တီတာတာ
ကညာေမဘုတ္က ၊ ေရႊႏုတ္ခ်ဳိေသြး။
က်ဴ႐ိုးရွင္ပီပီႏြဲ႕၊ လြမ္းမယ္ဘြဲ႕ေတး။
ပေဒသာ
ေထရ္၀ါရည္စူးလို႕၊ ေလွဦးမွာေလး။
က်ဴ႐ိုးရွင္ ပီပီေႏွာ၊ စည္ေျဗာသံေတး။
ေသာင္အေျခ
ေခါင္ေရေလျမဴးေတာ့၊ ေရ႐ူးေတြေဖြး။
က်ဴ႐ိုးရွင္ ပီပီဟိန္း၊ ဗိန္းေဗာင္းသံေတး။
အေကာင္ေသ
ေတာင္ေလေရတက္ေတာ့ ၊ ေရယက္နဲ႕ေထြး။
က်ဴ႐ိုးရွင္ ပီပီေၾကြး၊ ငိုခ်င္းသံေတး။
တက္မကူ
ရြက္ျဖဴပူေပါင္းနဲ႔ ၊ ေလွေလာင္းကိုယ္ေလး။
က်ဴ႐ိုးရွင္ ပီပီပ်ဳိး ၊ ဘြဲ႕ႀကဳိးသံေတး။
ျပဴ႕တျပဴ
ေျမငူဓနိကြၽန္း၊ ေသာင္ထြန္းၿပီေလး။
က်ဴ႐ိုးရွင္ ပီပီေနာ့၊ သားေခ်ာ့သံေတး။
ေတးမ်ဳိးရယ္စံု ၊ ကုန္ႏိုင္ပါေလဘဲ။
မေဗဒါစုန္ဆန္ျမဲ ၊ ေတးစံုနဲ႕ဘဲ။ ။
ေဇာ္ဂ်ီ
(ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ႏွစ္လည္စာေစာင္၊ ၁၉၅၇ - ၁၉၅၉)
ျမစ္႐ိုးတေလွ်ာက္ပတ္၀န္းက်င္မွာ ေတြ႔ႀကံဳလာရသမွ်ေတြကို က်ဴ႐ိုးရွင္က အမ်ိဳးမ်ိဳးေတးသီေနပါတယ္။ ဘုတ္မအီသံ ၾကားေတာ့ အလြမ္းဘြဲ႕၊ မယ္ဘဲြ႕၊ သံဃာေတာ္ေတြနဲ႔ အလႈအတန္းပဲြေတြေတြ႔ျပန္ေတာ့လည္း စည္ေျဗာသံ၊ ေလျမဴးၿပီး ေရ႐ူးထလာခ်ိန္မွာ ဗိန္းေဗာင္းသံ၊ အေသေကာင္ေတြေရထဲေမ်ာလာျပန္ေတာ့ ငိုခ်င္းသံ၊ ေလာင္းေလွေလးေတြ တက္လာၾကျပန္ေတာ့ ဘဲြ႕ႀကိဳးသံ၊ ဓနိကြၽန္းမွာ ေသာင္ျပင္ေလးထြန္းစျပဳလာေတာ့ သားေခ်ာ့ေတး၊ အေျခအေနကို လိုက္ၿပီး ပီပီတစ္လက္နဲ ့ ေတးသံစံုသီေနတာပါ။ ဒီေတးသံေတြၾကားထဲမွာ မေဗဒါကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း စုန္ေန၊ ဆန္ေန ၿမဲပါဘဲ။ က်ဴ႐ိုး႐ွင္ဟာ ၀ါသနာအေလွ်ာက္ပဲ ေတးသီေနတာလား၊ ဒါမွမဟုတ္ သူ႔ရဲ႕တာ၀န္အရလား၊ ဒီလိုမဟုတ္ရင္လည္း သူ႔သဘာ၀အေလ်ာက္ပဲလား၊ ဒါမွမဟုတ္ မေဗဒါကိုပဲ ေပ်ာ္ေစခ်င္လို႔ သူ႔ရဲ ့အစုန္အဆန္ခရီးတေလွ်ာက္ အပန္းေျပေအာင္ ေစတနာနဲ႔လား၊ သံေယာဇဥ္ေၾကာင့္လား၊ ဒီေတးသံစံုေတြဟာ မေဗဒါရဲ့ခရီးမွာေရာ အက်ိဳး သက္ေရာက္မႈ ေတြ ႐ွိလာမွာလား၊ ေတးသံစံုမၾကားရလဲ မေဗဒါက စုန္ဆန္ေနၿမဲ ေနရမွာဆိုေတာ့ သူ႔အေနနဲ႔ထူးပါ့မလား၊ ဒါမွမဟုတ္လဲ ဒီအတိုင္း အၿမဲ စုန္ဆန္ ေနရမယ့္ အစား ေတးသံစံုေလးေတြနဲ႔ဆိုရင္ ေဗဒါလမ္းကို တနည္းတဖံုမ်ား အေထာက္အကူျပဳေလမလား ... ေတြးၾကည့္ၾကပါဦး။
ဖတ္႐ႈခံစားေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးအထူးပါ ...
ဟယ္ရီ
No comments:
Post a Comment