့သြားမွာစိုးလို႔ သတိေပး နားခ်ေနတာလား ... စဥ္းစားၾကည့္ၾကပါဦး။

ဖတ္႐ႈခံစားေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးအထူးပါ ...
ဟယ္ရီ